Μέρος της ομιλίας του Θ. Μαλκίδη στον Ιστορικό Πολιτιστικό Σύλλογο Κοτσά Αναστάς Νεοκαισάρειας Κατερίνης.
Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με τη μνήμη και την κληρονομιά μας. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία. Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα εξαφανίστηκε είτε γιατί την αμελήσαμε και προτείναμε μόνο ένα μικρό μέρος της, είτε γιατί το πέπλο ομίχλης που σκέπασε την πατρίδα μας, δεν άφησε να περάσει τίποτα.
Το Ποντιακό ζήτημα είναι ένα ευρωπαικό και παγκόσμιο και αφορά πλέον ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, αλλά εδώ, στην Ελλάδα, αυτό το ζήτημα έχει περιοριστεί ή έχει πιεσθεί με ύβρεις και πράξεις αχαρακτήριστες. Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνώριζει στην ολότητα το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τον Κολοκοτρώνη του Πόντου, τον Κοτσά Αναστάς, ο οποίος αντιστάθηκε στην Γενοκτονία και έσωσε τους συνανθρώπους του. Δεν μπορεί το Ποντιακό να περιορίζεται σε ένα μόνο μέρος του και το υπόλοιπο να είναι παντελώς άγνωστο. Δεν μπορεί ο Πόντος να απουσιάζει και τα σχολικά βιβλία που μοιράζονται σε νέους ανθρώπους να είναι γεμάτα από συνταγές μαγειρικής και συνωστισμούς.....
Για αυτό θα πρέπει να ξαναβάλουμε τον Πόντο, στην οικογένεια, στην ενορία, στη γειτονιά και κυρίως στους συλλόγους, να ξανακάνουμε, όπως τότε που κινδύνευαν και δολοφονούνταν οι Έλληνες, ξανά Φροντιστήρια, να οικοδομήσουμε και φυτέψουμε ξανά τον Πόντο. Όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «είναι μεγάλη αμαρτία να αφήνετε τα παιδιά αγράμματα και τυφλά, και μη μόνον φροντίζετε να τους αφήσετε πλούτη καί υποστατικά, και μετά τον θάνατό σας να τα τρων και να τα πίνουν και να σας oπισολογούν. Καλύτερα να τα αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα, παρά πλούσια και αγράμματα».
