O επικήδειος για το μέχρι πρότινος αγνοούμενο στρατιώτη του 286 ΜΤΠ Παναγιώτη Παναγή από τον εγγονό του Παναγιώτη Νεοκλή.....
"Όλοι εμείς είμαστε περήφανοι για σένα, ήσουνα πιστός στο καθήκον, αψήφησες τον κίνδυνο, βάζοντας την πατρίδα πάνω από τους γονιούς, τα αδέλφια, τη γυναίκα και τα παιδιά σου".
Πολυαγαπημένε μας Παππού Πανίκο,
Παππού του Μιλτιάδη ,της Ηλέκτρας, του Παναγιώτη και του Γιώργου. Τα Εγγόνια που δεν γνώρισες ποτέ. Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ ,για να κηδέψουμε το τιμημένο σου σώμα. Ένα κασελάκι τόσο μικρό, πως μπόρεσε να χωρέσει το Λεβέντικο κορμί σου; 43 χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη μέρα που έπεσες από τα χέρια των Τούρκων εισβολέων στο ύψωμα Λαπάτσα ,στην Αγιά Μαρίνα Σκυλλούρας ,μαζί με αλλά 22 παλληκαριά της διμοιρίας του ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη.
Γεννήθηκες στις 14. Μαίου 1947 από την μητέρα σου Άννα και τον Πατέρα σου Νεοκλή . Μεγάλωσες στο Μαραθοβουνο , ανάμεσα στα αδέλφια σου Βασιλική , Αντρέα , Φρόσω και Πέτρο. Ήσουνα ένα καλοαναθρεμμένο, τίμιο ,παλληκάρι με ήθος αρχές και ιδανικά. Ευγενικός και αγαπητός από όλους. Από τους γονείς σου μάθαμε για το πόσο ζωηρός αλλά και το πόσο καλός αδελφός ήσουν σαν παιδί. Δεν χαλούσες χατίρι σε κανένα. Πάντα ήθελες να σπουδάσεις κτηνιατρική και τελικά μετά πολλές δυσκολίες τα κατάφερες.
Η αγαπημένη σου σύζυγος Ηλέκτρα και οι δύο σου κόρες Άννα και Σοφία, μας έχουν μιλήσει για το πόσο καλός σύζυγος και πατέρας υπήρξες ,που ακόμα και τις τελευταίες ώρες της ζωής σου συζητούσες με τους συμπολεμιστές σου, για το πόσο περήφανος ήσουν για την οικογένεια σου και πόσο ανυπομονούσες να τις ξαναδείς και να γνωρίσεις και την μικρή σου κόρη Σοφία. Που δεν είδες ακόμα. Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι σου μοιάζει!! Η γιαγιά Ηλέκτρα μας μίλησε για τα υπέροχα χρόνια που περάσατε μαζί σαν φοιτητές. Όλοι οι φίλοι σας μιλούν με τα καλύτερα λόγια για σας. Ο Πανίκος ο λεβέντης μας έλεγαν....
Τελείωσες τις σπουδές σου νωρίτερα από τη γιαγιά Ηλέκτρα και ήρθες στη Κύπρο για να υπηρετήσεις την Πατρίδα, έτσι ώστε να συγχρονίσετε τις ζωές σας. Δυστυχώς ο πόλεμος δεν άφησε τα όνειρα σας να πραγματοποιηθούν. Πρέπει να νιώθεις περήφανος για την γυναίκα σου παππού, μεγάλωσε τις δυο κόρες σας με αρχές και πολλή αγάπη ,έγινε μια πετυχημένη γιατρός μα πάνω από όλα ένας σπουδαίος και προοδευτικός άνθρωπος . Πάντα είχε την ελπίδα να σε ξαναδεί για να συνεχίσετε την ζωή και τα όνειρα σας από εκεί που τα αφήσατε.
Κηδεύουμε σήμερα μετά από 43 χρόνια καθυστέρηση, μερικά ταυτοποιημένα οστά και όχι σορό. Τα ερωτήματα πολλά αλλά δυστυχώς θα μείνουν αναπάντητα.
Πολλοί σε προέτρεψαν να εγκαταλείψεις το πεδίο μάχης μιας και ήσουνα ο μόνος παντρεμένος με παιδιά, όμως εσύ δεν άκουγες κανένα. Ένιωθες χρέος προς τη πατρίδα και τους συμπολεμιστές σου , να τους προστατεύσεις και να τους βοηθήσεις με τις γνώσεις σου στην ιατρική . Οι περισσότεροι στρατιώτες ήταν μικρά παλικάρια των 17-18 χρονών. Βοήθησες τους συμπολεμιστές σου βγάζοντας τις σφαίρες από τις πληγές τους, πολέμησες και τέλος θυσιάστηκες.
Όλοι εμείς είμαστε περήφανοι για σένα γιατί ήσουνα πιστός στο καθήκον, αψήφησες τον κίνδυνο, βάζοντας την πατρίδα πάνω από τους γονιούς, τα αδέλφια, την γυναικά και τα παιδιά σου. Πολέμησες μέσα σε συνθήκες προδοσίας και στρατιωτικής ανεπάρκειας .Πολέμησες για τη πατρίδα ,την τιμή και την Λευτεριά. Είμαστε σίγουροι ότι η ψυχή σου θα βρει ανάπαυση γιατί επιτέλους βρίσκεσαι ανάμεσα στους δικούς σου ανθρώπους. Που σε αγαπάνε και αγαπάς. Θα αναπαυτείς εν ειρήνη στον Τύμβο των ηρώων όπως αξίζει σε όλους τους ήρωες.
Στο καλό αγαπημένε μας παππού!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη.
