Θ. Μαλκίδης
Δίστομο
1. Ο Κεμάλ δάσκαλος του Χίτλερ
Με αφορμή την ημέρα μνήμης του Ναζιστικού ολοκαυτώματος στο Δίστομο, είναι πλέον ξεκάθαρο πως όταν οι θύτες δεν τιμωρούνται τα εγκλήματα επαναλαμβάνονται και μάλιστα πολύ πιο σκληρά.
Η εξάρτηση του Χίτλερ από τον Κεμάλ, του Ναζισμού από τον Φασισμό, ως προτύπου οργάνωσης, κατάκτησης και άσκησης της εξουσίας έχει διερευνηθεί και προβληθεί στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο ο Ναζισμός άντλησε ολοκληρωτικές μεθόδους εξαφάνισης των λαών από καθεστώτα και πρόσωπα, όπως ο Κεμάλ, όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο Στέφαν Ίχριγκ στο σχετικό του έργο (εκδόσεις Πανεπιστημίου Χάρβαρντ)
Ο μαθητής του Κεμάλ ήταν ο Χίτλερ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μιλιέτ» το 1933 έχριζε τον Κεμάλ «επιφανέστερο άνδρα του αιώνα» και κατέληγε λέγοντας πως «το τουρκικό κίνημα υπήρξε για εκείνον ένα λαμπρό άστρο». Το 1938 θα πρόσθετε ότι «ο Ατατούρκ ήταν δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».
Έλληνες και Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, όπως είναι γνωστό όταν ο Χίτλερ προγραμμάτιζε και υλοποιούσε τη δολοφονία χιλιάδων λαών της Ευρώπης, έλεγε «ποιος θυμάται τους Αρμένιους».
2. Η εξαφάνιση των Ελλήνων: Από τον Κεμάλ στον Χίτλερ
Είναι γεγονός ότι τα πρώτα μαθήματα ολοκληρωτικής εξαφάνισης της ύπαρξης ενός λαού, οι Ναζί τα πήραν από τους Κεμαλικούς, με τους οποίους άλλωστε Γερμανοί αξιωματικοί είχαν συνεργαστεί στις αρχές του 20ου αιώνα. Η Γενοκτονία των Ελλήνων, στον Πόντο, στην κεντρική Μικρά Ασία, στη Θράκη, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων αποτέλεσε σχέδιο, που εφαρμόστηκε με τον ίδιο τρόπο εναντίον των λαών της Ευρώπης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ειδικά οι Έλληνες δοκιμάστηκαν από ένα μηχανισμό εξολόθρευσης από τη Φώκαια, την Τραπεζούντα μέχρι τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη, ο οποίος λίγο αργότερα αναπαράχθηκε στον ελλαδικό χώρο, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Χορτιάτη, στα Κερδύλια, στην Κάνδανο, στην Ξυλαγανή της Ροδόπης, στο Δοξάτο της Δράμας, στους Πύργους και στο Μεσόβουνο Εορδαίας.
Όπως στον Πόντο, στην κεντρική Μικρά Ασία, στη Θράκη, δολοφονήθηκαν χιλιάδες Έλληνες και μαζί τους δολοφονήθηκε κάθε ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού, έτσι και στο Δίστομο, στις 10 Ιουνίου του 1944 έγινε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από της Γερμανικές δυνάμεις.
Η δράση των Ναζί στο Δίστομο ακριβώς η ίδια, μάλιστα η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν ξεχώριζαν ούτε τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνο όταν νύχτωσε, αφού πρώτα κάηκαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, από τους οποίους οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσα τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία όμως του απεσταλμένου του Ερυθρού Σταυρού που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες αναφέρει όμως για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Η πρώτη Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε, έτσι επαναλήφθηκε εναντίον πάλι Ελλήνων λίγο αργότερα. Το χρέος για την ανάδειξη στο διεθνές στερέωμα της πρώτης Γενοκτονίας του 20ου αιώνα είναι προφανές. Η προσπάθεια συνεχίζεται και έχει αποτελέσματα σε όλον τον πλανήτη. Η αλήθεια θα νικήσει.
Υ.Γ. Χρειάζεται να γράψεις μόνο τις λέξεις και τους αριθμούς:
Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944.
Ως συνέχεια του ατιμώρητου εγκλήματος στη Σμύρνη, στην Τραπεζούντα, στην Αδριανούπολη και ως σημερινό έγκλημα στο Αιγαίο, στην Κύπρο και δυστυχώς και πάλι στην Αδριανούπολη και στην αρχαία Έδεσσα και στα λευκά κελιά του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί …….
