Θ. Μαλκίδης Κύπρος, Μακεδονία, Βόρειος Ήπειρος, Ελληνισμός: Εμείς δεν υπογράψαμε !
Από την ομιλία στη Λεμεσό .
«Η χώρα μας ανάλωσε τα ισχυρά διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου. Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της στα Σκόπια. Η συμφωνία καθίσταται ετεροβαρής και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας για τη γειτονική χώρα.
Η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, ο «Μακεδονισμός», στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, πράγμα το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για τη χώρα μας».
- Eχουμε μπροστά μας δύο ζητήματα, το ένα μέρος αφορά στη συμφωνία με τα Σκόπια, το επικείμενο δημοψήφισμα που πρέπει να περάσει από το γειτονικό κράτος και την αλλαγή του Συντάγματος που πρέπει να εγκριθεί μέχρι τέλος του 2018 και το δεύτερο αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό της πατρίδας μας. Τη στιγμή που η Ελλάδα καλείται να κυρώσει την προσυμφωνία, ο ελληνικός λαός έχει τα νομικά, πολιτικά, αλλά κυρίως τα ιστορικά και διπλωματικά μέσα και εφόδια να συνεχίσει τον αγώνα του για να μην συμβεί αυτό. Από την άλλη, σε επίπεδο συλλαλητηρίων και συγκεντρώσεων, πράγματι υπάρχει μεγάλη συμμετοχή των Ελλήνων και μια αποδοχή της συνηγορίας να μην γίνει αποδεκτή η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.
Νομίζω ότι δεν έχει καμφθεί το φρόνημα του κόσμου μετά την προσυμφωνία -και όχι Συμφωνία- των Πρεσπών. Έχει υπογραφεί ένα προσύμφωνο, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν δεσμεύει κανέναν, πόσο μάλλον τον ελληνικό λαό, καθώς δεν έχει γίνει σε επίπεδο διεθνούς Οργανισμού (ΟΗΕ- ΝΑΤΟ- Ε.Ε) αποδεκτό το γειτονικό κράτος με το όνομα Βόρεια Μακεδονία. Συνεπώς ο ελληνικός λαός έχει το καθήκον να αντιδρά μέχρι τη τελική δικαίωση των στόχων του στο προσύμφωνο των Πρεσπών.
- Συνοπτικά η Ελλάδα διά της προσυμφωνίας, την οποία υπέγραψε ως Πρώτο Μέρος και όχι ως Ελληνική Δημοκρατία, δίνει τα εξής:
Όνομα κράτους, μέρος:
Βόρεια Μακεδονία – εθνότητα, το όλον: μακεδονική – γλώσσα, το όλον: μακεδονική – είσοδο στο ΝΑΤΟ, πλήρης από την πρώτη ημέρα – είσοδο στην ΕΕ, έναρξη αίτησης,
– εμπορικά σήματα ( στις διαθέσεις των Σκοπιανών),
– πρόσβαση στη θάλασσα,
– λιμάνια κι αεροδρόμια για διευκολύνσεις, – διεθνή σήματα MK και MKD (δηλαδή το όλον: Μακεδονία – εξαίρεση οι πινακίδες αυτοκινήτων που γίνονται NM ή NMK),
– αλλαγή σχολικών βιβλίων (!), – απαγόρευση να μας ενοχλεί η “ερμηνεία” του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ. 5)
– απαγόρευση να μας ενοχλούν “αρχαιολογικά τεχνουργήματα” σε χρήση (π.χ., δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως τώρα),
– απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες,
– απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες ,
– αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο “Μακεδονία” για το σήμερα (στη συμφωνία, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο “Βόρεια περιοχή της Ελλάδας”, όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στη Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται).
Η χώρα μας ανάλωσε τα ισχυρά διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου. Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της στα Σκόπια. Η Συμφωνία καθίσταται ετεροβαρής και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας για τη γειτονική χώρα. Η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, ο «Μακεδονισμός» στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, πράγμα το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για τη χώρα μας.
- Η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει στο πλαίσιο της ονομασίας, της εθνότητας και της γλώσσας. Η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνεί στο όνομα, αλλά όχι στη ονομασία και στην εθνότητα.
Από την πλευρά τους τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης άγονται και φέρονται ανάλογα με τη συμμετοχή του λαού στα συλλαλητήρια. Νομίζω είναι σωστή η επισήμανσή ότι κάποια κόμματα προσπαθούν να καπηλευθούν το θέμα, που δεν αφορά μόνο στο συναίσθημα του ελληνικού λαού, αλλά και το μέλλον του ως έθνος.
Τα κόμματα πιάστηκαν αδιάβαστα και απροετοίμαστα σε ένα ζήτημα που δεν σχετίζεται μόνο με το όνομα της Μακεδονίας, αλλά και κατά πόσο η Βουλή μπορεί να αντιληφθεί ποιο είναι το μείζον, δηλαδή η διατήρηση και διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας και να αγωνιστεί γι΄ αυτό.
O Ελληνισμός δίνει μια αξιόλογη και πολυεπίπεδη μάχη για να μην χαθεί το όνομα της Μακεδονίας, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούν στο γενικό πλαίσιο του ζητήματος, δηλαδή να λυθεί το ζήτημα με βάση την προσυμφωνία.
