Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί :Είμαστε εγγόνια των Ελλήνων, δεν είμαστε εγγόνια των Οθωμανών !

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΙΛΑΛΙ . ΚΑΤΕΡΙΝΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 

ΣΤΗΝ  ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 100 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ 

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ: O ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ !  

Μετάφραση : Θεοφάνης Μαλκίδης

Είμαι τιμή μου να είμαι εδώ μαζί σας σήμερα και ειδικά μαζί με τον  Μιχάλη  Χαραλαμπίδη, του οποίου η θέση στην αναγνώριση  από το ελληνικό κράτος της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων του Πόντου,  είναι πρωταγωνιστική.

Και το γεγονός ότι μοιράζομαι το ίδιο βήμα με αυτόν  είναι η μεγαλύτερη τιμή για μένα .

Κάποιοι από εσάς που με ξέρετε χωρίς να με έχετε γνωρίσει , είναι χρήσιμο να ακούσετε την ιστορία της οικογένειάς μου, η οποία είναι και ιστορία της  γενοκτονίας που διέπραξε το τουρκικό φασιστικό κράτος.

Είναι η ιστορία της γενοκτονίας που υλοποίησε το  τουρκικό φασιστικό κράτος, γενοκτονία η οποία θα είχε περισσότερα θύματα εάν δεν αντιστεκόταν οι άνδρες και οι γυναίκες, που πολέμησαν μέχρι την τελευταία σφαίρα τους. Αντάρτες όπως η Ελένη Τσαούς και του Βασίλη Ουστά  των οποίων  είναι η τιμή να είμαι  εγγονός τους . Είμαστε εγγόνια των Ελλήνων,  δεν είμαστε  εγγόνια των Οθωμανών.

Το αποικιοκρατικό φασιστικό τουρκικό κράτος ξεκίνησε τη Γενοκτονία  από την περίοδο του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ και το κεμαλικό κράτος πραγματοποίησε το τρίτο και τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας. Οι  353.000 άνθρωποί μας δολοφονήθηκαν στη γενοκτονία.

Στη διαδικασία της σωτηρίας τους εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους. Φυσικά, υπήρχαν εκείνοι που δεν μπορούσαν να φύγουνε και αναγκάστηκαν να ζήσουν κάτω από την τυραννία του γενοκτονικού τουρκικού κράτους.

Μεταξύ αυτών, το τουρκικό κράτος  που διέπραξε το Ολοκαύτωμα αυτό έκλεψε και πήρε τα παιδιά των Ελλήνων  και τα έδωσε σε τουρκικές οικογένειες.

Η ιστορία μας αρχίζει εδώ, ο παππούς μου είναι ένα από αυτά τα παιδιά. Ο πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος, το όνομα της μητέρας του ήταν η Παρασκευή. Αλλά μάθαμε αυτό το γεγονός πολύ αργά. Η οικογένειά μας έμεινε στο σκοτάδι μη γνωρίζοντας την αλήθεια , αποδεχόμενη ένα ψέμα.  Η επίσημη ιστορία έλεγε ότι  ο πατέρας του παππού μου   συμμετείχε στον επονομαζόμενο τουρκικό απελευθερωτικό αγώνα και πέθανε εκεί . Ήταν τόσο πεπεισμένοι για το ψέμα πως ήταν Τούρκοι ρατσιστές.

Το Τουρκικό κράτος ξεκίνησε μία διαδικασία Τουρκοποίησης συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων του Πόντου καθώς και όλων  των αρχαίων λαών αυτής  της περιοχής. Αφού το τουρκικό κράτος ολοκλήρωσε τις σφαγές και τη Γενοκτονία ενάντια στους μη μουσουλμανικούς λαούς, προχώρησε στη διαδικασία  ολοκλήρωσης του μακροχρόνιου αυτού σχεδίου γενοκτονίας ενάντια στον κουρδικό λαό και εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι έχασαν τη ζωή τους

Τα ορφανά της Γενοκτονίας που είχαν αρπάχθηκαν  από τις οικογένειές τους  κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας ήταν παλιά οθωμανική παράδοση, η οποία επανεμφανίστηκε. Στα παιδιά αυτά έγινε πλύση εγκεφάλου, τους αφαιρέθηκε η  κουλτούρα τους  και τελικά και πολέμησαν εναντίον του λαού τους.

Έτσι τα ορφανά των Ελλήνων  δεν ήταν εναντίον μόνο του δικού τους λαού αλλά εναντίον άλλων λαών και πεποιθήσεων.

Αντιπροσωπεύω αυτή τη γενιά, είμαι τόσο αποξενωμένος από όλα τα Ελληνικά πράγματα όπως  ένας  Τούρκος φασίστας και μάλιστα ακόμη περισσότερο λόγω του πολέμου της Τουρκίας κατά των Κούρδων, πόλεμος που έχει στόχο την εξόντωση των ανθρώπων από την γη τους.

Τα ορφανά, όπως εγώ , ήταν μέρος του τρομερού σχεδίου της γενοκτονίας και γίναμε  μέρος ενός φαύλου κύκλου χωρίς επιστροφή.

Έτσι οι νέοι από τον Πόντο εντάσσονται στον πόλεμο, στη γενοκτονία ενάντια στον  Κουρδικό λαό και χάνουν τη ζωή τους.

Ο τουρκικός εθνικισμός μεταφέρθηκε από τη Μαύρη Θάλασσα, τον Πόντο, στο Κουρδιστάν. Έτσι, είχαμε μία Γενοκτονία στον Πόντο και στο Κουρδιστάν , η οποία είχε παράλληλα και τη Γενοκτονία της γλώσσας μας . Παρομοιάζω την Γενοκτονία αυτή με την κατάρα  των θεών του Ολύμπου  στον  Σίσυφο!

Έτσι δεχθήκαμε  από τους απογόνους του Τζέγκινς Χαν την πολιτική αλλοτρίωσης. Αλλά ποιο ήταν  το έγκλημά μας;

 Ότι γεννηθήκαμε  στον Πόντο , ότι είμαστε Έλληνες και έπρεπε   να υπερασπιστούμε την ταυτότητά μας.

Αυτή είναι η αιτία της γενοκτονίας κατά του λαού μας.Όταν ένας τέτοιος πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη από το   τουρκικό κράτος έναντι των Κούρδων, έπρεπε να αντιμετωπίσω το θάνατο στο Σιρνάκ του Κουρδιστάν, όπου έπρεπε να πολεμήσω ενάντια στους Κούρδους.

Πιάστηκα αιχμάλωτος και τέθηκα  υπό κράτηση από τους Κούρδους, όπου γνώρισα την αλήθεια,  την πραγματικότητα.  Έμαθα επίσης  τη δική μου αλήθεια, δηλαδή  αυτή του λαού των Ρωμηών του Πόντου

Αυτό βεβαίως δεν ήταν εύκολο, οι γέροντες της οικογένειάς μας δεν μας είπαν ότι είμαστε Έλληνες για πολλούς λόγους, επέλεξαν να το ξεχάσουν …..

Έζησα μαζί με το ΡΚΚ σε κουρδικά χωριά, όπου έμαθα  για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο τουρκικός στρατός ,  την ίδια στιγμή που ο Τουρκικός στρατός απειλούσε τη  οικογένειά μου, λέγοντάς την να μη με ψάχνει άλλο, ότι είμαι νεκρός, και πως εάν συνεχίσει να με ψάχνει θα πουν σε όλους ότι είμαστε Έλληνες και θα  έχουμε πολλά προβλήματα. Αυτά τα μάθαινα από φίλους  δημοσιογράφους  που επισκέπτονταν την οικογένειά μου και ερχόταν στο Κουρδιστάν .

Η Αλληλεγγύη με τον κουρδικό λαό , η  αδελφοσύνη , ήταν αυτά που με κράτησαν σε όσα συνέβαιναν. Ήταν τα μέσα για να αντιμετωπίσω τη δύσκολη κατάσταση. Όταν επέστρεψα και μίλησα για όλα αυτά, για τον Πόντο, για τη Γενοκτονία κατάλαβα ότι το κράτος, το Κεμαλικό σύστημα, θα ήταν μπροστά μας. Είπα πως δεν μπορεί να είναι γιορτή η Γενοκτονία

Έτσι μαζί με μία ομάδα από έντιμους  διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, συγγραφείς και μη κυβερνητικές οργανώσεις, οργανώσαμε στις 9 Απριλίου 2016 στην Άγκυρα,  το πρώτο Συνέδριο για το Ποντιακό ζήτημα και τη Γενοκτονία. Ήταν μία σημαντική στιγμή   στην ιστορία.

Κάναμε μια πολύ σημαντική μελέτη με την παρουσία ακαδημαϊκών και ακτιβιστών, μία διάσκεψη για τα γεγονότα  στην Τουρκία το χρονικό 1914-1923 , εισάγοντας στη συζήτηση στην Τουρκία την γενοκτονία που έλαβε χώρα εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο.

Φυσικά, όλα αυτά προκάλεσαν την προσοχή του κράτους στην Τουρκία.

Η συμπαράστασή μου  στους Κούρδους καθώς και  το αποτυχημένο πραξικόπημα χρησιμοποιήθηκε από το ΑΚΡ για να με κατηγορήσουν και να με φυλακίσουν.  Στη δύσκολη αυτή στιγμή ήταν μαζί μου η αγαπημένη μου φίλη  Μεράλ Γκευλάνι, η οποία συμπαραστάθηκε στον αγώνα μου για τον Πόντο και για τους Κούρδους, ειδικά στο Μαρτυρικό Ρομπόσκι, όπου εκεί δολοφονήθηκαν από τον τουρκικό στρατό μικρά παιδιά, δείχνοντας  την αλληλεγγύη στον αγώνα για τα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη.

Ήταν μαζί μου από την πρώτη στιγμή ο Θεοφάνης Μαλκίδης, η Δέσποινα Στεφανίδου, ο  λαός του Πόντου που ζει στην Ελλάδα, όλος ο ελληνικός λαός,  οι οποίοι δεν με άφησαν μόνο μου .Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και πάλι όλους αυτούς τους φίλους για τη συμπαράστασή τους.

Έμεινα στη φυλακή   για ενάμιση χρόνο δεχόμενος  βασανιστήρια. Αφέθηκα προσωρινά ελεύθερος γιατί έπρεπε οι κατηγορίες εναντίον μου για προσβολή του Κεμάλ και του Ερντογάν και για  βοήθεια στους Κούρδους, κάτι που θεωρείται τρομοκρατία, να στοιχειοθετηθούν, αφού δεν υπήρχαν    πολλές αποδείξεις. Έτσι αποφάσισα να διαφύγω στην Ελλάδα, όπου  από την αρχή, ο Θεοφάνης και η Δέσποινα με στηρίζουν πολύ, όπως και όλοι οι Πόντιοι.

Σήμερα από εδώ μπορώ να πω πώς η Τουρκία ξεκίνησε πριν από ένα αιώνα μία γενοκτονία εναντίον του λαού μας, την οποία γενοκτονία τη συνεχίζει. Το είδα αυτό καθαρά στη δική μου πορεία. Δυστυχώς δεν είμαι αισιόδοξος για την Τουρκία, όπου έγιναν νέες τοπικές εκλογές και ο ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος, Ερντογάν προέβη στην Κερασούντα σε μια δήλωση σχετικά με τη γενοκτονία.

«Κερασούντα! Εσύ που χαιρετάς τη Μαύρη Θάλασσα με τη φυσική σου ομορφιά και την ιστορία σου. Κερασούντα! Εσύ που δημιούργησες τραγούδια ανεξαρτησίας με τους ήχους των κυμάτων της Μαύρης Θάλασσας. Κερασούντα! Εσύ που έριξες στη Μαύρη Θάλασσα τις συμμορίες των Ποντίων».

Το  όνομα του δολοφόνου που έδρασε κατά τη διάρκεια  γενοκτονίας στην Κερασούντα ήταν του σφαγέα  Τοπάλ Οσμάν! Το όνομα του ένοχου είναι γνωστό. Δεν έχει σημασία τι θα  πουν, εμείς δεν πρέπει   να ξεχνάμε. Ο Τοπάλ Οσμάν εξακολουθεί να ονομάζεται δολοφόνος στη συνείδηση των λαών. Ο δολοφόνος  ήταν αυτός.

Κατά τη συμπλήρωση της εκατονταετηρίδας από τη γενοκτονία , βλέπουμε ότι προσπαθούν να ξεπλύνουν τον  σφαγέα Τοπάλ Οσμάν νομίζουν έτσι  ότι είναι η απάντηση στις προσπάθειές μας για την ανάδειξη της αλήθειας. Αλλά υπάρχει μια ζωντανή πραγματικότητα έξω από την επίσημη Τουρκική  ιστορία.

Ο Τόπαλ Οσμάν, ο τουρκικός στρατός και ο Νουρεντίν Πασάς,

η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, ο ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας Μουσταφά Κεμάλ,  ο δάσκαλος του Χίτλερ, έχουν την  ευθύνη της γενοκτονίας και οι πράξεις τους δεν μπορούν να διαγραφούν από τη μνήμη μας .

Έχουν δημιουργήσει πολλά ψέματα, ψεύτικες  γιορτές οι οποίες όμως είναι όλες  σφαγές και ημέρες γενοκτονίας

Όπως την 23^η  Απριλίου,  την 19^η  Μαΐου, όπου τιμούν τον Κεμάλ, τιμούν τη Γενοκτονία εναντίον των λαών.

Η παρουσία μας τους τρομάζει, αφού αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της γενοκτονίας , ενώ πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα που θα καθορίζει την κοινή στάση των οργανώσεων και των θεσμών του Πόντου σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Ο Πόντος ζει. Πρέπει να κάνουμε μελέτες που δείχνουν ότι ο Πόντος έζησε. Πρώτα πρέπει να το κάνουμε στη γλώσσα μας.

Πρέπει να αγωνιστούμε  στην  Τουρκία και την Ελλάδα για τη  Γλώσσα, τη Λαογραφία και  τον Πολιτισμό μας.

Πρέπει να δείξουμε έργο και τότε τα αδέλφια μας που χάθηκαν  στη γενοκτονία  των 350.000 ανθρώπων, θα βρουν ειρήνη. Θυμηθείτε τα βουνά μας, τους  αντάρτες μας που αντιστάθηκαν ,  την Ελένη τσαούς, τον Βασίλ Ουστά, που μας καλούν να μη ξεχάσουμε τη Γενοκτονία που υποστήκαμε από την Τουρκία.

Θέλω να σας πω για άλλη μια φορά πως πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα αναγνώρισης της Γενοκτονίας, πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να μη ξεχάσουμε την αντίσταση που έκαναν στα βουνά του Πόντου οι  αντάρτες . Η  Ελένη Τσαούς είναι ζωνταντή, ο Βασίλ Ουστά είναι  Ζωντανός,  ο Πόντος είναι ζωντανός.

Ο Πόντος ζει !

 Ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί ( Yannis Vasilis Yaylalı)  γεννήθηκε το 1974 στην Μπάφρα της Σαμψούντας. Τον Απρίλιο του 1994 παρουσιάστηκε στον τουρκικό στρατό και κατατάχτηκε στις τουρκικές ειδικές δυνάμεις όπου εκπαιδεύτηκε ως ελεύθερος σκοπευτής. Έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των Κούρδων το Σεπτέμβρη του 1994 για δυο χρόνια και τρεις μήνες, και κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του άρχισε να αναπτύσσει φιλειρηνικά ιδεώδη και να αποστρέφεται τον πόλεμο. 

Σημαντική για την εξέλιξή του υπήρξε η ανακάλυψη της Ελληνικής του ταυτότητας. Ενημερώθηκε για αυτή από δημοσιογράφους οι οποίοι είχαν έρθει σε επαφή με την οικογένειά του, τότε άλλαξε το όνομα του από Ιμπραήμ σε Γιάννης Βασίλης. Όταν άρχισε να κάνει διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου, βασανίστηκε, καταδικάστηκε και έμεινε πάνω από τρεις μήνες έγκλειστος σε στρατιωτικές φυλακές. 

Η τουρκική κυβέρνηση συνέχισε την καταδίωξή του και μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας. Μετά το δημοψήφισμα του 2017 φυλακίστηκε για μια ακόμα φορά σε στρατιωτικές φυλακές, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για προσβολή του Κεμάλ του Ερντογάν. Αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 2018 και  τον Ιανουάριο του 2019 έφυγε  από την Τουρκία.