<<Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα...
Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό.....>>
<<.... ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δωσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ` αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;>>.
Ο Σεφέρης το 1936 και ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας στη δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1966 για την Ελλάδα του 2021, της <<δημιουργικής πειθούς>>, της πατριδοκαπηλείας, της παρακμής, της υποκρισίας, του ψεύδους, της παράνοιας, της αδικίας, της σκλαβιάς, της αναξιοκρατίας, του αυτοχειριασμού...
