Oύτε ο ίδιος, ο πανεπιστημιακός John Laughland, φανταζόταν ότι επιστρέφοντας στην πατρίδα του Βρετανία - μήτρα του «κράτους δικαίου» και του «habeas corpus» - θα ανακρινόταν επί δίωρο από την Αντιτρομοκρατική και θα του αφαιρούσαν όλο τον φορητό «οπλισμό» του: υπολογιστή, τηλέφωνο... κλειδιά!...Ο Πούτιν έγινε σημείον αντιλεγόμενον για την αστική μας δημοκρατία...
JOHN LAUGHLAND*: H Ευρώπη βυθίζεται στον ολοκληρωτισμό!
Στις 7 Οκτωβρίου 2022, αργά το βράδυ, γύρω στις 23:30, κρατήθηκα στο αεροδρόμιο Gatwick του Λονδίνου, από την αντιτρομοκρατική αστυνομία. Με άφησαν ελεύθερο λίγο πριν τη 1 τα ξημερώματα και μου πήραν τον υπολογιστή. Δεν μου έχει επιστραφεί ακόμα.
Μου πήραν το διαβατήριό μου και όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα –το πορτοφόλι μου, το τηλέφωνό μου, τα κλειδιά μου, τα πάντα. Με μετέφεραν σε ένα δωμάτιο όπου με ανέκριναν για μια ώρα δύο αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής, οι οποίοι ενεργούσαν με βάση τις εξουσίες που δίνονται στην αστυνομία (όπως έμαθα για πρώτη φορά) από το παράρτημα 3 του νόμου του 2019 για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την ασφάλεια των συνόρων.
«Εχθρική δραστηριότητα»
Αυτός ο νόμος υποτίθεται ότι επιτρέπει στην αστυνομία να συλλαμβάνει «εχθρικούς πράκτορες» που έρχονται στη χώρα για «να σχεδιάσουν, να προετοιμάσουν ή να πραγματοποιήσουν τις εχθρικές τους πράξεις» (σύμφωνα με το φυλλάδιο που μου έδωσαν οι αστυνομικοί). Όμως ο ίδιος ο νόμος ορίζει ότι «ένας ανακριτικός υπάλληλος μπορεί να ασκήσει τις εξουσίες που προβλέπονται στην παρούσα παράγραφο είτε υπάρχει είτε όχι λόγος να υποψιάζεται ότι ένα άτομο εμπλέκεται ή έχει ασκήσει εχθρική δραστηριότητα» (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου). Έτσι, ένας νόμος που φαινομενικά έχει σχεδιαστεί για να σταματήσει τους εχθρικούς πράκτορες ισχύει στην πραγματικότητα για όλους, χωρίς διάκριση, με τους δικούς του ρητούς όρους.
Είναι βεβαίως εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτές οι εξουσίες ασκήθηκαν, στην περίπτωσή μου, εναντίον ενός Βρετανού υπηκόου. Οι υπήκοοι δεν πρέπει κανονικά να ερωτώνται με αυτόν τον τρόπο για τους λόγους για τους οποίους εισήλθαν στο έδαφος της χώρας τους.
Ένας από τους αστυνομικούς ξεκίνησε την ανάκριση λέγοντας ότι δεν κρατήθηκα και επομένως δεν μπορούσα να έχω πρόσβαση σε δικηγόρο. Μα φυσικά κρατήθηκα, αφού μου ήταν αδύνατο να φύγω από την αίθουσα ανακρίσεων και, κατά μείζονα λόγο, από το αεροδρόμιο, χωρίς το διαβατήριό μου και τα προσωπικά μου αντικείμενα. (Η λέξη «κρατούμενος» προφανώς έχει αλλάξει νόημα).
«Ειδικές εξουσίες»
Σύμφωνα με το φυλλάδιο, « Σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες αστυνομικές εξουσίες, η εξουσία να σταματήσει, να ανακρίνει, να ερευνήσει και, εάν είναι απαραίτητο, να κρατήσει άτομα σύμφωνα με το Παράρτημα 3, δεν απαιτεί καμία [άλλη] αρχή ή υποψία ». Οι ειδικές εξουσίες που απολαμβάνει η αστυνομία στα βρετανικά λιμάνια συνιστούν επομένως ένα «εξαιρετικό καθεστώς» στο οποίο έχουν παραμεριστεί οι συνήθεις εγγυήσεις του κράτους δικαίου.
Το κείμενο συνεχίζει: « Μπορεί να σας ψάξουν και οτιδήποτε έχετε πάνω σας…συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρονικών συσκευών…όταν πραγματοποιούνται έρευνες, δεν χρειάζεται να σας δοθεί γραπτή ειδοποίηση έρευνας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αξιωματικός μπορεί να δεσμεύσει ό,τι βρει πάνω σας».
Ποιες είναι αυτές οι «ειδικές καταστάσεις»; Όταν διαμαρτυρήθηκα ότι μου πήραν τον υπολογιστή μου, και δεν θα μπορούσα να εργαστώ μέχρι να μου επιστραφεί, και όταν προσφέρθηκα να τον φέρω στο αστυνομικό τμήμα την επόμενη μέρα, ο αστυνομικός απάντησε ότι δεν υπήρχε θέμα, δεν θα τον έπαιρναν. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν «ορισμένες καταστάσεις». Η κατάσχεση αυτών των συσκευών είναι, αντίθετα, ο κανόνας.
Σε ένα κράτος δικαίου, η αστυνομία μπορεί να ερευνήσει την περιουσία ενός ατόμου μόνο με ένταλμα έρευνας. Είναι έγγραφο υπογεγραμμένο από δικαστή που επιτρέπει αν έρευνα και κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας. Αν αναζητήσετε « εντάλμα έρευνας » στη Wikipedia, θα δείτε ότι « σε ορισμένα αυταρχικά έθνη, οι αστυνομικοί μπορεί να εξουσιοδοτούνται να ερευνούν άτομα και περιουσιακά στοιχεία χωρίς να χρειάζεται να λάβουν άδεια δικαστηρίου ή να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους ». Με αυτό το πρότυπο, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον ένα «αυταρχικό έθνος».
Αυτό ακριβώς είναι που διαχωρίζει ένα κράτος δικαίου από μια δικτατορία, δηλαδή ότι το έργο της αστυνομίας δεν εκτρέπεται σε πολιτικούς σκοπούς, και όμως αυτό συνέβη σε μένα.
Πληροφοριοδότης...το Google!
Οι αστυνομικοί με ρώτησαν για τη δουλειά μου στο Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία στο Παρίσι από το 2008 έως το 2018 και για τη δουλειά μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκτοτε, και πιο πρόσφατα στο FVD. Όλες οι πληροφορίες που ήθελαν είναι διαθέσιμες στο κοινό, για παράδειγμα στη Wikipedia. Η ερώτηση ήταν ευγενική αλλά ερασιτεχνική.
Με ρώτησαν ποιες είναι οι πολιτικές μου απόψεις. Ο αστυνομικός μου απάντησε: «Είμαστε μια ελεύθερη χώρα, δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί». Το εξέβαλα ως «βρετανική αίσθηση του χιούμορ».
Οι αστυνομικοί μου είπαν ότι χρειάστηκαν δύο ή τρεις ώρες να προετοιμαστούν. Αυτό σημαίνει ότι το Λονδίνο ειδοποιήθηκε για την επικείμενη άφιξή μου αμέσως μόλις σαρώθηκε η κάρτα επιβίβασής μου στη Βουδαπέστη. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι.
Πέρασαν αυτές τις ώρες αναζητώντας πληροφορίες στο Διαδίκτυο. Ο αξιωματικός που με ανέκρινε φαινόταν να μην ξέρει τι ήθελε πραγματικά να μάθει. Το Διαδίκτυο, όπως όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν, είναι ένας βόθρος παραπληροφόρησης και υπάρχουν άπειρες ψευδείς πληροφορίες για μένα. Πολλές από αυτές έχουν δημοσιευτεί πρόσφατα στον ολλανδικό Τύπο, καθώς οι δημοσιογράφοι μπαίνουν στο Διαδίκτυο, βρίσκουν αυτό που ψάχνουν και επαναλαμβάνουν ψέματα που έχουν πει προηγουμένως άλλοι. Στη δική μου περίπτωση, δεν κουράζονται να λένε το ίδιο παραμύθι.
Είναι αρκετά κακό για τους δημοσιογράφους να το κάνουν αυτό, αλλά είναι τρομακτικό να πιστεύουμε ότι οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής θεωρούν την Google αξιόπιστη πηγή πληροφοριών. Δεν τολμάμε να φανταστούμε τον αριθμό των πραγματικά εχθρών που θα πέσουν στα δίχτυα αν αυτήν την αντίληψη έχει η αστυνομία για τις έρευνες. Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση του κόσμου σήμερα.
Το κράτος δικαίου καταστράφηκε
Είναι ιδιαίτερα συμβολικό αυτό που μου συμβαίνει. Από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το διεθνές ποινικό δίκαιο, πριν 20 και πλέον χρόνια, επέκρινα τον τρόπο με τον οποίο τα διεθνή δικαστήρια παραμερίζουν τους μυριάδες κανόνες και διαδικασίες που έχουν συσσωρευτεί εδώ και αιώνες για να διασφαλίσουν τη δίκαιη διαδικασία. Οι Βρετανοί είναι παραδοσιακά περήφανοι για αυτές τις διαδικασίες, οι οποίες για αιώνες προστατεύουν τους πολίτες από καταχρήσεις της κρατικής εξουσίας. Έχω προειδοποιήσει επανειλημμένα ότι αυτές οι δικτατορικές πρακτικές σύντομα θα διεισδύσουν στις εθνικές δικαιοδοσίες και θα καταστρέψουν αυτήν την πολύτιμη κληρονομιά του κράτους δικαίου. Τώρα, αυτό έχει γίνει.
Από τότε που η ΕΕ ανακοίνωσε το «Παγκόσμιο καθεστώς κυρώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα**» τον Δεκέμβριο του 2020, επεσήμανα ότι η ΕΕ έχει δώσει στον εαυτό της την εξουσία να τιμωρεί άτομα με διάταγμα. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Με αυτό το καθεστώς τα άτομα τιμωρούνται χωρίς καμία νομική διαδικασία (χωρίς δίκη) και χωρίς κανένα μέσο υπεράσπισης. Και μάλιστα για τα ανθρώπινα δικαιώματα! Επί δύο χρόνια, προειδοποιούσα ότι οι πολίτες των δυτικών χωρών θα ήταν οι ίδιοι στόχος αυτών των κυρώσεων. Αυτό συνέβη τον περασμένο Ιούλιο όταν ένας Βρετανός μπλόγκερ, ο Graham Philipps, υπέστη κυρώσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο έχει το ίδιο σύστημα με την ΕΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ντούγκιν και... ο π. Niemöller
Με άλλα λόγια, εγώ που είχα προειδοποιήσει για το γεγονός ότι αυτές οι διαδικασίες, που εισήχθησαν σε διεθνές επίπεδο, δεν θα αργούσαν να αλλοιώσουν το ποινικό δίκαιο σε εθνικό επίπεδο, δυστυχώς με εδικαίωσε με ένα παράδειγμα αυτής της κατάχρησης της οποίας υπήρξα προσωπικά θύμα. Αυτή η εμπειρία ήταν βαθιά ανησυχητική.
Λίγο πριν συμβεί αυτό, η FVD International με tweet αποδοκίμασε τις κυρώσεις της ΕΕ εναντίον του φιλόσοφου Alexander Dugin. Όπως δείξαμε με ένα στιγμιότυπο του σχετικού ευρωπαϊκού εγγράφου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (δηλαδή η εκτελεστική εξουσία) επέβαλε κυρώσεις στον Ντούγκιν αποκλειστικά για τις απόψεις του. Πουθενά δεν υποστηρίζεται ότι συμμετείχε πράγματι στην εισβολή στην Ουκρανία, ούτε ότι είναι ένοχος υποκίνησης. Αντίθετα, του επιβάλλονται κυρώσεις για έγκλημα σκέψης.
Κάποιοι που δεν αγαπούν τον Ντούγκιν χαίρονται γι' αυτό. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουν ότι πρόκειται για σοβαρά καταχρηστικές εξουσίες που μπορούν εύκολα, όπως στην περίπτωσή μου, να στραφούν εναντίον εντελώς αθώων ανθρώπων. Σε αυτούς, δεν έχω καλύτερη απάντηση από τις περίφημες παρατηρήσεις του πάστορα Martin Niemöller:
«Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές και δεν είπα τίποτα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν είπα τίποτα, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν είπα τίποτα, γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και δεν είπα τίποτα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για μένα. Αλλά δεν είχε μείνει κανείς να με υπερασπισθεί».
Η Ευρώπη ολισθαίνει προς τη δικτατορία. Στην πραγματικότητα, είναι ήδη εκεί.
*Ο John Laughland (γεν. 1963) είναι Βρετανός διδάκτωρ φιλοσοφίας της Οξφόρδης και συγγραφέας. Μέχρι το 2008 ήταν Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος, μιας ευρωσκεπτιστικής Δεξαμενής σκέψης, προωθώντας το όραμα του Ντε Γκωλ για μια «Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια». Από το 2008 έως το 2018, ήταν Διευθυντής Σπουδών στο Ινστιτούτο Δημοκρατίας και Συνεργασίας στο Παρίσι. Σήμερα διδάσκει σε καθολικό Ινστιτούτο στη Γαλλία.
**Δελτίο τύπου του Συμβουλίου της ΕΕ 7 Δεκεμβρίου 2020 13:00
«Το Συμβούλιο εξέδωσε σήμερα απόφαση και κανονισμό για τη θέσπιση παγκόσμιου καθεστώτος κυρώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για πρώτη φορά, η ΕΕ εξοπλίζεται με ένα πλαίσιο που θα της επιτρέψει να στοχεύει πρόσωπα, οντότητες και φορείς - συμπεριλαμβανομένων κρατικών και μη - υπεύθυνων για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή σοβαρές παραβιάσεις αυτών των δικαιωμάτων στον κόσμο, οπουδήποτε συμβαίνουν... Το πλαίσιο στοχευμένων περιοριστικών μέτρων ισχύει για πράξεις όπως η γενοκτονία, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και άλλες σοβαρές μορφές παραβιάσεων ή καταχρήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (π.χ. βασανιστήρια, δουλεία, εξωδικαστικές εκτελέσεις, αυθαίρετες συλλήψεις ή κράτηση)...Σχόλιο: Εκτός αν πρόκειται για το Αζερμπαϊτζάν που εισβάλλει στην Αρμενία - χρειαζόμαστε το φυσικό αέριό του, την Τουρκία - με τους μισούς δημοσιογράφους στη φυλακή και ανοιχτές ιαχές πολέμου κατά κράτους - μέλους της Ενωσης, το Ισραήλ, που σκοτώνει όποτε θέλει Παλαιστίνιους, κλπ, κλπ...
Πηγή: https://lecourrierdesstrateges.fr/2022/10/12/comment-leurope-sombre-dans-le-totalitarisme-par-john-laughland/ Πρώτη δημοσίευση στο fvdinternational.com
