Το μπαλέτο Ασωτος υιός είναι από τις πρώτες δημιουργίες του Μπαλανσίν (1929) και η τελευταία του για τα Ρωσικά Μπαλέτα του Ντιάγκιλεφ. Το μπαλέτο αφηγείται με τον δικό του τρόπο την παραβολή του ασώτου υιού της Καινής Διαθήκης. Ο άσωτος γιος, μετανοώντας για την έκλυτη ζωή του, που την πέρασε συντροφιά με τη λάγνα Σειρήνα και τους μέθυσους φίλους του, επιστρέφει γονυπετής στο πατρικό του, όπου τον υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά ο γέροντας πατέρας του.
Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ
Ο Ρέμπραντ (1606-1669), ο πιο διάσημος ζωγράφος του «Χρυσού Αιώνα» της ολλανδικής τέχνης, ασχολήθηκε με πολλά θρησκευτικά θέματα, πάντα με ένα δικό του “αιρετικό” τρόπο.
Ο “Άσωτος υιός” που παρουσιάζουμε σήμερα έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Παλαιότερα θεωρούσαν τον πίνακα αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ και προσωπογραφία της γυναίκας του Saskia, αλλά σήμερα η άποψη αυτή αμφισβητείται. Η σκηνή που απεικονίζεται φαίνεται πράγματι ότι συνδέεται με την παραβολή του Ασώτου και ειδικότερα με την περίοδο εκείνη κατά την οποία ο άσωτος υιός κατασπαταλούσε την πατρική περιουσία σε κάθε είδους διασκεδάσεις. Αν πάντως λάβει κανείς υπόψη ότι το ποτήρι συμβολίζει γενικά τις καταχρήσεις και το παγώνι, που διακρίνεται στο αριστέρο άκρο, την υπεροψία και την οίηση, η αλληγορική διδακτική διάσταση του πίνακα είναι προφανής...
Ο άσωτος σηκώνει το ποτήρι χαμογελώντας στο θεατή, η γυναίκα κοιτάζει έξω από τον πίνακα. Έτσι κατά κάποιο ο θεατής γίνεται το τρίτο πρόσωπο της παράστασης.
