Ηφαίστειο η εκλογική βάση του ΔΗΣΥ η οποία περιήλθε σε βαθιά κρίση που φαίνεται πως δεν μπορεί να εκτονωθεί με την απόφαση της ηγεσίας για τον β’ γύρο
Με καζάνι που βράζει μοιάζει το οικοδόμημα του ΔΗΣΥ που περνά μια από τις πιο σοβαρές κρίσης στην ιστορία του, από τη νύχτα της περασμένης Κυριακής που έμεινε για πρώτη φορά από ιδρύσεώς του εκτός μάχης του β’ γύρου των προεδρικών εκλογών. Η κρίση διαπερνά όλο το κόμμα, από τα πάνω δώματα της ηγεσίας μέχρι την εκλογική βάση και έχει προσώρας αντικείμενο τις διεργασίες για την επιλογή του κόμματος στην β’ Κυριακή των εκλογών.
Σε επίπεδο ηγεσίας, έχει γίνει αντιληπτό ήδη από την περασμένη Κυριακή και μόλις διαφάνηκε ότι είναι πλέον εκτός κούρσας ο Αβέρωφ Νεοφύτου, πως το Προεδρικό και στελέχη που ανήκουν στον στενό ή στον ευρύτερο κύκλο του Προέδρου Αναστασιάδη, προκρίνουν την επιλογή Χριστοδουλίδη.
Κάτι όμως που όπως βγαίνει από το ρεπορτάζ, ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά πολύ πιο ανοιχτά μεγάλος αριθμός στελεχών, θεωρούν πως είναι αδύνατον, και διαμηνύουν πως δεν θα υποστηρίξουν τη γραμμή του Προέδρου Αναστασιάδη, μιας και ο κ. Χριστοδουλίδης είναι για αυτούς ο αποστάτης που δίχασε και διέσπασε το κόμμα.
Ωστόσο το αν θα επικρατήσει η γραμμή που διαφαίνεται πως προκρίνει ο Νίκος Αναστασιάδης ή κάποια άλλη επιλογή, θα το αποφασίσουν τα συλλογικά όργανα.
Μεγαλύτερη η φωτιά στη βάση
Πέραν όμως από την ηγεσία, φαίνεται πως η διάσταση απόψεων και η φωτιά που έχει ανάψει, είναι εντονότερη στο επίπεδο της κομματικής βάσης. Και η κρίση που εντοπίζεται στο επίπεδο των ψηφοφόρων του Συναγερμού έχει χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την εκτίμηση πως δύσκολα θα εκτονωθεί και θα σβήσει και μάλλον ανεξάρτητα από την απόφαση της ηγεσίας για το πώς θα πορευτεί στον β’ γύρο.
Από την Κυριακή το βράδυ οι αναρτήσεις και τα σχόλια συναγερμικών στο διαδίκτυο δίνουν μια εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει και για τις τάσεις που διαμορφώνονται.
Οι «ποτέ ξανά ΑΚΕΛ»
Η μία τάση των Συναγερμικών που ψήφισαν Αβέρωφ φαίνεται πως είτε με τσακισμένη την αυτοπεποίθηση, είτε χωρίς καμία αναστολή, θα υποστηρίξουν Νίκο Χριστοδουλίδη για την με άλλους όρους συνέχιση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης με συναγερμικό και αναστασιαδικό πρόσημο.
Πρόκειται για τάση που εν πολλοίς βλέπει τις εκλογές του β’ γύρου υπό το δίλημμα «Χριστοδουλίδης ή ΑΚΕΛ» και απαντά τον πρώτο, ή καλύτερα όχι το δεύτερο, βασιζόμενη στον πολιτικό και ιδεολογικό «αντιακελισμό» ο οποίος σφυρηλατήθηκε ιστορικά και ιδίως μετά και την πενταετία Χριστόφια.
Υπό αυτό το πρίσμα του «ποτέ ξανά ΑΚΕΛ» εξάλλου, προσπερνά η τάση αυτή, και το γεγονός πως υποστηρίζοντας τον Χριστοδουλίδη, είναι σαν να ανοίγει ο δρόμος για την κυβέρνηση στο ΔΗΚΟ την ΕΔΕΚ και άλλους σχηματισμούς με τους οποίους ναι μεν υπάρχει χάσμα απόψεων πλην όμως υπάρχει και το ιστορικό προηγούμενο της κυβερνητικής ή εκλογικής συνεργασίας.
Οι «Αντιχριστοδουλιδικοί»
Εντονότεροι ως προς τη ρητορική τους και τις εκδηλώσεις τους, είναι οι Συναγερμικοί που υποστηρίζουν πως δεν πρέπει να δοθεί υποστήριξη στον Νίκο Χριστοδουλίδη. Οι «αντιχριστοδουλιδικοί» χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: λιγότεροι είναι αυτοί που προκρίνουν ανοιχτά την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και περισσότεροι αυτοί που προκρίνουν την απόφαση για κατά βούληση ψήφο.
Και οι δύο «υπό – τάσεις» του «αντιχριστοδουλιδισμού» πάντως, βλέπουν σαν κόκκινο πανί τον τέως ΥΠΕΞ. Οι χαρακτηρισμοί τους προς αυτόν, πολλές φορές κινούνται σε ακραία σημεία του πολιτικού λόγου και κάποτε έξω απ’ αυτόν. Είναι έκδηλη η απογοήτευση τους και η πικρία τους για το γεγονός ότι το κόμμα μπήκε σε φουρτούνες μετά τον αποκλεισμό του Αβέρωφ Νεοφύτου από τη β’ Κυριακή και αυτό το χρεώνουν αποκλειστικά στον Χριστοδουλίδη. Και ακριβώς επειδή δεν θέλουν να ακούσουν για τον Νίκο Χριστοδουλίδη, στρέφουν τα πυρά τους και σε όσους ακούγεται πως προκρίνουν την στήριξη στον τέως ΥΠΕΞ. Ακόμα και αυτός ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης, έχει μπει στο κάδρο των ανεπιθύμητων και δέχεται τα πυρά των απογοητευμένων «αντιχριστοδουλιδικών», ενώ πολλοί είναι εκείνοι που τον καλούν «να μην ανακατεύεται».
Όσοι δε απ’ αυτούς προσπαθούν να τοποθετήσουν τον «αντιχριστοδουλιδισμό» τους σε μια πιο πολιτική βάση πέραν από το συναίσθημα που είναι πλημμυρισμένο πικρία και θυμό, προτάσσουν την εγγύτητα που έχει η παράταξη ή μέρος αυτής, με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη στο θέμα του Κυπριακού βάζοντας σε δεύτερη μοίρα ακόμα και το γεγονός ότι ψήφος στον Ανδρέα Μαυρογιάννη σημαίνει εν πολλοίς επαναφορά του ΑΚΕΛ στην εξουσία. Για το Κυπριακό δε, προβάλλουν το επιχείρημα ότι αν και ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν διαφοροποιείται από τις απόψεις του Συναγερμού, πλαισιώνεται από την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ που είναι «απορριπτικά κόμματα» και με κάποιον τρόπο, θα φέρουν τη διχοτόμηση…
Υποβιβάζουν στις προτεραιότητές τους το γεγονός πως με το πρόγραμμα και τις θέσεις του ΑΚΕΛ ή/και του Ανδρέα Μαυρογιάννη έχουν καταγραφεί μεγάλες διαφορές σε μείζονα ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, η οικονομία, η γεωπολιτική κατεύθυνση της χώρας και άλλα πολλά ζητήματα.
Είναι δε και κάποιοι απ’ τους Συναγερμικους «αντιχριστοδουλιδικούς» που μιλούν ανοιχτά για την «ώρα της μεγάλης υπέρβασης» εννοώντας την κυβερνητική ή έστω την εκλογική συνεργασία με τον ιστορικό πολιτικό αντίπαλο, το ΑΚΕΛ. Και επειδή διαισθάνονται το «βάρος» της τοποθέτησής τους, ανατρέχουν σε κορυφαίες στιγμές της πολιτικής ιστορίας και επικαλούνται τον Γλαύκο Κληρίδη του 1959 που «απαρνήθηκε» τον πατέρα του και στήριξε Μακάριο Γ’ ή ακόμα και τον Γιώργο Βασιλείου σαν πρότυπο «πολιτικού υπερβατισμού» που αντίστοιχό του είναι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης και που μπορεί να εφαρμόσει κυβερνητικό πρόγραμμα προσφιλές και προς την κεντροδεξιά και προς το ΑΚΕΛ.
Νέα ιστορική φάση για τον ΔΗΣΥ
Εν κατακλείδι, η απόφαση για το πώς θα πορευτεί το κόμμα στον β’ γύρο μπορεί σε έναν βαθμό να εκτονώσει τις αντιπαραθέσεις και τη διχογνωμία της συναγερμικής βάσης που χωρίζεται όπως φαίνεται σε δύο κυρίως τάσεις συν μία ακόμα που είναι η αποστασιοποίηση από την αντιπαράθεση «αντιχριστοδουλιδισμού» vs «αντιακελισμού» και που εκλογικά μεταφράζεται σε αποχή, άκυρο ή λευκό. Τάσεις πάντως που απομένει να διαφανεί την ερχόμενη Κυριακή ποια είναι η δυναμική και οι διαστάσεις τους.
Ωστόσο είναι σίγουρο, πως από το βράδυ της περασμένης Κυριακή ένα νέο κεφάλαιο έχει ανοίξει για την ιστορία του ΔΗΣΥ που θα κρατήσει και θα καθορίσει το μέλλον του και την πολιτική και ιστορική του πορεία στη βάση πολιτικών διλημμάτων που τώρα εκφράζονται λόγω συγκυρίας με το δίπολο «αντιακελικοί» vs «αντιχριστοδουλιδικοί» αλλά στο μέλλον δεν μπορεί παρά να εκφραστούν με θέσεις πολιτικής ουσίας και ταυτότητας.
του Χρίστου Πέτρου / sigmalive.com
