Όταν μπαίνεις στον κόσμο των κοινωνικών δικτύων και ανάμεσα στις αναρτήσεις που συναντάς πετάγονται μπροστά σου και διάφορα προϊόντα (από χορτοκοπτικές μηχανές, μέχρι γυαλιά πρεσβυωπίας), καταλαβαίνεις πόσο επιδραστική είναι πια στη ζωή σου η εικόνα και οι νέοι τρόποι διάδοσης και κατανάλωσης οπτικών προϊόντων. Τα οποία βεβαίως μπορεί να αποδειχθούν απατηλά, αλλά ο πειρασμός να τα προσέξεις ή και να τα αποκτήσεις εύκολα και χωρίς να κουνηθείς από την καρέκλα σου, είναι τεράστιος. Ακριβώς γιατί αυτό που επιδρά στον καταναλωτή είναι η εικόνα, εύπεπτη και ελκυστική, δεν είναι το κουραστικό μπλα μπλα, που έκαναν οι παλιοί πωλητές, όταν γυρνούσαν τα σπίτια και παρουσίαζαν το προϊόν τους.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει πια με την πολιτική. Και με τους πολιτικούς. Προσέχουν και πλασάρουν την εικόνα. Και αποδεδειγμένα πετυχαίνουν. Έχουμε και στην Κύπρο πια απτά παραδείγματα. Από τότε που μας τελείωσαν οι πολιτικές ηγετικές φυσιογνωμίες, άρχισαν να αναδεικνύονται οι φυσιογνωμίες πολιτικών ως προϊόντα κατανάλωσης. Οπτικά προϊόντα. Αλλά, ό,τι και να συμβαίνει, η πολιτική δεν είναι μόνο εικόνα, είναι και έργο.
Είναι δυνατό να αναδειχθεί ένας πολιτικός ακόμα και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή Πρόεδρος της Βουλής ή αρχηγός κόμματος λόγω της εικόνας του, λόγω του μάρκετινγκ, λόγω της έντονης παρουσίας του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου οπτικοποιείται πλέον το προϊόν και το αγοράζουν οι ψηφοφόροι. Αλλά στη συνέχεια πρέπει να αποδείξει και την αξία του.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης αξιοποίησε με επιτυχία τα μέσα προβολής που προφέρει η εποχή μας -και καλά έκανε, φυσικά- αλλά από τη στιγμή που εξελέγη Πρόεδρος καλείται να αποδείξει ότι ο ίδιος ή και η πολιτική του, δεν είναι μόνο εικόνα, ότι διαθέτει και τα χαρακτηριστικά για να κυβερνήσει με τον τρόπο, τα πρόσωπα, τις πολιτικές, τις αλλαγές, που υποσχέθηκε.
Ο ίδιος δήλωνε προεκλογικά ότι η πρώτη πολιτική του πράξη θα είναι ο διορισμός των υπουργών του και θα κριθεί. Κρίθηκε και δεν νομίζουμε να πέρασε τη βάση. Διότι, πολλά από όσα ανακοίνωνε ως κριτήρια δεν τα εφάρμοσε στην πράξη. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον σημαντικότατο υπουργό Οικονομικών. Ο Μάκης Κεραυνός έμαθε το βράδυ της Κυριακής ότι τη Δευτέρα αναλαμβάνει υπουργός! Κι αυτό έδειξε, αν μη τι άλλο, προχειρότητα από τη μια, και κομματικούς επηρεασμούς από την άλλη.
Η δεύτερη πολιτική πράξη ήταν ο διορισμός συνεργατών στα υπουργεία. Το σούσουρο των τελευταίων ημερών δείχνει ότι ούτε σε αυτό πέρασε τη βάση. Καμιά διαφοροποίηση από τις πρακτικές προηγούμενων κυβερνήσεων, καμιά διαφάνεια, καμιά αξιοκρατία. Πλην, μιας ελπιδοφόρας ενέργειας, έστω και μετά το σούσουρο, να ακούσει τον Γενικό Ελεγκτή και να προωθήσει διαδικασίες για νομοθετική ρύθμιση αυτών των διορισμών.
Οι προηγούμενοι θα επέμεναν ότι τα έκαναν όλα σωστά μέχρι το τέλος. Όπως έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης όταν κόντρα σε όλους διόρισε τον Πέτρο Αγαθαγγέλου στο διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας. Οι αντιδράσεις, οι παραιτήσεις, η οργή που προκάλεσε δεν κλόνισαν τον Πρόεδρο να ομολογήσει λάθος και να κάνει πίσω. Η αλαζονεία της εξουσίας είναι πιο δραστική όταν κυβερνάς πολλά χρόνια. Τουλάχιστον, ο Νίκος Χριστοδουλίδης επέμενε μόνο για μια – δυο μέρες. Πάλι καλά!
Η ουσία είναι ότι η ταχύτητα και τα αντανακλαστικά έχουν μεγαλύτερη σημασία όταν αναλαμβάνει κανείς την εξουσία, παρά όταν την διεκδικεί. Δηλαδή, στην πολιτική η εικόνα βοηθά μέχρι ενός σημείου. Από ένα στάδιο και μετά, χρειάζεται να φανούν οι πράξεις και η ουσία πίσω από την εικόνα. Ο Πρόεδρος ήταν δέκα χρόνια στην ενεργό πολιτική και στην εξουσία, προφανώς αυτό το γνωρίζει, δεν περιμένει να του το υποδείξουν άλλοι. Αυτό που πιθανό να υποβαθμίζει είναι ότι ενώ κατά τον προεκλογικό την εικόνα του την δημιουργούσε ο ίδιος, τώρα που κυβερνά την εικόνα του την δημιουργούν και όσοι άλλοι κυβερνούν μαζί του.
Αναμένονται λιγότερα λόγια και περισσότερα έργα πλέον. Κι αν το πρώτο έργο πρέπει να είναι ένας γρήγορος ανασχηματισμός, να γίνει τάχιστα. Προτού η εικόνα, το οπτικό προϊόν που αγόρασε ο πολίτης – καταναλωτής, αποδειχθεί απατηλό και η οργή του στραφεί στο πρόσωπο του Προέδρου.
του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
