Το καθεστώς Ερντογάν «κουβαλά» την αποσχιστική οντότητα σε όλα τα διεθνή φόρουμ για να είναι… παρούσα, διευθετεί επαφές των εγκάθετων της με αξιωματούχους χωρών.
Είναι προφανές πως έχει αποφασίσει πως σε αυτή τη συγκυρία, μπορεί να πιέσει περισσότερο και να διασφαλίσει την αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος. Σαφώς και γνωρίζουν στην έδρα του σουλτανάτου πως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά είναι πρόδηλο ότι θα επιμένουν.
Και αυτό είναι σαφές και από το γεγονός ότι ασκείται πίεση σε τουρκόφωνα κι άλλα φιλικά κράτη να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Είναι, άλλωστε διαχρονική επιδίωξη, ήταν μια επιλογή που χρονικά τοποθετείται από την αρχή της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κ.Δ.). Το ροκάνισμα της Κ.Δ. γίνεται εξαρχής μεθοδευμένα και συστηματικά και περνά- αναλόγως των δεδομένων και των συνθηκών- από διάφορα στάδια.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι κατά την 52η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (Λουξεμβούργο, 23/6/2014), η Τουρκία κατέθεσε γραπτή δήλωση, στην οποία αναφερόταν σε «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» («defunct ‘Republic of Cyprus’»).
Η κατοχική δύναμη με την αναφορά αυτή δήλωνε πως αυτό που όλοι θεωρούν- πλην της ίδιας- Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνωρισμένο κράτος σε όλη την επικράτεια της χώρας, δεν υπάρχει. Υπήρξε κάποτε, αλλά έπαυσε να υφίσταται. Όχι τυχαία η αναφορά αυτή στο τουρκικό έγγραφο περιλήφθηκε όταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης προήδρευε η Ελλάδα!
Η τουρκική πλευρά ακολούθησε, σύμφωνα με τον πρέσβη Τάσο Τζιωνή, σήμερα Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, τη μέθοδο της αργής θανάτωσης της «κατάστασης πραγμάτων» (“state of affairs”) του 1960, με την παράλληλη επιδίωξη κατασκευής ενός κρατικού μορφώματος το οποίο θα παρείχε ευρεία χωριστή εδαφική βάση στους τουρκόφωνους της Κύπρου (δηλαδή στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα και τις εκ Τουρκίας εποικιστικές ενισχύσεις της) και το οποίο, μέσω των νέων συνταγματικών ρυθμίσεων, θα περιήγαγε την Κύπρο υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας, αποτελεσματικότερα από όσο οι Συνθήκες του 1960.
Η Τουρκία θεωρεί πως η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκείνη που συστάθηκε το 1960. Και πως σε περίπτωση που υπάρξει λύση στο Κυπριακό θα είναι μεταξύ δυο προϋπαρξάντων- της συμφωνίας- οντοτήτων. Δυο οντότητες, που θα μετεξελιχθούν στα πλαίσια μιας συμφωνίας.
Τι θα αποτελούν οι δυο οντότητες; Δυο κράτη, που θα συνεργάζονται, όπως εξηγεί σε όλες τις επαφές της η τουρκική πλευρά και θα λειτουργούν πλάι-πλάι; Θα είναι μια sui generis κατάσταση πραγμάτων, που θα έχει διαχωριστικά χαρακτηριστικά; Σε αυτή την γραμμή πλεύσης κινείται η Άγκυρα, αυτός είναι ο στόχος της.
Το μοντέλο που έκπαλαι προωθεί η κατοχική Τουρκία διευκολύνεται εν πολλοίς και από τις μέχρι τώρα συζητήσεις, όταν και όποτε υπάρχει διαδικασία, στα πλαίσια του λεγόμενου διακοινοτικού διαλόγου. Ένας διάλογος, ο οποίος βαθμηδόν, οδηγεί μέσα από υποχωρήσεις, πιο κοντά στις τουρκικές επιδιώξεις. Κι αυτό γιατί η ελληνική πλευρά ακολουθεί εκ των υστέρων το χαλί, το οποίο στρώνει η Άγκυρα.
Αυτό που σήμερα αντιμετωπίζει η Λευκωσία είναι την έντονη διπλωματική επίθεση της κατοχικής δύναμης, που έχει ως στόχο την πολιτική αναβάθμιση της αποσχιστικής οντότητας, την αναγνώρισή της.
Αυτό είναι σαφές και φαίνεται σε όλες τις κινήσεις της κατοχικής πλευράς. Η Άγκυρα φαίνεται να αρκείται, σε αυτό το στάδιο, σε αναγνώριση από μια χώρα, για να γίνει η αρχή! Χρειάζεται κάποιον να αρχίσει τον χορό.
Δεν είναι εύκολο το τουρκικό εγχείρημα. Αλλά έχει δυσκολίες, λόγω μεγέθους, η αντιμετώπιση από μέρους της Λευκωσίας της τουρκικής επίθεσης. Οι διεθνείς συγκυρίες ενδεχομένως να μην μας βοηθούν ιδιαίτερα. Δυο ανοικτά πολεμικά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή μας και οι τουρκικές ενέργειες στην Κύπρο, διαμορφώνουν δεδομένα, που μπορεί να αποβούν σε βάρος μας.
Γι αυτό και η Λευκωσία βρίσκεται σε μια συνεχή πρωτοβουλία για να έχει ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή. Τούτο βοηθά, ενισχύει την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία με παράλληλες κινήσεις θα αποτρέπει νέα τουρκικά τετελεσμένα επί του εδάφους.
Το καθεστώς Ερντογάν «κουβαλά» την αποσχιστική οντότητα σε όλα τα διεθνή φόρουμ για να είναι… παρούσα, διευθετεί επαφές των εγκάθετων της με αξιωματούχους χωρών. Είναι προφανές πως έχει αποφασίσει πως σε αυτή τη συγκυρία, μπορεί να πιέσει περισσότερο και να διασφαλίσει την αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος.
Σαφώς και γνωρίζουν στην έδρα του σουλτανάτου πως αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά είναι πρόδηλο ότι θα επιμένουν. Και αυτό είναι σαφές και από το γεγονός ότι ασκείται πίεση σε τουρκόφωνα κι άλλα φιλικά κράτη να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Είναι, άλλωστε διαχρονική επιδίωξη, ήταν μια επιλογή που χρονικά τοποθετείται από την αρχή της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ροκάνισμα της Κ.Δ. γίνεται εξαρχής μεθοδευμένα και συστηματικά και περνά- αναλόγως των δεδομένων και των συνθηκών- από διάφορα στάδια.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι κατά την 52η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας (Λουξεμβούργο, 23/6/2014), η Τουρκία κατέθεσε γραπτή δήλωση, στην οποία αναφερόταν σε «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» («defunct ‘Republic of Cyprus’»).
Η κατοχική δύναμη με την αναφορά αυτή δήλωνε πως αυτό που όλοι θεωρούν- πλην της ίδιας- Κυπριακή Δημοκρατία, αναγνωρισμένο κράτος σε όλη την επικράτεια της χώρας, δεν υπάρχει. Υπήρξε κάποτε, αλλά έπαυσε να υφίσταται. Όχι τυχαία η αναφορά αυτή στο τουρκικό έγγραφο περιλήφθηκε όταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης προήδρευε η Ελλάδα!
Η τουρκική πλευρά ακολούθησε, σύμφωνα με τον πρέσβη Τάσο Τζιωνή, σήμερα Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, τη μέθοδο της αργής θανάτωσης της «κατάστασης πραγμάτων» (“state of affairs”) του 1960, με την παράλληλη επιδίωξη κατασκευής ενός κρατικού μορφώματος το οποίο θα παρείχε ευρεία χωριστή εδαφική βάση στους τουρκόφωνους της Κύπρου (δηλαδή στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα και τις εκ Τουρκίας εποικιστικές ενισχύσεις της) και το οποίο, μέσω των νέων συνταγματικών ρυθμίσεων, θα περιήγαγε την Κύπρο υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας, αποτελεσματικότερα από όσο οι Συνθήκες του 1960.
Η Τουρκία θεωρεί πως η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκείνη που συστάθηκε το 1960. Και πως σε περίπτωση που υπάρξει λύση στο Κυπριακό θα είναι μεταξύ δυο προϋπαρξάντων- της συμφωνίας- οντοτήτων. Δυο οντότητες, που θα μετεξελιχθούν στα πλαίσια μιας συμφωνίας.
Τι θα αποτελούν οι δυο οντότητες; Δυο κράτη, που θα συνεργάζονται, όπως εξηγεί σε όλες τις επαφές της η τουρκική πλευρά και θα λειτουργούν πλάι-πλάι; Θα είναι μια sui generis κατάσταση πραγμάτων, που θα έχει διαχωριστικά χαρακτηριστικά; Σε αυτή την γραμμή πλεύσης κινείται η Άγκυρα, αυτός είναι ο στόχος της.
Το μοντέλο που έκπαλαι προωθεί η κατοχική Τουρκία διευκολύνεται εν πολλοίς και από τις μέχρι τώρα συζητήσεις, όταν και όποτε υπάρχει διαδικασία, στα πλαίσια του λεγόμενου διακοινοτικού διαλόγου. Ένας διάλογος, ο οποίος βαθμηδόν, οδηγεί μέσα από υποχωρήσεις, πιο κοντά στις τουρκικές επιδιώξεις. Κι αυτό γιατί η ελληνική πλευρά ακολουθεί εκ των υστέρων το χαλί, το οποίο στρώνει η Άγκυρα.
Αυτό που σήμερα αντιμετωπίζει η Λευκωσία είναι την έντονη διπλωματική επίθεση της κατοχικής δύναμης, που έχει ως στόχο την πολιτική αναβάθμιση της αποσχιστικής οντότητας, την αναγνώρισή της.
Αυτό είναι σαφές και φαίνεται σε όλες τις κινήσεις της κατοχικής πλευράς. Η Άγκυρα φαίνεται να αρκείται, σε αυτό το στάδιο, σε αναγνώριση από μια χώρα, για να γίνει η αρχή! Χρειάζεται κάποιον να αρχίσει τον χορό.
Δεν είναι εύκολο το τουρκικό εγχείρημα. Αλλά έχει δυσκολίες, λόγω μεγέθους, η αντιμετώπιση από μέρους της Λευκωσίας της τουρκικής επίθεσης.
Οι διεθνείς συγκυρίες ενδεχομένως να μην μας βοηθούν ιδιαίτερα. Δυο ανοικτά πολεμικά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή μας και οι τουρκικές ενέργειες στην Κύπρο, διαμορφώνουν δεδομένα, που μπορεί να αποβούν σε βάρος μας.
Γι αυτό και η Λευκωσία βρίσκεται σε μια συνεχή πρωτοβουλία για να έχει ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή. Τούτο βοηθά, ενισχύει την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία με παράλληλες κινήσεις θα αποτρέπει νέα τουρκικά τετελεσμένα επί του εδάφους.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία
