Η εφημερίδα κάνει μια ιστορική αναδρομή στην υπόθεση με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, την κλοπή τους από τον Ελγιν και τον αγώνα διεκδίκησή τους από την Ελλάδα για να τονίσει: «Μια τέτοια εμπειρία δεν δημιουργεί αρετή για την ελληνική πολιτική να μην επιφέρει αδικίες»
«Φαίνεται όμως ότι μια τέτοια εμπειρία δεν δημιουργεί αρετή για την ελληνική πολιτική να μην επιφέρει αδικίες που σχετίζονται με την οικειοποίηση και τη δήμευση ξένης πολιτιστικής κληρονομιάς και εθνικής ταυτότητας, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Μακεδονίας και των Μακεδόνων».
Στη συνέχεια, παρουσιάζει τις δηλώσεις της αρχαιολόγου και πανεπιστημιακής καθηγήτριας αρχαίας ιστορίας, Νάντε Πρόεβα, η οποία λέει ότι η αδικία που συντελείται σε βάρος της «Μακεδονίας» είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή σε βάρος της Ελλάδας, με τα λίγα κλεμμένα αντικείμενα από την Ακρόπολη.
Η καθηγήτρια, σύμφωνα με την εφημερίδα, αναφέρει ότι από «τους ‘Μακεδόνες’ έχουν κλαπεί το έδαφός τους με όλα τα σημαντικά για την εθνική τους ταυτότητα αντικείμενα».
«Η αδικία είναι επώδυνη όταν σου αφαιρούν ό,τι σου ανήκει και πολύ περισσότερο όταν σου λένε ότι είναι για “το καλό σου”», προσθέτει.
Και συνεχίζει: «Φυσικά, είναι αδικία για την Ελλάδα ότι τα αντικείμενα από την Ακρόπολη της Αθήνας έχουν κατασχεθεί και δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω από το Βρετανικό Εθνικό Μουσείο.
«Μας έχουν κλέψει μια περιοχή»
»Αλλά ακόμη μεγαλύτερη αδικία είναι αυτό που έκανε η Ελλάδα στη Μακεδονία, δημεύοντας μια μεγάλη έκταση, με όλα τα μνημεία και τα ιστορικά στοιχεία για την ταυτότητά μας.
»Εμάς, τους Μακεδόνες, μας έχουν κλέψει μια περιοχή από την Ελλάδα, σημαντική για την εθνική μας ταυτότητα, με όλα τα τεχνουργήματα, και όχι μόνο ένα μνημείο (όπως η Ακρόπολη).
»Ακόμη, για την εθνοτική τους αποκλειστικότητα, προκειμένου ν’ αποδείξουν τον ελληνικό χαρακτήρα της Μακεδονίας, οι Ελληνες καταστρέφουν τα ίχνη της μετανάστευσης των Σλάβων στα Βαλκάνια, δηλαδή στη Μακεδονία.
»Ετσι, οι έλληνες αρχαιολόγοι πέταξαν και τα ευρήματα (κεραμικά) στη θάλασσα. Σλαβική κεραμική που βρέθηκε σε ανασκαφές στην Πελοπόννησο, είδε το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά από έναν συνάδελφο αρχαιολόγο από τη Γαλλία.
»Σε περιόδους εντεινόμενης εθνικής αποκλειστικότητας, οι εικόνες κάηκαν και οι τοιχογραφίες με επιγραφές στη σλαβική γλώσσα καταστράφηκαν.
«Αδικία από θέση εξουσίας»
»Αυτό γίνεται συστηματικά, επί σχεδόν εκατό χρόνια, μετά την ψήφιση του νόμου το 1926 για τη μετονομασία σλαβικών τοπωνυμίων και ονομάτων στην Ελλάδα.
»Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε στην επικράτεια της Μακεδονίας του Αιγαίου, όπου κυριαρχούσε ο σλαβικός πληθυσμός, αλλά και στην Πελοπόννησο, όπου ουσιαστικά έφτασαν οι Σλάβοι, και στην οποία έχουν απομείνει ακόμη σλαβικά τοπωνύμια.
»Η αδικία από θέση εξουσίας καλύπτεται με οιονεί επιχειρήματα: από την πλευρά της Μεγάλης Βρετανίας με το “κρατώντας και φροντίζοντας τα τεχνουργήματα”, και από την πλευρά της Ελλάδας με την εμμονή της στον δήθεν “ελληνικό χαρακτήρα της Μακεδονίας”, που κατάφερε ν’ αλλάξει τ’ όνομά μας με τη δικαιολογία ότι είναι ελληνικό – παραμένει ακόμα η αδικία -», καταλήγει η Νάντι Προέβα.
«Σαν να μετονομάζεις μια χώρα…»
Στο ίδιο δημοσίευμα παρατίθεται και δήλωση του πρώην πρεσβευτή και πολιτικού αναλυτή, Ιβιτσα Μποτσέφσκι, ο οποίος επισημαίνει ότι «Υπάρχει ένα ακόμη καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει ο έλληνας πρωθυπουργός».
Και εξηγεί ότι «Η έκθεση των επονομαζόμενων ελγινείων μαρμάρων στο Βρετανικό Μουσείο είναι σαν να μετονομάζεις με τη βία μια χώρα σε “Βόρεια…”, ενάντια στη θέληση του λαού της.
»Τα μάρμαρα του Ελγιν ανήκουν στην Αθήνα, στο όμορφο Μουσείο της Ακρόπολης, όπως τ’ όνομά μας είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας! Με τον καιρό θ’ αποδοθεί δικαιοσύνη στην Ελλάδα, αλλά και στη Μακεδονία».
