Το 6ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Xορών είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Συμεών Ανανιάδη
ΣΥΜΕΩΝ ΑΝΑΝΙΑΔΗΣ – ΕΝΑΣ ΔΕΝΑΕΝΝΙΑΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΑΣ
Ο Συμεών Ανανιάδης γεννήθηκε το 1901 στη Σαμψούντα. Ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του Αντώνη και της Εύχαρις Ανανιάδη. Ο πατέρας του, έμπορος καφέ, του εμφύτεψε την αγάπη για τον Πόντο και την Ελλάδα κάνοντας τον ένα φλογερό ποντιόπουλο. Παράλληλα, ο πατέρας του, ήταν εκκλησιαστικός επίτροπος και εκδότης εφημερίδας καθώς και ένας από τους στενούς συνεργάτες του Γερμανού Καραβαγγέλη.Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές, μετά από εξετάσεις, φοίτησε στο περίφημο Αμερικάνικο Κολέγιο «ΑΝΑΤΟΛΙΑ» της Μερζιφούντας του Πόντου, ως ένας από τους αριστούχους Έλληνες φοιτητές του. Κοινός ήταν ο θαυμασμός όλων των συμμαθητών, στο πρόσωπό του για την λεβεντιά, το παράστημα, την εξυπνάδα και τον ρομαντισμό που διέθετε.Η ρητορική του δεινότητα σκόρπιζε σε συμμαθητές και δασκάλους αισιοδοξία, ελπίδα και αυτοπεποίθηση. Διακαής του πόθος να γίνει γιατρός συνεχίζοντας τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή της Βυρηττού και στη συνέχεια της Βιέννης. Παράλληλα ήταν αθλητής και ταμίας του Ελληνικού συλλόγου του Κολλεγίου με την ονομασία «ΠΟΝΤΟΣ», του οποίου η ριγωτή γαλανόλευκη φανέλα έφερε στο στήθος το γράμμα «Π» (ΠΟΝΤΟΣ), ενώ ήταν και πρωταθλητής στα 100 μέτρα.Όλα όμως σταμάτησαν στις 13 Φεβρουαρίου του 1921. Τότε Κεμαλιστές αξιωματικοί εισέβαλαν στο Κολλέγιο και τον συνέλαβαν μαζί με άλλους. Οδηγήθηκε στις φυλακές της Αμάσειας, όπου υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια για 4 μήνες.Την ίδια στιγμή συνελήφθει και ο πατέρας του ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός ήδη βρισκόταν εξόριστος στα Τάγματα Θανάτου του Κεμαλικού καθεστώτος.Στα μέσα Ιουνίου, ημιθανής σχεδόν, οδηγείται από τους πρώτους στην αγχόνη στην πλατεία της Αμάσειας. Την ώρα του απαγχονισμού και ενώ ήταν μόνο 19 χρονών προλαβαίνει να ψελλίσει «Είμαι Αθώος».Στην ίδια πλατεία, μετά από 3 μήνες, οι Τούρκοι θα κρεμάσουν και τον φυλακισμένο πατέρα του μαζί με άλλους 173 Πόντιους επιφανείς πολίτες.Οι απόγονοί του, που ζουν σήμερα στην Καβάλα, νοιώθουν όπως και όλοι εμείς ιδιαίτερα περήφανοι, παρά την πίκρα τους, γιατί ο Συμεών Ανανιάδης συνεχίζει να εμπνέει ιδανικά και αξίες στους νέους μας, μαθητές – φοιτητές – αθλητές. Αλλά και γιατί η θυσία του δείχνει ξεκάθαρα, σε εμάς καθώς και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, πως πρέπει επιτέλους να αναγνωρισθούν και να καταγραφούν αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις, ώστε ποτέ πια να μην επαναληφθούν για τους λαούς της Γης.
