Ὁδοὶ μὲ τουρκικὰ ὀνόματα στὴν ἐλεύθερη Κύπρο!

 

Σὲ ἕνα νησὶ μὲ βαριὰ ἑλληνικὴ κληρονομιὰ καὶ μὲ προαιώνιο κίνδυνο ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ λαό, σὲ μία Κύπρο ἡμικατεχόμενη, ποὺ ἀκόμα φέρει πληγὲς ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα τοῦ 1974, ἐμφανίζονται τουρκικὲς ὀνομασίες σὲ ὁδοὺς τῶν ἐλευθέρων περιοχῶν του. Ὀνόματα ἐθνικιστῶν, τυράννων καὶ δολοφόνων τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀρμενίων, ὀνόματα πρωταγωνιστῶν σὲ εἰσβολές, σφαγές, γενοκτονίες, ὀνόματα ἐφιαλτικὰ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό.

Οἱ ὀνομασίες αὐτὲς προϋπῆρχαν τῆς εἰσβολῆς καὶ οἱ περισσότερες καθιερώθηκαν πρὶν τὴν ἵδρυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τὸ 1960, πιθανὸν ἐπὶ...

Ἀγγλοκρατίας, σὲ τουρκοκυπριακὲς συνοικίες καὶ περιοχές. Ἀμέσως μετὰ τὴν εἰσβολή, ξεκίνησε ὁ ἐκτουρκισμὸς τῶν τοπωνυμίων τῆς κατεχόμενης Κύπρου μὲ τὴ μετονομασία σχεδὸν ὅλων τῶν ὁδῶν, χωριῶν καὶ μοναστηριῶν. Ἔτσι, τὰ ἱστορικὰ ὀνόματα ἡλικίας χιλιάδων ἐτῶν, ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ πρωτοεμφανιζόμενα κυρίως τουρκικὰ τοπωνύμια, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση τῆς παράδοσης καὶ τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητας τοῦ τόπου. Ἀντίθετα, ἡ ΚΔ ἔχει προβεῖ ἐλάχιστες φορὲς σὲ τέτοιου εἴδους ἐνέργειες, μὲ πρόφαση ὡς συνήθως τὴ διατήρηση τοῦ «καλοῦ κλίματος» καὶ μὲ σκοπὸ τὴ συνέχιση τῶν συνομιλιῶν γιὰ λύση τοῦ Κυπριακοῦ. Ἐπίσης, ἀρκετὲς φορὲς ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς ΚΔ καὶ τὰ δημοτικὰ συμβούλια ἀποφεύγουν ἢ ἀκόμη ἀγνοοῦν αἰτήματα γιὰ τὴ μετονομασία αὐτῶν τῶν ὁδῶν.

Χαρακτηριστικὴ περίπτωση ἀποτελεῖ ἡ ὁδὸς «Ἰσταμποὺλ» στὴ Λάρνακα, ἀντὶ τῆς ἑλληνικῆς ὀνομασίας «Κωνσταντινούπολη», μία ὀνομασία ποὺ χρησιμοποιεῖται σήμερα ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἀποτελεῖ σύμβολο ἥττας καὶ ὑποδούλωσης τοῦ Βυζαντίου κατὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης. Ἐπίσης, ἡ ὁδὸς «Μπὸζ Κούρτ», δηλαδὴ ὁδὸς «Γκρίζων Λύκων» ποὺ βρίσκεται στὴ Λάρνακα, προκαλεῖ ἔντονες ἀντιδράσεις, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ τὴν ἐθνικιστικὴ ἐγκληματικὴ τουρκικὴ ὀργάνωση ποὺ ἐμπλέκεται στὶς δολοφονίες τῶν Τάσου Ἰσαὰκ καὶ Σολωμοῦ Σολωμοῦ. Ἐξίσου σημαντικὴ εἶναι καὶ ἡ ὁδὸς «Πιαλὲ Πασά», ποὺ βρίσκεται στὴ Λάρνακα, ἡ ὁποία ἀντικαταστάθηκε τὸ 2015 ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς ΚΔ, Νίκο Ἀναστασιάδη, σὲ μία τεράστια τελετή, ἐπιτρέποντας ὅμως τὴ συνέχιση τῆς ἐμφάνισης τοῦ τουρκικοῦ ὀνόματος τοῦ δρόμου σὲ συγκεκριμένη περιοχή, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν τυχοῦσες ἐντάσεις καὶ προβλήματα στὶς συνομιλίες, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν.

Ἡ πιὸ πρόσφατη ὑπόθεση εἶναι αὐτὴ τῆς ὁδοῦ «Ταλαὰτ Πασᾶ» στὴν Πάφο, ποὺ φέρει τὸ ὄνομα ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῆς γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων καὶ τῶν Ἑλλήνων. Τὸν περασμένο Ἰανουάριο ἡ ὁδὸς «Ταλαὰτ Πασᾶ», ἔπειτα ἀπὸ αἰτήματα τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητας καὶ Ἑλλήνων Ποντίων, μετονομάστηκε ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο Πάφου σὲ ὁδὸ «Δικαιοσύνης». Ὁ τουρκικὸς τύπος, ὅπως ἀναμενόταν, ἀντέδρασε προπαγανδιστικὰ καὶ καταδίκασε κατηγορηματικὰ τὴ συγκεκριμένη μετονομασία, ἐπικαλούμενος ἄρθρο τοῦ συντάγματος τῆς ΚΔ τοῦ 1963, τὸ ὁποῖο σύνταγμα, ἡ «ἡγεσία» τοῦ ψευδοκράτους δὲν ἀναγνωρίζει θεωρώντας τo μὴ ἔγκυρο. Ὀξύμωρη ἡ στάση τῶν Τούρκων γιὰ ἄλλη μία φορά, προφανῶς προκλητικὴ μὲ διάχυτη τὴν ὑποκρισία σὲ κάθε δήλωση, ἐφόσον καταδικάζουν τὴ μετονομασία ὁδῶν καὶ τοπωνυμίων, πρακτικὴ ποὺ ἐφάρμοσαν ὅμως οἱ ἴδιοι στὰ κατεχόμενά μας ἐδάφη, μετὰ τὴν βάρβαρη εἰσβολή.

Τὸ φαινόμενο τῆς διατήρησης τῶν τουρκικῶν ὀνομάτων ποὺ πρωταγωνιστοῦν σὲ εἰσβολές, σφαγὲς καὶ γενοκτονίες εἶναι τουλάχιστον προσβλητικὸ πρὸς κάθε Ἕλληνα Κύπριο, εἴτε εἶναι πρόσφυγας εἴτε ὄχι, καὶ οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις εἶναι ἀναμενόμενες καὶ δικαιολογημένες. Πρέπει νὰ λογαριάζουμε τὴν ἱστορία μας, τοὺς πρoγόνους μας καὶ νὰ τοὺς ὑπερασπιζόμαστε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐναντιωνόμαστε σὲ ἐνέργειες ποὺ τοὺς ἀτιμώνουν. Ἐὰν θέλουμε τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία τοῦ τόπου μας, ὀφείλουμε νὰ σταματήσουμε νὰ συμβιβαζόμαστε. Μόνο στὸν δρόμο ποὺ χάραξαν οἱ πρόγονοί μας, μποροῦμε νὰ βροῦμε τὴ δύναμη γιὰ ἀγώνα Ἀπελευθέρωσης τῆς πατρίδας μας!

Γραφεῖο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης