Οι Ακρίτες είναι πανέτοιμοι.
* Η Τουρκία είναι τόσο προβλέψιμη για τους ακρίτες που πραγματικά είναι απορίας άξιο γιατί η εκάστοτε ελληνική εξουσία εθελοτυφλεί. Τα βασικά συστατικά άσκησης της τουρκικής πολιτικής ώστε να παραμείνει ως κράτος ενιαίο και αδιαίρετο είναι η θρησκεία, η βία, η ανελευθερία και η επεκτατικότητα μέσω της κατάκτησης εδαφών. Να προβάλλει το οθωμανικό όραμα και τη στρατιωτική ισχύ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι επεμβάσεις σε ξένα εδάφη βαπτίζονται με το ιδεολόγημα της προληπτικής προστασίας, έναντι πιθανής εξωτερικής επίθεσης προς το τουρκικό έδαφος. Έτσι έγινε η “μπούκα” στο Ιράκ. Η ίδια συνταγή ακολουθήθηκε και στη Συρία με την δημιουργία ζώνης ασφαλείας απέναντι στον Κουρδικό κίνδυνο. Σήμερα ζητάει εκ νέου εισβολή στην Συρία και εποικισμό των εδαφών που κατοικούν οι Κούρδοι. Γι αυτό και η εξάρτησή της Τουρκίας από την Ρωσία θα είναι μόνιμη. Είναι θέμα επιβίωσης γι’ αυτήν το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της με τους Κούρδους.
Με την ίδια συνταγή προσπαθεί να επιβάλλει την επέκταση του τουρκικού “ζωτικού” χώρου και στο Αιγαίο. Με αφήγημα καρμπόν, όπως στην εισβολή στην Συρία. Λέει ότι απειλείται από τα ελληνικά νησιά που είναι στρατιωτικά εξοπλισμένα και προσπαθεί να επιβάλει αντίστοιχη ζώνη ασφαλείας στο Αιγαίο.
Επομένως η διάβρωση των συνόρων στα όμορα κράτη και η μετέπειτα κατάκτησή τους είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής. Ο Ερντογάν το είχε αναφέρει άλλωστε από το 2017 ” Η Τουρκία ή θα χάσει ή θα κερδίσει εδάφη”, προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να κερδίσει εδάφη. Αυτό βέβαια γίνεται διαχρονικά. Με την ίδια στρατηγική προσάρτησαν την πρώην συριακή περιοχή της Αλεξανδρέττας το 1939 και κατόπιν την κατεχόμενη Κύπρο το 1974.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα που είναι ορατά ακόμα και σε νήπιο, το εγχώριο πολιτικό μας σύστημα ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι η Ελλάδα δεν συνορεύει με το Λουξεμβούργο.
Με άσκηση εξουσίας σαν σε αγγαρεία, παρακολουθεί αμήχανα την υποβάθμιση των ελληνικών συνόρων. Ασκεί πολιτική με ζεμπέκικα και κουμπαριές. Πολιτική με δέλεαρ την εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ για να κατευναστεί και να εξημερωθεί το θηρίο, ενώ αυτή έχει αποδείξει ότι αποκομίζει μόνο ότι την συμφέρει, χωρίς ανάλογες υποχρεώσεις. Με πολιτική των ανοικτών συνόρων και πολιτικοί σε ρόλο ατζέντη διοργανωτών φιέστας, όπως τότε με την περιοδεία Ερντογάν στην Θράκη.
Αποκορύφωμα όλων ήταν η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού με την απίστευτα τιμωρητική σκληρή πολιτική προς τους ακρίτες. Με διασώστες, με ΜΚΟ και με δημοσιογράφους που ασπάζονται το τουρκικό αφήγημα έναντι της κυριαρχίας των ελληνικών συνόρων, υποβοηθώντας ηθελημένα ή μη, το μεταναστευτικό δουλεμπόριο και τον τουρκικό επεκτατισμό. Με Υπερδομές και πόλεις μεταναστών πάνω στα σύνορα λες και τα σύνορα είναι γκρίζες ζώνες.
Μετά την εισβολή στην Κύπρο οι νησιώτες και οι ακρίτες δεν τρέφουν αυταπάτες. Γνωρίζουν καλά τον κίνδυνο και είναι προετοιμασμένοι. Αυτοί που αρνούνται να αντιληφθούν την πραγματικότητα είναι οι ασκούντες την εξουσία.
Στα Τουρκικά παράλια έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια πάνω από 10 εκατομμύρια νέοι κάτοικοι, όταν τα ελληνικά νησιά αδυνατούν να συγκρατήσουν τον πληθυσμό τους. Ταυτόχρονα οι ακρίτες ακούν για θεωρίες επίλυσης του δημογραφικού προβλήματος μέσω της εισαγόμενης μετανάστευσης! Βλέπουν ότι οι Υπερδομές βαπτίζονται ως επενδύσεις ανάπτυξης και οι θέσεις εργασίας συνδέονται με το μεταναστευτικό (βλέπε προπαγάνδα Μηταράκη)! Οι Υπερδομές που κριθήκαν αναγκαίες για τις επιστροφές μεταναστών προς την Τουρκία αλλά και σε αυτό η πολιτική ηγεσία έπεσε έξω. Ποιοι λόγοι λοιπόν συνεχίζουν να επιβάλλουν την κατασκευή των γιγαντιαίων καμπ στα σύνορα, όταν οι τούρκοι το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν παράνομα μετανάστες, χωρίς αντίστοιχες κυρώσεις και χωρίς καμία δέσμευση επιστροφών;
Φθάσαμε στο σημείο τον τουρκικό μοχλό πίεσης έναντι των νησιών για την διάβρωση των συνόρων, το ελληνικό κράτος να τον βαπτίζει μοχλό ανάπτυξης!
Είναι δυνατόν σε ένα κράτος όπου ο μισός πληθυσμός του είναι συγκεντρωμένος στο λεκανοπέδιο και τα σύνορα του φυτοζωούν, να ανταπεξέλθει σε τέτοιο βαθμό πίεσης από την Τουρκία; Δημογραφικά, οικονομικά, στρατιωτικά;
Το πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν βοήθησε τις περιοχές των συνόρων αλλά τους φόρτωσε την μεταναστευτική διαχείριση όλης της Ευρώπης. Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι αν βρει χαραμάδα αδυναμίας θα την εκμεταλλευτεί. Η αποσταθεροποίηση των νησιών, τα επεισόδια με τα ΜΑΤ και κατόπιν – κολλητά η πολιορκία του Έβρου μέσω μεταναστών, αυτό απέδειξε.
Ουρανοξύστες στο λεκανοπέδιο, μέγκα πρότζεκτ και νέες πολιτείες δημιουργούνται στο Ελληνικό, ενώ αντίθετα στα νησιά και στον Έβρο κτίζονται Υπερδομές μεταναστών. Άραγε ποιο μήνυμα στέλνεται στους ακρίτες και στους Τούρκους; Για την Τουρκία τέτοιος (καταστροφικός) σχεδιασμός την εξυπηρετεί απόλυτα.
Απαιτείται στήριξη λοιπόν των συνόρων όχι μόνο με στρατιωτική ενίσχυση. Αποκέντρωση, δημογραφική ανάταση, οικονομική ανάπτυξη και καμία διαχείριση του μεταναστευτικού πάνω σε αυτά.
Ο παραλογισμός, ότι τα ελληνικά νησιά είναι απειλή για την Τουρκία και ότι δεν πρέπει να ασκείται η ελληνική κυριαρχία, την ασπάζεται το σύνολο της τουρκικής αντιπολίτευσης και πιθανότατα και το σύνολο των Τούρκων πολιτών! Νομιμοποιείται έτσι (κατά τους Τούρκους) η οποιαδήποτε εισβολή (όπως στη Συρία). Λογική απάντηση στον παραλογισμό δεν υπάρχει. Απάντηση δίνεται μόνο αν η δική μας πλευρά είναι ψύχραιμη και προετοιμασμένη κατάλληλα για ένα συντριπτικό ολικό χτύπημα. Αντίθετα η όποια υποχώρηση ανάβει το πράσινο φως για απώλεια εδαφών.
Η Ελλάδα άλλο τρόπο αντίδρασης δεν μπορεί να έχει, παρά να ενισχύσει κάθε γραμμή και με κάθε τρόπο τα σύνορα της. Ότι δεν θέλει η Τουρκία μας δείχνει τι πρέπει να επιδιώκει η Ελλάδα. Οι νησιώτες και οι ακρίτες είναι πανέτοιμοι. Πανέτοιμη και σύσσωμη πρέπει να είναι και η πολιτική ηγεσία.
Παγχιακή Επιτροπή ΑΓΩΝΑ
