Θεοφάνης Μαλκίδης*
6η Απριλίου 1914: Το «Μαύρο» Πάσχα των Θρακών, η κορύφωση της Γενοκτονίας στη Θράκη
Η Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων
και των Ελλήνων που ζούσαν για αιώνες στη Θράκη, στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, Γενοκτονία
η οποία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο
στην εξουσία των Νεότουρκων και με τη στρατιωτική και την πολιτική καθοδήγηση
των Γερμανών συμμάχων τους, συνεχίστηκε από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 και αφαίρεσε τη συνολικά τη ζωή από
τουλάχιστον ένα εκατομμύριο προγόνους μας.
Στην αρχή η Γενοκτονία ξεκίνησε με
την εξόντωση των ανδρών στα τάγματα
εργασίας και συνεχίστηκε με την εξόντωση των ηγετών του Ελληνισμού, την
εκτόπιση και τη δολοφονία των γυναικών, των παιδιών. Με την έναρξη του Α΄
Παγκοσμίου Πολέμου δόθηκε η ευκαιρία στους Νεότουρκους να υλοποιήσουν με
μεγαλύτερη ευκολία το σχέδιό τους- η «Ειδική οργάνωση» ο παραστρατιωτικός
φορέας των Νεότουρκων κράτησε σημαντικό ρόλο- ενώ η υποχρεωτική στρατολόγηση των
Ελλήνων της Θράκης τους οδήγησε σαν
Οθωμανούς στρατιώτες στο θάνατο σε μία από τις φονικότερες μάχες στην
Καλλίπολη.
Έτσι, ο Ελληνισμός της
Θράκης αντιμετώπισαν, όπως και οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, την
ίδια πολιτική βίας που εξελίχθηκε σε Γενοκτονία. Έτσι ερημώθηκε από το ελληνικό
στοιχείο η Θράκη και εγκαταλείφθηκαν πόλεις όπως η Αδριανούπολη, η Βιζύη, η
Τυρολόη, η Αρκαδιούπολη, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Κεσσάνη, τα Μάλγαρα, η
Χαριούπολη, η Μακρά Γέφυρα, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Καλλίπολη και άλλες, ενώ
στις 6 Απριλίου του 1914, το «Μαύρο «Πάσχα όπως ονομάστηκε κορυφώθηκε η
Γενοκτονίας. Συνέχεια των εγκλημάτων που έγιναν εναντίον των Ελλήνων της Βόρειας Θράκης
(ανατολική Ρωμυλία) και ενδιάμεσος σταθμός μέχρι την τελική φάση μαζικής
δολοφονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την Μικρά Ασία.
Οι μεταπολεμικές εξελίξεις, οι
συζητήσεις στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι για το Θρακικό ζήτημα, καθώς και η
υπογραφή το 1920 της συνθήκη των Σεβρών, έδωσαν στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη
μέχρι την Τσατάλτζα σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων από την Κωνσταντινούπολη και
τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Επίσης η Ελλάδα πήρε την Ίμβρο και Τένεδο καθώς
και τη Σμύρνη με ολόκληρη την περιοχή της.
Δύο χρόνια, όμως, αργότερα με την
αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις
μεγάλες δυνάμεις, και τα πολυποίκιλα εσωτερικά ζητήματα στην Αθήνα, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη
ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να
εκκενώσει όχι μόνο την Μικρά Ασία, αλλά μέσα σε δεκαπέντε ημέρες και την
Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και
εύρωστο ελληνικό στοιχείο.
Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την
αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε
μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ- στις 6 Απριλίου
του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα- ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες
μαρτυρικά χωριά και πόλεις.
Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας
είναι ένα μεγάλο ιστορικής και ηθικής σημασίας βήμα για τον Ελληνισμό, την
Τουρκία και την ανθρωπότητα: Η Τουρκία ως θύτης πρέπει να αποδεχθεί το έγκλημά
του και να προχωρήσει σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και
η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της
Γενοκτονίας, ενώ το θύμα γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές
δολοφονίες των προγόνων του. Το ίδιο πρέπει να πράξει και η διεθνής κοινότητα,
χωρίς να κρύβεται πίσω από συμφέροντα ή να σιωπά μπροστά στην αλήθεια.
Ακόμη, η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει
να θέσει το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την Τουρκία, τώρα που ο προβατόσχημος
θύτης έρχεται με τα ψευδεπίγραφη πρόταση για φιλία, συνεργασία και επίλυση των διμερών προβλημάτων….
Τέλος, εμείς οι απόγονοι των θυμάτων
και διασωθέντων της Γενοκτονίας, οφείλουμε, όπως έχουμε το καθήκον, να
απαιτήσουμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας, την επανόρθωση, την αποκατάσταση,
την αποζημίωση και να αγωνιστούμε για να μην επαναληφθούν άλλες
Γενοκτονίες-Εγκλήματα που δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη
και τον Άνθρωπο. Δικαιοσύνη για τα θύματα, Αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα!
*Ο Θεοφάνης Μαλκίδης έχει καταγωγή από την Αδριανούπολη και είναι απόγονος θυμάτων και διασωθέντων της
Γενοκτονίας. Το βιβλίο του «Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Θράκη, Μικρά Ασία,
Πόντος» έχει μεταφραστεί στην αγγλική, γαλλική, αρμενική, ρωσική, ιταλική, ισπανική
και ρουμανική γλώσσα.
