Η εκτεταμένη αναφορά του ΒΗΜΑτος της 13.8.2023 στον ελληνικής καταγωγής, υπουργό της Αργεντινής Δημοκρατίας, Γκαμπριέλ Κατωπόδη, μου δίνει την αφορμή ν’ αναφερθώ, στον ελληνισμό της μακρινής Αργεντινής, διαχρονικά, τον οποίο διακρίνει, όπως σχεδόν σύμπαντα τον ελληνισμό της διασποράς, μια οδυσσεική αντίληψη της ζωής.
Έτσι κατά την αθηναική εφημερίδα ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ της 27.5.1889: “Χάρις εις το επιχειρηματικό πνεύμα του εν Αργεντινή δημοκρατία διαμένοντος από τριετίας έλληνος γεωπόνου, κ. Διονυσίου Αμπελικοπούλου συνέστη “Ελληνική Εμπορική Εταιρεία, ης κύριος σκοπόςέσεται η ανάπτυξις των εμπορικων σχέσεων της Ελλάδος και της Αργεντινής και ιδίως η εισαγωγή εις ταύτην ελληνικών προιόντων”.
Ο Διονύσιος Αμπελικόπουλος κατήγετο από την πόλη των Πατρών, ως συνάγεται από την ίδια προαναφερόμενη εφημερίδα της 15.8.1889, κατά την οποίαν: Τηλεγραφικώς αγγέλλονται εκ Βουένος Άυρες της Αμερικής οιγάμοι του εκείσαι και άλλοτε εν Αθήναις αργυραμοιβού Φραγκίσκου Λουράν μετά της ευ ηγμένης δεσποινίδος Πόπης Πασχάλη της γνωστής εν Πάτραις οικογενείας και ανεψιάς του εν Μεντόζα έλληνος καθηγητού και κτηματίου κ. Διον Αμπελικόπουλου”.
Η δραστηριότητα όμως των Ελλήνων επεκτείνεται σε πολλούς τομείς. Έτσι τις δύο επόμενες “ειδήσεις” αλιεύσαμε από το προπολεμικό “ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ”, 11.12.1939 – ‘Κατ’ ειδήσεις εκ Σαν Χουλιάν της Παταγωνίας πολιτείας της Αργεντινής,
Το Δ.Σ. του Ελληνικού Συλλόγου “ΕΝΩΣΙΣ”… απετελεσθη ως εξής: πρόεδρος Αλ. Λέτσος, αντ/δρος Ανανκρέων Μητσούδης, γραμ. Γ. Βολάνης, υπο/τευς Αθ. Σπετσιωτάκης, ταμίας Κρητικός, υποταμίας Ν. Μαυρορόδης, Σύμβουλοι: Α. Μαυροδάκης, Σπ. Δραγονίκος, Στ. Μαυρορόδης. Αναπληρωματικοί σύμβουλοι: Κ. Νικηταράς, Ανδρ. Τόφης και Δ. Μητσούδης.
Κατ’ ειδήσεις εκ Βουένος Άυρες κατ’ απόφασιν της Κυβερνήσεως της Αργεντινής την 19ην τρέχοντος θα διεξαχθή η τελετή της μετονομασίας και ο εντοιχισμός ειδικής πλακός, η οποία θα φέρει το όνομα του ήρωος της Αργεντινής ανεξαρτησίας έλληνος πλοιάρχου Μιχαήλ Σαμουήλ Σπύρου”. Ο πόλεμος της ανεξαρτησίας της Αργεντινής διεξήχθη, με αντίπαλο την Ισπανία, την περίοδο μεταξύ των ετών 1810 και 1818.
Πλην του μνημονευομένου Μιχαήλ Σπύρου, ο οποίος μάλλον κτήγετο από την Σάμο, συμμετέσχε και ο Υδραίος Νικόλαος Γεωργίου. Πάντως η Δημοκρατία της Αργεντινής έχει αναγνωρίσει την σημαντική δραστηριότητα αμφοτέρων, κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας, και, έχει τιμήσει επανειλημμένως τους δύο νησιώτες Έλληνες και ιδίως μεταθανατίως.
Τέλος η τελευταία ”είδηση” αναφέρεται σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες των Ελλήνων.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 6.1.1940… Αγγέλλεται εκ Μπουένος Άυρες ότι εσημείωσεν εξαιρετικήν επιτυχίαν το ρεσιτάλ τραγουδιού του βαρύτονου κ. Ι. Προύσαλη και ρεσιτάλ πιάνου της δεσποινίδος Μ. Σταυριανάκη. Οι καλλιτέχνες εκληθησαν επανειλημμένως υπό του κοινού. Ο κ. Προύσαλης ετραγούδησεν δύο τραγούδια εκτός προγράμματος και επανέλαβε την ”χαμένη αγάπη” κατ’ απαίτηση των Ελλήνων. Εξ άλλου εξακολουθεί να σημειώνη εξαιρετικήν επιτυχίαν η γνωστή ελληνο- αργεντινή ντιζέζ δεσποινίς Αγγέλα Λυκιαρδοπούλου”.
Τέλος σημειώνω ότι ο Στρατηγός Κριστιάνο Νικολαιδης (+2011), με καταγωγή από την Χάλκη της Δωδεκαννήσο, διετέλεσε αρχηγός του Στρατού της Αργεντινής το 1982.
Αντώνης Ν. Βενέτης
Μοναστηράκι Δωρίδος
