Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τον Ελληνισμό
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ξεκίνησε ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1974. Λίγες μέρες μετά, οι Τούρκοι έμπαιναν στο χωριό Δίκωμο, στα ριζά του Πενταδάκτυλου, δολοφονώντας αδιακρίτως. Μια ομάδα κατοίκων έφευγαν από την άλλη άκρη του χωριού στοιβαγμένοι σε ένα λεωφορείο, όταν σχεδόν είχε νυχτώσει και τα τουρκικά αεροπλάνα δεν μπορούσαν να βομβαρδίζουν. Αφού πέρασαν μέσα από καμένες περιοχές, μερικές φλέγονταν ακόμη, κατέληξαν στο Παλαιχώρι, στο Τρόοδος. Εκεί, με άλλα παιδιά, στήθηκε κι αυτός στη γραμμή για το συσσίτιο, στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού.
Θεοφάνης Μαλκίδης
«Έννομα» αποτελέσματα; Από το
τουρκολιβυκό «μνημόνιο», στην εισβολή στην Κρήτη και τη ρηματική
διακοίνωση.
1.
«Προσωρινές» κυβερνήσεις και βία…..
Η
πτώση του Μουαμάρ Καντάφι τον Οκτώβριο του 2011, έπειτα από 42 χρόνια και μια
εξέγερση που υποστηρίχθηκε με το
αζημίωτο, από διάφορους εξωτερικούς
παράγοντες, βύθισε τη Λιβύη σε μια
παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και βίας ανάμεσα σε φατρίες, παραστρατιωτικές
δυνάμεις, διακινητές ανθρώπων και εμπορευμάτων και ό,τι άλλο μπορεί να
φανταστεί κανείς. Στη αρχή σχηματίστηκε
το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο ως «προσωρινή» αρχή, με στόχο την
οργάνωση εκλογών για το Γενικό Εθνικό Κογκρέσο, το οποίο
συγκρότησε μια «προσωρινή» κυβέρνηση, η
πραγματική εξουσία όμως παρέμεινε στα χέρια ένοπλων ομάδων, οι οποίες
πολιόρκησαν κυβερνητικά κτίρια και έτσι το
Κογκρέσο διασπάστηκε. Από το 2014, η χώρα βυθίστηκε σε έναν νέο κύκλο
εχθροπραξιών και η Λιβύη διχοτομήθηκε έχοντας δύο κυβερνήσεις: α) με έδρα την Τρίπολη την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας, η
οποία αναγνωρίστηκε αρχικώς από τον ΟΗΕ και υποστηριζόταν από την Τουρκία, το
Κατάρ και την Ιταλία, β) με έδρα το Τομπρούκ τη Βουλή των Αντιπροσώπων
υπό τον Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, η οποία υποστηριζόταν από την Αίγυπτο, τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Ρωσία και τη Γαλλία.
Η
αναρχία που επικράτησε δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για την επέκταση
τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), το
οποίο εγκατέστησε προπύργια στη Λιβύη, εκμεταλλευόμενο το κενό εξουσίας. Μετά
από χρόνια συγκρούσεων και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, επιτεύχθηκε εκεχειρία
τον Οκτώβριο του 2020 και τον Μάρτιο του 2021, σχηματίστηκε η «προσωρινή» Κυβέρνηση
Εθνικής Ενότητας στην
Τρίπολη, με στόχο την ενοποίηση των θεσμών και τη διεξαγωγή εκλογών, οι οποίες
αναβάλλονται συνεχώς μέχρι σήμερα…..
του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Πριν από το Πάσχα, ζήτησα και συναντήθηκα με έναν πολύ καλό, γνωστό, και με συγκροτημένες απόψεις, τραγουδιστή και του πρότεινα να οργανώσουμε, σε Κύπρο και Ελλάδα, μια συναυλία για τα 50 χρόνια της τουρκικής κατοχής, με λαϊκά κυρίως τραγούδια που μιλάνε για τον Αγώνα της Απελευθέρωσης, την πέμπτη φάση της ελληνικής Επανάστασης που ξεκίνησε το 1821 και τερματίστηκε με την προδοσία του 1974. Όταν του έδειξα τους στίχους των τραγουδιών που πρότεινα, δεν ήξερε τα περισσότερα, βρέθηκε σε αμηχανία:
Δημήτρης Βασιλειάδης
Δυο κειμενάκια υπέροχα, ατμοσφαιρικά. Το ένα του κυρ-μεγΑλέξανδρου Παπαδιαμάντη (συρραφή μικρών εκφραστικών κειμένων, παρμένων απ΄ τη ''Φαρμακολύτρια'' του), και το άλλο του μέγα-Σεφέρη (παρμένο από μια καταγραφή του στις ''Μέρες'' του).
Με εντυπωσίασε (είναι αίσθηση δική μου), η ταυτότητά τους, η συγγένειά τους.
Ιούλιος: Ο μήνας που κορυφώθηκε η ελευθερία της Μονεμβασιάς μας !
Ο 9ος και ο 10ος αιώνας μ.Χ. ήταν η εποχή της μεγάλης σύγκρουσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το Ισλάμ. Το Ισλάμ που άρχισε να εξαπλώνεται από το πρώτο τέταρτο του 7ου αι. Οι φανατισμένοι μουσουλμάνοι Άραβες κατέκτησαν σειρά αυτοκρατορικών επαρχιών (Αίγυπτο, Βόρεια Αφρική, Παλαιστίνη, Συρία), φτάνοντας να απειλήσουν και την ίδια την Κωνσταντινούπολη. Χρειάστηκε σειρά αγώνων πολεμιστών αυτοκρατόρων για να περιοριστεί ο ισλαμικός κίνδυνος, ο οποίος όμως δεν έμελλε να εξαλειφθεί πριν το απόγειο της ενδόξου Μακεδονικής Δυναστείας τον 10 αι. Στον δύσκολο για την Αυτοκρατορία 9ο αι. εμφανίστηκε όμως μια μορφή που οδήγησε τον Σταυρό στην καταπάτηση της ημισελήνου.
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης στο Radio Analysis για την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για την επιβίωση του Ελληνισμού.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Πλήρης εθνική κυριαρχία και στη Ζουράφα !
Το επεισόδιο στη Ζουράφα, στο βορειοανατολικότερο άκρο της ελληνικής θαλάσσιας ελληνικής επικράτειας, λίγες μόνο ώρες μετά την ελληνοτουρκική συνάντηση στην Ουάσιγκτον, όταν κατά το πρότυπο Ιμίων, Κινάρου, Ρω, Μεγίστης, κλπ ένα τουρκικό αλιευτικό «παρενοχλείται» και επεμβαίνει η τουρκική ακτοφυλακή για να τονίσει ότι η περιοχή ανήκει στην Τουρκία, δεν (πρέπει να) μας εκπλήσσει.
Το Απόσπασμα Αιγαίου προετοιμαζόταν για μια μεγάλης κλίμακας καταδρομική επιχείρηση στη Σύμη, αρχές του Ιουλίου του 1944. Η πλωτή Βάση Καταδρομών, μεθορμίστηκε στον όρμο Μπαλισού και στη συνέχεια στον όρμο Λόστα των Μικρασιατικών ακτών, απέναντι απ’ το νησί. Εκεί πήγε μαζί με επιτελείς του και ο διοικητής της βρετανικής Δύναμης 142 που δεν ήταν άλλος από το διοικητή της βρετανικής Ταξιαρχίας Καταδρομών.
Εισβολή, εποικισμός, επιβίωση και
συνέχεια …..
1.Ο εποικισμός σε περίοδο
πολέμου ή μετά από πόλεμο
Ο
εποικισμός, δηλαδή η μεταφορά πληθυσμού από μια στρατιωτική δύναμη σε κατεχόμενο έδαφος,
αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και σε πολλές περιπτώσεις,
έγκλημα πολέμου ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θεμελιώνεται σε βασικά
κείμενα του διεθνούς δικαίου που είναι τα εξής:
Α.Η τέταρτη Σύμβαση της
Γενεύης του 1949 (Άρθρο 49), η οποία έχει
επικυρωθεί από τα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένης
της Τουρκίας, απαγορεύοντας την "απέλαση ή μεταφορά μέρους του δικού
της άμαχου πληθυσμού από την κατέχουσα Δύναμη στο κατεχόμενο από αυτήν
έδαφος". Η απαγόρευση αυτή είναι απόλυτη, ανεξάρτητα από το αν η μεταφορά
είναι εθελοντική ή αναγκαστική.
Β. Το πρώτο Πρόσθετο
Πρωτόκολλο των Συμβάσεων της Γενεύης (1977)
που χαρακτηρίζει τις παραβιάσεις των άρθρων της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης
ως "σοβαρές παραβιάσεις" που ισοδυναμούν με "εγκλήματα
πολέμου".
Γ. Το Καταστατικό της
Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) (άρθρο 8(2)(β)(viii)
που ορίζει ως έγκλημα πολέμου την
"απευθείας ή έμμεση μεταφορά από την Κατέχουσα Δύναμη μέρους του δικού της
αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει, ή την απέλαση ή μεταφορά του συνόλου ή
μέρους του πληθυσμού του κατεχόμενου εδάφους εντός ή εκτός αυτού του
εδάφους". Επίσης, το Καταστατικό του ΔΠΔ στο άρθρο 7 ορίζει ως έγκλημα
κατά της ανθρωπότητας πράξεις όπως η
αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού, όταν διαπράττονται στο πλαίσιο εκτεταμένης ή
συστηματικής επίθεσης κατά άμαχου πληθυσμού, εν γνώσει της επίθεσης.
Στις 10 Ιουλίου 1943, ο υπολοχαγός Μίχαελ Παίσιγκερ, διοικητής του 6ου λόχου, του 2ου τάγματος, του 98 συντάγματος, εφαρμόζει την διαταγή που προβλέπει: «εκκαθάριση και φύλαξη του δρόμου προώθησης προς Ιωάννινα», που αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα, εφαρμογή της τακτικής της καμένης γης, που έχει να κάνει με δολοφονίες αμάχων και κάψιμο χωριών…
Ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό, ναι αυτόν που δεν δέχτηκαν να συναντήσουν οι κατσιαπλιάδες της Λιβύης, το μέτρο που περιμέναμε με αγωνία για την αποτροπή της εισβολής:
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για την επιβίωση του Ελληνισμού
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Focus
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την εισβολή και τον εποικισμό στην Ελλάδα
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Βεργίνα
Ο απαγχονισμός του αρχιεπισκόπου Κυπριανού ορόσημο στην αντίσταση των Κυπρίων το 1821
Η 9η Ιουλίου αποτελεί ημερομηνία σταθμό και αποτελεί φάρο αντίστασης του κυπριακού ελληνισμού απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σε μια περίοδο που οι αγωνιστές του 1821 έδιναν αγώνες στην ελληνική επικράτεια για να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, οι Έλληνες της Κύπρου έδιναν τη δική τους μάχη.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα είναι η πρώτη Ελληνίδα Υποναύαρχος. Ο βαθμός της απονεμήθηκε μετά θάνατον. Οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου». Είναι η μοναδική φορά στην ιστορία τους, που απονεμήθηκε σε γυναίκα αυτός ο βαθμός.
Η ζωή της Λασκαρίνας ήταν τραγική από την ώρα που γεννήθηκε σε κελί της Τουρκιάς έως την ώρα που την σκότωσαν Έλληνες. Ανάμεσα τους έζησε διαστήματα πατριωτικής έξαρσης, ηρωικών αγώνων, εντάσεων, φιλονικιών, αντιπαραθέσεων, γάμων, χηρειών, τεκνογονιών. Ελάχιστος ήταν ο καιρός που έζησε σε οικογενειακή ατμόσφαιρα γαλήνης. Ήταν μια χαρισματική ηρωίδα μητέρα και Ελληνίδα, που η ζωή της σκλήρυνε την ψυχή για να μπορέσει να επιβιώσει και να προσφέρει τα πάντα στην ελευθερία της Πατρίδας της.
Γονείς : Παρασκευάς Αλεξάνδρου και Αικατερίνη Παρασκευά
Αδέλφια : Αντώνης, Αλεξάνδρα, Έλλη, Ευγενία, Αλέξανδρος, Αναστάσης, Ηλιού και Ανδρέας, ο οποίος γεννήθηκε μετά το θάνατό του και πήρε το όνομά του.
Ο Ανδρέας Παρασκευά τελείωσε το δημοτικό σχολείο Κώμας του Γιαλού και φοίτησε μέχρι την τετάρτη τάξη στο Γυμνάσιο Γιαλούσας.
«Η προγραμματισμένη επίσκεψη των υπουργών Εσωτερικών της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Μάλτας και του Επιτρόπου Μετανάστευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακυρώθηκε.