Νεοκλής Σαρρής- δεκατέσσερα απουσίας: ερμηνεύοντας το τουρκικό πρόβλημα και τα μέσα αντίστασης του Ελληνισμού.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Νεοκλής Σαρρής- δεκατέσσερα έτη απουσίας: ερμηνεύοντας το τουρκικό πρόβλημα και τα μέσα αντίστασης του   Ελληνισμού.

Σε μία συνέντευξή του το 1992 στο ομογενειακό περιοδικό "Οίστρος" του Μονάχου, ο αείμνηστος καθηγητής του Παντείου Νεοκλής Σαρρής, ο οποίος έφυγε από αυτή τη ζωή πριν ακριβώς δεκατρία χρόνια, έλεγε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Το σημαντικότερο είναι να γνωρίζουμε ότι το κεμαλικό καθεστώς είναι «ρεβιζιονιστικό». Ο Κεμαλισμός είναι ένας σεχταρισμός των Νεότουρκων, μια παρέκβαση των Νεότουρκων· οι δε Νεότουρκοι είναι οι πρώτοι Ναζί της Ευρώπης – με όλη τη σημασία της λέξης. Όλο το πολιτικό φάσμα της σημερινής Τουρκίας, ολόκληρο, είναι συνέχεια της «Ένωσης και Πρόοδος» (Νεότουρκοι).»

Μνήμη Νεοκλή Σαρρή

 

Θεοφάνης  Μαλκίδης 

Νεοκλής Σαρρής: ένας εξαιρετικός Πανεπιστημιακός, ένας ξεχωριστός Έλληνας, ένας σπουδαίος Άνθρωπος.

Συμπληρώνονται σήμερα δεκατέσσερα χρόνια από την απώλεια του Νεοκλή Σαρρή και θα ακολουθήσουν μερικές σκέψεις,  σε πρώτο πρόσωπο,  για έναν εξαιρετικό Πανεπιστημιακό, για ένα ξεχωριστό Έλληνα,  για ένα σπουδαίο Άνθρωπο:

Υπήρξα ένας από τους χιλιάδες φοιτητές σου και συνδέθηκα, όπως άλλωστε το συνήθιζες και το επέτρεπες, γιατί έτσι ήταν η παιδεία σου,  με δεσμούς αγάπης,  εκτίμησης, αλληλοσεβασμού  και φιλίας.

Κυριάκος Μάτσης : Οὐ περί χρημάτων τόν ἀγῶνα ποιούμεθα, ἀλλά περί ἀρετῆς.

 

Ήρωας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959, λόγιος και ποιητής. Γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι της Πιτσιλιάς στις 23 Ιανουαρίου 1926 και πέθανε αγωνιζόμενος 

στο χωριό Δίκωμο στις 19 Νοεμβρίου 1958. 

Διδάχθηκε τα  πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο του 

χωριού του  μετά την αποφοίτησή του πήγε στην Αμμόχωστο 

κοντά σε συγγενείς του, και φοίτησε στο εκεί Ελληνικό 

Γυμνάσιο. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια αρχίζει να 

διαφαίνεται η έντονη προσωπικότητά του, ενώ αναπτύσσει και εθνική δραστηριότητα. Γράφει επίσης διηγήματα, στίχους 

και αναλύσεις λογοτεχνικών έργων. Μέσα από τα σωζόμενα 

αυτά νεανικά του κείμενα διαφαίνεται ο προβληματισμός και 

η προθυμία του ν’ αγωνιστεί όχι μόνο για την απελευθέρωση 

της Κύπρου αλλά και για κοινωνική ανέλιξη του λαού και δικαιοσύνη. 

Γράφει χαρακτηριστικά σε ένα μαθητικό κείμενο του:

17 Νοεμβρίου 1940: Η άγνωστη επιχείρηση Ελλήνων κομάντο στο Αγαθονήσι

 

Ένα περιστατικό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, διαδραματίστηκε λίγες μέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ενώ οι μάχες στις οροσειρές της Πίνδου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1940 μία μικρή ομάδα «κομάντος» έκανε απόβαση στο νησάκι Αγαθονήσι, που βρισκόταν όπως και όλα τα Δωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή από το 1912.

14 Νοεμβρίου 1821 : Το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας

 

Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης του 1821 η Μακεδονία έχει να επιδείξει μεγάλα και εξαιρετικής σημασίας γεγονότα όπως η εξέγερση της Χαλκιδικής, οι σφαγές της Θεσσαλονίκης και ο «ΧΑΛΑΣΜΟΣ της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ».

Η Χαλκιδική, έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στον αγώνα της απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους από το τουρκικό ζυγό, λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, του συμπαγούς ελληνικού πληθυσμού της και της γειτνίασής της με την Θεσσαλονίκη. Όπως είναι γνωστό στους αιώνες της τουρκοκρατίας η χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τον ορεινό και δασώδη όγκο του Χολομώντα, αποτέλεσε, όπως και άλλες παρόμοιες ελληνικές περιοχές, ένα καταφύγιο και άσυλο των καταδιωγμένων πληθυσμών των πεδιάδων. Όχι μόνο εμποδίστηκε η μετανάστευση και η διαρροή των κατοίκων της αλλά δέχθηκε και πρόσφυγες από αλλού με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο πληθυσμός της και να διατηρήσει σχεδόν αμιγή την ελληνικότητα της, τα προνόμια και τις εκκλησίες της.

Η Μάχη της Γκραμπάλας, 16-18 Νοεμβρίου 1940

 

Στις 2 Νοεμβρίου το πρωί οι Ιταλοί είχαν ολοκληρώσει τις προετοιμασίες τους για την αποφασιστική τους επίθεση και από τις 09:00 σμήνη ιταλικών αεροσκαφών σε διαδοχικά κύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν τον Τομέα Νεγράδων και ιδιαίτερα τη Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα Μαζαράκη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα. Βομβάρδισαν επίσης τα Ιωάννινα με αρκετές ζημιές και θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Τις μεσημβρινές ώρες αποχώρησε η αεροπορία και άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός της τοποθεσίας από το ιταλικό πυροβολικό, με μεγαλύτερη πυκνότητα κατά της τοποθεσίας Ελαίας—Γκραμπάλας, με ασήμαντα όμως και πάλι αποτελέσματα. 

Ανακάλυψη .....

 Θεοφάνης Μαλκίδης 

Η απροκάλυπτη οικονομική παρουσία της Τουρκίας στη Θράκη

Η Αθήνα λοιπόν και οι "δημοσιογράφοι" της, ανακάλυψαν το Νοέμβριο του 2025 τα εξής: 

-Ο Έβρος και ειδικά η Αλεξανδρούπολη εποικίζεται από Τούρκους, δεν χρειάζεται πλέον να γίνει εισβολή. 

-Εδώ και πολύ καιρό, στην αρχή αθόρυβα και τώρα απροκάλυπτα,  τουρκικά κεφάλαια ανοίγουν Ελληνικά – Ευρωπαϊκά ΑΦΜ και αγοράζουν εκτάσεις στην Αλεξανδρούπολη και κατά μήκος του ποταμού Έβρου. 

- Τουρκικές εταιρίες ή Βουλγαρικές εταιρίες Τουρκικών συμφερόντων και Τούρκοι πολίτες αγοράζουν οικίες σε εγκαταλελειμμένα και σχεδόν ερημωμένα χωριά που ζουν πια μόνο ηλικιωμένοι, αγοράζουν παλιά εργοστασιακά κτίρια, αγοράζουν πολυκατοικίες, ξενοδοχεία κτλ. 

-Τουρκικές εταιρίες αρχίζουν να δραστηριοποιούνται είτε στον αγροτικό τομέα είτε σε οτιδήποτε άλλο και στοχευμένα θα μεταφέρουν στα αγορασμένα σπίτια μουσουλμανικούς πληθυσμούς για εργασία,  αλλοιώνοντας τη σύνθεση του πληθυσμού. 

Πραγματικά η Αθήνα και οι "δημοσιογράφοι" της αξίζουν Νόμπελ για τη σπουδαία ανακάλυψή τους....

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και για το έργο του για τον Ελληνισμό

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και για το έργο του για τον Ελληνισμό.

 

Από την εισαγωγή στο βιβλίο για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη  Κείμενα από το Ιστολόγιο του  (2009-2024) . Αθήνα 2025.

 

 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024), υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής και διανόησης,  συνδυάζοντας τη δράση με το στοχασμό, τη θεωρία με την πράξη,  εκφράζοντας ένα λόγο κριτικό, ανεξάρτητο, εναλλακτικό και ριζοσπαστικό.

Έγραψε και ανέδειξε, θεμελίωσε και υπερασπίστηκε με συνέπεια την ανάγκη για ενδογενή πολιτική και ανάπτυξη, ιστορική και πολιτισμική αυτογνωσία και κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ  η βαθιά  γνώση της Ελληνικότητας, της ιστορίας, η σύνθεση πολιτικής επιστήμης, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας, τον οδήγησε στη δημιουργία μίας ολοκληρωμένης πρότασης για τον Ελληνισμό.

Η δημιουργία του,  η πνευματική του  παραγωγή, η σκέψη του χαρακτηρίστηκε από  πατριωτική συνείδηση, συνδυασμένη με μια κριτική ματιά στις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής, οικονομίας και κοινωνίας. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της αποκέντρωσης, της περιφερειακής και ισόρροπης ανάπτυξης, αναδεικνύοντας το προβληματικό, χρεοβόρο, παρασιτικό κράτος των Αθηνών, πιστεύοντας  στη δυναμική και την αναγέννηση της ελληνικής περιφέρειας. Το συγγραφικό του έργο, πλούσιο και πολυδιάστατο, περιλαμβάνει βιβλία, μελέτες, άρθρα, δοκίμια και δημοσιεύσεις στο γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικούς  και τηλεοπτικούς σταθμούς (όπου αυτό ήταν  επιτρεπτό…) με αντικείμενο  τα εθνικά θέματα,  τη Γενοκτονία,   τη Μακεδονία, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, τη Θράκη, τον Ελληνισμό της Μεγάλης Ελλάδας,   τις υποδομές, τις πόλεις και την ανάπτυξη,  τον τουρισμό,  τον αγροτικό και το διατροφικό τομέα,  την πολιτική και τα κόμματα.

Μαζί με  την πνευματική του παραγωγή, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είχε ενεργό πολιτική δράση. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, μέλος της ομάδας που συνέγραψε την ιδρυτική του διακήρυξη, εκλεγμένο μέλος στα ανώτερα κομματικά όργανα,  και  αγωνίστηκε για τον Ελληνισμό με συνέπεια και ανιδιοτέλεια, έχοντας πάντα ως γνώμονα το συλλογικό συμφέρον, χωρίς ποτέ να είναι Υπουργός και  Βουλευτής, χωρίς ποτέ να λάβει κρατική αμειβόμενη θέση! 

Για αυτόν, όπως είπε άλλωστε και  στην τελευταία του ομιλία στην  στην Αλεξανδρούπολη,  στη γενέθλια γη του, «η πολιτική ή είναι ιερή ή δεν είναι πολιτική»!

Ο λόγος, η πράξη, το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, άφησε  μια μεγάλη κληρονομιά στην ελληνική πνευματική και πολιτική σκηνή, αναδεικνύοντάς τον ως μια προσωπικότητα με βαθιά επίδραση και διαρκή αξία. Από την πλούσια συγγραφική του παραγωγή μέχρι την ενεργό πολιτική του δράση, συνέδεσε τη ζωή του με την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων, την ανάδειξη της περιφερειακής ταυτότητας και την κριτική ανάλυση των σύγχρονων πολιτικών προβλημάτων.

Ένα από τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τη μελέτη του έργου του είναι η συνέπεια και η αφοσίωσή του σε αρχές και αξίες. Ταυτόχρονα δεν ήταν ένας απλός κριτικός παρατηρητής, αλλά ένας ενεργός πολιτικός-πολίτης και διανοούμενος, τόσο μέσω της συγγραφής όσο και μέσω της πολιτικής του δράσης. Η πατριωτική του αλλά και διεθνιστική του συνείδηση, ήταν πάντα το θεμέλιο της σκέψης και της προσφοράς τους και κατόρθωσε να προσεγγίσει και να αναλύσει τα εθνικά και διεθνή ζητήματα με ιστορική τεκμηρίωση και κριτική ματιά, αναδεικνύοντας τις πολύπλοκες διαστάσεις τους.

Η έμφασή του στην περιφέρεια και την αποκέντρωση αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό μέρος του έργου του, αφού πίστευε στη δυναμική της περιφέρειας και στην ανάγκη ενίσχυσής της έναντι της υπερσυγκέντρωσης στην πρωτεύουσα. Επιπλέον το έργο του αναδεικνύει την ελληνική πολιτιστική και ιστορική ιδιαιτερότητα, ενώ παράλληλα υπογραμμίζει την ανάγκη για ισόρροπη ανάπτυξη που θα λαμβάνει υπόψη τις τοπικές ανάγκες και δυνατότητες.

Επιπλέον, η συμβολή του στην ανάδειξη του Ποντιακού ζητήματος και  της Γενοκτονίας, αλλά και σ΄αυτό που ονόμασε Τουρκικό πρόβλημα,  είναι κεφαλαιώδης. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν αρκέστηκε στην καταγραφή της ιστορίας, αλλά αγωνίστηκε ενεργά, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο  για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και η  δράση του ήταν καθοριστική για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και την προώθηση των θέσεων του διεθνώς.

Επιπλέον,    παρότι το έργο του χαρακτηρίζεται από πολλούς ότι  έχει έναν «προφητικό» χαρακτήρα, ειδικά σε ό,τι αφορά την οικονομική κρίση, τα μνημόνια, την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας μέσω της οικονομίας,  εντούτοις όπως  έλεγε  ίδιος, ήταν μόνο πρόβλεψη, δηλαδή μόνο πολιτική. Άλλωστε οι αναλύσεις του για τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, την ανάγκη για πραγματική ανάπτυξη και για την εθνική κυριαρχία είναι επίκαιρες, ακριβώς λόγω της προσέγγισης που είχε και της πολιτικής σκέψης που ανέπτυξε.  

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπήρξε ένας αληθινός διανοούμενος, ένα  πολιτικό ον, όπως τον περιέγραψε ο Αριστοτέλης,  που συνέδεσε τη ζωή του με την προσφορά στον Ελληνισμό και το σπουδαίο, πράγματι, έργο του αποτελεί μια διαρκή πηγή έμπνευσης για το μέλλον του Ελληνισμού. Έργο, πρότυπο, βίος και ιδέες, ενός ξεχωριστού  ανθρώπου, ενός μοναδικού  Έλληνα, θα  συνοδεύουν και θα καθορίζουν την πατρίδα μας !

 

H συνέντευξη για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και για το έργο του για τον Ελληνισμό.

Η Χίος της Ελλάδας γιορτάζει την 113η επέτειο της απελευθέρωσης από την Οθωμανική τυραννία

 

 

Με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια και συγκίνηση εορτάσθηκε στη Χίο η 113η επέτειος της απελευθέρωσης του νησιού από τον οθωμανικό ζυγό την 11η Νοεμβρίου του μακρινού 1912.

Η μορφή καθαρότητας ψυχής…ίσως υπερβολικά αγνής για αυτόν τον κόσμο.

Η τραγωδία των περισσότερων καλών ανθρώπων είναι πως δεν έχουν ποτέ έτοιμη την απάντηση όταν δέχονται επίθεση.

Οι άλλοι, αντίθετα, εκμεταλλεύονται ακριβώς αυτή την ευαλωτότητα και κερδίζουν άδικες μάχες — γρήγορες, αποφασιστικές, οδυνηρές.

Όποιος έχει ειρηνικό πνεύμα και καθαρή συνείδηση βρίσκει τη σωστή απάντηση μόνο αργότερα — όταν η στιγμή έχει πια περάσει, όταν η μονομαχία έχει ήδη χαθεί.

Δεν είναι έλλειψη ευφυΐας, όχι.

«Και ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ’ αυτή και είπεν αυτή· μη κλαίε» (Λουκ. ζ’ 13).

 

 

• 
  

Το μεγάλο πλήθος που συνόδευε τη χήρα φαίνεται πως τό ‘κανε για χάρη της, λόγω της κοινωνικής της θέσης, αλλά και για το ισχυρό χτύπημα που δέχτηκε με το θάνατο του μοναχογιού της. Η θλίψη των ανθρώπων γύρω της πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη. Κι αυτό πρέπει να έκανε μεγαλύτερη τη θλίψη της μητέρας και αύξησε τα δάκρυα απόγνωσης και τον οδυρμό της.

Αν κι αναζητούμε άλλους για να μοιραστούν τη θλίψη μας, όταν ο θάνατος αποσπά βίαια κάποιον δικό μας άνθρωπο, η συμμετοχή τους συνεισφέρει πολύ λίγο στο να μειώσει τη θλίψη και τον πόνο μας. Όταν η αδυναμία παρηγορεί την αδυναμία, τότε κι η παρηγοριά θά ‘ναι αδύναμη. Όλοι όσοι παραστέκονται σ’ ένα νεκρό σώμα, κυριεύονται από ένα περίεργο συναίσθημα που δύσκολα εξωτερικεύεται. Κι αυτό είναι η ντροπή. Οι άνθρωποι όχι μόνο φοβούνται το θάνατο, αλλά και ντρέπονται γι’ αυτό. Η ντροπή αυτή είναι απόδειξη – πολύ μεγαλύτερη από το φόβο – πως ο θάνατος είναι συνέπεια της αμαρτίας του ανθρώπου. Όπως ο άρρωστος άνθρωπος ντρέπεται ν’ αποκαλύψει στο γιατρό τις κρυφές πληγές του, έτσι κι όσοι έχουν συνείδηση ντρέπονται τη θνητότητά τους. Η ντροπή αυτή για το θάνατο μας οδηγεί στην απόδειξη της αθάνατης καταγωγής μας και του αθάνατου προορισμού μας. Τα ζώα όταν πεθαίνουν κρύβονται μακριά, σα να νιώθουν ντροπή που είναι θνητά. Φανταστείτε πόση είναι η ντροπή εκείνων που είναι πνευματικά καλλιεργημένοι!

Με τη σωστή πλευρά της Γαλάζιας Πατρίδας στη Θεσσαλονίκη!

 

Αφού προσκύνησαν το ψέμα, ως καλοί  πατριώτες,  έπρεπε να φωτογραφηθούν  με τη σημαία τους στο σύμβολο της πόλης.....

Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην αντίσταση του Ελληνισμού

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Εισβολή, κατοχή, ψευδοκράτος, ομοσπονδία: αυτό (θα ) είναι το παρόν και το μέλλον της Κύπρου, του Ελληνισμού;

Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη με αφορμή την επέτειο ανακήρυξης του ψευδοκράτους,  στην εκδήλωση που οργάνωσαν οι Κύπριες φοιτητές και οι Κύπριοι φοιτητές των Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης.

 

 

1.Το παράδοξο

 

Παρότι η εισβολή και η κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο είναι η σκληρή πραγματικότητα, εντούτοις με όσες δυνάμεις διαθέτει ο Ελληνισμός, πέτυχε από το 1983, να μην αναγνωριστεί, πλην της Τουρκίας, το παράγωγο της παρανομίας ψευδοκράτος.

«Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην Αντίσταση και την Ελευθερία».

 Η ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης διοργανώνει, όπως κάθε χρόνο στο πλαίσιο του αντικατοχικού της τριημέρου, εκδήλωση για τα 42 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου.

 «Από την εισβολή και την κατοχή και από το ψευδοκράτος και την ομοσπονδία, στην Αντίσταση και την Ελευθερία».

Ομιλητής θα είναι ο Διδάκτορας Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, Θεοφάνης Μαλκίδης.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου στις 18:00

Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά έναντι της Μητρόπολης (Αγίας Σοφίας 3)

Το ψευδοκράτος τους και τα πλυντήρια μας

 

Στηριζόμενοι στο διεθνές δίκαιο πετύχαμε έναν άθλο από το 1983 μέχρι σήμερα: να μην αναγνωριστεί το ψευδοκράτος από καμιά χώρα πλην της Τουρκίας. Αλλά πετύχαμε και το χειρότερο: να το αποδεχτούμε εμείς και να μην πιστεύουμε πια ότι είναι μια παρανομία που  πρέπει να αρθεί.

1963/64 – To τουρκικό σχέδιο πραξικοπήματος και η στάση των Βρετανών

 

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1963 ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, αντιπρόεδρος της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, και ο Ραούφ Ντενκτάς, πρόεδρος της τότε Κοινοτικής Συνέλευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπέγραψαν ένα απόρρητο έγγραφο, στο οποίο κατέγραψαν το προμελετημένο τουρκικό εγκληματικό σχέδιό τους, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, βασισμένο στο σχέδιο Δρoς Νιχάτ Ερίμ, Νοεμβρίου 1956, για «επανάκτηση» της Κύπρου.

Η Απελευθέρωση της Καστοριάς

 

    H Καστοριά απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό την 11η Νοεμβρίου 1912. Η ημερομηνία αυτή έμελλε να θέσει τέλος στα 527 χρόνια του τουρκικού ζυγού (1385-1912) και να την κατατάξει οριστικά ανάμεσα στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους. Ήταν ημέρα εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Μηνά, ενός όχι και τόσο δημοφιλούς Αγίου στην λατρευτική ζωή των Καστοριανών έως τότε. Χαρακτηριστική είναι η ανυπαρξία περιώνυμου ναού μεταξύ των δεκάδων εκκλησιών της πόλης.

Η Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα!

 

του Γιάννη Κιουλέκα

Με την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο ένα σύνθημα επικράτησε: ΕΝΩΣΗ. Σε έκτακτη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης στις 11 Νοεμβρίου 1912 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, μπροστά σε μια πάνδημη συγκέντρωση, στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, «εν μέσω κατανυκτικής σιγής» γεμάτης προσμονής και ενθουσιασμού, κήρυξε την ένωση με την Ελλάδα, στέλνοντας ψήφισμα στον Ελ. Βενιζέλο. 

Ελληνικότητα και Ορθοδοξία

 Μία συγκλονιστική εικόνα Ελληνικότητας και Ορθοδοξίας:

❝ στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος ❞

 

 

Ο Μάης ζητούσε. Οι επαναστάσεις γίνονται απ’ αυτούς που δίνουν.

Έτυχε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών γυρεύοντας ένα τελάρο που είχα δανείσει σε κάποιον. Με πήραν για αστυνομικό! '

Ενας 'Ελληνας που με ήξερε, τους εξήγησε πως ήμουν ακίνδυνος! ’Επιασα συζήτηση μαζί τους. ’Ηταν περήφανοι που κατέλαβαν τή σχολή τους. Στο τέλος αρχίσαμε να μιλάμε. Τους είπα πως «ό,τι καλύτερο είχε η γαλλική ζωγραφική, απέφυγε αυτή τη σχολή!

Περαστικός από τον Άθω

 

Καθισμένος στην ερειπωμένη δρόσο των χαλασμάτων βλέπω

την πένα του Ιωάννη να υψώνεται όπωςμια γλώσσα όχι η δική μου που μάταια γυροφέρνειμια ελάχιστη ανάσα και δεν της δίνει σχήμα

ένα κομμάτι σοβά πέφτει από τον θόλο

και δημιουργεί σκόνη με αυτό που υπήρξε

ένα φύλλο όμοιο με το χέρι μου μα γιατίνα με ταράζει τόσο η ανέγγιχτη η αβάσταχτη

Με τη σωστή πλευρά της Τουρκίας....

 

Μετά από χρόνια κρίσεων, casus belli, γκρίζες ζώνες και εμπάργκο, η λύση που προτείνεται από την Μαρία Δαμανάκη μοιάζει σχεδόν αιρετική: «Συζήτηση με την Τουρκία», «κοινό θαλάσσιο πάρκο» και «συμφωνία για επέκταση χωρικών υδάτων έως 12 ναυτικά μίλια».

Η λεγόμενη οικία γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

Θεοφάνης Μαλκίδης*

 

Η λεγόμενη οικία  γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

«Η Ελληνική Βουλή έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο εθνικό, ιστορικό, ηθικό και πολιτικό κενό καθιερώνοντας την 19η Μαΐου, ημέρα, που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε το 1919 στη Σαμψούντα, για να συνεχίσει με εντονότερο και φρικιαστικότερο τρόπο, τη συστηματική γενοκτονία» (Εισηγητική έκθεση του νόμου 2193/1994)

«Οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις συνιστούν απειλή για τις ομάδες και τα πρόσωπα, που γίνονται στόχος τους, γι' αυτό απαιτείται η παροχή από το κράτος αυξημένου βαθμού προστασίας με τη λήψη ποικίλων μέτρων χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, και τα μέσα του ποινικού δικαίου, ώστε να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις, τόσο κατά των φυσικών προσώπων τα οποία διαπράττουν τέτοια εγκλήματα, όσο και κατά των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτά» (Εισηγητική  έκθεση Ν. 4285/2014)

 

1.Η απούσα ιστορική αλήθεια

Η πριν από λίγες ώρες παρουσία  εκατοντάδων Τούρκων «επισκεπτών» στη Θεσσαλονίκη για να τιμηθεί η επέτειος θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ και όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προκλητικής εκδήλωσης («ονομάστηκε επαναλειτουργία με την ανακαίνιση του μουσείου του Κεμάλ») επανέφεραν το ζήτημα της ιστορίας και της αλήθειας.  Και ειδικότερα για το πως ένα κτίριο μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και κέντρο εθνικιστικού παροξυσμού. Θυμίζουμε ότι  το 2011  υπήρξε  ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού να κηρυχθεί ως μνημείο η φερόμενη ως οικία του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Απόφαση η οποία εκδόθηκε από ένα κράτος που ενώ έχει ψηφίσει νόμους που ονομάζουν τον Κεμάλ ως βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας,  χαρακτηρίζει ως μνημείο την αποκαλούμενη οικία γέννησής του!

Η πραγματικότητα όμως,  πέραν των άλλων, είναι άλλη: Παρά την προβεβλημένη άποψη ότι ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη,  στο κτίριο το οποίο είχε χτίσει δήθεν ο πατέρας του και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αποστόλου Παύλου και Αγίου Δημητρίου (τότε Γενί Καπί και Νουμάν Πασά),  το γεγονός ότι  η γέννηση του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και στο συγκεκριμένο οίκημα είναι ένα καλοστημένο τουρκικό ψέμα !

Θεσσαλονίκη: Εγκαινιάστηκε το αποκαταστημένο μουσείο του Κεμάλ στο τουρκικό προξενείο

 

Στα εγκαίνια προσήλθαν πολλοί Τούρκοι πολίτες από διάφορες πόλεις της Τουρκίας (φωτ.: Χ/Türkiye in Thessaloniki)

Παρουσία πλήθους Τούρκων πολιτών, καθώς και του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας Μεχμέτ Νουρί Ερσόι, εγκαινιάστηκε σήμερα, Δευτέρα, η ανακαινισμένη «Οικία Ατατούρκ», που λειτουργεί ως μουσείο παραπλεύρως του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη.

Γιώργος Σεφέρης : Από μια ομιλία στα παιδιά

 

Στις 10 Ιουνίου 1941, στην Αλεξάνδρεια ο Σεφέρης μίλησε στα παιδιά του Γυμνασίου για την ελληνική γλώσσα : 

«η ελληνική γλώσσα, ο άνθρωπος, η θάλασσα… Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πώς, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε, και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι. Και όλοι αυτοί, οι μεγάλοι και οι μικροί, που σκέφτηκαν, μίλησαν, μέτρησαν ελληνικά, δεν πρέπει να νομίσετε πως είναι σαν ένας δρόμος, μια σειρά ιστορική, που χάνεται στη νύχτα των περασμένων και βρίσκεται έξω από σας.