Η λεγόμενη οικία γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

Θεοφάνης Μαλκίδης*

 

Η λεγόμενη οικία  γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ως χώρος προβολής του τουρκικού εθνικισμού

 

«Η Ελληνική Βουλή έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο εθνικό, ιστορικό, ηθικό και πολιτικό κενό καθιερώνοντας την 19η Μαΐου, ημέρα, που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε το 1919 στη Σαμψούντα, για να συνεχίσει με εντονότερο και φρικιαστικότερο τρόπο, τη συστηματική γενοκτονία» (Εισηγητική έκθεση του νόμου 2193/1994)

«Οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις συνιστούν απειλή για τις ομάδες και τα πρόσωπα, που γίνονται στόχος τους, γι' αυτό απαιτείται η παροχή από το κράτος αυξημένου βαθμού προστασίας με τη λήψη ποικίλων μέτρων χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, και τα μέσα του ποινικού δικαίου, ώστε να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις, τόσο κατά των φυσικών προσώπων τα οποία διαπράττουν τέτοια εγκλήματα, όσο και κατά των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτά» (Εισηγητική  έκθεση Ν. 4285/2014)

 

1.Η απούσα ιστορική αλήθεια

Η πριν από λίγες ώρες παρουσία  εκατοντάδων Τούρκων «επισκεπτών» στη Θεσσαλονίκη για να τιμηθεί η επέτειος θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ και όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της προκλητικής εκδήλωσης («ονομάστηκε επαναλειτουργία με την ανακαίνιση του μουσείου του Κεμάλ») επανέφεραν το ζήτημα της ιστορίας και της αλήθειας.  Και ειδικότερα για το πως ένα κτίριο μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και κέντρο εθνικιστικού παροξυσμού. Θυμίζουμε ότι  το 2011  υπήρξε  ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού να κηρυχθεί ως μνημείο η φερόμενη ως οικία του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Απόφαση η οποία εκδόθηκε από ένα κράτος που ενώ έχει ψηφίσει νόμους που ονομάζουν τον Κεμάλ ως βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας,  χαρακτηρίζει ως μνημείο την αποκαλούμενη οικία γέννησής του!

Η πραγματικότητα όμως,  πέραν των άλλων, είναι άλλη: Παρά την προβεβλημένη άποψη ότι ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη,  στο κτίριο το οποίο είχε χτίσει δήθεν ο πατέρας του και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αποστόλου Παύλου και Αγίου Δημητρίου (τότε Γενί Καπί και Νουμάν Πασά),  το γεγονός ότι  η γέννηση του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και στο συγκεκριμένο οίκημα είναι ένα καλοστημένο τουρκικό ψέμα !

Θεσσαλονίκη: Εγκαινιάστηκε το αποκαταστημένο μουσείο του Κεμάλ στο τουρκικό προξενείο

 

Στα εγκαίνια προσήλθαν πολλοί Τούρκοι πολίτες από διάφορες πόλεις της Τουρκίας (φωτ.: Χ/Türkiye in Thessaloniki)

Παρουσία πλήθους Τούρκων πολιτών, καθώς και του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας Μεχμέτ Νουρί Ερσόι, εγκαινιάστηκε σήμερα, Δευτέρα, η ανακαινισμένη «Οικία Ατατούρκ», που λειτουργεί ως μουσείο παραπλεύρως του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη.

Γιώργος Σεφέρης : Από μια ομιλία στα παιδιά

 

Στις 10 Ιουνίου 1941, στην Αλεξάνδρεια ο Σεφέρης μίλησε στα παιδιά του Γυμνασίου για την ελληνική γλώσσα : 

«η ελληνική γλώσσα, ο άνθρωπος, η θάλασσα… Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πώς, από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε, και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι. Και όλοι αυτοί, οι μεγάλοι και οι μικροί, που σκέφτηκαν, μίλησαν, μέτρησαν ελληνικά, δεν πρέπει να νομίσετε πως είναι σαν ένας δρόμος, μια σειρά ιστορική, που χάνεται στη νύχτα των περασμένων και βρίσκεται έξω από σας. 

Τα γαλλικά του Παπαδιαμάντη

 

 

Από το στόμα του Αγίου των Ελληνικών Γραμμάτων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη , δεν θα περίμενε κανείς να κάνει χρήση των Γαλλικών για τους ανευλαβείς απέναντι στην εικόνα της Θεοτόκου . Και όμως αναφέρεται και εκθειάζει κρητικό σεβαστό γέροντα ο οποίος στόλιζε Γαλλιστί τους μη προσκυνούντας την σεπτήν της εικόνα :

Σιδηροδρομικός σταθμός Λαρίσης, Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1940

 

«…Μόλις ήρθε το τραίνο από τον Πειραιά χιλιάδες κόσμος ώρμησε να το κυριέψει. Οι λιγώτεροι μπαίνανε από τις πόρτες των βαγονιών. Οι περισσότεροι από τα παράθυρα, τη σκεπή, κι' από άλλα απίθανα μέρη. Δεν ξέρω πώς τινάχτηκα σ' ένα κάθισμα, πάντως το γεγονός είναι πως βρίσκομαι σ' ένα βαγόνι δεύτερης θέσης, στριμωγμένος ανάμεσα σε οχτώ άλλους αξιωματικούς. Το τραίνο ξεκίνησε. Για πολλή ώρα κανείς μας δε μιλά, ο καθένας σκέφτεται τον κόσμο που άφησε πίσω του, το άγνωστο που πηγαίνει να συναντήσει...»

Για τον Ελληνισμό

 

Ο  Θεοφάνης Μαλκίδης, μιλά στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη.

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, για την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο για την αμερικανική ενέργεια, προς την ανατολική και κεντρική Ευρώπη, για την Αθήνα, που ταυτόχρονα προωθεί Πενταμερή Διάσκεψη για το ενεργειακό μέλλον της ανατολικής Μεσογείου, με Κύπρο, Τουρκία, Αίγυπτο, Λιβύη (ποια Λιβύη;), αποκλείοντας το Ισραήλ, το Λίβανο και τη Συρία. 

Την ίδια ώρα που πληθαίνουν οι διπλωματικοί ψίθυροι για μια ευρωπαϊκή αλλά και αμερικανική αξιοποίηση του "SAFE", προκειμένου να προωθηθεί η "πακετοποίηση" των παράνομων - απαράδεκτων αξιώσεων που εγείρει η Τουρκία, σε βάρος της Ελλάδας, μαζί με τις εκβιαστικές κινήσεις της για το Κυπριακό. 

Η συνέντευξη στη συνέχεια 

Ελλάδα και πρώτα ο Θεός

 

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι και  αυτοί οι αθλητές και ακούγεται η λέξη Ελλάδα και η προϋπόθεση για κάθε πράξη των προγόνων μας:  πρώτα ο Θεός!

Oι 13 στρατιώτες στα νερά του ποταμού Λούρου

 

Η άγνωστη ιστορία των Ελλήνων στρατιωτών που χάθηκαν στα νερά του Λούρου το 1941.

Στον Άγιο Σπυρίδωνα Άρτας, 84 χρόνια μετά, ανασύρεται στην επιφάνεια ένα συγκλονιστικό αλλά ξεχασμένο γεγονός του 1941. 

Δεκατρείς Έλληνες στρατιώτες, επιστρέφοντας από το μέτωπο της Αλβανίας, χάθηκαν στα παγωμένα νερά του ποταμού Λούρου. Μέσα από τη μαρτυρία του ιστορικού Φώτη Βράκα, φωτίζουμε μια άγνωστη σελίδα της νεότερης ελληνικής ιστορίας — μια ιστορία θυσίας, τιμής και μνήμης. 

Η περιοδεία του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως στο Άγιον Όρος

  

Η προσκυνηματική επίσκεψη του Αγίου Νεκταρίου στο Άγιον Όρος το 1898 υπήρξε σταθμός στη ζωή του, χαράσσοντας βαθιά την αγάπη του για τον μοναχισμό και την Παναγία.

Το Άγιον Όρος, “το περιβόλι της Παναγίας”, υπήρξε ένας τόπος που ιδιαιτέρως είλκυε την φιλέρημο ψυχή του Μητροπολίτου Νεκταρίου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, μετά την απομάκρυνσή του από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, επροτίμησε ως τόπο διαμονής του το Άγιον Όρος και όχι την μονή της μετανοίας του, την Νέα Μονή της Χίου. Αυτό εξυπηρετούσε δύο σκοπούς· αφενός μεν, το Άγιον Όρος, ως κιβωτός της παραδόσεως και καρδία του Ορθοδόξου μοναχισμού, είλκυσε τον ιεράρχη, και αφετέρου η μελέτη στις περίφημες βιβλιοθήκες των μονών του Άθω θα του προσέφερε πλούσιο υλικό, προς εξακολούθησιν της συγγραφής των έργων του.

Τάσος Λειβαδίτης

 

« Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας »

Ο Ελληνισμός των αιθέρων

 

Οι Αρχάγγελοι να προστατεύουν τους ιπτάμενους της πατρίδας μας !

Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας

 

 

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο απέναντι στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας!

Συνέντευξη στο Pontos Voice και στον Χρήστο Κωνσταντινίδη

Η Αλεξανδρούπολη και κατ’επέκταση η Θράκη είναι ο τόπος που τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική επιστήμη ως καθήκον στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές ως συνέχεια της παράδοσής μας, της οικουμενικότητας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. Πρότυπο και πηγή έμπνευσης αποτέλεσε για αυτόν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος όπως τονίζει, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Πόντο στο προσκήνιο της εθνικής συνείδησης και πολιτικής διαδικασίας, όχι μόνο ως μνήμη, αλλά ως ενεργή διεκδίκηση.

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μίλησε στο Pontos Voice, σε μια συνέντευξη, στην οποία ξεδίπλωσε αναμνήσεις, γνώσεις, αλλά και απόψεις. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως σε θέματα που αφορούν τη Γενοκτονία και γιατί έγιναν πολύ λίγα βήματα για τη διεθνή αναγνώριση από το 1994 που θεσπίστηκε στην Ελλάδα η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης. 

«Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην ελλαδική πολιτική προσέγγιση, η οποία, ακολουθώντας την πεπατημένη του φόβου, απέτυχε να μετατρέψει την αναγνώριση του 1994 σε διεθνή διπλωματική εκστρατεία» απαντά. Ρωτήθηκε μάλιστα και για ένα σημαντικό θέμα που αγορά έναν κοινό αγώνα μαζί με τους υπόλοιπες προσφυγικές κοινότητες των Ελλήνων της Ανατολής. 

«Το κύριο σφάλμα είναι η αποσπασματική θέαση της ιστορικής τραγωδίας. Η Τουρκία δεν διέπραξε τρεις διαφορετικές γενοκτονίες (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης), αλλά μία ενιαία, συστηματική και οργανωμένη γενοκτονία εναντίον του Ελληνισμού» σημειώνει.

Παράλληλα εξήγησε ως κοινωνιολόγος το φαινόμενο της νοσταλγίας των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών για τις πατρίδες των προγόνων τους. «Δεν είναι απλώς συναίσθημα, αλλά κοινωνική μνήμη και πολιτική διεκδίκηση. Δεν πρόκειται για μια απλή μελαγχολία, λιτανεία μίας ετήσιας σύναξης με αφορμή τις ημέρες μνήμης, αλλά για ένα δομικό στοιχείο της ταυτότητας των προσφυγικών πληθυσμών, που έχει βαθιές ανθρώπινες, συναισθηματικές, ηθικές, κοινωνιολογικές, αλλά και γεωπολιτικές διαστάσεις. Το φαινόμενο ερμηνεύεται μέσω της έννοιας της συλλογικής μνήμης»,  υπογραμμίζει.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε:

Αρχαγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ και λοιπών ασωμάτων

 Κάθε  Σάββατο  μια  σταλιά  λογοτεχνίας  

Αρχαγγέλων  Μιχαήλ,  Γαβριήλ και λοιπών ασωμάτων σήμερα                                   

                                                                                                                          

                                        ~~~~~~~

Μίλα μου για τη Δημοτική σου βιβλιοθήκη, για να σου πω σε τι πόλη μένεις.  Ή αλλιώς,… 

…απ΄ τη βιβλιοθήκη του Περσέα ως τη Δημοτική βιβλιοθήκη των Γιαννιτσών, κάτι χιλιάδες χρόνια δρόμος                                               

                                                                                                                      

                                        

      Τιμώ τη Δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μου, και παρά το γεγονός ότι είμαι βιβλιοπώλης, που θεωρητικά σημαίνει πως δεν έχω ανάγκη  τις υπηρεσίας της –τουλάχιστον όχι όσο ένας απλός πολίτης- πάντοτε εξυπηρετούμαι όποτε προστρέχω σ΄ αυτήν. Και παρά το γεγονός ότι στεγάζεται σ΄ ένα άσχημο και κακοφτιαγμένο χώρο (να φανταστείς πως για ν΄ ανέβεις σ΄ αυτόν πρέπει να ξέρεις παρ-κουρ), με κακό προσανατολισμό και με ελλιπή φυσικό φωτισμό, και με χτυπητή κυρίως την αδιαφορία, εδώ και πολλά χρόνια των βιβλιοφιλικά αδιάφορων, εκάστοτε τοπικών αρχών και των τοπικών ελίτ , είναι το φιλότιμο των εργαζόμενων σ΄ αυτήν και οι βιβλιόφιλοι (λίγοι κατά τη γνώμη μου δυστυχώς) της πόλης, που την κρατούν ζωντανή. Πάντοτε στην πόλη μου, όπως φαντάζομαι και στην πλειοψηφία των πόλεων της χώρας, οι τοπικές βιβλιοθήκες, για τις ελίτ τους ήταν μια τριτοτέταρτη προτεραιότητα, –για να μην πω, μη προτεραιότητα- σ΄ αντίθεση με άλλες φανταχτερές και χαμηλής αισθητικής επιλογές τους. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως το ποιοτικό μετρίδι μιας πόλης είναι κυρίως οι βιβλιοθήκες της. Η ποιότητα των πολιτών και της ζωής σ΄ αυτήν, είναι ανάλογη της κατάστασης των βιβλιοθηκών της –της συχνότητας πρόσβασής τους σ΄ αυτές. Αυτό ο όμως για να τελεσφορήσει, πρέπει σε μια πόλη να υπάρχει παιδεία βιβλίου και βιβλιοθήκης. Μια παιδεία που καλλιεργείται σ΄ όλες τις διαστρωματώσεις μιας κοινωνίας. Μόνον όταν υπάρχει τέτοια παιδεία σε μια πόλη, οι βιβλιοθήκες της και ιδιαίτερα η Δημοτική της βιβλιοθήκη, θα είναι σε ακμή. Και αυτήν την ακμή και τη ζωντάνια τους , οι βιβλιοθήκες, την διαχέουν ως αντίδωρο στην ίδια την πόλη.

Δεν είμαστε βιβλιοφιλική πόλη (όπως οι περισσότερες της χώρας). Και το λυπηρό σ΄ όλο αυτό, -μιλώ ιδιαίτερα για την πόλη μας- είναι ότι εδώ, στα μέρη αυτά, στην αρχαία Πέλλα, χιλιάδες χρόνια πριν, υπήρχε η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά της Αλεξάνδρειας, βιβλιοθήκη του κόσμου. 

   Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έχει έρθει πολλές φορές στα Γιαννιτσά. Το συμβάν, με πρωταγωνιστή τον ίδιο το Μιχάλη, τον Θεόδωρο Γεωργιάδη (πρώην Δήμαρχος της πόλης και Βουλευτής), τον Παντελή Σπανίδη (τότε πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων της πόλης) κι εμένα που θα σας διηγηθώ παρακάτω, δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς σε ποια απ΄ τις επισκέψεις του έχει συμβεί. Σίγουρα όμως έχει συμβεί σε μια απ΄ τις χρονιές απ΄ το 1988-1994, μετά από κάποια απ΄ τις εκδηλώσεις, που είχαμε διοργανώσει με ομιλητή τον ίδιο (έχω, την όχι ασφαλή βεβαιότητα πως ήταν κάποια, απ΄ τις πολλές εκδηλώσεις που κάναμε, για την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας). Μετά το τέλος της εκδήλωσης κι αφού αραίωσε  πολύ ο κόσμος, σ΄ ένα πηγαδάκι, ανάμεσα σ΄ εμάς τους προαναφερμένους τέσσερις, κι ενώ η συζήτηση ήτανε γύρω από το θέμα της γενοκτονίας, ο Μιχάλης ξαφνικά, γυρίζει προς το Θόδωρο (πρέπει τότε να ήταν δήμαρχος), και μ΄ εκείνο το ύφος στο πρόσωπό του το μεταρσιωμένο, εκείνο που έπαιρνε όταν ήτανε να πει κάτι σημαντικό, ενισχυμένο απ΄ τη στητή του κορμοστασιά, γυρίζει και λέει του Θόδωρου : ‘’Θα φτιάξετε μια μεγάλη βιβλιοθήκη στην πόλη, και θα την ονομάσετε ‘’βιβλιοθήκη του Περσέα’’, προς τιμήν του τελευταίου βασιλιά της αρχαίας Μακεδονίας. 

Η βιβλιοθήκη της Πέλλας, ήτανε τότε, η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά της Αλεξάνδρειας’’. Μα είναι φοβερό, ενώ η συζήτηση σ΄ όλη τη χώρα ήταν η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, το μυαλό αυτού του ανθρώπου, του πρωταγωνιστή αυτού του κινήματος, ταξίδεψε αλλού. Όταν λοιπόν το είπε αυτό ο Μιχάλης επικράτησε λίγων λεπτών σιγή, που οφείλονταν απ΄ τη μια στην ξαφνική αλλαγή θέματος συζήτησης, κι απ΄ την άλλη, στο ξαφνικό άκουσμα μιας πληροφορίας-γνώσης που μέχρι τότε αγνοούσαμε –και αγνοούμε- οι περισσότεροι. 

Ούτε Σκύλα, ούτε Χάρυβδη. Πολυκεντρική Ανατολία

 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Ούτε Σκύλα, ούτε Χάρυβδη. Πολυκεντρική Ανατολία

Η ομιλία του στο διεθνές συνέδριο για τη Γενοκτονία. Αθήνα 2010

Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη - Πολυκεντρική Ανατολία (περί Ποντιακής Γενοκτονίας)

 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη - Πολυκεντρική Ανατολία (περί Ποντιακής Γενοκτονίας)

Ομιλία κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ

Σεπτέμβριος 2006

Στον μυθικο μας κόσμο ο Πόντος είναι παρών με τον Προμηθέα, τους Αργοναύτες, τον Ιάσωνα, τις Αμαζόνες.

Σύμφωνα με την Ελληνική αντίληψη για την γέννηση του κόσμου είναι ένα από τα συστατικά της δημιουργίας του.

Στον ιστορικό μας κόσμο είναι παρών με τις Ελληνικές πόλεις – κράτη Σινώπη –Αμισσός - Τραπεζούς – Κερασούς. Τους Μιθριδάτες Βασιλείς του Πόντου. Ο Μιθριδάτης ο Στ΄ ο Ευπάτωρ έστησε άγαλμα του Πλάτωνα στην Ακαδημία που δημιούργησε στην Αθήνα ο μεγάλος φιλόσοφος.

Υπομονή

 

Όταν υποφέρεις σκέψου πως ίσως υπάρχουν πιο ασήκωτα …

 

 

Υποσμηναγός Νίκος Παρούσης… Αθάνατος!

 

Το μοιραίο “MIRAZ 2000” μαζί μ’ ένα ακόμα αυτού του τύπου απογειώθηκαν στις 11.20 το πρωί από το αεροδρόμιο της Τανάγρας με κατεύθυνση το Αιγαίο για άσκηση αναχαίτισης, όπου το ένα θα έπαιζε ρόλο ελληνικού και το άλλο τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους. Ήταν  στις 4 Νοεμβρίου του 1998, ο 26χρονος τότε υποσμηναγός της 331 Μοίρας Παντός Καιρού, Νίκος Παρούσης, διαπίστωσε ότι υπάρχει βλάβη στο σύστημα ελέγχου του πηδαλίου, προφανώς ηλεκτρικό πρόβλημα. Ανέφερε αμέσως στον αρχηγό του σχηματισμού που ήταν ο πιλότος του άλλου μαχητικού και αυτός έδωσε εντολή να πάρει ανοιχτή στροφή για να ρίξει τα καύσιμα στη θάλασσα ώστε να κάνει αναγκαστική προσγείωση. Ο άτυχος πιλότος Ν. Παρούσης δήλωσε ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και ξεκίνησε τη διαδικασία για προσέγγιση του διαδρόμου προσγείωσης της Τανάγρας.

Η επιστολή απάντηση του Αγίου Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη προς τον πάπα Γρηγόριο Θ΄

 

Χαρακτηριστικότατη ιστορική πηγή βάσει της οποίας καταδεικνύετε η ελληνικότητα της Ρωμανίας, η ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού καθώς και η εθνική αξιοπρέπεια του Διδυμοτειχίτη βασιλιά, αποτελεί η επιστολή απάντηση που απέστειλε προς τον πάπα Γρηγόριο Θ΄στα μέσα της δεκαετίας του 1230.

Η επιστολή σε νεοελληνική απόδοση

Με τη σωστή πλευρά

 

Αφού στην  πρώην Ελλάδα έγινε κακοποίηση της πολιτικής,  θα εμφανίζεται αυτή η εικόνα....

Η απελευθέρωση της Κύπρου, η τουρκοδιζωνική και τα τηλεφωνήματα στον κατοχικό εγκάθετο…

 

 

Επειδή θέλουμε την ειρήνη, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Η Τουρκία μάς επέβαλε τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα και συνεχίζεται διά της κατοχής της Κύπρου. Μητσοτάκης-Χριστοδουλίδης ας προσγειωθούν: Η ειρήνη δεν θα επιτευχθεί διά της διζωνικής τερατουργίας, ούτε διά του κατευνασμού του τουρκικού θηρίου.

 

 

Ένα στιγμιότυπο για να ξέρουμε τι γίνεται πίσω από την πλάτη του λαού

 

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει έφεση στις αποκαλύψεις τελευταία. Για λόγους αυτοπροστασίας προφανώς, αλλά ολίγον μας αφορούν οι λόγοι του. Όταν μιλά για γεγονότα οφείλουν να τα ζυγίζουν όλοι, για να ξέρουν τι γίνεται πίσω από την πλάτη του λαού.

Η νέα αποκάλυψή του προστίθεται σε όσα έγραψα χθες για τον τρόπο που διαχειρίζεται η πολιτική ηγεσία το Κυπριακό. Βλακωδώς, δηλαδή. Και γι΄ αυτό, δεν ελπίζω τίποτα πλέον. Είμαστε χαμένοι. Όχι από την Τουρκία, αλλά από τους «δικούς μας». Αυτούς που βρίσκονται πάντα σε θέσεις κλειδιά και έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τις εξελίξεις για να μας βοηθήσουν να σωθούμε από την τουρκική βουλιμία, αλλά τις επηρεάζουν εναντίον μας.

Χιμάρα

 

Έκανα  μόνο  ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν οι μάνες του Ανδρέα, του Δημήτρη, του Νίκου, του Παναγιώτη, του Ματθαίου και του Μωραΐτη, του οποίου το μικρό όνομα δεν μάθαμε ποτέ.

Αυτά τα παιδιά ήρθαν για να μας ελευθερώσουν και σκοτώθηκαν ηρωικά δίπλα από το σπίτι μας.

Μια συζήτηση για την ιστορική μνήμη και τη δικαιοσύνη.

 ·

H  εκπομπή «Παντού Ελλάδα» στο ApodimosTV φιλοξένησε τον  Θεοφάνη Μαλκίδη,  με θέμα τις  Γερμανικές Αποζημιώσεις

Μια ουσιαστική συζήτηση για την ιστορική μνήμη, τη δικαιοσύνη και το χρέος της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα.

 Συντονίζει ο Ανδρέας Σαλμανίδης

 

Παρακολουθήστε τη συζήτηση στη συνέχεια 

Γιώργος Σεφέρης

 

 

«Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: "έχουμε πόλεμο". 

ΒΙΝΤΕΟ – Από τον Μακεδονικό Αγώνα στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

 

Τηλεταινία ιστορικό ντοκιμαντέρ (2011), διάρκειας 54′ :ΕΤ3

Σκηνοθέτης και παραγωγός: Σταμάτης Τσαρουχάς

Για την 28η Οκτωβρίου, για την αντίσταση του Ελληνισμού στην υποταγή, τότε και σήμερα !

  

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Για την 28η Οκτωβρίου, για την αντίσταση του Ελληνισμού στην υποταγή,  τότε και σήμερα !

Η 28η Οκτωβρίου αποτέλεσε μία σκληρή δοκιμασία του ελληνικού λαού.

Οι αγώνες που έδωσε το Ελληνικό έθνος είχαν την μορφή άμυνας, αντίστασης, ή απελευθέρωσης Ελληνικών εδαφών και Ελλήνων και τελικά την 28η Οκτωβρίου οι Έλληνες και οι Ελληνίδες επέλεξαν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία από την ήττα και την ταπείνωση. Και μάλιστα έναντι ενός εχθρού με πολύ περισσότερες και ποιοτικότερες δυνάμεις.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα, ως κράτος, δεν έχει κάτι σχεδόν τίποτα ουσιαστικό για τους ήρωες που χάθηκαν. Και αναφερόμαστε στην ανάπαυση των πάνω από 8.000 νεκρών Ελλήνων στρατιωτών. Σήμερα, οφείλουμε να στηρίξουμε την περισυλλογή των οστών των Ελλήνων στρατιωτών και να στηρίξουμε την κατασκευή των στρατιωτικών νεκροταφείων και την κατασκευή κενοταφίων, προς τιμήν των ενδόξως πεσόντων στην Βόρεια Ήπειρο.

Είναι το ελάχιστο χρέος έναντι των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους, αντιστεκόμενοι στην υποταγή.

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ στη συνέχεια.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης,κείμενα από το ιστολόγιό του ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ (2009-2024)

 

Νέα έκδοση

 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Κείμενα από το ιστολόγιό του ΠΟΛΙΣ- ΑΓΟΡΑ https://polis-agora.blogspot.com (2009-2024).

 

Εισαγωγή – επιμέλεια Θεοφάνης Μαλκίδης.  Δημιουργικό–συντονισμός έκδοσης Χρόνης Αμανατίδης. σελ. 702  Αθήνα Νοέμβριος 2025.

 

«Δεν πρέπει να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ. Γιατί αυτό κινείται σε μια άλλη ανώτερη ηθική σταθερά. Το ευχαριστώ δεν αρκεί. Είναι περιορισμένο. Πρέπει να πω ότι είναι έκφραση υψηλής αρετής και συνείδησης η ανιδιοτελής συμβολή όλων αυτών των ανθρώπων, των προσώπων των γυναικών και των ανδρών, στην Ελλάδα και την Διασπορά που εξασφαλίζει την ύπαρξη και λειτουργία του Πόλις – Αγορά. Γι αυτό τις/τους αξίζει μεγάλη, η μεγαλύτερη τιμή. Αυτό είναι το καθήκον αυτό πρέπει να κάνει το Πόλις. Να τιμά τους ενάρετους. Αυτό είναι το Πόλις. Το Πόλις-Αγορά δεν είναι μια απλή ιστοσελίδα. Είναι ένα υψηλού διεθνούς επιπέδου διδακτορικό. Είναι μια ιδιαίτερη μορφωτική και πολιτική σχολή.

Πάντοτε πίστευα και η ιστορία μου έδινε  δίκαιο ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει κέντρο μορφωτικό του κόσμου. Όχι μόνο για το χθες αλλά για το αύριο».

 

(Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 7 Ιανουαρίου 2019, https://polis-agora.blogspot.com/2019/01/blog-post.html )

 

 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Αλεξανδρούπολη 1951- Αθήνα 2024) συνδύασε ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής και διανόησης,  τη δράση με το στοχασμό, τη θεωρία με την πράξη και πρότεινε ένα λόγο κριτικό, ανεξάρτητο και βαθιά εναλλακτικό και ριζοσπαστικό.