Μνήμη Σφαγιασθέντων Ιεραρχών της Μικράς Ασίας (1922)

Θ. Μαλκίδης

Μνήμη  Σφαγιασθέντων Ιεραρχών της Μικράς Ασίας (1922)

Συνηθίζεται να λέγεται ότι το έγκλημα που δεν τιμωρείται επαναλαμβάνεται. Αυτό που τελεί ο θύτης, αυτό που βιώνει το θύμα, όταν δεν τιμωρείται επαναλαμβάνεται και μάλιστα με τραγικότερο και πιο επώδυνο τρόπο. 
O δάσκαλος Κεμάλ το 1922 στην Ελλάδα της  Σμύρνης, ο μαθητής Χίτλερ το 1941- 1944 στην Ελλάδα του Διστόμου, των Καλαβρύτων, του Χορτιάτη, των Πύργων, του Μεσόβουνου, της Βιάννου.  

Κάθε  Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η Εκκλησία και ο λαός μας, τιμά την μνήμη των Αγίων Μαρτύρων της Πίστεως και της Πατρίδας, τιμά τη Μνήμη των  κληρικών, οι οποίοι υπέστησαν μαρτύρια και βρήκαν φρικτό θάνατο, τις ημέρες κατά τις οποίες εξελίχθηκε η Μικρασιατική καταστροφή.

Ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ο Κυδωνιών Γρηγόριος μαζί με τους 38 ιερείς του, ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος και οι 9 ιερείς της συνοδείας του, ο Ικονίου Προκόπιος, ο Ζήλων Ευθύμιος, ο Αρχιμανδρίτης Πλάτων και πολλοί άλλοι των οποίων τα ονόματα τα γνωρίζει μόνο ο Θεός, ήταν η προσφορά της αγωνιζόμενης Μικρασιατικής εκκλησίας στη θυσία του Ελληνισμού. 
Δυστυχώς πριν δολοφονηθούν πρόλαβαν να δουν και την καταστροφή των εκκλησιών όπου λειτουργούσαν.....

Το έγκλημα αυτό που στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 και πλέον Έλληνες και Ελληνίδες, που εξαφάνισε τον πολιτισμό, τις οικίες, τα μνήματα  και τις εκκλησίες,  αφού  δεν τιμωρήθηκε,  επαναλήφθηκε από τους ίδιους θύτες και τους συνεχιστές τους, το 1941-1944 σε όλη την Ελλάδα,  το 1955 και το 1964 στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, το 1974 στην Κύπρο και δυστυχώς και στις μέρες μας εναντίον των λιγοστών Ελλήνων και χριστιανών.

 Σήμερα, με τη συνηγορία των Ελλαδιτών υμνητών του Κεμαλικού Φασισμού ( βλ. Γιορτάζοντας την καταστροφή της Σμύρνης και τη Γενοκτονία! http://malkidis.blogspot.gr/2016/08/blog-post_26.html), οι θύτες  αφού  είδαν ότι το μαζικό έγκλημα στη Σμύρνη έμεινε ατιμώρητο, αποφάσισαν να συνεχίσουν το έργο τους σε ό,τι απέμεινε   από τα επιτεύγματα της  πίστης, της ιστορίας, του πολιτισμού   στην Μικρασιατική γη. 

Με άλλα λόγια η βαρβαρότητα, η ληστεία, η λεηλασία, η καταστροφή δεν τελείωσε στη Σμύρνη, αλλά δυστυχώς συνεχίζεται. Με τη συνδρομή των εγχώριων αρνητών, και υπονομευτών που συνεχίζουν να εορτάζουν, να πανηγυρίζουν και να δοξολογούν τη Γενοκτονία των δικών μας ανθρώπων!

Για τις ομοιότητες του Κεμαλισμού και του Ναζισμού βλ. το βιβλίο του Θ. Μαλκίδη 

http://malkidis.blogspot.gr/2016/09/blog-post.html

Βλ. επίσης Θ. Μαλκίδης Η Γενοκτονία των Ελλήνων

http://malkidis.blogspot.gr/2016/08/greek-genocide-new-book.html

Το Ολοκαύτωμα της Σάντας του Πόντου το Σεπτέμβριο του 1921

 Θεοφάνης Μαλκίδης

Το Ολοκαύτωμα της Σάντας του Πόντου το Σεπτέμβριο του 1921



1. Γυναίκες και παιδιά ως στόχος της Γενοκτονίας


Η Γενοκτονία των Ελλήνων, από τους φασίστες Νεότουρκους και Κεμαλικούς  στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 ανθρώπους.  Ιδιαίτερη θέση σ΄ αυτήν την περίοδο κρατά η γυναίκα και το  παιδί, αποτελώντας αφενός συγκεκριμένο στόχο του προμελετημένου εγκλήματος, λόγω του ειδικού τους βάρους στην κοινωνία και την οικογένεια, αφετέρου ήταν αποδέκτες όλων των επιπτώσεων της γενοκτονίας (χηρεία, προσφυγιά, βιασμός, ορφάνια κ.ά).

Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες και τα παιδιά απετέλεσαν το κομμάτι εκείνο του Ελληνισμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στην εθνική ομάδα. Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια. Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και ο καρπός της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, η μητρότητα και η οικογένεια, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε παντοτινή υπενθύμιση του εγκλήματος. Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου, υπήρχε ο εγκλεισμός χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια. Άλλες γυναίκες αναγκάστηκαν να παραδώσουν τα βρέφη τους στους αντάρτες, ώστε το κλάμα τους να μη τους προδώσει στους διώκτες τους. Τα παιδιά είναι το μέλλον, χωρίς αυτά δεν υπάρχει συνέχεια.


2. Το Ολοκαύτωμα στη Σάντα

Η αντίσταση της γυναίκας σε αυτές τις πολιτικές βίας έχει διάφορες μορφές. Από την ένοπλη αντίσταση με τη συμμετοχή στο αντάρτικο, έως την επιλογή του θανάτου, αντί να υποστεί τον εξευτελισμό και την ταπείνωση.

Μια ειδικότερη μορφή αντίστασης που συναντάται όχι μόνο στη Σάντα, αλλά και σε άλλες περιοχές όπου διωκόταν ο Ελληνισμός, είναι η εγκατάλειψη των παιδιών-βρεφών χάριν της σωτηρίας του συνόλου και της ομάδας.

Στη Σάντα υπήρχαν μαζί με τους αντάρτες, οι οποίοι ανέλαβαν δράση για να προστατέψουν οι γυναίκες και παιδιά, όπως μας πληροφορούν οι Σανταίοι της ενορίας Πιστοφάντων. Το Σεπτέμβριο του 1921 οι αντάρτες μαζί με το δυσκίνητο αυτό το σώμα των γυναικόπαιδων, δέχτηκαν επίθεση. Η διαφυγή ήταν δύσκολη και η μόνη λύση ήταν να σταλούν μόνες οι γυναίκες και τα παιδιά σε ασφαλές σημείο.
Η απόφαση συνάντησε την άρνηση των γυναικών, και η κατάσταση έγινε τραγική ακόμη περισσότερο με τα κλάματα των  παιδιών.

Τότε «πολλά παιδιά, επειδή αι γυναίκες των δεν μπορούσαν να σταματήσουν τας φωνάς των παιδιών τους και μη θέλοντας να χωρισθούν εκ ημών, τα σκότωσαν και τα άφησαν επί τόπου».

Ο αρχηγός των ανταρτών της Σάντας καπετάν Ευκλείδης Κουρτίδης αναφέρει ότι «ο στρατός, όταν είδε ότι δεν είμαστε εκεί επροχώρησαν μέχρι το λημέρι και το βρήκαν άδειο και ανέβηκαν εις Μερτσιάν Λιθάρ, όπου βρήκαν τα έξι μικρά σκοτωμένα και αμέσως ειδοποίησαν τον Μέραρχον και ήλθαν επί τόπου. Και όταν είδε τα μικρά σφαγμένα διέταξε αμέσως τον στρατόν να φύγουν πίσω και να μαζευθούν όλοι στη Σάντα και εκείθεν να πάνε πίσω λέγων ότι οι άνθρωποι που σφάζουν τα παιδιά τους είνε αδύνατον να παισθούν και ως εκ τούτο είνε περιττόν να μείνωμε…».

Οι γυναίκες, τα παιδιά, οι αντάρτες  της Σάντα το 1921 έγραψαν μία από τις σημαντικές στιγμές της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Στιγμή, η οποία βεβαίως είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό και δεν αναφέρεται στα σχολικά βιβλία......Αυτά προβάλλουν το αυτουργό των παραπάνω εγκλημάτων, το δάσκαλο του Χίτλερ, τον Μουσταφά Κεμάλ!

  Για τη δολοφονία των παιδιών κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας  βλ. Θ.  Μαλκίδης Γενοκτονία, Γυναικοκτονία και  Παιδοκτονία. Αθήνα 2016 

Για το Ολοκαύτωμα της Σάντας και για τη Διασπορά των Σανταίων  βλ.  Ε. Γεωργιάδου- Θ. Μαλκίδης
Από τη Σάντα του Πόντου στο Αετοχώρι του Έβρου. Συμβολή στην έρευνα για την εγκατάσταση των προσφύγων στον ελλαδικό χώρο. Έκδοση Πολιτιστικός Σύλλογος Αετοχωρίου «Η Σάντα». 2010.

Τα "Σεπτεμβριανά":Η δολοφονία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Θ. Μαλκίδης

Τα "Σεπτεμβριανά":Η δολοφονία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Εξηνταένα χρόνια μετά τα «Σεπτεμβριανά»,  την καταστροφή δηλαδή του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης το 1955, την Κεμαλική "Νύχτα των Κρυστάλλων", εξηντανένα χρόνια μετά από το οργανωμένο πογκρόμ από το τουρκικό κράτος, δεν έχει αποδοθεί μέχρι σήμερα δικαιοσύνη.

Η προβοκάτσια που στήθηκε στο ψεύτικο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, όπου τον  κεντρικό ρόλο είχε το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής και με πρόφαση τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Κυπρικαού Ελληνισμού, δόθηκε το σύνθημα για να ξεριζωθούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες της Κωνσταντινούπολης. μετά από το οργανωμένο σχέδιο της Τουρκίας στο οποίο έλαβαν μέρος κρατικές και παρακρατικές  υπηρεσίες.

"Συνήγορος" η αδράνεια και η αδιαφορία της  πολιτικής ηγεσίας Ελλάδας, η οποία ενδιαφερόταν για τη συνοχή του ΝΑΤΟ και όχι για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης και της Κύπρου.

Κατά τη διάρκεια των διώξεων, τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν. Ο Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος και ο μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και ύστερα από λίγο χρόνο πέθανε, ενώ διάκονος υπέστη περιτομή.

Επίσης βιάσθηκαν πάνω από 2000 Ελληνίδες αλλά για ευνόητους λόγους δηλώθηκαν μόνο 200 βιασμοί. Μέσα σε 9 περίπου ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2500 υπέστησαν μεγάλες ζημιές.

Καταστράφηκαν 4348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες, ενώ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι καθώς και οι τάφοι των πατριαρχών στην Μονή Βαλουκλή.

Επίθεση από οργανωμένες ομάδες  δέχθηκε και το ελληνικό προξενείο στη Σμύρνη, το ελληνικό περίπτερο στην έκθεση της πόλης, όπου σχίσθηκε η ελληνική σημαία, ενώ οι Έλληνες αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ διασώθηκαν την τελευταία στιγμή.

Τα «Σεπτεμβριανά» αποτελούν πλέον ένα σημαντικό ζήτημα για το σύγχρονο κόσμο, για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες,  καθώς και για την τουρκική κοινωνία, σε μία περίοδο όπου ερευνητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, μέσα από βιβλία, κινηματογραφικές ταινίες, έρευνες, συνέδρια, συζητήσεις σε διεθνείς οργανισμούς, σε όλον τον κόσμο και στην Τουρκία, ασχολούνται με ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Την εκδίωξη του Ελληνισμού 1 της Κωνσταντινούπολης.

Για το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης βλ.  «Τα τουρκικά εγκλήματα της Κωνσταντινουπόλεως την 6ην και 7ην Σεπτεμβρίου 1955 ή χρονικόν της 3ης αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και της καταστροφής του εν αυτή Ελληνισμού», σε επιμέλεια και εισαγωγή Θ. Μαλκίδη. 

Το κείμενο το οποίο που ανακαλύφθηκε μετά από έξι  δεκαετίες μετά την τέλεση του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας και του Ελληνισμού, είναι μία πολύτιμη συμβολή για να δούμε τα «Σεπτεμβριανά», όπως πραγματικά έγιναν. 

Επιπλέον, για το ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στην οργάνωση της προβοκάτσιας και την εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης,  βλ. το μοναδικό βιβλίο στην ελληνική βιβλιογραφία για το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Θ. Μαλκίδης "Διπλωματικές και πολιτικές συνιστώσες της δραστηριότητας του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή" .

 

Διαβάστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στην εφημερίδα και στο ραδιόφωνο ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής