Τα σύννεφα του πολέμου ποτέ δεν έπαψαν να απειλούν τη χώρα μας. Αν ανατρέξουμε στις θύμισες μας όλοι έχουμε στιγμές που φοβηθήκαμε πολύ. Προσωπικό μας βίωμα το άκουσμα από ραδιοφώνου, δήλωσης Τούρκου Πρωθυπουργού: «θα πιώ καφέ στην Αθήνα». Αυτό στα πρώτα χρόνια της 10ετίας του 1960.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός και σήμερα οι απειλές είναι πιο «κομψές», και με τα χρόνια ακόμα και οι φόβοι μας ατονούν, άσχετα αν οι κίνδυνοι παραμένουν. Αλλά και ως κοινωνία περνούμε μια περίοδο που οι εθνικοί φόβοι μετά από τόσα χρόνια ειρήνης και πλύσης εγκεφάλου, θεωρούνται «ντεμοντέ».
Σήμερα βρίσκεται στην πόλη μας ο Θεοφάνης Μαλκίδης. Μιλήσαμε μαζί του και του εκθέσαμε τους προβληματισμούς για τη σημερινή κατάσταση. Ο κ. Μαλκίδης δεν υποστέλλει τη σημαία του μαχητή. Γνωρίζει καλά το θέμα, έχει μελετήσει την τουρκική πολιτική σε βάθος. Γνωρίζει που οδηγούν τα πράγματα, όχι τώρα, αλλά με σχέδιο από καιρό. Ίσως τώρα νοιώθουν ότι πλησιάζει η ώρα να κάνουν το επόμενο βήμα. Γι αυτό χρειάζεται επαγρύπνηση. Κυρίως από το λαό. Από τους υποψιασμένους Έλληνες.
Εντύπωση προκαλούν δύο παράγραφοι από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Η πρώτη είναι σχετική με την πολυσυζητημένη προσφυγή στη Χάγη για την οποία είναι αφοπλιστικός: «Εάν η Ελλάδα εναποθέσει στα χέρια του Δικαστηρίου την εθνική της κυριαρχία κινδυνεύει να χάσει κατά ποσοστό εδάφη-νησιά, χωρικά ύδατα, FIR, και ΑΟΖ».
Η δεύτερη αφορά έναν πιθανό συμβιβασμό, που ακροθιγώς , φέρνουν στο προσκήνιο. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει;
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
