Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου
Εκδήλωση στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Τιμητική εκδήλωση στη μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Οι Ποντιακοί Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης (Μορφωτικός Σύλλογος Ποντίων Νομού Έβρου “ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ”, Ποντιακός Σύλλογος Δωρικού “ΑΚΡΙΤΕΣ ΚΟΜΝΗΝΟΙ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Νίψας, Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Παλαγίας “Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Πεύκων “ΟΙ ΡΙΖΕΣ ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Αετοχωρίου “Η ΣΑΝΤΑ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Χηλής “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ” και Ποντιακός Σύλλογος Φερών "Παναγία Σουμελά") ενώθηκαν για ακόμη μία φορά και πραγματοποίησαν, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης», μία εξαιρετική εκδήλωση στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Η εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, στο οίκημα του Μορφωτικού Συλλόγου Ποντίων Νομού Έβρου “ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ”, ξεκίνησε με το συντονιστή δημοσιογράφο Νίκο Πετρίδη, ο οποίος έδωσε το λόγο στην πρώην πρόεδρο της κοινότητας Ορμενίου Έβρου Χρυσούλα Ιωαννίδου που μίλησε για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη του Έβρου, της Θράκης, του περιφερειακού Ελληνισμού. Στη συνέχεια ο εκπρόσωπος των Ποντιακών Συλλόγων Μιχάλης Νικολαίδης αναφέρθηκε στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη του Πόντου και της ιδιαίτερης πατρίδας του της Σαντάς, ενώ ακολούθησε ο Βασίλης Αιβαλιώτης ο οποίος αφού μίλησε για το βιβλίο για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που συνεπιμελήθηκε με τον Θεοφάνη Μαλκίδη, πρότεινε αυτά που πρέπει να γίνουν για την ανάδειξη του έργου του σπουδαίου διανοούμενου.
Ακολούθησαν οι παρεμβάσεις των φίλων, συνεργατών και συμπατριωτών του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που αναφέρθηκαν στην προσωπικότητα και στην πολυποίκιλη προσφορά του σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του Ελληνισμού, αλλά και των λαών με τους οποίους συνδέθηκε.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Θεοφάνης Μαλκίδης ο οποίος μίλησε για το βίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, για την εργογραφία του, για τους τομείς δράσης του, για τον αγώνα του για την ανάδειξη της Γενοκτονίας και για την υιοθέτηση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης. Αναφέρθηκε στο πολιτικό, ιδεολογικό και συγγραφικό του έργο για την αγροφιλία, την ανάπτυξη, τον τουρισμό, τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, της Καλαβρίας, για τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους, για κάθε λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία. Στο τέλος της ομιλίας του αναφέρθηκε σε μία σειρά από πρωτοβουλίες που έγιναν και που θα γίνουν, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης», και με τη συμβολή όποιου φορέα και προσώπου το επιθυμεί, προκειμένου να γίνει γνωστό ακόμη περισσότερο και ειδικότερα στις νέες γενιές το έργο του πρωτοποριακού πολιτικού και διανοούμενου.
Τιμητική εκδήλωση στη μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Οι Ποντιακοί Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Δήμου Αλεξανδρούπολης (Μορφωτικός Σύλλογος Ποντίων Νομού Έβρου “ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ”, Ποντιακός Σύλλογος Δωρικού “ΑΚΡΙΤΕΣ ΚΟΜΝΗΝΟΙ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Νίψας, Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Παλαγίας “Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Πεύκων “ΟΙ ΡΙΖΕΣ ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Αετοχωρίου “Η ΣΑΝΤΑ”, Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Χηλής “Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ” και Ποντιακός Σύλλογος Φερών "Παναγία Σουμελά") ενώθηκαν για ακόμη μία φορά και πραγματοποίησαν, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης», μία εξαιρετική εκδήλωση στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Η εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, στο οίκημα του Μορφωτικού Συλλόγου Ποντίων Νομού Έβρου “ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ”, ξεκίνησε με το συντονιστή δημοσιογράφο Νίκο Πετρίδη, ο οποίος έδωσε το λόγο στην πρώην πρόεδρο της κοινότητας Ορμενίου Έβρου Χρυσούλα Ιωαννίδου που μίλησε για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη του Έβρου, της Θράκης, του περιφερειακού Ελληνισμού. Στη συνέχεια ο εκπρόσωπος των Ποντιακών Συλλόγων Μιχάλης Νικολαίδης αναφέρθηκε στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη του Πόντου και της ιδιαίτερης πατρίδας του της Σαντάς, ενώ ακολούθησε ο Βασίλης Αιβαλιώτης ο οποίος αφού μίλησε για το βιβλίο για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που συνεπιμελήθηκε με τον Θεοφάνη Μαλκίδη, πρότεινε αυτά που πρέπει να γίνουν για την ανάδειξη του έργου του σπουδαίου διανοούμενου.
Ακολούθησαν οι παρεμβάσεις των φίλων, συνεργατών και συμπατριωτών του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που αναφέρθηκαν στην προσωπικότητα και στην πολυποίκιλη προσφορά του σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του Ελληνισμού, αλλά και των λαών με τους οποίους συνδέθηκε.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Θεοφάνης Μαλκίδης ο οποίος μίλησε για το βίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, για την εργογραφία του, για τους τομείς δράσης του, για τον αγώνα του για την ανάδειξη της Γενοκτονίας και για την υιοθέτηση της 19ης Μαΐου ως ημέρας μνήμης. Αναφέρθηκε στο πολιτικό, ιδεολογικό και συγγραφικό του έργο για την αγροφιλία, την ανάπτυξη, τον τουρισμό, τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, της Καλαβρίας, για τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους, για κάθε λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία. Στο τέλος της ομιλίας του αναφέρθηκε σε μία σειρά από πρωτοβουλίες που έγιναν και που θα γίνουν, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης», και με τη συμβολή όποιου φορέα και προσώπου το επιθυμεί, προκειμένου να γίνει γνωστό ακόμη περισσότερο και ειδικότερα στις νέες γενιές το έργο του πρωτοποριακού πολιτικού και διανοούμενου.
Βασίλης Αϊβαλιώτης
Ομιλία στην εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Αγαπητοί συμπατριώτες, είμαστε εδώ σήμερα για να σκεφτούμε τον Μιχάλη μας, να γνωρίσουμε ένα βιβλίο που γεννήθηκε από την αγάπη μας γι’ αυτόν και να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε στα χνάρια του.
Ας μιλήσουμε πρώτα για το βιβλίο με τίτλο Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Το βιβλίο αυτό το βλέπουμε πλέον ως ένα πρώτο μόνιμα αναμμένο καντήλι στη μνήμη του. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν κι άλλα με άλλο περιεχόμενο.
Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024, ημέρα της κηδείας του Μιχάλη στο Αετοχώρι, ακούγοντας τα όσα καίρια λέγονταν μπροστά στο φέρετρό του. Η υλοποίησή του ξεκίνησε γρήγορα και ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο μήνες.
Ο Φάνης Μαλκίδης ήταν ο μαγνήτης που έλκυσε τα κείμενα και το ΠΑΚΕΘΡΑ ο εργάτης που δούλεψε για να τους δώσει την 303 σελίδων συντεταγμένη μορφή τους.
Τι περιέχεται στο βιβλίο αυτό;
Το βιβλίο ανοίγει με ένα κείμενο του Φάνη Μαλκίδη 62 σελίδων για τον βίο, τον χαρακτήρα και το σύνολο των βιβλίων του Μιχάλη Χαραλαμπίδη (τα οποία, αν ήμασταν τολμηροί, θα μπορούσαμε να τα δούμε ως ένα είδος Καινής Διαθήκης για τον ελληνισμό του σήμερα και του αύριο) και κλείνει με ένα κείμενο 13 σελίδων του Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη, προσώπου πολύ κοντά στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Ενδιάμεσα περιλαμβάνονται 153 κείμενα από πρόσωπα και φορείς ως εξής:
· 14 από το τρισάγιο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών (28-3-2024) και την εξόδιο ακολουθία στο Αετοχώρι (30-3-2024).
· 30 φορέων εντός και εκτός Ελλάδος και
· 109 προσώπων εντός και εκτός Ελλάδος.
Μεταξύ τους κείμενα από Ασσυρίους, Αρμενίους, Κούρδους, Κατωιταλιώτες και Τούρκους, από Αυστραλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες, Κύπρο, Ρωσία και Τουρκία.
Β. ΕΝΑ ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΑΠΟΝΤΑ;
Τι μπορούμε να κάνουμε αν μας συνεπαίρνουν οι σκέψεις, οι προτάσεις, ο αγώνας αυτής της φλεγομένης και ου καιομένης βάτου που ονομαζόταν Μιχάλης Χαραλαμπίδης, χωρίς να θελήσουμε να τον «αγιοποιήσουμε» (γιατί αυτός είναι ένας δοκιμασμένος δρόμος για να ξεμπερδεύουμε με πρόσωπα που πολύ μας υπερβαίνουν…..).
Όλα τα παρακάτω αναφέρονται χωρίς κάποια επεξήγηση, ανάλυση, δρομολόγηση.
· Πρώτον γιατί αυτό είναι κάτι που μπορεί ⎼και πρέπει⎼ να γίνει σε σχεδιασμένες γι αυτόν τον σκοπό συναντήσεις ενδιαφερομένων (και διατεθειμένων να αφιερώσουν χρόνο…) και
· Δεύτερον γιατί ο ομιλών δεν έχει τα εφόδια να προσεγγίσει το θέμα αυτό με στοιχειώδη πληρότητα.
Β1: Ας μιλήσουμε πρώτα για τα δύσκολα
Να υλοποιηθούν δηλαδή (λίγα; πολλά; όσα μπορέσουμε;) από τα αναλυτικά οράματά του για τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή.
Αναγνωρίζουμε ότι αυτά σχετίζονται:
· Με τη βούληση, την αποδοχή ή απόρριψη, τον σχεδιασμό τέλος από τους εκλεγμένους κυβερνήτες μας
· Με την ευκταία αποδοχή των αρετών του εκλιπόντος από όσους εργαστούν (ανιδιοτέλεια, προσήλωση σε σκοπούς, σταθερές θέσεις….)
· Με τις ανθρώπινες αδυναμίες και προσωπικά συμφέροντα προσώπων κάθε κατηγορίας (καριέρες μπορούν να στηθούν με τις ιδέες του…)
Σ’ αυτόν τον δύσκολο και ατέρμονα στίβο θα κριθεί αν όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν για τον Μιχάλη θα έχουν κάποια συνέχεια στον χρόνο που κυλάει και ερωτήματα όπως τα παρακάτω θα (επανα)τεθούν.
· Πώς προσεγγίζουμε το (εν πολλοίς απολεσθέν) θέμα της ενσωμάτωσης της ελληνικής επαρχίας;
· Πώς θα προβληθούν η αγροφιλία και τα έξοχα προϊόντα της ελληνικής γης;
· Θα αναθερμανθεί το θέμα της ίδρυσης μιας νέας εμβληματικής πόλης απαλλαγμένης από τις παθογένειες των σύγχρονων πόλεών μας;
· Πώς θα ενισχυθούν οι δεσμοί μας με τους Κατωιταλιώτες;
· Πώς θα προχωρήσει το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των ανατολικά του Αιγαίου Ελλήνων και των άλλων λαών της Εγγύς Ανατολής από περισσότερα Κοινοβούλια και Κυβερνήσεις;
· Πώς θα αναλύεται και θα παρουσιάζεται το «τουρκικό πρόβλημα»;
Πολλά παρόμοια ΠΩΣ μπορεί να ακολουθήσουν, ΠΩΣ που προκύπτουν από τα γραπτά του, αλλά και ένα νέο και απολύτως καίριο:
· Πως θα διαδοθούν οι ιδέες του στους νέους Έλληνες και Ελληνίδες;
Β2: Τώρα, ας πάρουμε μιαν ανάσα, ας μιλήσουμε για τα σχετικά εύκολα:
Για το πώς δηλαδή μπορούμε και πρέπει να τιμήσουμε τον άνθρωπο και την κληρονομιά που μας άφησε.
Ας αναφέρουμε κάποιες σκέψεις άλλες απλές και άλλες πιο σύνθετες.
· Σε σακιά ζεόλιθου και σε συσκευασίες κάποιων τροφίμων μια φράση του
· Σε παγκάκια πλατειών σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας πινακιδούλες με τ’ όνομα και μια φράση του
· Σε σχολεία της χώρας αίθουσες (ή ολόκληρα σχολεία) με τ’ όνομά του
· Σε πόλεις που τον χάρηκαν και τον επαίνεσαν ένας δρόμος/μια πλατεία με τ’ όνομά του και πληροφορίες για τον βίο του (όπως οι Κούρδοι στο Κομπάνι…)
· Στην Εγνατία μια γέφυρα με τ’ όνομά του
· Αδελφοποίηση χωριών και πόλεων που νοιάζονται με αντίστοιχες της ελληνόφωνης Κάτω Ιταλίας (που γοήτευσε και γοητεύτηκε από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη)
· Σε πανεπιστήμια (στην Ελλάδα και αλλού) μια έδρα, ένα κτήριο με τ’ όνομά του.
Στα παραπάνω ενδεικτικά, μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα, κι άλλα……………….
θαυμασμός και αγάπη και αίσθημα οφειλής να υπάρχει.
Κλείνοντας ευχαριστούμε θερμά τους Συλλόγους Ποντίων της Αλεξανδρούπολης που διοργάνωσαν τη σημερινή μας συνάντηση και όλους σας για τη εδώ παρουσία σας.
Εκδήλωση της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων αφιερωμένη στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Η Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων η οποία αποτελεί το συνδετικό κρίκο ενός από τους ιστορικούς λαούς του πλανήτη, των Ασσυρίων που ζουν στην Ελλάδα, του λαού που μιλά τη γλώσσα του Χριστού τα αραμαικά, οργάνωσε εκδήλωση αφιερωμένη στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Η εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Αιγάλεω «Γιάννης Ρίτσος», ξεκίνησε με το χαιρετισμό του προέδρου της Ένωσης Κυριάκου Μπατσάρα, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στον Ασσυριακό λαό όσο και στην προσωπικότητα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος αγωνίστηκε για την ανάδειξη της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Ασσύριοι . Ο κ. Μπατσάρας αναφέρθηκε στους στόχους της Ένωσης που είναι η καταγραφή όλων των Ασσυρίων στην Ελλάδα, τη διατήρηση της ασσυριακής γλώσσας, των ηθών και των εθίμων του, την ένταξη των Ασσυρίων προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, την διοργάνωση ομιλιών, ημερίδων και συνεδρίων για την προβολή και την ανάδειξη της ιστορίας των Ασσυρίων, καθώς και την αναγνώριση της γενοκτονίας από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος της Ένωσης έδωσε το λόγο στους εκπροσώπους σωματείων Ποντίων και Μικρασιατών του Αιγάλεω, στον καθηγητή Παναγιώτη Διαμάντη ο οποίος έχει κάνει μεγάλο αγώνα για τους Ασσύριους στο Σίδνευ όπου και δραστηριοποιείται, ενώ τιμήθηκαν προσωπικότητες των Ασσυρίων που προσέφεραν στην Ένωση.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την εισήγηση του κεντρικού ομιλητή της εκδήλωσης Θεοφάνη Μαλκίδη, ο οποίος επικέντρωσε την ανάλυσή του σε δύο συνιστώσες, τον Ασσυριακό λαό και τη νέα γενοκτονία που υφίσταται σήμερα στη Συρία και στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το έργο του για τους Ασσύριους και τους άλλους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Ειδικότερα τόνισε τα εξής:
Οι Ασσύριοι έχουν ως ιστορική πατρίδα τη Μεσοποταμία, και αποτελούν έναν εκ των παλαιότερων λαών στο κόσμο, καθώς η ύπαρξή του χρονολογείται από το 2500 π.Χ.
Οι περιοχές που αποτελούν την πατρίδα των Ασσυρίων είναι τμήματα του σημερινού βόρειου Ιράκ (πεδιάδες της Νινευής και κυβερνείο Ντοχούκ), της νοτιοανατολικής Τουρκίας (Χακάρι και Τουρ Αμπντίν), του βορειοδυτικού Ιράν (Ούρμια) και τμήματα της νοτιοανατολικής Συρίας (κυβερνείο Αλ Χασακά).
Οι Ασσύριοι υπέστησαν από την Τουρκία μία ανάλογη Γενοκτονία όπως και οι Αρμένιοι και οι Έλληνες και από τους 700.000 που ζούσαν το 1915 πάνω από 400.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Πρώτος στόχος των δολοφόνων ήταν τα επιφανή μέλη, διανοούμενοι και θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι εκτελέστηκαν μαζικά, πρακτική που ακολουθήθηκε έπειτα και για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επίσης, όπως συνέβη με τους Έλληνες και τους Αρμένιους, οι Ασσύριοι στάλθηκαν στα τάγματα εργασίας, ενώ πολλοί πέθαναν καθ’οδόν από τις κακουχίες, την πείνα και τη δίψα
Η πλειοψηφία όσων απέμειναν αναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, ενώ ορφανά ανατράφηκαν από μουσουλμανικές οικογένειες. Παράλληλα, εκατοντάδες εκκλησίες και μοναστήρια, καθώς και το 94% των ασσυριακών χωριών καταστράφηκαν ενώ ασσυριακά τοπωνύμια αντικαταστάθηκαν από τουρκικά. Μεγάλο μέρος των Ασσυρίων κατέφυγε σε γειτονικές χώρες, στη Συρία και το Ιράκ και αργότερα στην Ευρώπη, στην Ολλανδία, στη Σουηδία.
Εν συνεχεία, το τουρκικό κράτος προέβαλε αρκετά εμπόδια στην επιστροφή των Ασσυρίων στην πατρίδα τους, ενώ η καταπίεση των εναπομεινάντων κατοίκων συνεχίστηκε. Επειδή οι Ασσύριοι δεν είναι αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, δεν είχαν το δικαίωμα να λαμβάνουν εκπαίδευση στη μητρική τους γλώσσα. Τα τελευταία σχολεία τους έκλεισαν το 1928 με κυβερνητική εντολή.
Οι πολιτικές τουρκοποίησης (π.χ. ο ειδικός φόρος για τους μη μουσουλμάνους του 1942, το πογκρόμ της Πόλης το 1955, οι μαζικές απελάσεις) επέτειναν τα προβλήματα των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα περίπου 200.000 να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους.
Συνεπεία όλων αυτών, ενώ πριν από το 1915, οι Ασσύριοι που ζούσαν εντός των συνόρων της σημερινής Τουρκίας υπολογίζονταν σε πάνω από 700.000, σήμερα έχουν απομείνει μόλις 25.000 περίπου, οι 19.000 εκ των οποίων στην Πόλη.
Επιπλέον διώξεις σημειώθηκαν και σημειώνονται στη Συρία, αφού η Τουρκία και οι τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις έχουν εκτοπίσει σημαντικό μέρος της εναπομείνασας ασσυριακής κοινότητας από την πατρίδα τους.
Ένας από τους πρωταγωνιστές της ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ασσυρίων ήταν ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Μ.Χ.). Όπως έγραψε ο Μ.Χ. στο βιβλίο του «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα», το οποίο υπήρξε μία πρωτοποριακή συμβολή στην ανάδειξη του ζητήματος της Γενοκτονίας, «το ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό δρομολόγιο της οικογένειάς μου είναι παρόμοιο με εκείνο μεγάλης μερίδας του λαού μας και ιδιαίτερα των προσφύγων. Από τα αμελέ ταμπουρού (εργατικά τάγματα), το αντάρτικο σωτηρίας της Σάντας του Πόντου, η έξοδος στον Καύκασο και την Ελλάδα, η εγκατάσταση σε ένα από τα Μακόντο της Ελλάδας, το Αετοχώρι Θράκης (Έβρος)».
Η Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων η οποία αποτελεί το συνδετικό κρίκο ενός από τους ιστορικούς λαούς του πλανήτη, των Ασσυρίων που ζουν στην Ελλάδα, του λαού που μιλά τη γλώσσα του Χριστού τα αραμαικά, οργάνωσε εκδήλωση αφιερωμένη στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Η εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Αιγάλεω «Γιάννης Ρίτσος», ξεκίνησε με το χαιρετισμό του προέδρου της Ένωσης Κυριάκου Μπατσάρα, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στον Ασσυριακό λαό όσο και στην προσωπικότητα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος αγωνίστηκε για την ανάδειξη της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Ασσύριοι . Ο κ. Μπατσάρας αναφέρθηκε στους στόχους της Ένωσης που είναι η καταγραφή όλων των Ασσυρίων στην Ελλάδα, τη διατήρηση της ασσυριακής γλώσσας, των ηθών και των εθίμων του, την ένταξη των Ασσυρίων προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, την διοργάνωση ομιλιών, ημερίδων και συνεδρίων για την προβολή και την ανάδειξη της ιστορίας των Ασσυρίων, καθώς και την αναγνώριση της γενοκτονίας από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Στη συνέχεια ο πρόεδρος της Ένωσης έδωσε το λόγο στους εκπροσώπους σωματείων Ποντίων και Μικρασιατών του Αιγάλεω, στον καθηγητή Παναγιώτη Διαμάντη ο οποίος έχει κάνει μεγάλο αγώνα για τους Ασσύριους στο Σίδνευ όπου και δραστηριοποιείται, ενώ τιμήθηκαν προσωπικότητες των Ασσυρίων που προσέφεραν στην Ένωση.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την εισήγηση του κεντρικού ομιλητή της εκδήλωσης Θεοφάνη Μαλκίδη, ο οποίος επικέντρωσε την ανάλυσή του σε δύο συνιστώσες, τον Ασσυριακό λαό και τη νέα γενοκτονία που υφίσταται σήμερα στη Συρία και στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το έργο του για τους Ασσύριους και τους άλλους λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Ειδικότερα τόνισε τα εξής:
Οι Ασσύριοι έχουν ως ιστορική πατρίδα τη Μεσοποταμία, και αποτελούν έναν εκ των παλαιότερων λαών στο κόσμο, καθώς η ύπαρξή του χρονολογείται από το 2500 π.Χ.
Οι περιοχές που αποτελούν την πατρίδα των Ασσυρίων είναι τμήματα του σημερινού βόρειου Ιράκ (πεδιάδες της Νινευής και κυβερνείο Ντοχούκ), της νοτιοανατολικής Τουρκίας (Χακάρι και Τουρ Αμπντίν), του βορειοδυτικού Ιράν (Ούρμια) και τμήματα της νοτιοανατολικής Συρίας (κυβερνείο Αλ Χασακά).
Οι Ασσύριοι υπέστησαν από την Τουρκία μία ανάλογη Γενοκτονία όπως και οι Αρμένιοι και οι Έλληνες και από τους 700.000 που ζούσαν το 1915 πάνω από 400.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Πρώτος στόχος των δολοφόνων ήταν τα επιφανή μέλη, διανοούμενοι και θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι εκτελέστηκαν μαζικά, πρακτική που ακολουθήθηκε έπειτα και για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επίσης, όπως συνέβη με τους Έλληνες και τους Αρμένιους, οι Ασσύριοι στάλθηκαν στα τάγματα εργασίας, ενώ πολλοί πέθαναν καθ’οδόν από τις κακουχίες, την πείνα και τη δίψα
Η πλειοψηφία όσων απέμειναν αναγκάστηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, ενώ ορφανά ανατράφηκαν από μουσουλμανικές οικογένειες. Παράλληλα, εκατοντάδες εκκλησίες και μοναστήρια, καθώς και το 94% των ασσυριακών χωριών καταστράφηκαν ενώ ασσυριακά τοπωνύμια αντικαταστάθηκαν από τουρκικά. Μεγάλο μέρος των Ασσυρίων κατέφυγε σε γειτονικές χώρες, στη Συρία και το Ιράκ και αργότερα στην Ευρώπη, στην Ολλανδία, στη Σουηδία.
Εν συνεχεία, το τουρκικό κράτος προέβαλε αρκετά εμπόδια στην επιστροφή των Ασσυρίων στην πατρίδα τους, ενώ η καταπίεση των εναπομεινάντων κατοίκων συνεχίστηκε. Επειδή οι Ασσύριοι δεν είναι αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, δεν είχαν το δικαίωμα να λαμβάνουν εκπαίδευση στη μητρική τους γλώσσα. Τα τελευταία σχολεία τους έκλεισαν το 1928 με κυβερνητική εντολή.
Οι πολιτικές τουρκοποίησης (π.χ. ο ειδικός φόρος για τους μη μουσουλμάνους του 1942, το πογκρόμ της Πόλης το 1955, οι μαζικές απελάσεις) επέτειναν τα προβλήματα των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα περίπου 200.000 να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους.
Συνεπεία όλων αυτών, ενώ πριν από το 1915, οι Ασσύριοι που ζούσαν εντός των συνόρων της σημερινής Τουρκίας υπολογίζονταν σε πάνω από 700.000, σήμερα έχουν απομείνει μόλις 25.000 περίπου, οι 19.000 εκ των οποίων στην Πόλη.
Επιπλέον διώξεις σημειώθηκαν και σημειώνονται στη Συρία, αφού η Τουρκία και οι τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις έχουν εκτοπίσει σημαντικό μέρος της εναπομείνασας ασσυριακής κοινότητας από την πατρίδα τους.
Ένας από τους πρωταγωνιστές της ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ασσυρίων ήταν ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Μ.Χ.). Όπως έγραψε ο Μ.Χ. στο βιβλίο του «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα», το οποίο υπήρξε μία πρωτοποριακή συμβολή στην ανάδειξη του ζητήματος της Γενοκτονίας, «το ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό δρομολόγιο της οικογένειάς μου είναι παρόμοιο με εκείνο μεγάλης μερίδας του λαού μας και ιδιαίτερα των προσφύγων. Από τα αμελέ ταμπουρού (εργατικά τάγματα), το αντάρτικο σωτηρίας της Σάντας του Πόντου, η έξοδος στον Καύκασο και την Ελλάδα, η εγκατάσταση σε ένα από τα Μακόντο της Ελλάδας, το Αετοχώρι Θράκης (Έβρος)».
Το 1969 ο Μ.Χ. φεύγει στην Ιταλία και στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης σπουδάζει πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, καθώς και κοινωνιολογία. Στην Ιταλία αναλαμβάνει παρά το νεαρό της ηλικίας του πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκπροσώπηση του ΠΑΚ. Διώκεται από το στρατιωτικό καθεστώς, ωστόσο συνεχίζει τη δράση του και το 1973 συμμετέχει στην επταμελή ομάδα η οποία συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ (Μόναχο, Αύγουστος 1974). Εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου το 1994, από το οποίο παραιτήθηκε μετά από ένα έτος, όπως σημειώνει ο ίδιος λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών.
Μία εκ των κορυφαίων δραστηριοτήτων του αφορά την ανάδειξη της Γενοκτονίας, προτείνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, πρόταση η οποία γίνεται νόμος του κράτους το 1994. Εισάγει στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το Κουρδικό ζήτημα, θέτει στη συνέχεια το Ποντιακό και στον ΟΗΕ και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και σε κοινοβούλια και μάλιστα η δράση του έχει ως αποτέλεσμα πολλές χώρες να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία.
Καθοριστική είναι η (ιστορική όπως ονομάστηκε) ομιλία του στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, ομιλία στην οποία προέβλεψε, αρκετοί έγραψαν ότι προφήτεψε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα: «Στο τέλος του κύκλου το 2004 ή το 2010 η Ελλάδα, αυτό που ονομάζω Τουρκομπαρόκ», θα γίνει «Βιλαέτι ή Γερμανικό Λάντερ».
Στην ίδια ομιλία μιλά για την πραγματικότητα στην περιοχή μας και τη λύση στο Γόρδιο Δεσμό που απασχολεί τον Ελληνισμό: «Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης υπάρχει ένα πρόβλημα: Το τουρκικό πρόβλημα.Και αυτό πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες, και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της».
Προτείνει τον οδικό και σιδηροδρομικό άξονα καθώς και τον αγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου Αλεξανδρούπολης - Μπουργκάς, αγωγός ο οποίος παρακάμπτει την Τουρκία και τα Δαρδανέλλια και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της πόλης Ρωμανία στα Θρακικά παράλια και το σχετικό σχέδιο νόμου υποστηρίζεται από 204 (!) βουλευτές.
Ο Μ.Χ., αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ το 1999, λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών και λόγω του ρόλου της κυβέρνησης στην παράδοση στην Τουρκία, του ηγέτη του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Συνεχίζει να δραστηριοποιείται και να αγωνίζεται σε διάφορους τομείς: για την Κύπρο και για το ζήτημα των αιχμαλώτων («αγνοουμένων»), για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη, στο Αιγαίο, τη Μακεδονία, στη Βόρειο Ήπειρο, για τους Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας. Γράφει και μιλά εντός και εκτός Ελλάδας για την ανάπτυξη, τον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα, για τη γαστρονομία, για τις οδικές, λιμενικές, σιδηροδρομικές υποδομές, (ο ρόλος του στην κατασκευή της Εγνατίας οδού είναι καθοριστικός ), ενώ στο διεθνές περιβάλλον συνεχίζει να αναπτύσσει πρωτοβουλίες για τους Κούρδους, τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους καταπιεσμένους λαούς στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ασία.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας ενεργός διανοούμενος ακόμη και λίγες ώρες πριν περάσει στην αιωνιότητα την 27η Μαρτίου 2024. Οργάνωνε εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες, εντός και εκτός Ελλάδος και έθετε τα ζητήματα του Ελληνισμού και των λαών της περιοχής με γνώση, ανάλυση και βαθιά πολιτική συγκρότηση, με δημιουργικό και παραγωγικό λόγο. Ήταν πολυγραφότατος και τα βιβλία του, τα οποία μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες, κοσμούν σήμερα δημόσιες βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές.
Ο Μ.Χ. υπήρξε ένας ξεχωριστός διανοούμενος και πολιτικός του οποίου το έργο (θα) αποτελεί ιδιαίτερη συνιστώσα του Ελληνισμού, (θα) είναι μία καθοριστική προσφορά της Ελληνικότητας στη δημοκρατία, στον πολιτικό λόγο, στη μνήμη.
Η ομιλία του Κυριάκου Μπατσάρα
Το 1969 ο Μ.Χ. φεύγει στην Ιταλία και στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης σπουδάζει πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, καθώς και κοινωνιολογία. Στην Ιταλία αναλαμβάνει παρά το νεαρό της ηλικίας του πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκπροσώπηση του ΠΑΚ. Διώκεται από το στρατιωτικό καθεστώς, ωστόσο συνεχίζει τη δράση του και το 1973 συμμετέχει στην επταμελή ομάδα η οποία συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ (Μόναχο, Αύγουστος 1974). Εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου το 1994, από το οποίο παραιτήθηκε μετά από ένα έτος, όπως σημειώνει ο ίδιος λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών.
Μία εκ των κορυφαίων δραστηριοτήτων του αφορά την ανάδειξη της Γενοκτονίας, προτείνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, πρόταση η οποία γίνεται νόμος του κράτους το 1994. Εισάγει στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το Κουρδικό ζήτημα, θέτει στη συνέχεια το Ποντιακό και στον ΟΗΕ και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και σε κοινοβούλια και μάλιστα η δράση του έχει ως αποτέλεσμα πολλές χώρες να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία.
Καθοριστική είναι η (ιστορική όπως ονομάστηκε) ομιλία του στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, ομιλία στην οποία προέβλεψε, αρκετοί έγραψαν ότι προφήτεψε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα: «Στο τέλος του κύκλου το 2004 ή το 2010 η Ελλάδα, αυτό που ονομάζω Τουρκομπαρόκ», θα γίνει «Βιλαέτι ή Γερμανικό Λάντερ».
Στην ίδια ομιλία μιλά για την πραγματικότητα στην περιοχή μας και τη λύση στο Γόρδιο Δεσμό που απασχολεί τον Ελληνισμό: «Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης υπάρχει ένα πρόβλημα: Το τουρκικό πρόβλημα.Και αυτό πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες, και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της».
Προτείνει τον οδικό και σιδηροδρομικό άξονα καθώς και τον αγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου Αλεξανδρούπολης - Μπουργκάς, αγωγός ο οποίος παρακάμπτει την Τουρκία και τα Δαρδανέλλια και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της πόλης Ρωμανία στα Θρακικά παράλια και το σχετικό σχέδιο νόμου υποστηρίζεται από 204 (!) βουλευτές.
Ο Μ.Χ., αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ το 1999, λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών και λόγω του ρόλου της κυβέρνησης στην παράδοση στην Τουρκία, του ηγέτη του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Συνεχίζει να δραστηριοποιείται και να αγωνίζεται σε διάφορους τομείς: για την Κύπρο και για το ζήτημα των αιχμαλώτων («αγνοουμένων»), για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη, στο Αιγαίο, τη Μακεδονία, στη Βόρειο Ήπειρο, για τους Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας. Γράφει και μιλά εντός και εκτός Ελλάδας για την ανάπτυξη, τον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα, για τη γαστρονομία, για τις οδικές, λιμενικές, σιδηροδρομικές υποδομές, (ο ρόλος του στην κατασκευή της Εγνατίας οδού είναι καθοριστικός ), ενώ στο διεθνές περιβάλλον συνεχίζει να αναπτύσσει πρωτοβουλίες για τους Κούρδους, τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους καταπιεσμένους λαούς στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ασία.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας ενεργός διανοούμενος ακόμη και λίγες ώρες πριν περάσει στην αιωνιότητα την 27η Μαρτίου 2024. Οργάνωνε εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες, εντός και εκτός Ελλάδος και έθετε τα ζητήματα του Ελληνισμού και των λαών της περιοχής με γνώση, ανάλυση και βαθιά πολιτική συγκρότηση, με δημιουργικό και παραγωγικό λόγο. Ήταν πολυγραφότατος και τα βιβλία του, τα οποία μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες, κοσμούν σήμερα δημόσιες βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές.
Ο Μ.Χ. υπήρξε ένας ξεχωριστός διανοούμενος και πολιτικός του οποίου το έργο (θα) αποτελεί ιδιαίτερη συνιστώσα του Ελληνισμού, (θα) είναι μία καθοριστική προσφορά της Ελληνικότητας στη δημοκρατία, στον πολιτικό λόγο, στη μνήμη.
Η ομιλία του Κυριάκου Μπατσάρα
Η ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη
Η ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη
Για τον Κουρδικό λαό από την Τουρκία έως τη Συρία
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τον Κουρδικό λαό από την Τουρκία έως τη Συρία.
Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση της Κουρδικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Ευρώπη ( PYD – Ροτζάβα Κόμπανι Συρίας), αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος εισήγαγε στον ΟΗΕ το Κουρδικό ζήτημα το 1986.
Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την εξολόθρευση των Κούρδων της Συρίας από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας γράφει για τους Καρδούχους- στηρίζοντας το κίνημα κοινωνικής και εθνικής τους απελευθέρωσης. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας και από τους τουρκοκίνητους δολοφόνους της Συρίας, όσο και στην υλοποίηση του αιτήματος για κρατική οντότητα. Στον αγώνα αυτό ο κουρδικός λαός ευτύχησε να έχει μαζί του τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος το 1986 μίλησε για το ζήτημα στον ΟΗΕ, συνδέοντας τη δικαίωση με την επίλυση του γόρδιου δεσμού της περιοχής: του τουρκικού προβλήματος.
Λίγο αργότερα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για την Κουρδική απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε από το τουρκικό παρακράτος το Μάρτιο του 1994.
Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν το 1999 από την Τουρκία, δυστυχώς και με την εμπλοκή της Ελλάδας(…), δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά τη δυτική στρατιωτική παρουσία το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής στο Ιράκ. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια κάθειρξη, ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία ζητούν πολιτική λύση για το Κουρδικό, δίνοντας νέες προοπτικές για το μέλλον.
Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία, όπου η Τουρκία έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει, μαζί με τους συνεργάτες της, Κουρδικούς στόχους.
Οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στα παραπάνω κράτη και η παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, δοκιμάζεται συνεχώς από ατιμώρητες Γενοκτονίες. Ωστόσο δεν έχουν σταματήσει την απελευθερωτική τους προσπάθειά, την αντίσταση στο αφανισμό στη Συρία, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.
Και κάτι σημαντικό για τον Ελληνικό και τον Κουρδικό λαό: Τη στιγμή κατά την οποία οι Κούρδοι της Συρίας δοκιμάζονται από τις (νέες) δολοφονικές επιθέσεις του κράτους-παρακράτους του Ερντογάν, των Ες Ες Γκρίζων Λύκων, των Κεμαλικών και των τοπικών συνεταίρων τους, μετά το μνημείο της Γενοκτονίας στο Ντιγιαρμπακίρ, έρχεται μία ακόμη σημαντική πράξη.
Η διπλωματική αντιπροσωπεία στην Ευρώπη των Κούρδων της Συρίας -PYD – Ροτζάβα Κόμπανι, με δήλωση του επικεφαλής της και συνομιλητή μου σήμερα στην εκδήλωση Ιμπραήμ Μουσλέμ, αναγνωρίζει τη Γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων στο χρονικό διάστημα 1908-1923. Η αναγνώριση αυτή,η οποία δημοσιεύτηκε στην ελληνική, κουρδική, αγγλική, αραβική και τουρκική γλώσσα,εκτός από τη συμβολική της σημασία, είναι στην ουσία μία ακόμη ψηφίδα ανάκτησης του ψηφιδωτού που καταστράφηκε με τη Γενοκτονία και καταστρέφεται ακόμη και σήμερα. Είναι ένας ακόμη σημαντικός σταθμός του αγώνα, του δικού μας αγώνα σε όλον κόσμο, για τη Μνήμη, την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη.
Ενάντια στην άρνηση, τη λήθη, τη σιωπή, την προπαγάνδα, τη νέα Γενοκτονία και τον αχαλίνωτο επεκτατισμό της Τουρκίας, ο αγώνας για τον άνθρωπο, την ιστορία την αλήθεια συνεχίζεται. Δικαιοσύνη για τον Ελληνικό λαό, Ελευθερία για τον Κουρδικό λαό !
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ
«Εμείς οι Κούρδοι οι απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων που συνάντησε ο Ξενοφώντας, αναγνωρίζουμε τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, την Γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίoν τους από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στο χρονικό διάστημα 1908-1923 και συνεχίζουμε τον αγώνα απελευθέρωσης όλων των λαών. Από το Κόμπανι της Συρίας μέχρι την αρχαία Άμιδα, το σημερινό Αμέντ- Ντιγιαρμπακίρ και από την Σμύρνη και την Αδριανούπολη μέχρι την Τραπεζούντα».
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Μιχάλης Χαραλαμπίδης». Από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ και ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΛΑΔΟΥΧΟ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ και ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΜΙΑΣ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΣΚΕΨΗΣ. (πρόσωπα - κόσμος, παραγωγή - πολιτικό σύστημα, οργάνωση πολιτισμικών αξιών – νέος ανθρωπισμός).
--- * ---
" ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ.
Σε ουσιαστική ανάγνωση η σκέψη και πράξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη είναι επαναφορά της πολιτικής σε όλο το εύρος και βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης και δημιουργίας. Ανασύνθεσε ένα σώμα ιδεών από μια νέα γλώσσα εσωτερικής διανοητικής επεξεργασίας.
Η αναγνωστική πορεία εκτίμησης ιστορικών γεγονότων και η θεωρητική του παιδεία, η συνομιλία του με διεθνή ρεύματα σκέψης, στην Ιταλία, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, τον οδήγησε στην Δομική σχέση Ανάλυσης και Πρότασης, στην ασύμβατότητά του με το κυρίαρχο πρόσωπο της πολιτικής και κουλτούρας. Έτσι, παρουσίασε ένα πρότυπο πολιτικού – διανοούμενου χωρίς τις κανονικοποιήσεις κονφορμιστικής πανεπιστημιακής έδρας και ξένος προς ευάλωτους υποκειμενισμούς διανοουμένων θερμοκηπίου.
*
Η δέσμευσή του σε έναν ορίζοντα δημόσιου χαρακτήρα, στην αποκατάσταση κοινωνικών και χωρικών ισορροπιών, στην απάλειψη διακρίσεων, στην αυτεξουσιότητα, έχουν αποστολή τον άνθρωπο, την ελεύθερη δημιουργικότητά του, ατομική και συλλογική.
Το διαφωτιστικό θεωρητικό του ανάπτυγμα βασίζεται στην προϋπόθεση μιας ανορθωτικής πορείας, με απελευθέρωση από όλα τα πλέγματα συντηρητισμού, ώστε ο Έλληνας να είναι σε θέση να κάνει χρήση της παραγωγικής δύναμης του μυαλού του, της δημιουργικότητας και λογικής του.
Επανέφερε την αξία της κλασικής παιδείας ως επένδυση στις ικανότητες διερεύνησης και διαχείρισης πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων. Από αυτήν την πνευματική, εξάλλου, εργαλειοθήκη και τα επιτεύγματα της παγκόσμιας πολιτισμικής ροής, από την βαθειά γνώση της πραγματικότητας υπήρξε τεχνίτης συγκρότησης πολιτικής σκέψης αλλαγών.
Ο δικός του δρόμος είναι ένας νέος ανθρωπισμός με αυθεντικές ιδέες του συλλογικού εαυτού, με παραγωγές υψηλού γνωσιακού, συμβολικού και επιστημονικού περιεχομένου. Επόμενα και η εισαγωγή ποιοτικών όρων στην ποσοτική συσσώρευση, η επιστροφή στις ανθρωπολογικές ρίζες της οικονομίας, απέναντι στην αποξένωση και απουσία εμπειριών ζωής που γεννούν ανθρωπολογικές παραμορφώσεις.
*
Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη η κρίση ως άθροισμα απωλειών επανατίθεται ως ανάγκη επανασύνδεσης οικονομίας και κοινωνίας και ανασύνθεση του Ελληνικού οικοδομήματος με νέες καινοτομικές αντιπροσωπευτικές θεσμικότητες. Απέναντι σε «κυβερνητισμούς» και συγκεντρωτισμούς, σε απόλυτους ιεραρχικούς μηχανισμούς που παράγουν τις αποφάσεις, παρουσίασε μια νέα διήγηση και εθνικό συνολικό σχέδιο μετασχηματισμών.
Απέρριπτε αναθετικές λογικές ψηφοφόρων και στους εκλογικούς κύκλους αντιπρότεινε την υγιή σχέση εκλογέα – εδαφικής περιοχής – αντιπροσωπεύσεων και στο εύρος ιστορικών κύκλων.
Έδειξε τους ψεύτικους διαχωριστικούς άξονες των κομμάτων, που δεν αντιστοιχούν σε διαφορετικές προτάσεις κοινωνικών διαδικασιών, ότι δεν ήταν και είναι συλλογικά υποκείμενα πολιτικής αυτοπαραγωγής, αλλά εκφυλισμένα αντιπαραδείγματα κατάργησης κάθε ηθικού ανασταλτικού, απαιδευσίας, φλυαρίας, μεταπολιτευτικού θορύβου.
Οι προτάσεις του άλλαζαν την δομή ενός συστήματος, δεν αποτελούσαν αλλαγές παράπλευρων παραμέτρων.
*
Έβλεπε πως οι παγκόσμιες ελίτ και οι αγορές διεκδικούν και επιβάλλουν την εξωεδαφικότητα της δράσης τους και την απένταξη του ανθρώπου από πολιτιστικούς δεσμούς κοινοτήτων.
Από αυτές τις γενικές και ειδικές συνθήκες οδηγήθηκε στην εξειδίκευση μιας ανορθωτικής πολιτικής για την χώρα της πολυώνυμης και πολυγεωγραφικής κοινωνίας, του ιδιαίτερου κοινωνικού, οικιστικού και παραγωγικού σχηματισμού σε ζητήματα τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης.
Διακρίθηκε για την εισαγωγή στην αναπτυξιολογία ως προϋπόθεση για σχεδιασμό οποιουδήποτε μετασχηματισμού, την νεοδημοτιστική διαχείριση και εδαφική αυτοδιοίκηση κοινωνικών δεσμών και αυτοπαραγωγής.
Τα βιβλία του ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ, ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ - Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, όπως και σειρά άλλων για την απελευθέρωση των λαών, ήταν μεγάλο βοήθημα ερμηνείας, εργαλείων αλλαγών και προοπτικής ενός τοπικού και περιφερειακού κόσμου. Για την επιστροφή νέων συμμετριών στην κοινωνία και στον χώρο, με υψηλές σταθερές στο τοπίο και στην εργασία, ένα νέο αγροτροφικό πρότυπο με την εισαγωγή στην πολιτική και αναπτυξιακή σκέψη λέξεων πόλις, ύπαιθρος, έδαφος, γνώση, αισθητική, τοπικά πολιτισμικά και παραγωγικά συστήματα, και της δικτύωσής τους. Επέμεινε πάντα στην έννοια του Πολίτη ως συνώνυμη με αυτήν του Δημιουργού.
*
Η παραμορφωτική ιδέα του συλλογικού εαυτού με την πολιτισμική επικυριαρχία επιβλήθηκε με ιδεολογικούς μηχανισμούς που καθόρισαν συμπεριφορές, αξίες, φίλους και υπονομευτές της Ελληνικής δυναμικής.
Εάν η Ελληνική ιστορική οντολογία είναι ο λαός δημιουργός του μέλλοντός του, αυτό ισχύει και για περιφερειακές συγκροτήσεις, ιδιαίτερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, που καταστρέφεται ή αναδιαρθρώνεται ένα σύστημα τοπικών, περιφερειακών και γεωχωρικών σχέσεων, όπου αναδεικνύονται νέες κατανομές ισχύος.
Υποστήριζε ότι η Ελλάδα όχι μόνο μπορούσε και μπορεί να πρωταγωνιστεί στα Βαλκάνια - (Βαλκανική ενότητα και αυτοπροσωπία), αλλά και στην Ευρώπη - (να δώσουμε στην Ευρώπη, να πάρουμε για την Ελλάδα) και στην Μεσόγειο - (Άνοιξη των λαών της Ανατολικής Μεσογείου), ως συνομιλητής λαών και με μια έξυπνη πολιτική διεθνών σχέσεων απέναντι στο Τουρκικό πρόβλημα. Αυτά ωστόσο είναι άγνωστα μαθήματα για την κομματοκρατία, τις κάστες, την θεαματικοποίηση της πολιτικής που δίνουν τα προσχήματα συντήρησης ενός κράτους βίας απέναντι στην αλήθεια, στον ιστορικό χώρο, συγκατάθεσης στην διαρκή γεωπολιτισμική και γεωπολιτική διαμεσολάβηση, στην εξωτερική προστασία.
*
Το αληθινά μεγάλο πρόβλημα του πολιτικού κόμματος κατά τον Ουμπέρτο Τσερόνι, μαθητή του Γκράμσι, είναι «να ανακατασκευάσει στο επίπεδο της συνείδησης την αντικειμενική και ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής…» και ότι ένας πολιτικός οργανισμός πρέπει «να συνθέτει όλες τις διαδικασίες πνευματικής ανάπτυξης και κοινωνικοποίησης».
Με τον λόγο και τα βιβλία του ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης εκδίπλωσε εκείνος μόνος ένα τέτοιο πολυσύνθετο έργο. Παρέδωσε ωφέλιμα εργαλεία αλλαγών. Για την κοινωνικοποίηση της γνώσης και της εξουσίας.
Διέτρεξε τον βίο ως αναστηλωτής αξιών, δάσκαλος πολιτισμικού νοήματος ζωής. Ποιητής συλλογικού ονείρου, εκπαιδευτής ενός νέου δομικού πολιτικού λόγου ".
-
Γρηγόρης Κλαδούχος / Γρηγόρης Κλαδούχος αρχιτέκτων – Ξυλόκαστρο Κωνσταντίνος Παπαντωνίου οικονομολόγος - Κόρινθος
Εκδηλώσεις των Ασσυρίων και των Κούρδων στην Αθήνα στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Εκδηλώσεις των Ασσυρίων και των Κούρδων στην Αττική στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Το διήμερο 14 και 15 Δεκεμβρίου οι Ασσύριοι και οι Κούρδοι και οι Ασσύριοι, δύο λαοί με τους οποίους συνδέθηκε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, λαοί οι οποίοι υφίστανται σήμερα μία νέα Γενοκτονία από την Τουρκία (και) στη Συρία, τιμούν τη μνήμη και τον αγώνα του.
Η πρώτη εκδήλωση οργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 7μμ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου), ενώ η δεύτερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από τη διπλωματική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Ροτζάβα της Συρίας την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 11πμ στα γραφεία της αντιπροσωπείας (Χαριλάου Τρικούπη 7Α , Αθήνα).
Στη δεκαετία του 1980 ο αείμνηστος διανοούμενος, συγγραφέας και πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024), εισήγαγε το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ και συνδέθηκε στενά με τον Κουρδικό λαό και τους αγώνες του για την ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα με παρεμβάσεις του σε διεθνές επίπεδο έκανε γνωστή την ατιμώρητη Γενοκτονία των Ασσυρίων από την Τουρκία και πρωτοστάτησε στον αγώνα αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος.
Αυτές οι εκδηλώσεις για την ανάδειξη του έργου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που τιμούν τη μνήμη του, όπως και όσες έχουν πραγματοποιηθεί και αυτές που θα ακολουθήσουν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, τελούν υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης».
Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος
«Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος»
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.
Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.
Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της αγαπημένης μας Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ.Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".
Η Ποντιακή και η Κωακή κουζίνα συνόδευσε την εκδήλωση και η οικοδέσποινα Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου και το οινοποιείο της οικογένειάς της "Ακράνι" με την φιλοξενία της μας άφησε υποχρεωμένους.
Ολόκληρη η εκδήλωση στη συνέχεια
«Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος»
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.
Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.
Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της αγαπημένης μας Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ.Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".
Η Ποντιακή και η Κωακή κουζίνα συνόδευσε την εκδήλωση και η οικοδέσποινα Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου και το οινοποιείο της οικογένειάς της "Ακράνι" με την φιλοξενία της μας άφησε υποχρεωμένους.
Ολόκληρη η εκδήλωση στη συνέχεια
Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος
Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος
Έκδοση της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης». Κέντρου πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
ISBN: 978-960-9714-19-8. Κως 2024.
Η παρούσα έκδοση, με εισαγωγή και επιμέλεια του Θεοφάνη Μαλκίδη, περιλαμβάνει την αποτύπωση των πεπραγμένων του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τον Πόντο και την Κω, τους δύο ελληνικούς τόπους με τους οποίους συνδέθηκε ποικιλοτρόπως ο σπουδαίος διανοούμενος, προβάλλοντας την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, το βίο των Ποντίων και των Κώων.
Όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό της σημείωμα η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κω και της Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης» Διονυσία Τελλή-Τσιμισίρη, «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης της Αστικής Εταιρείας ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ. Οι σκέψεις και το έργο του επηρέασαν και διαμόρφωσαν, εν πολλοίς, τον χαρακτήρα της. Διανοητής που συνδύαζε την σκέψη, την φιλοσοφία με την δράση. Οραματιστής που άνοιγε δρόμους σκέψης. Αγαπούσε την Ελλάδα και αφιέρωσε την ζωή του στον σκοπό αυτό».
Με τη σειρά του ο Χαράλαμπος Ναβροζίδης, Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Κω ο «Ξενιτέας, γράφει σχετικά ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024) υπήρξε ένας βαθιά στοχαστικός Έλληνας. Αντιλήφθηκε νωρίς ότι τα γεγονότα που οδήγησαν στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, όχι μόνο του Ποντιακού, αλλά και του Μικρασιατικού γενικότερα και του Κυπριακού αργότερα, είχαν μία κοινή αιτία, που ονομαζόταν τουρκικός εθνικισμός. Για τον λόγο αυτό έκανε τα προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού προβλήματα του Ελληνισμού συνολικά: έφερε το θέμα της Γενοκτονίας στο προσκήνιο, πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα που βασάνισαν τον Ελληνισμό συνολικά, από την εξωτερική πολιτική και την αποκέντρωση μέχρι τη γεωργία και την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Για αυτά και για τόσα άλλα ακόμη, νοερά υποκλινόμαστε σε ένα μεγάλο Έλληνα Πόντιο, που δεν δίστασε ποτέ να δει την αλήθεια, να πει την αλήθεια και να φροντίσει με τον λόγο και το έργο να μην επαναληφθούν ξανά τα λάθη του παρελθόντος».
Ενώ ο Δημήτριος Γερούκαλης Ἐπιστημονικός Διευθυντής τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης», στο πρόλογό του, τονίζει ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ὑπῆρξε μία μεγάλη μορφή τῆς συγχρόνου Ἑλλάδος. Πολιτικό ὄν, ἀσυμβίβαστος, μέ δημιουργική καί παραγωγική σκέψι, μέ ὄραμα διά τήν Ἑλλάδα, εἰς τήν ὁποίαν ἀφιέρωσε τήν ζωήν του, ἡ ὁποία ὑπῆρξε συνεπής μέ τήν φιλοσοφία του καί τά πιστεύω του. Ἀσκητικός, λάτρης τοῦ κάλλους καί τῆς αἰσθητικῆς. Ἡ Ἀστική Ἑταιρεία ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ὑπῆρξε συνέκδημος, ἐπί μακράν σειρά ἐτῶν καί ὠφελήθη τά μάλα. Στόχος του ἦτο ἡ ἀνάκτησις τοῦ Ἑλληνικοῦ τρόπου τοῦ βίου, τόν ὁποῖον μεταλαμπάδευσε εἰς τήν Ἀστικήν Ἑταιρείαν ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ καί διά τοῦτο τοῦ ὀφείλομεν χάριτας πολλάς. Γνήσιος Πόντιος, ἀγωνιστής, πρωτεργάτης τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων. Ἡγωνίσθη διά τό ὄραμα τῆς Ρωμανίας, τό ὁποῖον τό μικρόψυχον πολιτικό σύστημα, ἐγκατέλειψε. Ἡ παροῦσα ἔκδοσις ἀποτελεῖ ἐλάχιστον φόρον τιμῆς πρός Αὐτόν».
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ο βίος και το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και οι προτάσεις του για τον Πόντο και την Κω, προτάσεις που αποτυπώθηκαν σε βιβλία και σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ακολουθώντας τη σύνθεση του συμβολισμού τον οποίον επέλεγε πάντα για να δίνει νόημα στις λέξεις και τη δράση του. Επίσης στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και τρία χειρόγραφα- τεκμήρια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη τα οποία είχαν σταλεί το 2021 στον Δημήτριο Γερούκαλη, για την προετοιμασία της εκδήλωσης για τη Βαρβάρα/ Βάρβαρα στην Κω, τη συνάντηση δηλαδή της Θρακικής, Ποντιακής και Κωακής ιστορίας και διατροφικής παράδοσης.
Η έκδοση αποτελεί προσπάθεια για να γίνει ( και μ΄ αυτόν τον τρόπο) γνωστό το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, να (επι)κοινωνηθεί ευρύτερα και ιδιαίτερα στις νέες γενιές ο πρωτοποριακός λόγος του, η ιδιαίτερη γραφή του, η συνεχής πράξη του, η ανιδιοτελής πολιτική, κοινωνική και επιστημονική του προσφορά.
Η παρουσίαση του βιβλίου «Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος», θα πραγματοποιηθεί μαζί με την εκδήλωση - προβολή της Ποντιακής και Κωακής διατροφικής παράδοσης, από την Αστική Εταιρεία «Ιπποκράτης», το Σύλλογο Ποντίων Κω «Ξενιτέας», με την υποστήριξη της οικογένειας Τριανταφυλλοπούλου στο οινοποιείο της στην Κω, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 4:00 μμ.
Α
Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος
Έκδοση της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης». Κέντρου πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
ISBN: 978-960-9714-19-8. Κως 2024.
Η παρούσα έκδοση, με εισαγωγή και επιμέλεια του Θεοφάνη Μαλκίδη, περιλαμβάνει την αποτύπωση των πεπραγμένων του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τον Πόντο και την Κω, τους δύο ελληνικούς τόπους με τους οποίους συνδέθηκε ποικιλοτρόπως ο σπουδαίος διανοούμενος, προβάλλοντας την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, το βίο των Ποντίων και των Κώων.
Όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό της σημείωμα η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κω και της Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης» Διονυσία Τελλή-Τσιμισίρη, «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης της Αστικής Εταιρείας ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ. Οι σκέψεις και το έργο του επηρέασαν και διαμόρφωσαν, εν πολλοίς, τον χαρακτήρα της. Διανοητής που συνδύαζε την σκέψη, την φιλοσοφία με την δράση. Οραματιστής που άνοιγε δρόμους σκέψης. Αγαπούσε την Ελλάδα και αφιέρωσε την ζωή του στον σκοπό αυτό».
Με τη σειρά του ο Χαράλαμπος Ναβροζίδης, Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Κω ο «Ξενιτέας, γράφει σχετικά ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024) υπήρξε ένας βαθιά στοχαστικός Έλληνας. Αντιλήφθηκε νωρίς ότι τα γεγονότα που οδήγησαν στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, όχι μόνο του Ποντιακού, αλλά και του Μικρασιατικού γενικότερα και του Κυπριακού αργότερα, είχαν μία κοινή αιτία, που ονομαζόταν τουρκικός εθνικισμός. Για τον λόγο αυτό έκανε τα προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού προβλήματα του Ελληνισμού συνολικά: έφερε το θέμα της Γενοκτονίας στο προσκήνιο, πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα που βασάνισαν τον Ελληνισμό συνολικά, από την εξωτερική πολιτική και την αποκέντρωση μέχρι τη γεωργία και την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Για αυτά και για τόσα άλλα ακόμη, νοερά υποκλινόμαστε σε ένα μεγάλο Έλληνα Πόντιο, που δεν δίστασε ποτέ να δει την αλήθεια, να πει την αλήθεια και να φροντίσει με τον λόγο και το έργο να μην επαναληφθούν ξανά τα λάθη του παρελθόντος».
Ενώ ο Δημήτριος Γερούκαλης Ἐπιστημονικός Διευθυντής τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης», στο πρόλογό του, τονίζει ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ὑπῆρξε μία μεγάλη μορφή τῆς συγχρόνου Ἑλλάδος. Πολιτικό ὄν, ἀσυμβίβαστος, μέ δημιουργική καί παραγωγική σκέψι, μέ ὄραμα διά τήν Ἑλλάδα, εἰς τήν ὁποίαν ἀφιέρωσε τήν ζωήν του, ἡ ὁποία ὑπῆρξε συνεπής μέ τήν φιλοσοφία του καί τά πιστεύω του. Ἀσκητικός, λάτρης τοῦ κάλλους καί τῆς αἰσθητικῆς. Ἡ Ἀστική Ἑταιρεία ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ὑπῆρξε συνέκδημος, ἐπί μακράν σειρά ἐτῶν καί ὠφελήθη τά μάλα. Στόχος του ἦτο ἡ ἀνάκτησις τοῦ Ἑλληνικοῦ τρόπου τοῦ βίου, τόν ὁποῖον μεταλαμπάδευσε εἰς τήν Ἀστικήν Ἑταιρείαν ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ καί διά τοῦτο τοῦ ὀφείλομεν χάριτας πολλάς. Γνήσιος Πόντιος, ἀγωνιστής, πρωτεργάτης τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων. Ἡγωνίσθη διά τό ὄραμα τῆς Ρωμανίας, τό ὁποῖον τό μικρόψυχον πολιτικό σύστημα, ἐγκατέλειψε. Ἡ παροῦσα ἔκδοσις ἀποτελεῖ ἐλάχιστον φόρον τιμῆς πρός Αὐτόν».
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ο βίος και το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και οι προτάσεις του για τον Πόντο και την Κω, προτάσεις που αποτυπώθηκαν σε βιβλία και σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ακολουθώντας τη σύνθεση του συμβολισμού τον οποίον επέλεγε πάντα για να δίνει νόημα στις λέξεις και τη δράση του. Επίσης στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και τρία χειρόγραφα- τεκμήρια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη τα οποία είχαν σταλεί το 2021 στον Δημήτριο Γερούκαλη, για την προετοιμασία της εκδήλωσης για τη Βαρβάρα/ Βάρβαρα στην Κω, τη συνάντηση δηλαδή της Θρακικής, Ποντιακής και Κωακής ιστορίας και διατροφικής παράδοσης.
Η έκδοση αποτελεί προσπάθεια για να γίνει ( και μ΄ αυτόν τον τρόπο) γνωστό το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, να (επι)κοινωνηθεί ευρύτερα και ιδιαίτερα στις νέες γενιές ο πρωτοποριακός λόγος του, η ιδιαίτερη γραφή του, η συνεχής πράξη του, η ανιδιοτελής πολιτική, κοινωνική και επιστημονική του προσφορά.
Η παρουσίαση του βιβλίου «Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος», θα πραγματοποιηθεί μαζί με την εκδήλωση - προβολή της Ποντιακής και Κωακής διατροφικής παράδοσης, από την Αστική Εταιρεία «Ιπποκράτης», το Σύλλογο Ποντίων Κω «Ξενιτέας», με την υποστήριξη της οικογένειας Τριανταφυλλοπούλου στο οινοποιείο της στην Κω, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 4:00 μμ.
«Πυξίδα για τους Πόντιους ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης»: Εκδήλωση στην Κω αφιερωμένη στη μνήμη του φλογερού Πόντιου πολιτικού
Πηγή φωτ.: facebook.com/xeniteaskos1990
Παρουσίαση του βιβλίου του Θεοφάνη Μαλκίδη με τίτλο «Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Ποντίων και Κώων Βίος»
Στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του πολιτικού που πρωτοστάτησε στην καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που διοργάνωσαν την Κυριακή ο Σύλλογος Ποντίων Κω «Ξενιτέας» και η Αστική Εταιρεία Ιπποκράτης στο Κτήμα «Τριανταφυλλοπούλου» στην Κώ.
Στο πλαίσιό της έγινε παρουσίαση του βιβλίου του Θεοφάνη Μαλκίδη με τίτλο «Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Ποντίων και Κώων Βίος» στο οποίο αποτυπώνονται οι αγώνες του φλογερού Πόντιου πολιτικού για την αναγνώριση της Γενοκτονίας καθώς και η αγάπη του για την Κω.
Μιλώντας στην εκδήλωση ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Κω «Ξενιτέας» Χαράλαμπος Ναβροζίδης χαρακτήρισε τον Μιχάλη Χαραμπίδη «πυξίδα» που δείχνει τι έγινε μέχρι σήμερα για το Ποντιακό ζήτημα και αναφέρθηκε στην πρώτη συνάντηση που είχε μαζί του στα γραφεία του συλλόγου. «Κυριολεκτικά θα τον παρομοίαζα με φλόγα» είπε ο Χαράλαμπος Ναβροζίδης και στη συνέχεια σημείωσε: « Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης διακρινόταν από ευθύτητα. Αυτή την ευθύτητα κρατάω και εγώ σήμερα και όλοι όσοι αγωνιζόμαστε οργανωμένα στον ποντιακό χώρο, για να ολοκληρώσουμε τη σπουδαιότητα του έργου. Το μνημόσυνο σε όλους εκείνους που θεωρήθηκαν ανταλλάξιμοι το 1922 λες και ήταν προϊόντα και σε όλους αυτούς που αφήσαν τη ζωή τους, όντας γενοκτονημένοι στα τραγικά γεγονότα της Μικράς Ασίας και του Πόντου».
Στο τέλος της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να γευθούν πιάτα της ποντιακής κουζίνας που ετοίμασαν οι κυρίες του συλλόγους.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
O Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά απ
«ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ»:
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΟΣΩΝ
ΑΝΑΓΝΩΣΑΝ KAI KATANOHΣΑΝ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ - ΜΙΑ ΑΞΙΑΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ.
Μία κατάθεση για ένα γενναιόψυχο πέρασμα. Αυτό είναι το βιβλίο «Μιχάλης Χαραλαμπίδης» έκδοση από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης (ΠΑΚΕΘΡΑ). Οι εκδότες σημειώνουν ότι «το βιβλίο συγκέντρωσε τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά την εκδημία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη (Μ.Χ), έγινε με αγάπη για το πρόσωπο, το έργο, τον βίο και τη μνήμη του».
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου, αναλαμβάνει την περιεκτική συντομογραφία της διαδρομής του Μ. Χ. σε 62 σελίδες και σε τρία μέρη.
Στο κεφάλαιο «ένας ξεχωριστός ανθρώπινος και πολιτικός βίος» ανακαλύπτεις μια διαδρομή ενός προσώπου που κινήθηκε σε θεωρητικούς, πρακτικούς και συμβολικούς δρόμους, σε πορείες αλήθειας και απελευθέρωσης.
Στη συνέχεια, σε ευσύνοπτη καταγραφή παρουσιάζεται η εργογραφία του Μ. Χ., η οποία, όπως τονίζεται, αφορά την Ελληνικότητα και Οικουμενικότητα ενός ενεργού διανοούμενου. Ακολουθεί η παρουσίαση των βιβλίων του, με επαρκές ανάπτυγμα των θεματικών τους. Αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια συνεκτική εικόνα του πολύμορφου και πολυδιάστατου συγγραφικού του έργου.
Στο βιβλίο ακολουθούν οι επικήδειοι λόγοι, τα μηνύματα φορέων από την Ελλάδα και το εξωτερικό και ακολουθούν οι προσωπικές καταθέσεις, οι οποίες μιλούν για αυτόν. Το επίμετρο ανήκει στον Ναύαρχο ε. α. Χρήστο Λυμπέρη.
Το βιβλίο δεν είναι αποχαιρετισμός, ούτε έκφραση ανεπούλωτου τραύματος της απώλειας. Είναι η συνδήλωση μιας κοινότητας, ενός χώρου ιδεών, που δέχεται το γεγονός ως χαροποιό και δημιουργικό πένθος.
Μια ανατίμηση ευθύνης και προσωπικού χρέους πέρα από τα στεγανά όρια του θρήνου. Δεν έχουμε να κάνουμε με αγωνία αστέγων που υψώνουν φωτογραφίες, αλλά όπως βγαίνουν οι λαϊκές μελωδίες από τον πόνο των ανθρώπων και από το «doleo ergo sum» - στον πόνο μαθαίνω πως υπάρχω.
Είναι καταθέσεις διαφορετικών διαμορφωτικών βιωμάτων σε συνάντηση, συνάφεια, αναγνώριση με ένα επιβεβαιωμένο διανοητικό και πολιτικό έργο. Τόσες πολλές αναφορές προσώπων και θεσμικών και συλλογικών φορέων συμπληρώνουν την μεγάλη εικόνα ενός μεγάλου με φωτεινό πέρασμα και κληροδότημα.
Οι συμμετοχές συμπληρώνουν την ταυτότητα του εκλιπόντα που θέλησε να συγκριθεί με τις τοπικές, περιφερειακές και οικουμενικές ανάγκες. Ο Μ. Χ. κάλεσε σε μια οδοιπορία και ως αυθεντικός διανοούμενος έδωσε θεμελιώδη ελπίδα. Δεν έκανε χρήση του ποδοβολητού, των σημαιών, της τηλεκρατικής προμόσιον, των λόμπι και της κρατικής θαλπωρής. Οι αναφορές όλων σε αυτό το βιβλίο τον αναγνωρίζουν ως δημόσιο κήρυκα που θέτει σε κρίση όλους ακόμα και τους πιο άτολμους.
*
Το βιβλίο για τον εκδότη «προσδοκά (μεταξύ των άλλων) να είναι η αρχή για εκδόσεις, συζητήσεις, συνέδρια και πρωτοβουλίες, οι οποίες θα αναδείξουν την εξαιρετικής σημασίας δράση του».
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης το post mortem μέλλον του το ανέθεσε στην ελεύθερη, συνειδητή αξιοποίηση του έργου του. Με την πλουτοπαραγωγή του είπε: λάβετε, μάθετε, καλλιεργείστε την.
Αυτό το βιβλίο γνώσης και δηλώσεων συστοίχησης σε ένα παράδειγμα είναι πρωτοπαραγωγικό επιγέννημα.
(Στους δύσκολους καιρούς είναι επίτευγμα η έκδοση αυτού του βιβλίου. Όμως η Ελλάδα αναπνέει και σε ένα από τα κέντρα της, τη Θράκη. Ευγνωμοσύνη στο ΠΑΚΕΘΡΑ και στον συνεπιμελητή, μαζί με τον Θεοφάνη Μαλκίδη, της έκδοσης Βασίλη Αϊβαλιώτη. Η φωτογραφία του εξωφύλλου από ομιλία του Μ.Χ. στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το 2006).
Γρηγόρης Κλαδούχος
Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Μιχάλης Χαραλαμπίδης ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΤΗΣ ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΡΔΟΥΧΟΥΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ
Ελάχιστοι στην Ευρώπη γνωρίζουν ότι οι πρώτες εκδόσεις βιβλίων με τον τρόπο του Γκούτεμπερκ στο Παρίσι (1471) έγιναν από τον τότε πρύτανη της Σορβόνης Γ. Φισσέ, φίλο, συναθλητή και συνεργάτη του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου.
Τα βιβλία αφορούσαν τους Έλληνες κλασικούς και ένα κείμενο του Βησσαρίωνα για τους Οθωμανούς Τούρκους. Ο μεγάλος αυτός ανθρωπιστής, ο μεγάλος αυτός πατέρας της Ευρώπης αγωνίσθηκε επί τρεις δεκαετίες να οικοδομήσει μια συμμαχία των λαών της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας, του Καυκάσου, της Περσίας ενάντια στην οθωμανική εισβολή.
Ένας μεγάλος σύμμαχός του ήταν ο ηγεμόνας της αρχαίας Άμιδας, του Άμεντ. Σύζυγός του ήταν η Δέσποινα Αικατερίνη Κομνηνή, πριγκίπισσα της Τραπεζούντας. Έζησαν ως ζευγάρι, αυτή με την παιδεία και τον πολιτισμό της Τραπεζούντιας χριστιανής πριγκίπισσας και αυτός ως πεφωτισμένος μουσουλμάνος. Η Κομνηνή έζησε τα τελευταία χρόνια και πέθανε σε ένα χριστιανικό μοναστήρι που η ίδια έχτισε. Μια μέρα, ένας νέος κυβερνήτης του Άμεντ θα τιμήσει τη μνήμη αυτής της αγνοούμενης μεγάλης γυναίκας.
Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος ήταν αυτός που προειδοποίησε τον κόσμο για την καταστροφικότητα του οθωμανικού τουρκικού ισλάμ και η ιστορία του έδωσε δίκαιο και σε αυτό…
Πατέρας όλων αυτών των ιστορικών διεργασιών, των ανέμων της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αδελφοσύνης των λαών είναι ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν και η παρέα των συναθλητών του, που ξεκινώντας από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών της Άγκυρας αποφάσισαν να καθορίσουν μια άλλη σχέση με την ιστορία των λαών της περιοχής. Είμαι υπερήφανος που γνώρισα ορισμένους από αυτούς όπως τον καπετάνιο Τζουμά, τον Τζεμίλ Μπαγίκ. Αναρωτιέμαι γιατί το Χάρβαρντ, το Καίμπριτς, το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης δεν τον καλούν για μια διάλεξη. Η επιστήμη ή είναι ελεύθερη ή δεν είναι επιστήμη. Ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής ο Όλαφ Πάλμε, που προσκάλεσε στην Στοκχόλμη έναν μεγάλο ηγέτη και ποιητή τον Αμιρκάλ Καμπράλ. Αν ζούσε θα τον εκλέγαμε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Τώρα δεν έχεις ποιον να εκλέξεις…
Παρακολουθούμε εδώ και χρόνια την μικρότητα, τον κυνισμό, την υποκρισία των εθνικών και διεθνών θεσμών. Το μετασχηματισμό της υποκριτικής ρητορικής για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες. Η ρατσιστική Τουρκία γνωρίζει αυτήν την αδυναμία τους...
Οι εδώ έβαλαν τα κασκόλ στα στάδια. Την ίδια στιγμή στην Κουρδία βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο απόδοσης η μηχανή θανάτου. Φαίνεται ότι το θεωρούν εθνοκάθαρση, όχι γενοκτονία, και γι’ αυτό δεν μίλησαν. Εδώ που γεννήθηκε η φωνή, ο Λόγος, κυριαρχεί το έγκλημα της ΣΙΩΠΗΣ. Όλες, όμως, αυτές οι συμπεριφορές, οι ανηθικότητες, οι απανθρωπισμοί, είναι πλέον εκτός ιστορίας. Είναι αντίθετες με τις σημερινές κοινωνικές, οικονομικές, ιστορικές δυναμικές. Ανήκουν πλέον στον σκουπιδότοπο μιας ιδιαίτερα ύπουλης και απάνθρωπης αποικιοκρατίας που επινόησε γεωπολιτικά αυτό το κράτος-τέρας. Η ρατσιστική Τουρκία έχει συνείδηση του τέλους της...
Υπάρχει ένα ζήτημα που αφορά πολλούς. Αφορά πολύ περισσότερο εμάς τους Έλληνες, την Ελληνική Δημοκρατία, τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Πώς μπορεί ένας στρατός που πολέμησε τον φασισμό και το ναζισμό στην Βόρειο Ήπειρο, την Κρήτη, τον Γοργοπόταμο, το Μακρυνόρος, το Ελ Αλαμέιν, το Ρίμινι, να συνυπάρχει με έναν ρατσιστικό στρατό που κάνει πόλεμο με γυναικόπαιδα στην Κουρδία; Που βιάζει και δολοφονεί νέες γυναίκες όπως την Κεβσέρ Ελτούρκ. Γιατί ένας επίσημος του ΟΗΕ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, δεν επισκέπτεται τους γονείς της; Τελικά το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να βιάζει γυναικόπαιδα ή να προστατεύει τους βιαστές τους; Γιατί δεν αποπέμπονται οι γυναικομάχοι, παιδομάχοι και βιαστές από το ΝΑΤΟ; Γιατί δεν παραπέμπονται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης; Όπως δήλωσε η πρώην πρόεδρός του Κάρλα Ντελ Πόντε…
Οφείλουμε να αρχίσουμε με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, το πρώτο πρόσωπο της Τραγωδίας. Τον Προμηθέα της Καλολίμνου, τον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Αυτόν που πήρε την ιστορία στις πλάτες του. Το 1997, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πρότεινα την πρόσκλησή του στην Ελλάδα από ένα Πανεπιστήμιο ή έναν Δήμο. Μίλησα μάλιστα με τον Πρύτανη ενός Πανεπιστημίου. Αν γινόταν αυτό τότε και συνοδευόταν από προσκλήσεις Πανεπιστημίων και Δήμων και άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, όταν δημιουργήθηκε η έκτακτη κατάσταση του 1999 ο ερχομός του στην Ευρώπη θα ήταν υπόθεση ρουτίνας.
Είναι γνωστή η άποψή μου, ότι η πολιτική είναι πρόβλεψη, πρόλογος. Εγώ είχα μια πολιτική, μια μεγάλη πολιτική για το Νέο Ανατολικό Ζήτημα, που οδηγούσε το κουρδικό στην ΕΕ, στους διεθνείς θεσμούς, στον ΟΗΕ. Άλλοι το πήγαν στις ζούγκλες της Αφρικής, και στο Ιμραλί. Η απόφαση πάρθηκε στην Ουάσιγκτον και μετά από περιπετειώδεις διαδρομές σε πολλές πρωτεύουσες και ζούγκλες και κατά τρόπο ανιστόρητο και αφύσικο από την μη Αθήνα κατέληξε στη νήσο φυλακή, στο Γκουλάκ της Προποντίδας.
Μίλησα γι’ αυτά στο δικαστήριο φάρσα της Αθήνας. Μου έκανε εντύπωση ότι και ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Δικαστηρίου ήταν μαζί μας. Θα πρότεινα στους φίλους Κούρδους να εκδώσουν το κείμενό μου στην κουρδική γλώσσα…
Μετά τον Οτζαλάν, το τραγικό δίδυμο για την Ελλάδα, οι Γιωργάκης – Σημίτης έδιναν, επαναπροωθούσαν και άλλους αγωνιστές κατόπιν συμφωνίας με τον Τζεμ. Με την λίστα Τζεμ. Μέχρι και έναν Πόντιο φοιτητή του Παντείου, πολιτικό πρόσφυγα από την Τραπεζούντα επεδίωξαν να τους δώσουν. Αντί για το μεταναστευτικό αυτοί έδιναν, επαναπροωθούσαν αγωνιστές...
Σήμερα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο, οικουμενικό κίνημα για την απελευθέρωση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναπτύχθηκε για τον έγκλειστο επί δεκαετίες σε ένα άλλο νησί, το Ρόμπεν Άιλαντ, τον Νέλσον Μαντέλα. Μεγαλύτερο από αυτό που αναπτύχθηκε για την απελευθέρωση του Αλέξανδρου Παναγούλη.
Να επαναφέρω μια πρότασή μου. Τον προσεχή Σεπτέμβριο μπορούμε να πάρουμε το δρόμο των παλιών Αργοναυτών. Αυτή τη φορά δεν θα είναι από όλη την Ελλάδα, θα είναι απ’ όλη τη γη. Ξεκινώντας από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, θα πλεύσουμε προς τον Ελλήσποντο, την Προποντίδα, την Καλόλιμνο. Αργοναύτες για την απελευθέρωση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, του Προμηθέα της Καλολίμνου, του πατέρα της μελλοντικής Δημοκρατίας στη Μικρά Ασία.
Είναι ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη, τη συναδέλφωση, τη Δημοκρατία. Μια νέα θεσμική αρχιτεκτονική που θα σέβεται και θα εκφράζει τους ανθρώπους, τους λαούς, τους τόπους της Μικράς Ασίας. Θα σέβεται κυρίως την ανθρώπινη ζωή. Στη ρατσιστική Τουρκία η ζωή δεν έχει καμία αξία. Τι λέει γι’ αυτό η Κομεκόν, συγγνώμη η Κομισιόν; Είναι η Δημοκρατική Κουρδική Εθνική Ταυτότητα ο εχθρός των πολιτικών θρησκευτικών και ιδεολογικών ολοκληρωτισμών και θεμελιοκρατισμών κάθε μορφής...
Θα ήθελα, όμως, από εσάς, από τον αγαπητό Ντεμιρτάς, να θέσει δύο ζητήματα, δύο ερωτήματα στο Κοινοβούλιο της Άγκυρας. Το ένα είναι γιατί επεδίωξαν – σχεδίαζαν να με δολοφονήσουν. Το δεύτερο ζήτημα: Θα ήθελα να διαβαστεί, να μοιρασθεί μία επιστολή μου προς τον Ερντογάν, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου στην τουρκική γλώσσα, με τίτλο «PONTOS – ANTİK BİR GERI KİMLİĞİN DÖNÜSÜ», το οποίο σας προσφέρω. Η επιστολή έχει τίτλο «Πού είναι οι 353.000 γείτονές σου Ταγίπ;», «Tayip Senin 353.000 Komsuların Nerede Kayıp?». Στους απογόνους μεγάλων πατέρων της Μικράς Ασίας, της Ευρώπης, αναφέρομαι. Τότε που ο Πόντος, η Τραπεζούντα ήταν ένα από τα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Τώρα είναι εργαστήριο θανάτου...
Ελάχιστοι στην Ευρώπη γνωρίζουν ότι οι πρώτες εκδόσεις βιβλίων με τον τρόπο του Γκούτεμπερκ στο Παρίσι (1471) έγιναν από τον τότε πρύτανη της Σορβόνης Γ. Φισσέ, φίλο, συναθλητή και συνεργάτη του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου.
Τα βιβλία αφορούσαν τους Έλληνες κλασικούς και ένα κείμενο του Βησσαρίωνα για τους Οθωμανούς Τούρκους. Ο μεγάλος αυτός ανθρωπιστής, ο μεγάλος αυτός πατέρας της Ευρώπης αγωνίσθηκε επί τρεις δεκαετίες να οικοδομήσει μια συμμαχία των λαών της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας, του Καυκάσου, της Περσίας ενάντια στην οθωμανική εισβολή.
Ένας μεγάλος σύμμαχός του ήταν ο ηγεμόνας της αρχαίας Άμιδας, του Άμεντ. Σύζυγός του ήταν η Δέσποινα Αικατερίνη Κομνηνή, πριγκίπισσα της Τραπεζούντας. Έζησαν ως ζευγάρι, αυτή με την παιδεία και τον πολιτισμό της Τραπεζούντιας χριστιανής πριγκίπισσας και αυτός ως πεφωτισμένος μουσουλμάνος. Η Κομνηνή έζησε τα τελευταία χρόνια και πέθανε σε ένα χριστιανικό μοναστήρι που η ίδια έχτισε. Μια μέρα, ένας νέος κυβερνήτης του Άμεντ θα τιμήσει τη μνήμη αυτής της αγνοούμενης μεγάλης γυναίκας.
Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος ήταν αυτός που προειδοποίησε τον κόσμο για την καταστροφικότητα του οθωμανικού τουρκικού ισλάμ και η ιστορία του έδωσε δίκαιο και σε αυτό…
Πατέρας όλων αυτών των ιστορικών διεργασιών, των ανέμων της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αδελφοσύνης των λαών είναι ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν και η παρέα των συναθλητών του, που ξεκινώντας από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών της Άγκυρας αποφάσισαν να καθορίσουν μια άλλη σχέση με την ιστορία των λαών της περιοχής. Είμαι υπερήφανος που γνώρισα ορισμένους από αυτούς όπως τον καπετάνιο Τζουμά, τον Τζεμίλ Μπαγίκ. Αναρωτιέμαι γιατί το Χάρβαρντ, το Καίμπριτς, το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης δεν τον καλούν για μια διάλεξη. Η επιστήμη ή είναι ελεύθερη ή δεν είναι επιστήμη. Ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής ο Όλαφ Πάλμε, που προσκάλεσε στην Στοκχόλμη έναν μεγάλο ηγέτη και ποιητή τον Αμιρκάλ Καμπράλ. Αν ζούσε θα τον εκλέγαμε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Τώρα δεν έχεις ποιον να εκλέξεις…
Παρακολουθούμε εδώ και χρόνια την μικρότητα, τον κυνισμό, την υποκρισία των εθνικών και διεθνών θεσμών. Το μετασχηματισμό της υποκριτικής ρητορικής για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες. Η ρατσιστική Τουρκία γνωρίζει αυτήν την αδυναμία τους...
Οι εδώ έβαλαν τα κασκόλ στα στάδια. Την ίδια στιγμή στην Κουρδία βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο απόδοσης η μηχανή θανάτου. Φαίνεται ότι το θεωρούν εθνοκάθαρση, όχι γενοκτονία, και γι’ αυτό δεν μίλησαν. Εδώ που γεννήθηκε η φωνή, ο Λόγος, κυριαρχεί το έγκλημα της ΣΙΩΠΗΣ. Όλες, όμως, αυτές οι συμπεριφορές, οι ανηθικότητες, οι απανθρωπισμοί, είναι πλέον εκτός ιστορίας. Είναι αντίθετες με τις σημερινές κοινωνικές, οικονομικές, ιστορικές δυναμικές. Ανήκουν πλέον στον σκουπιδότοπο μιας ιδιαίτερα ύπουλης και απάνθρωπης αποικιοκρατίας που επινόησε γεωπολιτικά αυτό το κράτος-τέρας. Η ρατσιστική Τουρκία έχει συνείδηση του τέλους της...
Υπάρχει ένα ζήτημα που αφορά πολλούς. Αφορά πολύ περισσότερο εμάς τους Έλληνες, την Ελληνική Δημοκρατία, τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Πώς μπορεί ένας στρατός που πολέμησε τον φασισμό και το ναζισμό στην Βόρειο Ήπειρο, την Κρήτη, τον Γοργοπόταμο, το Μακρυνόρος, το Ελ Αλαμέιν, το Ρίμινι, να συνυπάρχει με έναν ρατσιστικό στρατό που κάνει πόλεμο με γυναικόπαιδα στην Κουρδία; Που βιάζει και δολοφονεί νέες γυναίκες όπως την Κεβσέρ Ελτούρκ. Γιατί ένας επίσημος του ΟΗΕ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, δεν επισκέπτεται τους γονείς της; Τελικά το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να βιάζει γυναικόπαιδα ή να προστατεύει τους βιαστές τους; Γιατί δεν αποπέμπονται οι γυναικομάχοι, παιδομάχοι και βιαστές από το ΝΑΤΟ; Γιατί δεν παραπέμπονται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης; Όπως δήλωσε η πρώην πρόεδρός του Κάρλα Ντελ Πόντε…
Οφείλουμε να αρχίσουμε με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, το πρώτο πρόσωπο της Τραγωδίας. Τον Προμηθέα της Καλολίμνου, τον Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Αυτόν που πήρε την ιστορία στις πλάτες του. Το 1997, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πρότεινα την πρόσκλησή του στην Ελλάδα από ένα Πανεπιστήμιο ή έναν Δήμο. Μίλησα μάλιστα με τον Πρύτανη ενός Πανεπιστημίου. Αν γινόταν αυτό τότε και συνοδευόταν από προσκλήσεις Πανεπιστημίων και Δήμων και άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, όταν δημιουργήθηκε η έκτακτη κατάσταση του 1999 ο ερχομός του στην Ευρώπη θα ήταν υπόθεση ρουτίνας.
Είναι γνωστή η άποψή μου, ότι η πολιτική είναι πρόβλεψη, πρόλογος. Εγώ είχα μια πολιτική, μια μεγάλη πολιτική για το Νέο Ανατολικό Ζήτημα, που οδηγούσε το κουρδικό στην ΕΕ, στους διεθνείς θεσμούς, στον ΟΗΕ. Άλλοι το πήγαν στις ζούγκλες της Αφρικής, και στο Ιμραλί. Η απόφαση πάρθηκε στην Ουάσιγκτον και μετά από περιπετειώδεις διαδρομές σε πολλές πρωτεύουσες και ζούγκλες και κατά τρόπο ανιστόρητο και αφύσικο από την μη Αθήνα κατέληξε στη νήσο φυλακή, στο Γκουλάκ της Προποντίδας.
Μίλησα γι’ αυτά στο δικαστήριο φάρσα της Αθήνας. Μου έκανε εντύπωση ότι και ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Δικαστηρίου ήταν μαζί μας. Θα πρότεινα στους φίλους Κούρδους να εκδώσουν το κείμενό μου στην κουρδική γλώσσα…
Μετά τον Οτζαλάν, το τραγικό δίδυμο για την Ελλάδα, οι Γιωργάκης – Σημίτης έδιναν, επαναπροωθούσαν και άλλους αγωνιστές κατόπιν συμφωνίας με τον Τζεμ. Με την λίστα Τζεμ. Μέχρι και έναν Πόντιο φοιτητή του Παντείου, πολιτικό πρόσφυγα από την Τραπεζούντα επεδίωξαν να τους δώσουν. Αντί για το μεταναστευτικό αυτοί έδιναν, επαναπροωθούσαν αγωνιστές...
Σήμερα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο, οικουμενικό κίνημα για την απελευθέρωση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αναπτύχθηκε για τον έγκλειστο επί δεκαετίες σε ένα άλλο νησί, το Ρόμπεν Άιλαντ, τον Νέλσον Μαντέλα. Μεγαλύτερο από αυτό που αναπτύχθηκε για την απελευθέρωση του Αλέξανδρου Παναγούλη.
Να επαναφέρω μια πρότασή μου. Τον προσεχή Σεπτέμβριο μπορούμε να πάρουμε το δρόμο των παλιών Αργοναυτών. Αυτή τη φορά δεν θα είναι από όλη την Ελλάδα, θα είναι απ’ όλη τη γη. Ξεκινώντας από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, θα πλεύσουμε προς τον Ελλήσποντο, την Προποντίδα, την Καλόλιμνο. Αργοναύτες για την απελευθέρωση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, του Προμηθέα της Καλολίμνου, του πατέρα της μελλοντικής Δημοκρατίας στη Μικρά Ασία.
Είναι ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη, τη συναδέλφωση, τη Δημοκρατία. Μια νέα θεσμική αρχιτεκτονική που θα σέβεται και θα εκφράζει τους ανθρώπους, τους λαούς, τους τόπους της Μικράς Ασίας. Θα σέβεται κυρίως την ανθρώπινη ζωή. Στη ρατσιστική Τουρκία η ζωή δεν έχει καμία αξία. Τι λέει γι’ αυτό η Κομεκόν, συγγνώμη η Κομισιόν; Είναι η Δημοκρατική Κουρδική Εθνική Ταυτότητα ο εχθρός των πολιτικών θρησκευτικών και ιδεολογικών ολοκληρωτισμών και θεμελιοκρατισμών κάθε μορφής...
Θα ήθελα, όμως, από εσάς, από τον αγαπητό Ντεμιρτάς, να θέσει δύο ζητήματα, δύο ερωτήματα στο Κοινοβούλιο της Άγκυρας. Το ένα είναι γιατί επεδίωξαν – σχεδίαζαν να με δολοφονήσουν. Το δεύτερο ζήτημα: Θα ήθελα να διαβαστεί, να μοιρασθεί μία επιστολή μου προς τον Ερντογάν, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου στην τουρκική γλώσσα, με τίτλο «PONTOS – ANTİK BİR GERI KİMLİĞİN DÖNÜSÜ», το οποίο σας προσφέρω. Η επιστολή έχει τίτλο «Πού είναι οι 353.000 γείτονές σου Ταγίπ;», «Tayip Senin 353.000 Komsuların Nerede Kayıp?». Στους απογόνους μεγάλων πατέρων της Μικράς Ασίας, της Ευρώπης, αναφέρομαι. Τότε που ο Πόντος, η Τραπεζούντα ήταν ένα από τα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Τώρα είναι εργαστήριο θανάτου...
Μιχάλης Χαραλαμπίδης Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ
Η Βαθειά Ελλάδα, η CALABRIA βραβεύει τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Μία συγκλονιστική εκδήλωση έγινε από τον Ελληνισμό της Μεγάλης Ελλάδας, της Κάτω Ιταλίας, της Καλαβρίας, όπου τιμήθηκε, μετά το θάνατον, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης για το έργο του στην ελληνική και την ιταλική γλώσσα, "Καλαβρία: η βαθειά Ελλάδα" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Στράβων.
Η βράβευση για το έργο και την προσωπικότητα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, έγινε στην Μπόβα της Καλαβρίας, εκεί όπου με την παρέμβαση του σπουδαίου διανοούμενου, ο Δήμος της πόλης αναγνώρισε τη Γενοκτονία!
Στο όνομα της ελληνικής γλώσσας της Καλαβρίας: απονεμήθηκαν τα βραβεία «Rohlfs, Mosino, Karanastasis».
Την τελετή απονομής του διεθνούς λογοτεχνικού βραβείου «Gerhard Rohlfs, Franco Mosino, Anastasios Karanastasis», διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος Apodiafazzi, πραγματοποιήθηκε στη Μπόβα της Καλαβρίας.
Η φροντίδα της «καλαβριανής» γλώσσας και πολιτιστικής κληρονομιάς ήταν ο στόχος όλης της εκδήλωσης που είχε στιγμές μεγάλης συγκίνησης όταν ο πρόεδρος του διοργανωτή συλλόγου, Apodiafazzi, Καρμέλο Νουτσέρα θυμήθηκε τους μεγάλους λάτρεις της ελληνικής γλωσσικής κληρονομιάς της Καλαβρίας και φίλους του Bova, το φιλέλληνα Franco Mosino, τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και τον Γερουσιαστή Besostri, "πατέρα" του νόμου 482/1999, που θέσπισε την προστασία των γλωσσικών μειονοτήτων.
Η τιμητική εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στην ανάλυση κρίσιμων θεμάτων και στις συγκεκριμένες προτάσεις για την αποφυγή της λήθης του πολιτισμού της ελληνόφωνης περιοχής της Καλαβρίας.
Τα βραβεία απονεμήθηκαν, στον Fortunato Stelitano για το έργο "Staiti nel Risorgimento italiano", στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη για το έργο "Καλαβρία, η βαθιά Ελλάδα", στον Franco Mosino για το έργο "Ετυμολογικό λεξικό των επιστημονικών ελληνικών όρων", στη Lucia Bozzoli για το έργο «Η ελληνική γλώσσα της Μπόβα, φωνολογική, μορφοσυντακτική και λεξικο-σημασιολογική ανάλυση».
Στο τέλος της εκδήλωσης, προσφέρθηκαν παραδοσιακές πίτες και ο οίνος της Καλαβρίας, ενδεικτικά σημάδια του πολιτισμού του Ελληνισμού της Κάτω Ιταλίας.
ΠΗΓΗ:
