Από την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών στην Α-Παιδεία της Άρνησης

Εκδηλώσεις στο Δημοτικό Θέατρο Λακκώματος Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 30 Ιανουαρίου και στο Δημοτικό Θέατρο Θέρμης την Κυριακή 31 Ιανουαρίου, για  την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών αλλά και για σημερινή  A-Παιδεία της Άρνησης.



Σάββατο 30 Ιανουαρίου Λάκκωμα Θεσσαλονίκης 

Επτά όμοροι ποντιακοί σύλλογοι της ανατολικής Θεσσαλονίκης διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα: «Από την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών στην Α-Παιδεία του σήμερα», το Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016 στις 18:00, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημοτικού Θεάτρου Λακκώματος.

Ομιλητής ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Οργανωτές:

• Σύλλογος Ποντίων Λακκώματος
• Μορφωτικός Όμιλος Ποντίων Μεσημερίου «Αργοναύτες»
• Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θέρμης
• Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Αντωνίου «Παναγία Σουμελά»
• Πολιτιστικός Σύλλογος Μονοπήγαδου
• Σύλλογος Ποντίων Πετραλώνων «Οι Αργοναύτες»
• Σύλλογος Ποντίων & Φιλοποντίων Κάτω Σχολαρίου 

Κυριακή 31 Ιανουαρίου Θέρμη Θεσσαλονίκης

Το Σωματείο "Παναγία Σουμελά Δήμου Θέρμης" προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους στη ‘’Γιορτή Γραμμάτων’’ και κοπή βασιλόπιτας του, την Κυριακή 31 Ιανουαρίου και ώρα 11.00 στο Δημοτικό Θέατρο Θέρμης
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, προς τιμή της Εκκλησιαστικής Εορτής των Τριών Ιεραρχών, θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη βράβευση των επιτυχόντων σε Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι, αποφοίτων των Λυκείων της Θέρμης, μελών του Σωματείου.
Θα ακολουθήσει ομιλία με θέμα: ‘’ Παιδεία Τριών Ιεραρχών ή παιδεία άρνησης; ’’ από τον Θεοφάνη Μαλκίδη, Διδάκτορα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των γενοκτονιών και της Διεθνούς Ένωσης για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των Λαών.
Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από τη χορωδία και το παιδικό χορευτικό τμήμα του Σωματείου.

Η 19η Μαΐου Πανευρωπαϊκή ημέρα θυμάτων του Κεμαλισμού

Θ. Μαλκίδης 


Η 19η Μαΐου Πανευρωπαϊκή ημέρα θυμάτων του Κεμαλισμού

Πριν δέκα περίπου χρόνια τα  Ηνωμένα  Έθνη  ανακήρυξαν την 27η Ιανουαρίου ως  Διεθνή  Ημέρα Μνήμης  των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Είναι γεγονός πως μόνο κρατώντας τη μνήμη μας  ζωντανή είναι δυνατόν  να τιμηθούν  τα εκατομμύρια θύματα, Εβραίοι, Έλληνες, Αρμένιοι καθώς και άλλοι λαοί,  άνδρες,  γυναίκες και  παιδιά,   που σφαγιάστηκαν   με τον  πιο βάρβαρο τρόπο  που κάποιος   θα μπορούσε να  διανοηθεί. 
Ο φασισμός, ο Ναζισμός, σχεδίασε και υλοποίησε εγκλήματα που όμοιά του δεν γνώρισε σε έκταση και βαρβαρότητα ο ανθρώπινος βίος. Ωστόσο τα εγκλήματα αυτά είχαν υπόβαθρο, είχαν ιδεολογία και προπαρασκευή, που επειδή δεν τιμωρήθηκαν επαναλήφθηκαν, με ακόμη πιο άγριες εκφράσεις. 

Η πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Πανευρωπαϊκής ημέρας θυμάτων του Κεμαλισμού, έρχεται να ολοκληρώσει την πολιτική  τιμωρίας των πρωτεργατών του πρόδρομου του Ναζισμού,  του Κεμαλισμού δηλαδή,  της φασιστικής και ρατσιστικής αντίληψης, που οργάνωσε και εκτέλεσε  τα Ολοκαυτώματα ενάντια στους ιστορικούς λαούς της Ανατολής. Η πρόταση αυτή έρχεται  να συναντήσει τους δημοκράτες όλου του κόσμου που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ιστορία, ενάντια στην προπαγάνδα  και την άρνηση.   


Η διατήρηση της μνήμης   αποτελεί  επίσης ασπίδα προστασίας για το μέλλον. Η άβυσσος  των  πορείων στα τάγματα εργασίας που οργάνωσαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί,  που λίγο αργότερα έγιναν  ναζιστικά στρατόπεδα   συγκέντρωσης και θανάτου,  μας  υπενθυμίζει  ότι πρέπει να είμαστε  πάντα σε επαγρύπνηση για νέα  Ολοκαυτώματα.  













Καθώς το Ολοκαύτωμα  απομακρύνεται στο χρόνο και ο αριθμός  των επιζώντων λιγοστεύει, οφείλει ο   σημερινός δημοκρατικός κόσμος,  να διατηρήσει τη  μνήμη, τον αυτοσεβασμό και την  ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πολλές φορές η  διεθνής κοινότητα  απέτυχε  να αποτρέψει τα Ολοκαυτώματα, το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Εβραίων και άλλων λαών. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουμε κάνει σημαντικά  βήματα προς την ανάδειξη των Ολοκαυτωμάτων, με τις αναγνωρίσεις,  με την  ίδρυση του  Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, τη συμφωνία για την Συλλογική Ευθύνη Προστασίας.











Η σημερινή  Διεθνής  Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος,  και η αναγκαιότητα ανακήρυξης της 19ης   Μαΐου ως Πανευρωπαϊκής  ημέρας θυμάτων του Κεμαλισμού είναι η νίκη της μνήμης έναντι της λήθης. Είναι η  συνέχεια του αγώνα για την ανάδειξη των Ολοκαυτωμάτων   και η αποτροπή για διάπραξη και  άλλων Γενοκτονιών   και  εγκλημάτων  κατά της  ανθρωπότητας στο μέλλον.

Θράκη:ελλαδική αδιαφορία και τουρκικός εθνικισμός

Θεοφάνης Μαλκίδης

Θράκη: ελλαδική αδιαφορία και τουρκικός εθνικισμός

Μέρος της ομιλίας στην Ημερίδα Ελλάδα- Κύπρος. Αθήνα 24 Ιανουαρίου

Αφού είχε προηγηθεί η εξόντωση, η Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού, όπως και του Ποντιακού και του Μικρασιατικού, υπογράφηκε η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Ιωνία, όπου εκεί πλέον γραφόταν ο τραγικός επίλογος μιας παρουσίας αιώνων, αλλά μέσα σε δεκαπέντε ημέρες και την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο. Η πλειοψηφία του θα εγκατασταθεί στην ελλαδική Θράκη, αντιμετωπίζοντας μέχρι σήμερα τις συμπληγάδες της ελλαδικής- κρατικής αδιαφορίας και του τουρκικού εθνικισμού.

Τα εμπόδια ατέλειωτα. Από το “θα σε στείλω στον Έβρο”, μέχρι την κοινή ένταξη Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, που μετέτρεψε τη Θράκη σε ένα χώρο συνόρων. Οξύμωρο βεβαίως να στέλνεις να φυλάξουν τα σύνορά σου οι ανεπιθύμητοι και από την άλλη να αποδέχεσαι τον τουρκικό εθνικισμό στην πατρίδα σου.

Στη Θράκη, η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε τα νέα ψυχροπολεμικά δεδομένα και απαίτησε από την Ελλάδα, να μαθαίνουν οι Πομάκοι, όπως και οι Αθίγγανοι την τουρκική γλώσσα. Οι τουρκικές πιέσεις θα συνεχιστούν στην Ελλάδα για τις μουσουλμανικές μειονότητες, ζητώντας την αλλαγή της ονομασίας το 1955 τους σε «Τουρκική» (μειονότητα), πιέσεις που εντείνονταν με την πάροδο του χρόνου και την περαιτέρω προσέγγιση των δύο πλευρών.

Με την ίδια αντίληψη συμπεριφέρθηκαν οι δύο χώρες, το 1951 και το 1968 όταν υπογράφτηκαν τα μορφωτικά πρωτόκολλα που είχαν σαν αποτέλεσμα, την εισβολή του τουρκισμού στη Θράκη, ενώ στο χώρο της πολιτικής, με βασικό όχημα το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, η εισβολή αυτή συνεχίζεται.

Παράλληλα η Θράκη έμεινε έξω από τους κρατικούς προγραμματισμούς που είχαν σχέση με την ανάπτυξή της με αποτέλεσμα να αποτελεί μία από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης, ενώ στα σημερινά μνημονιακά- παρακμιακά χρόνια, η πρόταση για ανάπτυξη είναι η δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών.....

Η διαπίστωση για την οποία πρέπει να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, πολιτικές, οικονομικές, αναπτυξιακές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές, είναι αποκλειστικά μία και μοναδική: Η Θράκη είναι ανάμεσα σε συμπληγάδες.

Από την μία πλευρά δρα ανενόχλητα ένας ποικιλόμορφος τουρκικός εθνικισμός με εκατοντάδες παραμέτρους, που καθημερινώς εκτείνει τη δραστηριότητά του, προκαλώντας και δυναμιτίζοντας τόσο την ειρηνική συμβίωση, όσο και την ελληνική ασφάλεια και εθνική κυριαρχία. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται, η για χρόνια αδιάφορη Ελλάδα που αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της και που έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί ανάπτυξης, «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς να βλέπει τον επεκτατισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομά και τουρκόφωνων. Είναι αναμφισβήτητο και προφανές πως, δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε η τουρκική εθνικιστική πρόκληση η οποία έχει άμεση επίπτωση στις μουσουλμανικές μειονότητες και ειδικότερα στους Πομάκους, πόσο μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί η αδιαφορία της Ελλάδας για τον κρίσιμο και ζωτικής σημασίας χώρο της Θράκης.