Πρέπει νὰ ἦταν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ, τὸ 2007. Μέχρι τότε ζοῦσα στὴν Πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, ὅπως λέει καὶ ἕνας πνευματικός αδερφός, ἐννοώντας ὅτι βρισκόμουνα μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν ἐκκλησία του.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024
Κεμάλ παντού!
Η επίσκεψη στο "Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης", μου επιφύλασσε μια έκπληξη, η οποία πραγματικά έξυσε τον πάτο του βαρελιού :
50η επέτειος από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στην Ι.Μ. Σιδηροκάστρου
Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας, θλίψης, πνευματικής ανάτασης και προβληματισμού,γιορτάστηκε στο Σιδηρόκαστρο την Κυριακή 21 Ιουλίου, η μνήμη των 50 χρόνων από την επαίσχυντη και άδικη εισβολή των Τούρκων στην Μεγαλόνησο Κύπρο,την παράνομη κατοχή του 30% του εδάφους της και την εκτόπιση από τις προγονικές του εστίες 200 και πλέον χιλιάδων κατοίκων της.
Ο Δήμος Σιντικής σε αγαστεί συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου,καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας,διοργάνωσαν εκδηλώσεις με ξεχωριστή και ιδιαίτερη αναφορά στην θυσία του ήρωος Στρατηγού Γεωργίου Κατσάνη,ο οποίος στις 21 Ιουλίου του 1974 έπεσε μαχόμενος στα βουνά του Πενταδακτύλου και τα οστά του οποίου προ 5 ετών επαναπατρίσθηκαν και ετάφησαν με τιμές ήρωος στο Σιδηρόκαστρο,η δε προτομή του από τότε κοσμεί τον χώρο του ηρώου της πόλεως,με εκείνην του μάρτυρος Μητροπολίτου Μελενίκου και Σιδηροκάστρου Κωνσταντίνου Ασημιάδη.
Το πρωί της Κυριακής,ετελέσθει Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στη μνήμη του ήρωος Γεωργίου Κατσάνη,με την παρουσία του Δημάρχου κ. Γεωργίου Τάτσιου,όλων των μελών της οικογένειας του και των αρχών της περιοχής αλλά και συναγωνιστών του από την Κύπρο και εκπροσώπων του Στρατοπέδου "Γεώργιος Κατσάνης" της περιοχής της Ρεντίνας.
Επίκαιρα και με εθνικό φρόνημα ομίλησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Προκόπιος Κρίβος.
Το απόγευμα στα κοιμητήρια της πόλεως, όπου και ο τάφος του,παρουσία της οικογένειας του και όλων των προαναφερθέντων,ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Μακάριος έψαλλε Αρχιερατικό Τρισάγιο,κατετέθησαν στέφανοι,ετηρήθη ενός λεπτού σιγή και εψάλλει ο Εθνικός Ύμνος.
Στη συνέχεια,στον αύλειο χώρο της Λ.Α.Φ. Σιδηροκάστρου της Ιεράς Μητροπόλεως, διοργανώθηκε εορτή για το εορταζόμενο γεγονός,με αναφορά στον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη.
Προσφωνήσεις έκαναν ο Σεβασμιώτατος κ. Μακάριος,ο Δήμαρχος κ. Τάτσιος,με κεντρικόν ομιλητήν τον καταξιωμένο Καθηγητή τ κ. Θεοφάνη Μαλκίδη από την Αλεξανδρούπολη και μαθητή στο Λύκειο του Σεβασμιωτάτου προ 40ετίας.
Ο κ. Μαλκίδης,ομίλησε από στήθους με γλαφυρότητα,ενθουσιασμό και εθνικό παλμό,για τα δεινά που υφιστάμεθα ως Λαός,την προδοσία και ατιμωρησία όλων των υπευθύνων και το μέλλον του Ελληνισμού της Κύπρου,του Πόντου και Μικράς Ασίας,ενθουσιάσας το πλήθος που κατέκλυσε τον χώρο.
Στην συνέχεια,ομίλησε η θυγατέρα του ήρωος Γεωργίου Κατσάνη με πολλή συγκίνηση,καθώς και δύο από τους 7 συναγωνιστές του,που ήλθαν στο Σιδηρόκαστρο από την Κύπρο.
Η όλη εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.
Επιτέλους να ξυπνήσουμε: Την ελληνική ΑΟΖ παραβίασε στην Κάσο η Τουρκία… Για πόσο θα συνεχίζεται ο «ωραίος διάλογος» του Πρωθυπουργού με τον Ερντογάν;
![](https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/07/240724072033_KASOS-AOZ-ELLADA-TURKEY01-1024x521.jpg)
Σκηνικό πολέμου στήνει η κατοχική Τουρκία στο Αιγαίο. Φωτογραφία από βίντεο, via Open TV
Του Θ. Καρυώτη
Η Τουρκία παραβίασε χθες την ελληνική ΑΟΖ νότια των νήσων της Κάσου και της Καρπάθου και η ελληνική κυβέρνηση κοιμάται.
Διαβάστε την ντροπιαστική απάντηση της Ελληνικής κυβέρνησης:
«Το ιταλικό πλοίο Levoli Relume πραγματοποιεί έρευνα για την πόντιση υποβρυχίων καλωδίων πλησίον της Κάσου. Η ανάπτυξη πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στην περιοχή, σε συνέχεια πλεύσης του ερευνητικού πλοίου σε διεθνή ύδατα, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη και ελληνικών πολεμικών πλοίων. Λαμβάνουν χώρα οι δέουσες συνεννοήσεις ενόψει ολοκλήρωσης της έρευνας βάσει του υφιστάμενου προγραμματισμού».
Η Άγκυρα με πρόσχημα την παραβίαση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας (δεν μιλάει ποτέ για ΑΟΖ) ανάπτυξε πολεμικά πλοία στην θαλάσσια περιοχή της Κάσου και Καρπάθου στην περιοχή που πλέει το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο εκτός χωρικών μας υδάτων. Δηλαδή, εντός ελληνικής ΑΟΖ.
Φώτης Κόντογλου
Η χριστιανικὴ θρησκεία δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ πρακτικὰ μυαλά, γιατὶ εἶναι ἡ βαθύτερη ποίηση, ἡ ἄβυσσο τῆς ποίησης. Ἡ κακοδαιμονία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει τὴν αἰτία της, κατὰ τὴν γνώμη μου, στὸ ὅτι λείψανε ἀπ᾿ αὐτὴν οἱ ποιητικὲς ψυχές, μὲ τὴν πραγματικὴ σημασία τῆς ποίησης, καὶ γέμισε ἀπὸ «πρακτικοὺς ἀνθρώπους, ἤγουν ἀπὸ ξεραΐλα καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Νὰ βάλῃ κανεὶς μὲ τὸν νοῦ του καὶ ν᾿ ἀπορήσῃ τί σχέση ἔχουν αὐτοὶ οἱ «θετικοὶ καὶ πρακτικοὶ» ἄνθρωποι, οἱ λεγόμενοι φρόνιμοι καὶ ἔξυπνοι, μὲ τὸν Χριστό, ποὺ εἶπε τὰ παρακάτω λόγια:
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024
«Πολύ αργά!»
![](https://enromiosini.gr/newsite16/wp-content/files/2021/11/6070827a85600a7d0866aa641.jpg)
Ο Ντοστογιέφσκι, στους "Αδελφούς Καραμαζώφ" λέει πως η κόλαση μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις:
«Πολύ αργά!»
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, Πώς εργάστηκε για την συγγραφή του Συναξαριστή του
![](https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/03/agios-nikodimos-450x339.jpg)
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης.
Άπασι τους Εντευξομένοις
Φιλοχρίστοις Συνδρομηταίς τοίς τε Σεβασμιωτάτοις Πατράσι Αγαπητοίς εν Κυρίω Αδελφοίς και τοις Λοιποίς Ευσεβέσι Χριστιανοίς
(Αποσπάσματα)
Tην υιϊκήν προσκύνησιν, και τον εν Xριστώ αδελφικόν ασπασμόν απονέμω.
Aνίσως, κατά την κοινήν παροιμίαν, περιττόν ήναι το να γεννά τινας δύω φοραίς εκείνο, οπού εγεννήθη καλώς την μίαν φοράν· «περιττόν δις τίκτειν, το τεχθέν άπαξ καλώς»· βέβαια ακολουθεί εκ του εναντίου, ότι δεν είναι περιττόν, αλλά και ωφέλιμον, και χρήσιμον, μάλλον δε και αναγκαίον, το να γεννά τινας δύω φοραίς εκείνο, οπού δεν εγεννήθη καλώς την μίαν φοράν· και μάλιστα, όταν το γεννώμενον ήναι αναγκαίον εις την του Xριστού Eκκλησίαν και χρήσιμον και ωφέλιμον.
Τό κουρείον
Εισήλθεν είς το κουρείον του είς ιερεύς,
τού εφρόντισε τήν γενειάδαν καί ότε τού εζήτησε τόν λογαριασμόν, απεκρίθη
“Τίποτα ,παπούλη μου, γιά τήν Εκκλησία, δωρεάν”.
Τήν επομένην ευρήκε 12 χάρτινες εικονίτσες Αγίων καί μίαν ευχαριστήριον επιστολήν είς τήν είσοδον τού κουρείου.
Εισήλθεν είς τό κουρείον του είς αστυνομικός, τόν εκούρευσε καί ότι τού εζήτησε τόν λογαριασμόν, απεκρίθη
“Τίποτα, κυρ-Αστυνόμε, γιά τήν κοινωνία μας δωρεάν”.
Τήν επομένην ευρήκε 12 κουλούρια καί μίαν ευχαριστήριον επιστολήν είς τήν είσοδον του κουρείου.
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024
Για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, για τον Ελληνισμό !
![](https://ixotisartas.gr/wp-content/uploads/2023/05/MALKIDIS-750x430.jpg)
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, για τον Ελληνισμό !
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ
Κύπρος, γη εναλία
Θεοφάνης Μαλκίδης
Κύπρος, γη εναλία
Είναι πολλές φορές τα πρόσωπα με τις πράξεις, την
έμπνευσή τους και το λόγο τους που κατορθώνουν να απεικονίσουν έναν τόπο ή τον
τόπο τους. Και αυτή η καταγραφή να μεταφέρεται εις τους αιώνες με όλους τους
τρόπους της ανθρώπινης έκφρασης. Άλλοτε πάλι είναι η γη, το ύδωρ, ο αέρας που
επηρεάζουν τους ανθρώπους της δημιουργίας, προκειμένου να αντιληφθούν το
μέγεθος, την ταυτότητα, το ιστορικό φορτίο, τη πολιτιστική κληρονομιά, το
καθήκον, τη διατήρηση της μνήμης.
Ο Προφήτης Ηλίας και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Φέτος συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την κοίμηση του μεγάλου μας Λογοτέχνη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και, παράλληλα τα 300 χρόνια από την ίδρυση της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Προφήτου Ηλιού Θήρας.
Με την ευκαιρία της πρόσκλησης, την οποία είχε την καλωσύνη να μου αποστείλει ο πανοσιολογιώτατος Ηγούμενος της Μονής, Αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Γαβαλάς, να παραβρεθώ στο εν λόγω πολύ ενδιαφέρον θεματολογικά Συνέδριο στο όμορφο αυτό νησί, του οποίου οι κάτοικοι παρά τις κατά καιρούς δοκιμασίες που πέρασαν στέκονται όρθιοι με υψηλό το Ορθόδοξο και το Πατριωτικό φρόνημα, θα μου επιτρέψετε μια πολύ σύντομη παρέμβαση και λίγες σκέψεις για τη σχέση του κυρ Αλέξανδρου με τον Προφήτη Ηλία.
Οι Χειμαρριώτες δοκιμάζονται αλλά αντέχουν
Τελευταίως είμαστε μάρτυρες της δοκιμασίας που περνούν με το καθεστώς Ράμα οι Χειμαρριώτες και ο εκλεγμένος Δήμαρχός τους Φρέντης Μπελέρης, δοκιμασία, την οποία αντιμετωπίζουν με επιτυχία. Ο Μπελέρης, Ευρωβουλευτής πλέον, θα είναι εκεί η ζωντανή μαρτυρία για το πώς ζουν οι Έλληνες στη γειτονική χώρα.
Τρίτη 23 Ιουλίου 2024
Η Κύπρος του Ελληνισμού και ο Ελληνισμός της Κύπρου
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Κύπρος του Ελληνισμού και ο Ελληνισμός της Κύπρου
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Δέλτα
«Γεώργιος Κατσάνης...50 Χρόνια στο Πάνθεον των Ηρώων»
«Γεώργιος Κατσάνης...50 Χρόνια στο Πάνθεον των Ηρώων»
Ήταν ακριβώς πενήντα χρόνια από τον
ηρωικό θάνατο του διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεωργίου
Κατσάνη στις Κυπριακές Θερμοπύλες του 1974. Αντιστεκόμενος στους Τούρκους
εισβολείς στην Κύπρο ήταν αγνοούμενος μέχρι το 2019, όταν ταυτοποιήθηκαν τα
ιερά του οστά τα οποία κηδεύτηκαν όπως αρμόζουν σε άνθρωπο και όπως πρέπει να
τιμούνται οι ήρωες. Εκεί όπου αναπαύεται ο Γεώργιος Κατσάνης, στη γενέτειρά του
το Σιδηρόκαστρο Σερρών, έγινε οι εκδηλώσεις προς τιμήν του, οι οποίες ξεκίνησαν
με το μνημόσυνο ήταν η οικογένειά στον
Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας και το τρισάγιο στο μνήμα του, στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Σιδηρόκαστρου. Στη συνέχεια
ακολούθησε η εκδήλωση η οποία οργανώθηκε από τον Δήμο Σιντικής.
Πλήθος κόσμου, από Σιδηρόκαστρο,
Σέρρες, την Κύπρο, μέλη του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, του οποίου ο Κατσάνης ήταν
σπουδαίος αθλητής και το κλειστό γυμναστήριο στη Θεσσαλονίκη φέρει το όνομά
του, παρακολούθησε την εκδήλωση, μεταξύ
των οποίων ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, η οικογένεια
του Γεωργίου Κατσάνη, η σύζυγος του Εριφύλη, η κόρη του Αγγελική (Λίνα) και οι
συμπολεμιστές του τα «Παλληκάρια του Κατσάνη».
Στο χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Σινιτικής Γεώργιος Τάτσιος, ανέφερε, μεταξύ των άλλων ότι σήμερα τιμούμε « έναν ήρωα, ο οποίος επί 46 χρόνια βρισκόταν πάνω στα σκλαβωμένα βουνά
του Αγίου Ιλαρίωνα και σήμερα κλείνουν 50 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο..
Κλείνουμε το γόνυ στον Γεώργιο Κατσάνη που αποτελεί το παράδειγμα για μας τους
νεώτερους, να φανούμε όποτε χρειαστεί αντάξιοι του».
Ο μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, ανέφερε τα ακόλουθα: «Είμαι βαθύτατα συγκινημένος. Ο ήρωας Γεώργιος Κατσάνης, ένας άταφος νεκρός περίμενε 46 χρόνια για την κηδεία του και σήμερα τιμούμε τη θυσία του. Εύχομαι το
παράδειγμα του να μείνει ζωντανό στις ψυχές και στις καρδιές όλων μας. Να είναι
αθάνατος μέσα στην ζωή μας και την ύπαρξή μας».
Ρίγη συγκίνησης και περηφάνιας
προκάλεσε ο λόγος της Λίνας Κατσάνη,
κόρης του αείμνηστου ήρωα, αντιστράτηγου Γεωργίου Κατσάνη, η οποία
ανέφερε μεταξύ των άλλων τα εξής: «Θα
ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες αλλά και την συγκίνηση μου για αυτήν την
ιδιαιτέρως τιμητική εκδήλωση. Ευχαριστώ
εκ μέρους της οικογένειας μου τον Δήμο Σιντικής για την μεγάλη τιμή στον πατέρα
μου.
Η φράση ορόσημο, «Δεν ξεχνώ», βρίσκεται και θα βρίσκεται ριζωμένη στις
καρδιές όλων, όχι μόνο ως σύνθημα που στοιχειώνει τις μνήμες του παρελθόντος
αλλά ως διαχρονικό , αιώνιο σύμβολο της συλλογικής συνείδησης μας που δένεται
με αίμα ιερό, αίμα ηρώων.
Ευχαριστώ τους συμπολεμιστές του πατέρα μου, τα παιδιά του, τα παλικάρια
της 33 ΜΚ του 1974 που ακολουθώντας για άλλη μια φορά τον Διοικητή τους
βρίσκονται σήμερα εδώ για να τιμήσουν την μνήμη του.
Πιστεύω ακράδαντα ότι πατρίδα χωρίς μνήμες είναι γη χωρίς ουρανό . Η
αγάπη για την πατρίδα , η αγάπη για την
ελευθερία μετριέται πάντα με τις θυσίες μας. Πέρασαν πενήντα χρόνια από εκείνες
τις μέρες που για το ομόαιμον, το
ομογλωσσον, το ομότροπον, το ομόθρησκον, ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Κατσάνης πήρε
τη συνειδητή επιλογή του θανάτου. Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο μια
χούφτα παλικάρια ζωντάνεψαν τις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα, την Αλαμάνα, στα βράχια του Πενταδακτύλου. Βλέπετε η αρετή
πάντα κατοικεί σε δυσπρόσιτους βράχους.
Ο πατέρας μου ο Γεώργιος Κατσάνης αγέρωχος, αποφασισμένος, έτοιμος από
καιρό, οδηγούσε τους στρατιώτες του εκεί
πάνω στο κάστρο του Άγιου Ιλαριωνα.
Γράφτηκαν πάρα πολλά από πάρα πολλούς για τις ηρωικές στιγμές, για τις
σκληρές μάχες που διαδραματιστήκαν εκείνες
τις άγριες ώρες. Τις 158 στροφές του Διονύσιου Σολωμού δρασκέλισαν εκείνες τις
ώρες οι ελάχιστοι υπερασπιστές του πολύπαθου νησιού. Όταν η
βοήθεια που περίμενε ο πατέρας μου δεν έφτασε ποτέ, και
συνειδητοποιώντας τον άνισο και προδομένο αγώνα, πήρε την πιο μεγάλη απόφαση αρνούμενος να
αφήσει ανυπεράσπιστο τον Κυπριακό Ελληνισμό. Δεν περιφρονούσε τη ζωή ο πατέρας
μου, αγαπούσε τη ζωή αλλά ρίχτηκε στο θάνατο για χάρη της ζωής που αγαπούσε .
Αφουγκράστηκε την ελεύθερη ψυχή του και έγραψε μαζί με τα παλικάρια του
ιστορία, Άλλωστε το αληθινό μπόι του
ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς. Το αλφάβητο της απώλειας το
ξέρουνε μόνο αυτοί που έχασαν ότι αγαπούσαν πολύ . Το δικό μας αλφάβητο
σταμάτησε στο γράμμα π, στη λέξη περηφάνια που την νιώσαμε από τη στιγμή που ο
πατέρας μου, θυσίασε τα νιάτα του και η μορφή του ανέμισε σημαία πάνω στον ιστό
του Πενταδακτύλου.
Έχουν γράψει ότι η πατρίδα υψώνεται όταν υψώνονται τα παιδιά της. Σήμερα,
δίνεται σε όλους η ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί της έντασης και της
δραματικότητας εκείνων των ημερών αλλά κυρίως
να θυμηθούμε όχι μόνο σε τι αντιστεκόμαστε αλλά και για ποιο λόγο αξίζει μια τέτοια απόφαση
ζωής»!
Στη συνέχεια μίλησε ο Θεοφάνης Μαλκίδης, ο οποίος
αναφέρθηκε στον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη , λέγοντας, μεταξύ των άλλων τα ακόλουθα: «Ο Γεώργιος Κατσάνης
γεννήθηκε το 1934 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, από οικογένεια προσφύγων από την Ανατολική Θράκη.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη,
όπου στη συνέχεια ο Κατσάνης εντάχθηκε
στο τμήμα στίβου του «ΓΣ Ηρακλή», με τον οποίο διακρίθηκε στα 100 και 200
μέτρα, τη σκυταλοδρομία και το άλμα σε μήκος ( Το κλειστό γήπεδο του «Ηρακλή»
σήμερα φέρει το όνομα «Κατσάνειο»). To 1952 εισήχθηκε στη Σχολή Ευελπίδων και
το 1956 στο Σώμα Καταδρομών στο οποίο εκπαιδεύτηκε ως καταδρομέας,
αλεξιπτωτιστής, αναρριχητής και χιονοδρόμος. Το 1973 μετατέθηκε στην Κύπρο με
το βαθμό του ταγματάρχη, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 33ης Μοίρας Καταδρομών
με έδρα την Κερύνεια.
Εγκώμιον στην αντιστασιακή Ελληνικότητα: Οι πεσόντες και αγνοούμενοι Καταδρομείς, Κύπρος 21-22 Ιουλίου 1974
Θεοφάνης Μαλκίδης
Εγκώμιον στην αντιστασιακή
Ελληνικότητα: Οι πεσόντες και αγνοούμενοι Καταδρομείς, Κύπρος 21-22 Ιουλίου
1974
Λίγες ώρες μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και μπροστά στο τετελεσμένο της πολεμικής σύγκρουσης, εν μέσω κατάρρευσης αλλά και ηρωισμού, οργανώθηκε η αποστολή καταδρομέων για την άμυνα του νησιού. Η Επιχείρηση ονομάστηκε «Νίκη» και η υλοποίησή της ξεκίνησε την 21η προς τη 22α Ιουλίου 1974, με σκοπό την μεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας για να αποκρούσουν την τουρκική εισβολή.
Πεσόντες και αγνοούμενοι:Κύπρος 1974
Θεοφάνης Μαλκίδης
Πεσόντες και αγνοούμενοι αντιστεκόμενοι στην Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974
Συνδεόμενοι άμεσα με τον Κυπριακό Ελληνισμό και ιδιαιτέρως με την αντίσταση των Ελλήνων και των Ελληνίδων στον Τούρκο εισβολέα- κατακτητή το 1974, δημοσιεύουμε τον παρακάτω κατάλογο πεσόντων και αγνοούμενων. Είναι φανερό ότι δεν είναι απολύτως πλήρης, ενώ ορισμένοι αγνοούμενοι ήδη έχουν αναγνωρισθεί ή βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετική διαδικασία.
Δημοσιεύεται ως καθήκον των "Ζώντων" έναντι των "Κεκοιμημένων", ως στοιχείο Μνήμης, Μνημοσύνης, Μνημοσύνου, αφού όπως γράφει ο Μίλαν Κούντερα, ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.....
Συνδεόμενοι άμεσα με τον Κυπριακό Ελληνισμό και ιδιαιτέρως με την αντίσταση των Ελλήνων και των Ελληνίδων στον Τούρκο εισβολέα- κατακτητή το 1974, δημοσιεύουμε τον παρακάτω κατάλογο πεσόντων και αγνοούμενων. Είναι φανερό ότι δεν είναι απολύτως πλήρης, ενώ ορισμένοι αγνοούμενοι ήδη έχουν αναγνωρισθεί ή βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετική διαδικασία.
Δημοσιεύεται ως καθήκον των "Ζώντων" έναντι των "Κεκοιμημένων", ως στοιχείο Μνήμης, Μνημοσύνης, Μνημοσύνου, αφού όπως γράφει ο Μίλαν Κούντερα, ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.....
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024
Για τον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη. Κύπρος 21 Ιουλίου 1974
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη. Κύπρος 21 Ιουλίου 1974.
Από την ομιλία στην εκδήλωση του
Δήμου Σιντικής στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, γενέτειρα του Γεωργίου Κατσάνη.
Ο Γεώργιος Κατσάνης γεννήθηκε το 1934
στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, από οικογένεια
προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η οικογένεια
του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου στη συνέχεια ο Κατσάνης εντάχθηκε στο τμήμα στίβου του «ΓΣ
Ηρακλή», με τον οποίο διακρίθηκε στα 100 και 200 μέτρα, τη σκυταλοδρομία και το
άλμα σε μήκος ( Το κλειστό γήπεδο του
«Ηρακλή» σήμερα φέρει το όνομα «Κατσάνειο»). To 1952 εισήχθηκε στη
Σχολή Ευελπίδων και το 1956 στο Σώμα Καταδρομών στο οποίο εκπαιδεύτηκε ως
καταδρομέας, αλεξιπτωτιστής, αναρριχητής και χιονοδρόμος. Το 1973 μετατέθηκε
στην Κύπρο με το βαθμό του ταγματάρχη, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 33ης
Μοίρας Καταδρομών με έδρα την Κερύνεια.
Κατά την έναρξη της εισβολής της Τουρκίας
στις 20 Ιουλίου 1974, η 33η Μοίρα βρισκόταν προσωρινά στη Λευκωσία
και ένας λόχος της διατάχθηκε να καλύψει
το αεροδρόμιο Λευκωσίας και οι υπόλοιποι δυο λόχοι υπό τον Κατσάνη να μεταβούν στο
χώρο διασποράς της μονάδας στο Μπέλλα-Πάις Κερύνειας. Καθ' οδόν μετά την
Κλεπίνη, η αυτοκινητοπομπή προσβλήθηκε από τουρκικά αεροσκάφη τα οποία
κατέστρεψαν το σύνολο των οχημάτων, αναγκάζοντας τους καταδρομείς να διανύσουν
τα τελευταία χιλιόμετρα πεζοί.
Την νύχτα της 20ης Ιουλίου και σε
συνεργασία με τις 31η, 32η και 34η μοίρες, η 33η Μοίρα επιχείρησε
στα μετόπισθεν των τουρκικών δυνάμεων με στόχο την κατάληψη του στρατοπέδου των
Τούρκων αλεξιπτωτιστών στο ύψωμα Κοτζά Kαγιά που βρίσκεται πάνω από το χωριό
Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα. Το ύψωμα αυτό στις παρυφές του Πενταδάκτυλου ήταν στρατηγικής
σημασίας καθότι ο έλεγχός του θα απέκοπτε την κύρια οδική αρτηρία Κερύνειας -
Λευκωσίας.
Η αποστολή της 33ΜΚ κατά την
επιχείρηση ήταν να καταλάβει τη θέση Πετρομούθια. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι
καταδρομείς προσέγγισαν το τουρκικό στρατόπεδο από τρεις πλευρές και ακολούθησε
σφοδρή μάχη εκ του συστάδην, γνωστή ως Μάχη του Κοτζά Καγιά, που κατέληξε στην
ολοκληρωτική κατάληψη του στρατοπέδου. Το πρωί της 21ης Ιουλίου όμως, κάτω από
συνεχείς τουρκικές αντεπιθέσεις, οι καταδρομείς αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν
εξαιτίας της έλλειψης πυρομαχικών και της απουσίας ενισχύσεων πεζικού.
Είχε ξημερώσει η 21η
Ιουλίου 1974, ήταν ημέρα Κυριακή, όπως σήμερα πενήντα χρόνια μετά. Ώρα 9η. Στη
δεξιά πτέρυγα της 33 Μοίρας Καταδρομών, ο Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης,
προσπαθεί να εξουδετερώσει την τουρκική αντίσταση βοηθούμενος από τέσσερις
καταδρομείς.
Άλλες ομάδες καταδρομέων κάλυπταν πιο πίσω, χωρίς όμως οπτική επαφή με το
σημείο, προφανώς λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους στη συγκεκριμένη περιοχή του
Αγίου Ιλαρίωνα.
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ο Διοικητής
της Μοίρας σηκώνεται και προσπαθεί να λάβει προωθημένη θέση μάχης. Και ενώ όλοι
στόχευαν μπροστά προς το μέρος των Τούρκων εισβολέων, σφαίρα ελεύθερου
σκοπευτή, προερχόμενη από την άλλη πλευρά του βράχου, κτυπάει το Διοικητή από
αριστερά.
Τη στιγμή που ο Γεώργιος Κατσάνης έπεφτε
στο έδαφος, συνεχείς ριπές αυτομάτων όπλων γάζωναν κυριολεκτικά το σημείο εκείνο
για αρκετά λεπτά. Η προσπάθεια να στραφούν τα πυρά των συμπολεμιστών του προς τα αριστερά, έφεραν το αντίθετο
αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι τους καθήλωσαν με καταιγισμό πυρών και ο βράχος έγινε διάτρητος από τις εκατοντάδες
σφαίρες που δέχθηκε.
Επανειλημμένες και απεγνωσμένες προσπάθειες δυο καταδρομέων
από την ομάδα των τεσσάρων να προστρέξουν και να βοηθήσουν το Διοικητή απέβησαν άκαρπες, με αποτέλεσμα να
κινδυνεύσουν άμεσα. Ένας απ’ αυτούς, στην τελευταία προσπάθειά τους, τραυματίζεται και
αποχωρεί. Για δεκαπέντε λεπτά, όλοι αμήχανοι, απεγνωσμένα προσπαθούν ν’ αποφύγουν το θάνατο,
ώσπου οι καταδρομείς διέφυγαν από το φονικό σημείο.
Η μάχη κράτησε για άλλες δυο ώρες σε
άλλα σημεία του Αγίου Ιλαρίωνα, χωρίς οι Καταδρομείς να κατορθώσουν να προχωρήσουμε προς το σημείο όπου βρισκόταν το
νεκρό σώμα του Διοικητή, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν τα τμήματα που άρχισαν
εντωμεταξύ να οπισθοχωρούν.
Όσο περνούσε ο χρόνος , όλοι συνειδητοποιούσαν τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο
γενναίος πολεμιστής, ο άξιος Διοικητής, είχε περάσει την πύλη των αθανάτων. Το ηρωικό σώμα του Γεωργίου
Κατσάνη έμεινε για 46 χρόνια άταφο στον Πενταδάκτυλο, στις άγριες κορφές
του Αγίου Ιλαρίωνα και το 2020 έγινε η κηδεία και η ταφή των ιερών του οστών.
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά τη θυσία του , εκτός από την αυτονόητη τιμή στον
ήρωα, στον ατρόμητο Διοικητή της 33ης Μοίρας, στη διαφύλαξη και στη διαιώνιση
της μνήμης τους, χρωστάμε, όπως λένε οι συμπολεμιστές του, στον Γεώργιο Κατσάνη την Κερύνεια και την
Κύπρο ελεύθερη ! Αθάνατος ο ήρωάς μας!
Η ομιλία στην εκδήλωση μνήμης
Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου να καθαρίσουμε το δικό μας.....
Τους παρακάτω στίχους τους έγραψε ο Κώστας Μόντης για τον Γρηγόρη Αυξεντίου, αλλά ταιριάζουν για όλους του ήρωες της Κύπρου που αντιστάθηκαν στον Αττίλα και στον ειδικά στον Γεώργιο Κατσάνη που σαν σήμερα το 1974 πέρασε στην αθανασία !
Η τουρκική πολιτική επανάκτησης της Κύπρου 1956-2024, διά στόματος του αρχιτέκτονά της, Δρος Νιχάτ Ερίμ
Ιούλιος 2024. Ελλάδα.
Στις 26 Νοεμβρίου 2016 η τουρκική ιστοσελίδα www.foreignpolicy.org.tr ανήρτησε θύμησες του Δρος Νιχάτ Ερίμ, που είχαν δοθεί στο «Foreign Policy» σε μια ειδική συνέντευξη.
Το Χρονικό των γεγονότων της εισβολής (20 Ιουλίου – Οκτώβριος 1974)
Απόσπασμα από το βιβλίο του Τάσου Χατζηαναστασίου, Κύπρος και Μεταπολίτευση, το σύμπλεγμα της ήττας, Εναλλακτικές Εκδόσεις 2004.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)