Στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

 

Βασίλης Αϊβαλιώτης

 

Ομιλία στην εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

 

Αγαπητοί συμπατριώτες, είμαστε εδώ σήμερα για να σκεφτούμε τον Μιχάλη μας, να γνωρίσουμε ένα βιβλίο που γεννήθηκε από την αγάπη μας γι’ αυτόν και να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε στα χνάρια του.

 

Ας μιλήσουμε πρώτα για το βιβλίο με τίτλο Μιχάλης Χαραλαμπίδης

 

Το βιβλίο αυτό το βλέπουμε πλέον ως ένα πρώτο μόνιμα αναμμένο καντήλι στη μνήμη του. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν κι άλλα με άλλο περιεχόμενο.

Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024, ημέρα της κηδείας του Μιχάλη στο Αετοχώρι, ακούγοντας τα όσα καίρια λέγονταν μπροστά στο φέρετρό του. Η υλοποίησή του ξεκίνησε γρήγορα και ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο μήνες.

Ο Φάνης Μαλκίδης ήταν ο μαγνήτης που έλκυσε τα κείμενα και το ΠΑΚΕΘΡΑ ο εργάτης που δούλεψε για να τους δώσει την 303 σελίδων συντεταγμένη μορφή τους.

 

Τι περιέχεται στο βιβλίο αυτό;

Το βιβλίο ανοίγει με ένα κείμενο του Φάνη Μαλκίδη 62 σελίδων για τον βίο, τον χαρακτήρα και το σύνολο των βιβλίων του Μιχάλη Χαραλαμπίδη  (τα οποία, αν ήμασταν τολμηροί, θα μπορούσαμε να τα δούμε ως ένα είδος Καινής Διαθήκης για τον ελληνισμό του σήμερα και του αύριο) και κλείνει με ένα κείμενο 13 σελίδων του Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη, προσώπου πολύ κοντά στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Ενδιάμεσα περιλαμβάνονται 153 κείμενα από πρόσωπα και φορείς ως εξής:

·        14 από το τρισάγιο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών (28-3-2024) και την εξόδιο ακολουθία στο Αετοχώρι (30-3-2024).

·        30 φορέων εντός και εκτός Ελλάδος και

·        109 προσώπων εντός και εκτός Ελλάδος.

Μεταξύ τους κείμενα από Ασσυρίους, Αρμενίους, Κούρδους, Κατωιταλιώτες και Τούρκους, από Αυστραλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες, Κύπρο, Ρωσία και Τουρκία.

Β. ΕΝΑ ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΑΠΟΝΤΑ;

 

Τι μπορούμε να κάνουμε αν μας συνεπαίρνουν οι σκέψεις, οι προτάσεις, ο αγώνας αυτής της φλεγομένης και ου καιομένης βάτου που ονομαζόταν Μιχάλης Χαραλαμπίδης, χωρίς να θελήσουμε να τον «αγιοποιήσουμε» (γιατί αυτός είναι ένας δοκιμασμένος δρόμος για να ξεμπερδεύουμε με πρόσωπα που πολύ μας υπερβαίνουν…..).

 

Όλα τα παρακάτω αναφέρονται χωρίς κάποια επεξήγηση, ανάλυση, δρομολόγηση.

·        Πρώτον γιατί αυτό είναι κάτι που μπορεί ⎼και πρέπει⎼ να γίνει σε σχεδιασμένες γι αυτόν τον σκοπό συναντήσεις ενδιαφερομένων (και διατεθειμένων να αφιερώσουν χρόνο…) και

·        Δεύτερον γιατί ο ομιλών δεν έχει τα εφόδια να προσεγγίσει το θέμα αυτό με στοιχειώδη πληρότητα.

 

Β1: Ας μιλήσουμε πρώτα για τα δύσκολα

Να υλοποιηθούν δηλαδή (λίγα; πολλά; όσα μπορέσουμε;) από τα αναλυτικά οράματά του για τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή.

 

Αναγνωρίζουμε ότι αυτά σχετίζονται:

·        Με τη βούληση, την αποδοχή ή απόρριψη, τον σχεδιασμό τέλος από τους εκλεγμένους κυβερνήτες μας

·        Με την ευκταία αποδοχή των αρετών του εκλιπόντος από όσους εργαστούν (ανιδιοτέλεια, προσήλωση σε σκοπούς, σταθερές θέσεις….)

·        Με τις ανθρώπινες αδυναμίες και προσωπικά συμφέροντα προσώπων κάθε κατηγορίας (καριέρες μπορούν να στηθούν με τις ιδέες του…)

Σ’ αυτόν τον δύσκολο και ατέρμονα στίβο θα κριθεί αν όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν για τον Μιχάλη θα έχουν κάποια συνέχεια στον χρόνο που κυλάει και ερωτήματα όπως τα παρακάτω θα (επανα)τεθούν.

 

·        Πώς προσεγγίζουμε το (εν πολλοίς απολεσθέν) θέμα της ενσωμάτωσης της ελληνικής επαρχίας;

·        Πώς θα προβληθούν η αγροφιλία και τα έξοχα προϊόντα της ελληνικής γης;

·        Θα αναθερμανθεί το θέμα της ίδρυσης μιας νέας εμβληματικής πόλης απαλλαγμένης από τις παθογένειες των σύγχρονων πόλεών μας;

·        Πώς θα ενισχυθούν οι δεσμοί μας με τους Κατωιταλιώτες;

·        Πώς θα προχωρήσει το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των ανατολικά του Αιγαίου Ελλήνων και των άλλων λαών της Εγγύς Ανατολής από περισσότερα Κοινοβούλια και Κυβερνήσεις;

·        Πώς θα αναλύεται και θα παρουσιάζεται το «τουρκικό πρόβλημα»;

Πολλά παρόμοια ΠΩΣ μπορεί να ακολουθήσουν, ΠΩΣ που προκύπτουν από τα γραπτά του, αλλά και ένα νέο και απολύτως καίριο:

·        Πως θα διαδοθούν οι ιδέες του στους νέους Έλληνες και Ελληνίδες;

 

Β2: Τώρα, ας πάρουμε μιαν ανάσα, ας μιλήσουμε για τα σχετικά εύκολα:

Για το πώς δηλαδή μπορούμε και πρέπει να τιμήσουμε τον άνθρωπο και την κληρονομιά που μας άφησε.

Ας αναφέρουμε κάποιες σκέψεις άλλες απλές και άλλες πιο σύνθετες.

 

·        Σε σακιά ζεόλιθου και σε συσκευασίες κάποιων τροφίμων μια φράση του

·        Σε παγκάκια πλατειών σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας πινακιδούλες με τ’ όνομα και μια φράση του

·        Σε σχολεία της χώρας αίθουσες (ή ολόκληρα σχολεία) με τ’ όνομά του

·        Σε πόλεις που τον χάρηκαν και τον επαίνεσαν ένας δρόμος/μια πλατεία με τ’ όνομά του και πληροφορίες για τον βίο του (όπως οι Κούρδοι στο Κομπάνι…)

·        Στην Εγνατία μια γέφυρα με τ’ όνομά του

·        Αδελφοποίηση χωριών και πόλεων που νοιάζονται με αντίστοιχες της ελληνόφωνης Κάτω Ιταλίας (που γοήτευσε και γοητεύτηκε από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη)

·        Σε πανεπιστήμια (στην Ελλάδα και αλλού) μια έδρα, ένα κτήριο με τ’ όνομά του.

 

Στα παραπάνω ενδεικτικά, μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα, κι άλλα……………….

θαυμασμός και αγάπη και αίσθημα οφειλής να υπάρχει.

 

Κλείνοντας ευχαριστούμε θερμά τους Συλλόγους Ποντίων της Αλεξανδρούπολης που διοργάνωσαν τη σημερινή μας συνάντηση και όλους σας για τη εδώ παρουσία σας.