Ιανουάριος 1878: Όταν ο Ρωσικός στρατός απελευθέρωνε την Αλεξανδρούπολη από τους Οθωμανούς

Θ. Μαλκίδης


Ο Ρωσικός Στρατός στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1877-1878 και η Αλεξανδρούπολη 

Το παρακάτω κείμενο του Θεοφάνη Μαλκίδη στην ελληνική και στη ρωσική γλώσσα συμπεριλήφθηκε στο επίσημο πρόγραμμα τελετής αποκαλυπτηρίων του μνημείου για τους Ρώσους αξιωματικούς και στρατιώτες που πέθαναν στην Αλεξανδρούπολη το 1878. 

   Η κήρυξη του πολέμου από τη Ρωσία στο Οθωμανικό κράτος την 11η Απριλίου 1877 αποτέλεσε καθόρισε σημαντικά τις εξελίξεις στα Βαλκάνια.Ο πόλεμος ξεκίνησε στην περιοχή της Πλέβνα η οποία αποτελούσε το κλειδί για την είσοδο του ρωσικού στρατού, στον οποίο συμμετείχαν και Έλληνες, στο νότιο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου. Η αντίσταση του Οθωμανικού στρατού δεν ήταν αρκετή για να ανακόψει τη κάθοδο των Ρώσων, με αποτέλεσμα εννέα μήνες αργότερα, στις 10 Ιανουαρίου 1878, ο στρατηγός Σκόβελεφ με το επιτελείο του εισέρχεται στην Αδριανούπολη.

  Η προέλαση του Ρωσικού στρατού συνεχίζεται και λίγο αργότερα τα στρατεύματα φτάνουν στον Άγιο Στέφανο, προάστιο της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας τότε του Οθωμανικού κράτους. Αυτό ανάγκασε τους Οθωμανούς Τούρκους να ζητήσουν ανακωχή με τους Ρώσους, ανακωχή η οποία υπογράφτηκε την 31η Ιανουαρίου 18 Ιανουαρίου, ενώ την 19η Φεβρουαρίου ακολούθησε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η οποία δημιούργησε νέα δεδομένα στο Βαλκανικό χώρο. Παράλληλα ένα τμήμα του Ρωσικού στρατού ακολούθησε νοτιοδυτική πορεία και έφτασε στην Αλεξανδρούπολη- τότε ονομαζόταν Δεδεαγάτς- την οποία απελευθέρωσε την 18η Ιανουαρίου 1878. Ο Ρώσος στρατιωτικός διοικητής Στάμποκ διορίζει πολιτικό διοικητή τον Ιωάννη Φιμερέλλη, ο οποίος ζητά την ανάληψη μελέτης ρυμοτομικού σχεδίου της Αλεξανδρούπολης, αφού στις ρωσικές δυνάμεις συμπεριλαμβανόταν και το 9ο Σύνταγμα Μηχανικού.

   

Η πρόταση για να γίνει ρυμοτομικό σχέδιο στην Αλεξανδρούπολη αποτέλεσε μία σημαντική τομή στην εξέλιξη της πόλης. Η στρατηγική της θέση, η ύπαρξη του λιμένα, μέσω του οποίου γινόταν όλες οι μεταφορές, θα συνδυαζόταν πλέον με ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ρυμοτομικό σχέδιο.

  Ο Ρώσος στρατιωτικός διοικητής Στάμποκ διατάσσει το σχεδιασμό της Αλεξανδρούπολης, που υλοποιήθηκε από τους Μηχανικούς του 9ου Συντάγματος, οι οποίοι στηρίχθηκαν στο σχέδιο της Οδησσού. Μίας πόλης που χτίστηκε από Έλληνες, και την περίοδο που ο ρωσικός στρατός βρισκόταν στην Αλεξανδρούπολη είχε Έλληνα κυβερνήτη, τον Γρηγόριο Μαρασλή. Η Οδησσός ήταν επίσης η πόλη όπου το 1814 δημιουργήθηκε η Φιλική Εταιρεία, η οργάνωση που προετοίμασε την απελευθέρωση της Ελλάδας.

   Το 9ο Σύνταγμα Μηχανικού παρουσίασε ένα εξαιρετικό σχέδιο που έλαβε υπόψη του τη θέση της πόλης της Αλεξανδρούπολης στο χώρο αλλά και στο χρόνο και καθόρισε την μετέπειτα εξέλιξή της. Η πόλη αναδείχθηκε και επεκτάθηκε με ένα σχέδιο με ευθείες και μεγάλες οδούς, με λεωφόρους και με πλατείες, δίνοντας βαρύτητα στην υπέροχη θέα προς τη θάλασσα. Επίσης, οι Ρώσοι πραγματοποίησαν την ύδρευση της πόλης, και προετοίμασαν την υλοποίηση του συμβόλου της πόλης, του Φάρου ο οποίος κατασκευάστηκε από την γαλλική εταιρεία Φάρων και Φανών και λειτούργησε την 1η Ιουνίου του 1880. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του Ρωσικού στρατού στην Αλεξανδρούπολη που κράτησε εννέα μήνες, αξιωματικοί και στρατιώτες προσβλήθηκαν από την ασθένεια του τύφου και πέθαναν 30 από αυτούς. Οι αξιωματικοί ενταφιάστηκαν στο τμήμα της οδού Μαυρομιχάλη, μεταξύ των οδών Αίνου και Βισβύζη (περιοχή 2ου Δημοτικού Σχολείου), ενώ οι στρατιώτες στο στρατόπεδο το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Μαΐστρου.

   Η τιμητική επιγραφή στη μνήμη των Ρώσων που βρέθηκε στο χώρο ταφής των αξιωματικών γράφει τα εξής: «ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ 9ΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΑΡΟΙΝΓΕΡΜΑΝ ΛΑΝΣΚΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΕΣΑΝ ΧΤΥΠΗΜΕΝΟΙ ΑΠΌ ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΟΥ ΤΥΦΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ ΤΗΝ 1ην ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1878».

Η απόδοση τιμής από την Αλεξανδρούπολης στη μνήμη των Ρώσων αξιωματικών και στρατιωτών του 9ου Συντάγματος της 3ης Μεραρχίας, που έχασαν τη ζωή τους και ενταφιάστηκαν εδώ, καθώς και στους Ρώσους του Συντάγματος Μηχανικού που σχεδίασαν το ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης, αποτελεί χρέος και καθήκον. Αποτελεί ένα δείγμα επιβεβαίωσης των στενών δεσμών φιλίας και συνεργασίας μεταξύ του Ελληνικού και Ρωσικού Λαού.

*****

Феофанис Малкидис

Александруполи. 

Объявление войны 11 апреля 1877 года Россией Османской империи определило развитие событий на Балканах. Война разразилась в районе Плевны, которая являлась для русской армии ключом к югу Балканского полуострова. Расстановка сил на тот момент складывалась не в пользу турков и сопротивление османской армии было недостаточным чтобы остановить русских, в результате чего, спустя девять месяцев генерал Скобелев приблизился к Адриануполи, где 10 января 1978 года дислоцировался со своим штабом, открывая пути к сердцу Оттоманской империи  - Константинополю.

Άγιος Ευγένιος πολιούχος Τραπεζούντας

Θ . Μαλκίδης 

Μαρτύριο και Μνήμη Αγίου Ευγενίου και των συναθλητών του Αγίου Κάνδιδου, Αγίου Ουαλεριανού και Αγίου Ακύλα. 

Η 21η Ιανουαρίου είναι η ημέρα μνήμης  του μαρτυρίου του  πολιούχου της Τραπεζούντας Αγίου  Ευγενίου,  όπως και ημέρα μνημοσύνου των συναθλητών του που επίσης μαρτύρησαν,  Αγίου Κάνδιδου, Αγίου Ουαλεριανού και Αγίου Ακύλα. Είναι μία ημέρα που μας φέρνει στη θύμηση  το μεγαλείο του Πόντου, της Τραπεζούντας και της Ρωμανίας, το θάρρος των Αγίων μας, τη ζωντανή πίστη μας. 

Τα παραπάνω συναισθήματα ενισχύονται ακόμη περισσότερο 
όταν έρχεσαι  στο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Ευγένιου και της Ρωμανίας στη Θράκη, όπου νιώθεις ότι ακουμπάς την Ορθοδοξία και τα πατρικά χώματα. Εκεί δηλαδή όπου είναι οι Άγιοι μας, οι ήρωες μας, οι πρόγονοί μας. Νιώθεις ότι έρχεσαι σε ένα χώρο δικό σου, όπου ο πατέρας σου είναι ο Άγιος Ευγένιος και η εκκλησία του το σπίτι σου. Στον ψαλμό του Αγίου Ευγένιου περιγράφεται αυτή η πολύ όμορφη σχέση της ορθοδοξίας με την πορεία του έθνους μας. Τραπεζούντα, μνήμη, μάρτυρας, Ευγένιος. Εκπληκτικές λέξεις, που η κάθε μία κρύβει τον πλούτο της ιστορικής μας διαδρομής και της ορθοδοξίας, της Ρωμηοσύνης και του Ελληνισμού. Πόντος, Ρωμανία, Τραπεζούντα, μνημόσυνο, μνήμη, δηλαδή α-λήθεια, μαρτυρώ, καλό γένος, Ευγένιος. 

Από αυτά εμπνεύστηκαν και συνεχίζουν να εμπνέονται πολλοί, χιλιάδες άνθρωποι για να φτιάξουν θαυμάσιες εκκλησίες, ναούς στο σχήμα του ουρανού όπως  γράφει ο Ελύτης,   ωραίες εικόνες όπως αυτή του Αγίου Ευγενίου από  τον  αείμνηστο  Νίκο Μαστορόπουλο, ωραίες πόλεις όπως η σχεδιαζόμενη Ρωμανία- ο Πλάτωνας έλεγε ότι οι πόλεις έχουν τα πρότυπά τους στον ουρανό- και γράμματα όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Όταν πιστέψουν οι άνθρωποι σε άλλες “αξίες”, στα χρήματα και όταν αυτά εξαφανίζονται από που μπορούν να κρατηθούν; Από που πρέπει να αντλήσουν τώρα δύναμη οι Έλληνες και οι Ελληνίδες;

Η μόνη διέξοδος από το σημερινό αδιέξοδο είναι η πίστη μας. Μπορούμε να κρατηθούμε από τους Αγίους μας και τους ήρωές μας, τους προγόνους μας, οι οποίοι μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν και δίνουν το αίμα τους κάθε μέρα, ξανά και ξανά. Από τον Άγιο Ευγένιο και τους συναθλητές του, τον Άγιο Κάνδιδο, τον Άγιο Ακύλα, τον Άγιο Ουαλεριανό, που έπραξαν αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Για τις ψυχές των προγόνων μας και τις ζωές των απογόνων μας.



Ο Άγιος Ευγένιος Τραπεζούντος και η λατρεία του στην Ελλάδα. 

Επιλογή κειμένων- φωτογραφιών- μουσικής Δέσποινα Στεφανίδου για τον Μορφωτικός Όμιλος Ποντίων Μεσημερίου 
"Αργοναύτες" (2017).




Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ενημέρωση στον προαύλιο του ναού του Αγίου Ευγενίου Ρωμανίας από τον Χρόνη Αμανατίδη

Αλέξανδρος Υψηλάντης: «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Θ. Μαλκίδης

Μέρος της εισήγησης στο Συνέδριο  «1000 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ - ΚΥΡΙΟΤΕΡEΣ ΠΤΥΧΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΡΩΣΙΑΣ». Μόσχα- Ρωσία. 

    

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1792 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, και της Ελισάβετ το γένος Βακαρέσκου, γόνος εύπορης και ισχυρής οικογένειας του Βυζαντίου με καταγωγή από τα Ύψαλα της Τραπεζούντας. 

Ο ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης και γραμματέας του Δημήτριου Υψηλάντη, αρχιστράτηγου και αδελφός του αρχηγού της Επανάστασης, Ιωάννης Φιλήμονας αποτελεί σημαντική πηγή για την διαδρομή της οικογένειας Υψηλάντη. Ο Φιλήμονας αναφέρει ότι η οικογένεια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης κατέφυγε στην αυλή των Κομνηνών της Τραπεζούντας, μαζί με άλλες ισχυρές οικογένειες της αυτοκρατορίας (οικογένεια Μουρούζη, κλπ).


Το 1810 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα όπου στη μάχη της Δρέσδης, (27 Αυγούστου 1813), έχασε το δεξί του χέρι. Το 1814-1815 συμμετείχε ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας στο Συνέδριο της Βιέννης με τον βαθμό του υποστράτηγου.

Οι δημιουργοί της Φιλικής Εταιρίας και οι πρώτοι μυημένοι θεωρούσαν τον Υψηλάντη ως σημαντική προσωπικότητα για την επιτυχία της μυστικής οργάνωσης, η οποία είχε στόχο την απελευθέρωση του υπόδουλου ελληνικού στοιχείου.
Με την ανάληψη της αρχηγίας της Φιλικής Εταιρείας ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τη σημαία της Επανάστασης, στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδοντας την προκήρυξη της Επανάστασης με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», μία προκήρυξη με μεγάλο ουσιαστικό και συμβολικό περιεχόμενο
.


Στις 17 Μαρτίου 1821 ο Υψηλάντης, έχοντας οργανώσει ένα γενικό σχέδιο για την Επανάσταση αποτελούμενο από 23 μέρη καθώς και σχέδιο καταστροφής του τουρκικού στόλου στην Κωνσταντινούπολη, υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στο Βουκουρέστι αντιμετωπίζοντας το στρατό τριών πασάδων στο Γαλάτσι, το Δραγατσάνι, τη Σλατίνα, το Σκουλένι και το Σέκο.

Ο Ιερός Λόχος μετά τη μάχη του Δραγατσανίου στις 7 Ιουνίου 1821 και ο Υψηλάντης μαζί με υπολείμματα του στρατού, υποχώρησαν προς τα αυστριακά σύνορα, ενώ οι συμμαχητές του Υψηλάντη Γεωργάκης Ολύμπιος και Ιωάννης Φαρμάκης θα δώσουν την τελευταία μάχη στη Μονή Σέκου.

Ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε για έξι χρόνια, απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827, και δύο μήνες μετά, στις 19 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη, τις στιγμές που ο φίλος επίσης προδομένος και τελικώς δολοφονημένος Ιωάννης Καποδίστριας, αναλάμβανε τις τύχες της Ελλάδας.

Ο Υψηλάντης, όπως γράφει ο ιστορικός της Επανάστασης Σπ. Τρικούπης, «είναι παράδειγμα πατριωτισμού, θυσίασε τη λαμπρή του θέση στον αυτοκράτορα, δαπάνησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, έγινε όμως υποχείριος ιδιοτελών, ραδιούργων, κακόβουλων και προδοτών, αναγκαζόμενος να αγωνίζεται για να σώσει τη ζωή του…. Η μνήμη του Υψηλάντη, θα μείνει αιώνια τιμημένη για όσα επιχείρησε με θάρρος και κινδύνους, για όσα έπαθε για χάρη της πατρίδας και για την τελική ευνοϊκή έκβαση του Αγώνα που τον άρχισε πρώτος».


Τον Αγώνα απελευθέρωσης θα τον κλείσει ο αδελφός του, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο πιο ανιδιοτελής άνθρωπος, σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη στις 12 Σεπτεμβρίου 1829 στην Πέτρα της Βοιωτίας, ενώ για να τιμηθεί ο Υψηλάντης, το φιλελληνικό κίνημα των ΗΠΑ, έδωσε το 1826 το όνομά του σε μία πόλη στο Μίσιγκαν.....





Υ.Γ. Η υπενθύμιση της ημέρας  θανάτου του Αλέξανδρου Υψηλάντη σαν σήμερα το 1828, αποτελεί ελάχιστο μνημόσυνο στο πρόσωπό του, όπως και στο πρόσωπο του αδελφού του Δημήτριου καθώς και όλης οικογένειας Υψηλάντη. Μνημόσυνο φιλοπατρίας, πίστης στο Θεό, ανιδιοτέλειας, προσφοράς, αγωνιστικότητας, αλληλεγγύης, Ελληνικότητας, αξίες και αρχές, οι οποίες  σήμερα είτε έχουν ποινικοποιηθεί, είτε τείνουν να εξαφανισθούν........ 

Χραντ Ντινκ- Հրանդ Տինք -Hrant Dink:1.500.000 +1

Θ. Μαλκίδης 

Χραντ Ντινκ:Ένα ακόμη θύμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων  

Με εμπνέει ως άνθρωπο ο συνεπής αγώνας του Αρμενικού λαού, της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας για την ιστορία του και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Για αυτό και έχει αποτελέσματα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Τα οποία  είναι πολλά, αλλά επειδή έχει μαζί του  την αλήθεια και το δίκαιο, είναι νικηφόρος. 

Έχω δει πολλά δείγματα της προσπάθειας αυτής, για το πως δηλαδή  ο αγώνας αναγνώρισης μπορεί να είναι δυνατός πνευματικά και ηθικά. Να μπορεί  δηλαδή να παλέψει το σκοτάδι, τις δολοφονίες, το ψέμα, την προπαγάνδα. 

Ωστόσο, δύο γεγονότα, είναι αυτά που ξεχωρίζω τον τελευταίο χρονικό διάστημα, που δείχνουν ότι ο Αρμενικός λαός, έχει μεγάλη αίσθηση της ιστορικής του πορείας και διαθέτει, κυρίως,  αυτοσεβασμό.
Η αγιοποίηση των 1.500.000 θυμάτων της Γενοκτονίας ήταν το πρώτο.   Βρέθηκα, στην τελετή αυτή στο Ερεβάν τον Απρίλιο του 2015 και πρέπει να γράψω ότι  ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. 

Το δεύτερο ήταν η δολοφονία του Χράντ Ντίνκ, του Αρμένιου αγωνιστή δημοσιογράφου της εφημερίδας Agos της Κωνσταντινούπολης.  Τώρα οι Αρμένιοι έχουν 1.500.000 θύματα συν ένα. Τον Χράντ.  Ο Τουρκικός Φασισμός νόμιζε ότι με τη δολοφονία του τον Ιανουάριο του 2007, θα τελείωναν με  τον αγώνα Δικαιοσύνης. Πέτυχε βεβαίως ακριβώς το αντίθετο. Το μαρτυρούν οι διαδηλώσεις στην Τουρκία την ημέρα της δολοφονίας του και  την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας,το μαρτυρούν οι αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας, το δείχνουν οι νέοι αγωνιστές, όπως ο Γκάρο Παϊλάν, που μιλά στη Τουρκική βουλή για τη Γενοκτονία!

Ο  Μάρτιν Λούθερ Κινγκ  έλεγε πως όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην Ανάσταση του έθνους του.  
Και είναι βέβαιο ότι ο Χράντ Ντίνκ έχει συμβάλλει στο ποθούμενο.  Στη δικαίωση δηλαδή, την απελευθέρωση  και την Ανάσταση του Αρμενικού έθνους. 

Հրանդ Տինք։ 1.500.000+1  

Theofanis Malkidis Hrant Dink: 1.500.000 +1

Η απούσα Θράκη

Θ.Μαλκίδης

Η απούσα Θράκη από τα σχολικά βιβλία.

Εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον εμείς έχουμε μνήμη από τα πρώτα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, ξέρουμε πως έχουν ειπωθεί πολλά ψέματα για τη Θράκη. Ψέματα που ο Νίκος Γκάτσος τα απέδωσε πολύ εύστοχα σε στίχους που τραγουδήθηκαν από τη γενιά μας.

Ψέματα που ονομάστηκαν ανάπτυξη, εξέλιξη, αποκέντρωση, περιφερειακή ανάπτυξη, έξοδο από την απομόνωση, πολιτική και ενδιαφέρον για τη Θράκη.Αυτά τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», φαίνονται και από τη θέση που έχει η Θράκη και η ιστορία της  στα σχολικά βιβλία. Προκλητικά απούσα, όπως άλλωστε και αυτή του Πόντου, της Ιωνίας, της Καππαδοκίας. 

Ενδεικτικά και μόνο - η αναφορά μας για την απούσα Θράκη από τα σχολικά βιβλία θα συνεχιστεί- καταγράφουμε το βιβλίο της ιστορίας της Στ ΄δημοτικού.

Στην ιστορία του Νεότερου και Σύγχρονου κόσμου, όπως επιγράφεται το βιβλίο, αναλύονται μία σειρά από θέματα, τα οποία μαθητές και μαθήτριες θα πρέπει να κρατήσουν ως σημαντική γνώση για τον πλανήτη και τον Ελληνισμό.

Στις 238 σελίδες του βιβλίου υπάρχουν τέσσερις αναφορές για τη Θράκη, που περιορίζονται σε έξι σειρές και μερικές λέξεις (!!!).

Συγκεκριμένα, στη σελίδα 166 υπάρχουν έξι προτάσεις για τη Θράκη ως ακμαίο κέντρο του Ελληνισμού, στη σελίδα 187 γράφονται οι λέξεις «οι Βούλγαροι κράτησαν τη Δυτική Θράκη», στη σελίδα 191 υπάρχει η αναφορά «η Ελλάδα κέρδισε τη Δυτική και την Ανατολική Θράκη» και στη σελίδα 200 αναφέρονται οι λέξεις «Η Ελλάδα αποσύρθηκε από την Ανατολική Θράκη….και δέχτηκε πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, που εγκαταστάθηκαν στη Δυτική Θράκη».

Καμία αναφορά για το ρόλο της Θράκης στην Επανάσταση, στο Μακεδονικό αγώνα, για τη Γενοκτονία που υπέστησαν οι Έλληνες στη Θράκη, ούτε βεβαίως για αγώνες και θυσίες και για πως «κερδήθηκε» η Ανατολική και Δυτική Θράκη (υπονοείται ότι μπορεί να και έγινε στο Λόττο, στο Λαχείο, σε κλήρωση στο Ίντερνετ για να μην υπάρξουν προκλήσεις.....).

Το σχέδιο ανάπτυξης της Θράκης περνά πέραν των  υποδομών και από την αυτογνωσία, τη Θρακική γνώση.

Εκεί θεωρούμε ότι, μεταξύ των άλλων, θα κριθεί κατά πόσο αυτή η περιοχή που μέσα σε 40 χρόνια έχει απωλέσει το μισό πληθυσμό της θα επιβιώσει.

Γιατί υποδομές χωρίς ανθρώπους, υλική ανάπτυξη χωρίς υποκείμενα γνώστες της ιστορίας, Θράκη χωρίς Έλληνες με γνώση της Θράκης δεν έχει μέλλον.

Υ.Γ. Εδώ και χρόνια εντός και εκτός Ελλάδας αναδεικνύω τα παραπάνω ζητήματα, συν την απροκάλυπτη ρατσιστική, εθνικιστική και φασιστική παρέμβαση της Τουρκίας, δια του προξενείου της,  στη Θράκη. Το κόστος είναι αυτονόητο. Μία συνιστώσα του  κόστους αυτού είναι  ότι δύο τουλάχιστον φορές, που γνωρίζω, «κόπηκα» από εισηγητής από τα Παγκόσμια Συνέδρια Θρακών. Οι υπεύθυνοι  πέραν ανατολικά του Έβρου,  κατοικοεδρεύουν και στη Θράκη..... 

Γκάρο Παϊλάν:Μιλώντας για τη Γενοκτονία στην Τουρκική Βουλή!

Θ. Μαλκίδης

Γκάρο Παϊλάν:Μιλώντας για τη Γενοκτονία στην Τουρκική Βουλή!

Εκτιμώ τους ανθρώπους που σε δύσκολες στιγμές επιλέγουν να πουν την αλήθεια, να φερθούν με εντιμότητα, συνέπεια, σοβαρότητα και με θάρρος. Που δε φοβούνται να νιώσουν τη στιγμή «για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», για να χρησιμοποιήσω  τους γνωστούς στίχους. Τους άλλους, όπως είναι αυτονόητο, αυτούς που λένε ψέμματα, που δειλιάζουν και κρύβονται τους αγνοώ. Είναι αυτονόητο ότι αυτοί  δεν καταγράφονται από την ιστορία, αντιθέτως  μένουν  οι Άνδρες, αυτοί που πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα.

Ο Αρμένιος Γκάρο Παϊλάν, ο βουλευτής του HDP, μιλώντας για ακόμη μία φορά  μέσα στην τουρκική βουλή, για τη Γενοκτονία των προγόνων του, των Ελλήνων, των Ασσυρίων, έδειξε πως ένας άνθρωπος της μνήμης και της ιστορίας, πως ένας λαός που διαθέτει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια, πολιτική και πνευματική ηγεσία μπορεί να πετύχει το στόχο του. 

Στη  συνέλευση της 13ης Ιανουαρίου 2017 για την αλλαγή του συντάγματος της Τουρκίας ο  Γκάρο Παϊλάν στην ομιλία του, μίλησε  για τη Γενοκτονία, αναφέρθηκε στους   Αρμένιους βουλευτές της πρώτης οθωμανικής βουλής, λέγοντας  ότι την περίοδο εκείνη το ποσοστό των χριστιανών του κοινοβουλίου ήταν 40% ενώ σήμερα είναι μόλις το 1%. 
Παράλληλα, από το βήμα της βουλής έδειξε την φωτογραφία του Κρικόρ Οντιάν, ο οποίος είχε αναλάβει την σύνταξη του πρώτου συντάγματος της Τουρκίας, που θα εξασφάλιζε τα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες της χώρας ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής και θρησκείας.

Ο Παϊλάν κατά την διάρκεια της ομιλίας του, χρησιμοποίησε, τον όρο Γενοκτονία αναφερόμενος στους Αρμένιους, στους Έλληνες, στους Ασσύριους,  Αρμενίων, Ασσυρίων   που ζούσαν στην Τουρκία.

Για τον όρο   Γενοκτονία ο πρόεδρος  της Βουλής  Αχμέτ Αϊντίν απαίτησε « μην χρησιμοποιούνται  φράσεις που πληγώνουν το έθνος», ενώ ο βουλευτής του Ερντογάν, Μοχάμετ Εμίλ Αγμπάσογλου μίλησε για ιστορική συκοφαντία,  χτύπημα από πίσω, ατιμία και προδοσία.
Μετά από πρόταση και αφού η  συνεδρίαση διακόπηκε για μία ώρα  ζητήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 83 του Συντάγματος, να αφαιρεθεί από τα πρακτικά η φράση που περιλαμβάνει την Γενοκτονία, ενώ  το κοινοβούλιο ψήφισε για την αποβολή του Παϊλάν για τις 3 επόμενες συνεδριάσεις......

Ο Γκάρο Παϊλάν απέδειξε με το λόγο και το έργο του ότι ένα έθνος μπορεί να αντέξει  και να πολεμήσει την προπαγάνδα και την άρνηση καθώς και τα άλλα εμπόδια της Φασιστικής Τουρκίας και να συνεχίσει να αγωνίζεται για τη  δικαίωση. Σε αντίθεση με τους τυφλούς και  τους ευνουχισμένους, όπως τους ονομάζει ο Γιώργος Σεφέρης,  Ελλαδικούς, η  ομιλία, η στάση, η πράξη του Γκάρο Παϊλάν, είναι τα πρότυπα για όλους μας, μηνύματα, Δικαίωσης, Αναγνώρισης, Ζωής και Ανάστασης. Η αλήθεια, η ιστορία, η μνήμη θα νικήσουν!

Garo Paylan’ın ve Ermeni halkının yanındayız!

Οι Συνομιλητές των Δολοφόνων!

Θ. Μαλκίδης

Οι Δολοφόνοι του Σολωμού  Σολωμού και  του Τάσου Ισαάκ, οι συνομιλητές τους για τη "Λύση"!

Η αναφορά της "Πορείας Μνήμης Ισαάκ και Σολωμού", της πρωτοβουλίας για την απόδοση δικαιοσύνης για τις δολοφονίες από το κατοχικό καθεστώς των συμπατριωτών μας το 1996, είναι αποκαλυπτική και δεν έχει διαψευσθεί. 
Ο συνομιλητής των προπαγανδιστών της "Λύσης", δηλαδή της νομιμοποίησης και κατοχής της φασιστικής Τουρκίας επί της Κύπρου, είναι  ο Χαλίλ Σατραζάμ,  συνταγματάρχης εν αποστρατεία και σύμβουλος  του εκπροσώπου των κατακτητών Ακιτζή, για θέματα ασφαλείας. Ο Σατραζάμ,  σύμφωνα με την κατάθεση του ψευτουπουργού και αυτουργού για τη δολοφονία του Σολωμού Κενάν Ακίν,  είναι αυτός που έδωσε  την εντολή για το έγκλημα.

Λίγους μήνες πριν, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στο Παραλίμνι, στο μνημόσυνο των Ισαάκ και Σολωμού, με συγκίνησε η συνάντησή μου με την αδελφή και την κόρη του δολοφονημένου από τους Τούρκους εισβολείς Τάσου Ισαάκ. Μαζί με τον Σολωμού Σολωμού, ο Ισαάκ αποτελεί έναν από τους νέους μάρτυρες που μνημονεύουν τη φασιστική κατάσταση εδώ 43 χρόνια στην Κύπρο. Η κόρη του Τάσου στη συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ζήτησε το αυτονόητο.Να βρεθούν οι δολοφόνοι και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και μαζί με την Αναστασία Ισαάκ όλοι εμείς ζητάμε να βρεθούν, να συλληφθούν και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του Τάσου και του Σολωμού. 

Ζητούμε τη  Θέμις και την Νέμεσις για την Κύπρο που τη δολοφονούν τα φασιστικά Τουρκικά στρατεύματα.Απαιτούμε τη δικαιοσύνη για τους αγνοούμενους, για τους πρόσφυγες, για τον Τάσο, τον Σολωμού, για την Κύπρο, τον Ελληνισμό και την Ελευθερία. 
Οι συνομιλίες με τους δολοφόνους είναι Ύβρις!