Μνήμη Γεώργιου Κανδηλάπτη (Κάνις), ανθυπολοχαγού πεσόντα το 1941 Θεόδωρου Κανδηλάπτη και των Ποντίων προσφύγων στην Νέα Χηλή από τα Πάταρα

Μνήμη Γεώργιου Κανδηλάπτη (Κάνις) και  ανθυπολοχαγού πεσόντα το 1941 Θεόδωρου Κανδηλάπτη

Ο Μορφωτικός σύλλογος Ποντίων Νομού Έβρου "Αλέξιος Κομνηνός" και οι απόγονοι των Παταριανών της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας την επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Πόντιου δάσκαλου Γεώργιου Κανδηλάπτη (Κάνις) , του γιου του ανθυπολοχαγού Θεόδωρου, πεσόντα υπέρ πατρίδος στη Βόρειο Ήπειρο καθώς και των Ποντίων προσφύγων και κατοίκων της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης προερχομένων από τα Πάταρα του Νομού Έβρου.

Η επιμνημόσυνη δέηση θα τελεστεί  στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, ενώ στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί σχετική ομιλία  από τον κ. Φάνη Μαλκίδη

Οι συνεργάτες των Ναζί Τσάμηδες και ο Αλβανικός εθνικισμός

Θ. Μαλκίδης 

Οι συνεργάτες των Ναζί Τσάμηδες, ο Αλβανικός εθνικισμός  και οι συνέταιροι του Ερντογάν Αλβανοί 

Από τη συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό STAR

Η  επαναφορά του "ζητήματος" των Τσάμηδων,  από τον πρωθυπουργό και τα πολιτικά κόμματα  στην Αλβανία, προκαλεί για δύο λόγους: Πρώτον για το θράσος των συνεργατών των φασιστών Ναζί και των συντρόφων του Ερντογάν που  προκαλούν ιστορικά και εθνικά και δεύτερο για τον ελλαδικό φτωχό και  ακατέργαστο πολιτικό λόγο. 

Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, ο αλβανικός εθνικισμός έφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα των συνεργατών των Ιταλών και των Γερμανών Ναζί Τσάμηδων. Το Μάρτιο του 1991 ιδρύθηκε ο «Πολιτικός-Πατριωτικός Σύλλογος «Τσαμουριά» (Camëria), με κύριο σκοπό την αναγνώριση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Τσάμηδων.  Οι Τσάμηδες έχουν ιδρύσει κόμματα το ένα συμμετέχει στη σημερινή κυβέρνηση- ενώ ο  «Σύνδεσμος της Τσαμουριάς» δημιούργησε  100μελή "εξόριστη" βουλή, η οποία έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995. Διατείνονται επίσης ότι έχουν δημιουργήσει τον απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς  «με σκοπό την απελευθέρωση των εδαφών που τους ανήκουν»! 

 Το 1994 η αλβανική βουλή καθιέρωσε ομόφωνα την 27η Ιουνίου κάθε έτους ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων»!  Σε ότι αφορά το ζήτημα των περιουσιών, η αξία τους σύμφωνα με τους Αλβανούς φτάνει περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ με βάση το σύλλογο «Τσαμουριά» η συνολική αξία των περιουσιών στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 340 εκατομμύρια δολάρια, η οποία με την σημερινή αξία υπολογίζεται στα 2,5 δις. δολάρια.

Είναι γεγονός ότι το "ζήτημα" των Τσάμηδων αποτελεί για την αλβανική πλευρά θέμα που ξεπερνά τις εσωτερικές του διαστάσεις και συνδέεται άμεσα με την αλβανική εξωτερική πολιτική (παραστάσεις στους Έλληνες προέδρους της Δημοκρατίας το 2000 και το 2005, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψής τους στην Αλβανία και βεβαίως σήμερα με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Ράμα και τις διαδηλώσεις κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών). 

Η στάση των κατά καιρούς αλβανικών κυβερνήσεων οι οποίες θέτουν το "ζήτημα" στην ελληνική πλευρά θεωρώντας ότι υφίστανται σε όλες τις διαστάσεις του, περιουσίες, αποζημίωση, απόδοση ιθαγένειας, επιστροφή των Τσάμηδων και των απογόνων τους στην Ελλάδα, δεν αποτελεί απλώς διαχείριση ενός θέματος για εσωτερικούς λόγους συνοχής, την ώρα μάλιστα που συζητείται το μέλλον των αλβανικών πληθυσμών στο Κοσσυφοπέδιο, στην πΓΔΜ, στη Σερβία, στο Μαυροβούνιο, στην Ελλάδα.

Από την άλλη η πρόκληση των Τσάμηδων και του αλβανικού εθνικισμού και βεβαίως της καταπάτησης των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου,  έφερε στην επιφάνεια για ακόμη μία φορά το φτωχό λόγο του ελλαδικού συστήματος.  Πολιτικού, κομματικού, διανοητικού. 

Απέναντι στους Ναζί και τους απογόνους τους, απέναντι στους συντρόφους του Ερντογάν,  το πολιτικό και πνευματικό σύστημα ή σιωπά ή ψελλίζει. Θλίψη και απογοήτευση από την  Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής, που δεν τολμά να μιλήσει ούτε για το δίκαιο και την ιστορία, ούτε για τη δολοφονία των προγόνων μας από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους που τώρα μας εγκαλούν, ούτε για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου που διώκονται.......

Στρατιώτης ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΤΡΥΦΩΝ του 213 ΤΠ

ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΤΡΥΦΩΝ 213 ΤΠ 

Ημέρα του Αγίου Τρύφωνα 1η Φεβρουαρίου. 

Συν τοις άλλοις και για να θυμόμαστε εκείνον το 19χρονο φαντάρο της Εθνικής Φρουράς, τον Τρύφωνα Τρύφωνος από τα Λαγουδερά του 1ου Λόχου του 213 Τάγματος Πεζικού της Λευκωσίας που υπηρετούσε σκοπός σε φυλάκιο απέναντι στη Γραμμή Αττίλα στη γειτονιά του Αγίου Κασσιανού της εντός των τειχών Λευκωσίας και τον δολοφόνησαν οι Τούρκοι Κατακτητές πυροβολώντας τον εν ψυχρώ και αναίτια στις 18 Δεκεμβρίου 1983. 

Για τη Μακεδονία, για τον Ελληνισμό, για τη συνέχειά μας!

Θ. Μαλκίδης, Για τη Μακεδονία, για τον Ελληνισμό, για τη συνέχειά μας!

Ὅταν ξεκίνησε ἡ συζήτηση γιὰ τὴν ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, για τη Μακεδονία, οἱ ἐρωτήσεις ἦταν πάρα πολλές. 

Γιατί ἕνα ἀκόμη βιβλίο γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο; Γιατί ἕνα βιβλίο ποὺ νὰ ἀναφέρεται στὸν μέγιστο τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ἀπευθύνεται σὲ νέους; 

Γιατί μία ἔκδοση πού σχετίζεται μὲ ἕνα θέμα πού ἔχει «ξεχασθεῖ;». 

Ποιὸς θὰ ἀσχοληθεῖ καὶ θὰ διαβάσει γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο;

Ὁ χρόνος κύλησε ἀναζητώντας ἀπαντήσεις, ἐνῶ οἱ διαπιστώσεις δημιουργοῦσαν νέα κενὰ καὶ ὁλοένα καὶ νέα ἐρωτήματα.

 Τὸ πρῶτο ἦταν καὶ εἶναι ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία συνδυάσθηκε μὲ αἱματηρὲς θυσίες τοῦ λαοῦ μας, μὲ ἀνατροπὲς στὴν κοινωνία μας, ἀλλὰ καὶ μὲ σενάρια «ἐξαφάνισης» τῆς Ἑλλάδας μέσω της χρεοκοπίας. 


Τὸ δεύτερο δεδομένο ἀφορᾶ τὸ ζήτημα τῆς Μακεδονίας, ὅπως αὐτὸ ἐξελίσσεται στὸν χρόνο καὶ στὸν χῶρο. Οἱ ἀρχικὲς «προσδοκίες» γιὰ ἀμνησία τοῦ κοινωνικοῦ σώματος διαψεύσθηκαν, ἐνῶ οἱ προτροπές, ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικό, γιὰ σύνεση καὶ ἀποδοχὴ τῆς προπαγάνδας καὶ τοῦ ψεύδους, δὲν βρῆκαν πρόσφορο ἔδαφος στὸν ἑλληνικὸ λαό.

Στὴν συνέχεια τὸ ζήτημα τῆς Μακεδονίας κορυφώθηκε ἔχοντας κατὰ κύριο λόγο ἐμφανίσει πολιτικὰ χαρακτηριστικά. Οἱ συνεχεῖς ἀναγνωρίσεις τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων μὲ τὸ ὅνομα «Μακεδονία» δημιούργησαν ἕνα ἀσφυκτικὸ πλαίσιο στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ποὺ ἐνισχύθηκε τεχνηέντως (καὶ) ἀπὸ ἑλλαδικοὺς κύκλους οἱ ὁποῖες ἐνίσχυσαν τὸ κλίμα φοβίας καὶ ἡττοπάθειας.

Ἡ χρησιμοποίηση ἐκβιαστικῶν ἐρωτημάτων διλημματικοῦ χαρακτήρα ἦταν ὁ κύριος μοχλὸς πιέσεως στὸν ἑλληνικὸ λαό, τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ τὴν Διασπορά. Ἐπιπλέον ἡ συνεχὴς προπαγάνδα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Σκοπίων ὁδήγησε σὲ φαραωνικοῦ τύπου κατασκευὲς (ἄγαλμα Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, «ἀρχαιολογικὸ πάρκο» κ.λπ.), σὲ ἀνίερες συμμαχίες (ΗΠΑ, Τουρκία κ.λπ.), ἐνῶ τὸ πεδίο ποὺ ἄνοιξε μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης γιὰ τὴν στάση τῆς Ἑλλάδας, δημιούργησε νέα δεδομένα.

Ἔτσι, τὸ βιβλίο γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο,  πέρα από τα προφανή απαντά καὶ σὲ νέα ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν προκύψει: ἐθνικῆς, οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς αὐτοτέλειας καὶ ἐπιβιώσεως, προσωπικῆς καὶ συλλογικῆς ἀξιοπρέπειας, ἡγεσίας καὶ ἱστορικῆς ἀλήθειας.

Τὸ βιβλίο εἶναι μία ἀπάντηση, στὸ ἐρώτημα περὶ ὑπάρξεως συμβόλων καὶ ἡγετῶν. Ἀποτελεῖ καὶ ἔνα ἀντίδοτο στὴν προπαγάνδα. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἶναι μία πρόταση γιὰ τὴν σημερινὴ χρονικὴ συγκυρία ὅπου τὰ βαθιὰ οἰκονομικὰ προβλήματα συναντοῦν τὴν ἀνυπαρξία πολιτικῆς, πολιτισμικῆς, πνευματικῆς καὶ ἱστορικῆς τους ἑρμηνείας. Αὐτὴν τὴν ἑρμηνεία ποὺ ἔδωσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ συνεχίζει μέχρι σήμερα νὰ δίνει μὲ τὸν λόγο του καὶ τὸ πρότυπο ἡγεσίας καὶ ἀνθρώπου ποὺ ἐξέπεμψε.

Δείτε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στον Ανδρέα Μπλάνο για το Μέγα Αλέξανδρο και τη Μακεδονία

Μνήμη Υποσμηναγού Κωνσταντίνου Περρίκου- Μνήμη Αντίστασης στην Κατοχή και τον Ναζισμό-Φασισμό

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΡΡΙΚΟΣ 

Ο Κ. Περρίκος γεννήθηκε τον Απρίλη του 1905 στο χωριό Καλλιμασιά της Χίου. Γονείς του, ο Δημήτριος Περρίκος και η Ανθή, το γένος Στεφανίδη. Μετά το χωρισμό των γονιών του, από δυο ετών τον φροντίζουν δυο καλόγριες, αδελφές του πατέρα του, στο Μοναστήρι του χωριού. Έμεινε κοντά τους μέχρι τα 8 χρόνια του. Σε ηλικία 11 ετών χάνει τον πατέρα του, που πεθαίνει στην Νέα Υόρκη.
 Την Γυμνασιακή του μόρφωση στα σχολεία της τότε ανθούσας Ελληνικής παροικίας. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1925 για τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και στις 19.5.1926 ενεγράφη στη δύναμη της Στρατιωτικής Σχολής Αεροπλοΐας, ενώ  την 31.3.1932 ήταν Ανθυποσμηναγός. 

 Σταθμός στην ζωή του, η γνωριμία του το 1934 με τον νεαρό πανεπιστημιακό Δάσκαλο Παναγιώτη Κανελλόπουλο ο οποίος πιστεύοντας ότι το κράτος θα πάει μπροστά μόνο με συσπειρωμένο το σύνολο των εθνικών Δυνάμεων ιδρύει το «Ενωτικό Κόμμα». Ο Κ. Περρίκος από τα πιο δυναμικά στελέχη του κόμματος, δημοσιογραφεί στην εφημερίδα του κόμματος «Ελληνική Φωνή». 

Αυτές του οι ενέργειες είχαν σαν συνέπεια τη σύλληψη και φυλάκιση του. Στη δίκη που ακολούθησε, δικαιώθηκε και αθωώθηκε, αλλά η Αεροπορία τον απέταξε από τη δύναμη της, την 27.4.1935 σε ηλικία 30 ετών. 

Με την κήρυξη του πολέμου  επανέρχεται στην υπηρεσία μετά από δική του αίτηση .  Μετά την κατάρρευση του Μετώπου εκδίδει το 1ο φύλλο της παράνομης εφημερίδας «Μεγάλη Ελλάδα» και στις 28.10.1941, πρώτη επέτειο της κηρύξεως του πολέμου, τύπωσε και μοίρασε μια προκήρυξη για να θυμίσει στον εαυτό του και τους άλλους γύρω του ότι ο πόλεμος δεν είχε χαθεί.


Τον Αύγουστο του 1942 δημιουργεί την  αντιστασιακή ομάδα με τον τίτλο ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων), εκδίδει εφημερίδα, τη «Δόξα»,  το πρώτο φύλλο της οποίας κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1942. Ο σκοπός της ΠΕΑΝ πέρα από την κυκλοφορία του παράνομου τύπου είναι και η εκτέλεσις σαμποτάζ σε βάρος του εχθρού. 

Για το σκοπό αυτό δημιουργείται ο «Ουλαμός Καταστροφών» με επικεφαλής τον ίδιο τον Κ. Περρίκο.  Ο Κ. Περρίκος έκρινε ότι έπρεπε να δοθεί ένα αποφασιστικό κτύπημα στους αξιοθρήνητους προδότες που είχαν συγκροτήσει την οργάνωση ΕΣΠΟ, ανέλαβε μαζί με τους συμμαχητές του το έργο που  υλοποιήθηκε  στις 20 Σεπτεμβρίου 1942. Χαφιέδες και Γερμανοί βρήκαν το θάνατο στην ανατίναξη που ήταν η πρώτη σημαντική πράξη σαμποτάζ στην καρδιά της Γερμανοκρατούμενης Αθήνας και από τότε δεν έγινε λόγος για επιστράτευση Ελλήνων. 

“Πόλης και Ρυσίου, δημιουργική και παραγωγική μνήμη».

“Πόλης και Ρυσίου, δημιουργική και παραγωγική μνήμη».

Το  Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018 στις 19:00 στο Κέντρο Πολιτισμού Νέου Ρυσίου του Δήμου Θέρμης Θεσσαλονίκης θα γίνει εκδήλωση και ομιλία από τον Θεοφάνη Μαλκίδη, με θέμα “Πόλης και Ρυσίου, δημιουργική και παραγωγική μνήμη». 

Μνήμη Χ. Καραθανάση, Π. Βλαχάκου, Ε. Γιαλοψού.

Από τα Ίμια  στη Ζουράφα (Λαδόξερα) του βορειοανατολικού  Αιγαίου. Μνήμη  Χ.Καραθανάση, Π.Βλαχάκου, Ε.Γιαλοψού

του Θεοφάνη Μαλκίδη

1. Εθνική κυριαρχία και Αιγαίο

Ξημερώνοντας η 31η Ιανουαρίου, δεν μπορεί παρά να φέρεις στο νου σου τα Ίμια και τη μνήμη των Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και  Έκτορα Γιαλοψού. Των μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού που έπεσαν υπέρ πατρίδας το 1996......
Παράλληλα έρχεται στη θύμηση  η συμφωνία των Σημίτη-Πάγκαλου λίγους μήνες αργότερα στη Μαδρίτη για τα "ζωτικά συμφέροντα " της Τουρκίας στο Αιγαίο και για την άγνοια της παρούσας ηγεσίας και όχι μόνο περί θαλασσίων συνόρων!

Παράλληλα, η συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), έφερε στο προσκήνιο θέματα με τεράστιο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον. Εθνική κυριαρχία και φυσικοί πόροι.  Παράλληλα αναδείχτηκαν και συνιστώσες που σχετίζονται με τα παραπάνω και ιδιαίτερα με το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί- στην παρούσα συγκυρία- να ανακηρύξει την ΑΟΖ και εάν αυτή περιλαμβάνει όλη την ελληνική επικράτεια και βεβαίως για το σχέδιο αξιοποίησης και νησιών και βραχονησίδων, στο οποίο αντέδρασε η Τουρκία. 

Το πρόβλημα του Καστελόριζου ήταν το πρώτο που προέκυψε και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.
Η ΑΟΖ και τα προβλήματα περί οριοθέτησης και ανακήρυξης είχαν και έχουν και συνέχεια. Η επόμενη έντονη αμφισβήτηση προέκυψε στο βόρειο ακρότατο όριο της ελληνικής (και ευρωπαϊκής για να μη λησμονούμε) θαλάσσιας κυριαρχίας: στη Ζουράφα (Λαδόξερα). Εκεί που για χρόνια, όπως και σε όλο το Θρακικό Πέλαγος αλλά Θρακική ενδοχώρα, αμφισβητείται η ελληνική παρουσία, ωστόσο στους τελευταίους μήνες και ημέρες, οι ενέργειες της Τουρκίας, έχουν κορυφωθεί με τρόπο προκλητικό, ως συνήθως. Η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού, του Λιμενικού Σώματος και των Ελλήνων αλιέων, είναι εστίες αντίστασης στην τουρκική αμφισβήτηση, όμως στην ιστορική στιγμή που περνά η πατρίδα μας, η κατοχύρωση της ελληνικής κυριαρχίας, με κάθε τρόπο και μέσο που διαθέτουμε, (και ) στη Ζουράφα, είναι άμεση προτεραιότητα.

2.Η Ελληνική εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο
Είναι περιττό να αναφέρουμε ξανά την κρίσιμη εθνική αλλά οικονομική και πολιτική κρίση την οποία περνάμε όλοι μας. Η πατρίδα μας θα πρέπει ανακτήσει την κυριαρχία της, σε όλα τα επίπεδα, ζήτημα που συνδέεται και με την ΑΟΖ, από το Καστελόριζο και τα Ίμια μέχρι τη Ζουράφα. Ειδικά στο Θρακικό πέλαγος, κάθε άλλη καθυστέρηση θα συνεπάγεται εξαφάνιση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κάθε μορφής ελληνικής παρουσίας στην περιοχή και αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και σ΄ αυτό το κομμάτι της πατρίδας μας. Και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει Έλληνας και Ελληνίδα που επιθυμεί κάτι τέτοιο. Επιπλέον το οφείλουμε στους πεσόντες για την εθνική κυριαρχία, από τα Ίμια μέχρι τη Ζουράφα.

Οι πεσόντες αξιωματικοί Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός στα Ίμια, απουσιάζουν από το βιβλίο ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου!

Οι  πεσόντες αξιωματικοί στα Ίμια Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και  Έκτορας Γιαλοψός και το σχολικό βιβλίο ιστορίας της 
Γ΄ Γυμνασίου!

Θ. Μαλκίδης

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων που διανέμονται στα Ελληνόπουλα και των όσα καταγράφονται εκεί. Από την προσέγγιση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, μέχρι την αντιμετώπιση των ηρώων μας και των Αγίων μας καθώς και της μεθόδου γνώσης των "γραμμάτων", που έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γίνονται πλέον από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης καφετιέρας και επιδιόρθωσης κλιματιστικού!

Ωστόσο το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων, τα οποία τα πληρώνουμε με ακριβά για να ανταποκρίνονται στις επιταγές του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας (άρθρο 16), συνεχίζει να αποτελεί μείζον στην πτωχευμένη Ελλάδα.

Ειδικότερα, με τη συμπλήρωση 22 ετών από την απώλεια τριών συμπατριωτών μας, των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου που έπεσε στα Ίμια Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και  Έκτορα Γιαλοψού, αναδεικνύουμε το ζήτημα της αναφοράς του σημαντικού αυτού γεγονότος στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου. 

Εκεί όταν καταγράφεται το θέμα των Ιμίων  στη σελίδα 163 αναφέρεται ότι με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς να γίνεται αναφορά στους πεσόντες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού.

Ούτε Ελληνικά Ίμια, ούτε Έλληνες που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, υπερασπιζόμενοι σημαία, εθνική κυριαρχία και  θαλάσσια σύνορα, που κάποιοι αγνοούσαν και συνεχίζουν να αγνοούν και να υποτιμούν τη σημασία τους.
Η τότε υπουργός (Άννα Διαμαντοπούλου) με απόφασή της στις 19/10/2009, κατόπιν εισήγησης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, είχε εγκρίνει την ανατύπωση του βιβλίου με βελτιώσεις. 

Μάλιστα είχε ανακοινωθεί ότι  στη νέα έκδοση η αναφορά θα άλλαζε από την πρόταση «με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια» στην πρόταση «με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ίμια» χωρίς όμως να γίνεται και πάλι μνεία στη πτώση του ελικοπτέρου και την απώλεια των Αντιπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, Αντιπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και Σημαιοφόρου Έκτορα Γιαλοψού. 

Σήμερα, παρά τις τότε διαβεβαιώσεις στο βιβλίο δεν έχει γίνει καμία απολύτως αλλαγή! Το παραπάνω ντοκουμέντο είναι αδιάψευστος μάρτυρας.....

Υ.Γ. Το επιπλέον δυστύχημα είναι ότι η αναφορά για τα Ίμια στο σχολικό βιβλίο, συνοδεύεται με τη φωτογραφία του τότε πρωθυπουργού. Αυτός που χειρίστηκε με το γνωστό τρόπο την ελληνική εθνική κυριαρχία στα Ίμια, τώρα αντί να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ και να σιωπήσει, προτρέπει τους νέους ανθρώπους να φύγουν στο εξωτερικό!

Και φτωχοί και αγράμματοι;

Θ. Μαλκίδης 

Και φτωχοί και αγράμματοι; 

1. Η Ύβρις έναντι των νέων Ελλήνων και Ελληνίδων

Τριών Ιεραρχών σήμερα και πέραν του φτωχού Έλληνα έρχεται και το ζήτημα εάν θα είναι και  αγράμματος....... 
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός  παρότρυνε τους γονείς να μαθαίνουν  στα παιδιά τους γράμματα, γιατί όσα και υλικά αγαθά και να  αφήσουν μετά θάνατον σ΄αυτά, τα παιδιά  θα τους "ωπισολογούν". Καλύτερα, έλεγε "τα παιδιά σας να είναι  φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια  και αγράμματα". Ποια είναι όμως  τα "γράμματα" που πρότεινε ο Πατροκοσμάς και ποια τα σημερινά; 

Απουσία ομάδων του Ελληνικού έθνους, όπως οι Πόντιοι, ο Θρακιώτες, οι Μικρασιάτες και του μαζικού εναντίον τους εγκλήματος.  αρνητές της Γενοκτονίας, Ελληνοφοβικοί, αποδομητές της Ελληνικής ιστορίας και φαιδροί που αναλαμβάνουν θέσεις Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών στο Υπουργείο της πρώην Εθνικής Παιδείας. 

Συνταγές μαγειρικής αντί για Ελλάδα και Ελληνισμό, Ορθοδοξία και Άγιοι που υβρίζονται, η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου  που διακωμωδούνται, φασίστες και  δάσκαλοι του Χίτλερ και των Ναζί, όπως ο Μουσταφά Κεμάλ που υμνούνται.

"Σχολικά βιβλία"  που γράφουν για την   "μπουγάδα του Αϊ- Βασίλη (!)", για αυτούς   "που  βγάλανε βόλτα τον Επιτάφιο (!)", για τους άσχημους γέρους με τις μακριές γενειάδες", εννοώντας τους Τρεις Ιεράρχες, τους αγίους μας! 

Ελλάδα χωρίς Θρησκευτικά και "Αντιγόνη"  αλλά με  υποχρεωτικά σεμινάρια για τα "έμφυλα στερεότυπα!"

Ναζιστική προπαγάνδα τύπου Γκέμπελς στη γη της Αντίστασης και του Αγώνα για Ελευθερία, "Νέα Γλώσσα" όπως την περιέγραψε ο Όργουελ, Φασισμός δια της Α- Παιδείας, ενάντια στην Ελληνικότητα! 

«Πάντα άνω και κάτω γέγονε, πάντα συγκέχυνται και διέφθαρται» (Όλα έχουν γίνει άνω κάτω, όλα βρίσκονται σε σύγχυση και έχουν διαφθαρεί) όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος.....

2. Η ανωμαλία (και στην Παιδεία) που πρέπει να σταματήσει!

Ο  Γιώργος  Σεφέρης  μιλώντας  το 1969 για την κατάσταση στην Ελλάδα, την εποχή εκείνη, καταγράφει με προφητικό τρόπο και το σήμερα: "Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή".

Η ανωμαλία αυτή  πρέπει να σταματήσει αγωνιζόμενοι, "¨Όσοι Ζωντανοί" για  μία αναγέννηση της παιδείας μας και ανάσταση της πατρίδας μας  ακολουθώντας  την προτροπή  του Διονύσιου  Σολωμού  ως λύτρωση  : "..... όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταιη επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από πραγματική παιδεία και από μόρφωση .....".

«....τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας...»

Θ. Μαλκίδης

Φλυαρώντας και  σιωπώντας για τα ψέμματα και για την καταστροφή της πατρίδας μας

Οι έντιμοι πνευματικοί άνθρωποι σε μια περίοδο δυσκολίας, απογοήτευσης και θλίψης του λαού είναι μαζί του, όχι απέναντί του.  Οι έντιμοι πνευματικοί άνθρωποι το έπραξαν  όταν δολοφονούνταν οι Έλληνες το 1921 στην Αμάσεια του Πόντου, το φώναξε ο Κωστής Παλαμάς το 1940 δίνοντας το έναυσμα της αντίστασης στο Φασισμό- Ναζισμό, το έκανε ο Βάρναλης στη δίκη του Λουντέμη, το έπραξε ο Γιώργος Σεφέρης.

Ο Βάρναλης δε σιώπησε, ούτε κρύφτηκε, ούτε φοβήθηκε όπως γράφει ο Αναγνωστάκης, αλλά όταν έμαθε ότι οι πρώην συνεργάτες των Ναζί δικάζουν το Λουντέμη,  φόρεσε τα καλά του ρούχα και εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Εκεί απαντώντας στην ερώτηση του προέδρου του εάν είναι ένοχος ο κατηγορούμενος είπε τα εξής μοναδικά λόγια που αξίζουν να διδάσκονται στα σχολεία: 
«Ένοχος; Όχι! Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις; 
Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία αδικίας με ποιους θα πάει; Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους; 
Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά της τυραννίας με ποιους θα συνταχθεί; Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο; 
Και τρίτο και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ΄ εθνική σκλαβιά ποιους θα βοηθήσει; Τους κατακτητές ή τους κατακτημένους; Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια; Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω κατηγορηματικά: Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις. Δεν είναι ένοχος».

Όπως και ο Βάρναλης έτσι και ο Σεφέρης  δε σιώπησε για να γίνει αρεστός, αντιθέτως, γνωρίζοντας ότι ο λαός περιμένει από αυτόν και τον κάθε αληθινό πνευματικό άνθρωπο να μιλήσει, έπραξε αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του, το καθήκον του και το χρέος του. Και βεβαίως δεν σκέφτηκε το τι θα χάσει, λέγοντας μεταξύ των άλλων και τα εξής :
«[...] μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας [...]. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. [...] η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος».
«Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή».

Σε αντίθεση με τα παραπάνω παραδείγματα όπου οι πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι δε σιώπησαν, αλλά μπήκαν μπροστά στον αγώνα απελευθέρωσης, διαπιστώνουμε με μεγάλη λύπη τη σημερινή φλυαρία και σιωπή των λεγόμενων διανοουμένων, για την καταστροφή, για τα ψέμματα, όπως γράφει ο Λουντέμης: «Τα τελευταία  χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν».

29 και 30 Ιανουαρίου 1944:Το Ολοκαύτωμα του Κοσμά Κυνουρίας

29 και 30 Ιανουαρίου 1944:Το Ολοκαύτωμα του Κοσμά Κυνουρίας

Ο  Κοσμάς Κυνουρίας κάηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς στις 29 και 30 Ιανουαρίου 1944 καιι πό τα 505 σπίτια του χωριού πυρπολήθηκαν τα 498 (ποσοστό καταστροφής 98,61%). Ήταν το τίμημα της  αντίστασης του χωριού στους Ιταλούς και Γερμανούς. Οι κάτοικοι του Κοσμά, μαζί μα άλλους αντάρτες της περιοχής, έδωσαν μια από τις πρώτες μάχες στην Πελοπόννησο κατά των Ιταλών  και στη θέση «Σταυρός», δύο χλμ έξω από το χωριό, έστησαν ενέδρα σε ένα λόχο Ιταλών από 111 άντρες. 

Στη μάχη που επακολούθησε οι Ιταλοί έπαθαν συντριβή: 28 Ιταλοί νεκροί, 37 τραυματίες και 45 αιχμάλωτοι. Οι Κοσμίτες περιέθαλψαν τους τραυματίες και στη συνέχεια τους παρέδωσαν μαζί με τους αιχμαλώτους σώους στους Ιταλούς. Αυτός πρέπει να ήταν και ο λόγος που τότε οι Ιταλοί δεν έκαψαν το χωριό. 

Τον Ιανουάριο του 1943, αφού προηγηθεί μερικές μέρες το έγκλημα στα Καλάβρυτα, οι Γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις της Λακωνίας, άρχισαν στον Πάρνωνα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και  στις 25 του μηνός μια σημαντική δύναμη, πλημμύρισε το χιονισμένο κι έρημο από κατοίκους Κοσμά, όπου είχαν μείνει ελάχιστοι.

Οι Γερμανοί παρέμειναν 2-3 μέρες στο Κοσμά, λεηλάτησαν ότι βρήκαν, χωρίς να πειράξουν κανένα από αυτούς που είχαν απομείνει, πυρπόλησαν το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου κι έφυγαν άλλοι με κατεύθυνση τα Πελετά και άλλοι το Λεωνίδιο.

Το Σάββατο της 29ης Ιανουαρίου, ένας εκκωφαντικός κρότος από έκρηξη βλήματος όλμου συνεκλόνισε το χωριό, κι έπειτα κι άλλος κι άλλος στη δυτική πλευρά του. Οι Γερμανοί, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, είχαν ξανάρθει! 

Σε λίγο το χωριό είχε αδειάσει απ' όλους που μπορούσαν να τρέξουν. Έμειναν όμως αρκετοί ηλικιωμένοι...Οι Γερμανοί, φάνηκε ότι, ήταν αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν το μακάβριο έργο τους και με τα ειδικά πιστόλια στα χέρια και τις εμπρηστικές ύλες, φρόντιζαν με επιμέλεια να μην τους ξεφύγει κανένα σπίτι.

Γέροντες σύρθηκαν μέσα στο χιόνι, για να καεί το σπίτι, παράλυτοι βγήκαν με το κρεββάτι στο χιονισμένο δρόμο, για να παρακολουθήσουν από κει την πυρπόληση του σπιτιού τους, πράγματα, που βιαστικά βγήκαν στις αυλές, ξαναρίχτηκαν με μανία στις φλόγες.

Μέχρι την άλλη μέρα, 30 Ιανουαρίου, το μακάβριο έργο είχε συντελεσθεί. Από τα 500 σπίτια του, τα 480 είχαν μεταβληθεί σε σωρούς καπνιζόντων ερειπίων.  

Αυτές οι δύο ημερομηνίες, η 27 Ιουλίου 1943 και οι 29 και 30 Ιανουαρίου 1944, είναι το ορόσημο του χωριού  τα  χρόνια της κατοχής. Από τη μια μεριά η αδούλωτη ψυχή των Κοσμιτών που εκδηλώθηκε με την αντίσταση στους κατακτητές και από την άλλη το τίμημα του αγώνα για την λευτεριά, 498 οικογένειες καταδικασμένες στον αργό θάνατο.

Η χρεοκοπία της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας και η σύγκριση του Καποδίστρια με το σήμερα

Η ομιλία του Θ. Μαλκίδη στη Σχολή Γονέων Κατερίνης για τον Καποδίστρια και για το σήμερα....

"Τούτες τις ώρες του Ιανουαρίου του 1828 έφτανε στην Αίγινα, την πρώτη πρωτεύουσα του Επαναστατημένου Ελληνισμού ο Καποδίστριας. Και η σύγκριση του Κυβερνήτη με την πολιτική και πνευματική τάξη του σήμερα έρχεται αναπόφευκτα...."(από την ομιλία στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο -Σχολή Γονέων Κατερίνης)

Η άφιξη του Καποδίστρια  αποτελεί μία ιστορική στιγμή για το εθνικό και πολιτικό μας σύμπαν. 

Εκεί με μια εμπνευσμένη, όπως αναφέρεται,  ομιλία τον προσφώνησε ο Θεόφιλος Καΐρης, αλλά την εικόνα που συνάντησε περιγράφει ο ίδιος ο Καποδίστριας,  στη συνομιλία του με το Γεωργάκη Μαυρομιχάλη: «Είναι καιροί που πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφτασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα κάτι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί ... «Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήτον το συναπάντημα μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος.  Η γη εβρέχετο με δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού μου έσχιζε την καρδιά μου ....» . 

Και καταλήγει ο Καποδίστριας λέγοντας: «Κατεβαίνω ως πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, το ονειροπόλημα των λογιοτάτων, ξένων πρακτικών ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύση εις την καρδιάν μας μόνο το αίσθημα το Ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης». 

Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί, ένα από τα πολλά τεκμήρια της πολιτικής προσωπικότητας, αλλά και του ανθρώπου Ιωάννη Καποδίστρια. 

Στη σημερινή περίοδο, της επονομαζόμενης κρίσης, της παρακμής, της οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής πτώχευσης, οι παραπάνω επισημάνσεις για την «νίκη  με αίσθημα Ελληνικό» του Κυβερνήτη, αναζητούν  ανθρώπους και πολιτικούς, Έλληνες και Ελληνίδες ... ...