Τρεις χάρτες τεκμηριώνουν τα δίκαια της Ελλάδας στο Αιγαίο Αυτά είναι τα θαλάσσια σύνορα με τις σφραγίδες της τουρκικής ωκεανογραφικής υπηρεσίας, της Ιταλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

Ο πρόσφατος χάρτης για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Άγκυρα χαρακτήρισε τους χάρτες του εν λόγω σχεδιασμού άκυρους και άνευ νομικής ισχύος

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τα δημοσιεύματα για τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη και Χακάν Φιντάν, και ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ το… τερμάτισε, επαναφέροντας με δηλώσεις του (21/11/24) το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων για την κατάσταση στο Αιγαίο, θυμίζοντας στην Αθήνα ποια ακριβώς είναι η Άγκυρα, με την οποία συνομιλεί και επιδιώκει να συμβιώσει ειρηνικά.

• Από τον Νικ. Σταυρουλάκι

Ο Γκιουλέρ επανέφερε στη δημοσιότητα ολόκληρο το πακέτο «Αιγαίο», χωρίς να ξεχάσει ούτε ένα σημείο από τον φάκελο των διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων σε Θράκη και Κύπρο, ενώ ανέδειξε και θέματα για τα οποία ακόμα και η τουρκική πλευρά κρατά χαμηλά στην ατζέντα, όπως το σχετικά νέο «φρούτο» περί ύπαρξης τουρκικής μειονότητας στα Δωδεκάνησα! Ο Τούρκος υπουργός απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών στην τουρκική Βουλή αναφέρθηκε διεξοδικά στην τουρκική προκλητική ατζέντα εις βάρος της Ελλάδας, σε ανησυχητικό ύφος και φρασεολογία ως εάν η κατάσταση στο Αιγαίο να είναι «κοινή υπόθεση» Ελλάδας και Τουρκίας…

Ο Γιασάρ Γκιουλέρ μιλώντας στην επιτροπή προϋπολογισμού της τουρκικής εθνοσυνέλευσης είπε ότι η Τουρκία συνεχίζει «να προστατεύει τα συμφέροντά της στη “Γαλάζια και Ουράνια Πατρίδα”» και ότι «αυτή τη στιγμή υπάρχει ατμόσφαιρα ειρήνης στο Αιγαίο, λόγω της πρόσφατης ήπιας ατμόσφαιρας με την Ελλάδα». Κατέληξε δε πως «η ένταση και η πίεση στο Αιγαίο έχουν μειωθεί σημαντικά με τις αμοιβαίες προσπάθειες που καταβάλλουν οι δύο χώρες» (sic)!

Οχι μόνο αμφισβήτησε για πολλοστή φορά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, επαναλαμβάνοντας τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Κάσο, αλλά έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει Ελλάδα και Κύπρο για «μαξιμαλιστικές και παράνομες απαιτήσεις» στη ανατολική Μεσόγειο!

Οι δηλώσεις Γκουλέρ έρχονται λίγα 24ωρα μετά τη δημοσίευση από την Υπηρεσία Θαλάσσιου Χωρικού Σχεδιασμού – ΥΘΧΣ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (The European Maritime Spatial Planning Platform – συντομογραφία: European MSP Platform) του χάρτη των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας των χωρών-μελών της Ε.Ε., που αφορά την Ελλάδα. Ο χάρτης αποδίδει στη χώρα μας δικαιοδοσία χωροταξικού σχεδιασμού σε ολόκληρο το Αιγαίο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (ΔΔΘ) και την εξ αυτού πηγαία απόρροια θαλάσσιας κυριαρχίας σε εύρος χωρικών υδάτων 12 ν. μιλίων. (βλ. εικόνα).

Ο πρόσφατος χάρτης για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Άγκυρα χαρακτήρισε τους χάρτες του εν λόγω σχεδιασμού άκυρους και άνευ νομικής ισχύος

Η Τουρκία «παίζει» επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια, δίνοντας μεγάλο επικοινωνιακό βάρος στην παρουσίαση χαρτών που αποτυπώνουν απροκάλυπτα τις τουρκικές διεκδικήσεις, χωρίς φραγμό και κανέναν ενδοιασμό. Η στρατηγική αυτή έχει ενταθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αποδεικνύοντας τον αναθεωρητικό της χαρακτήρα. Παρά το γεγονός ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αγκυρα αποδεχόταν το καθεστώς της Συνθήκης της Λωζάννης, με την έκδοση χαρτών στους οποίους αποτύπωνε σαφή την οριογραμμή ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική επικράτεια στο Αιγαίο, η στάση αυτή έχει σήμερα πλήρως εγκαταλειφθεί από το ισλαμοφασιστικό καθεστώς Ερντογάν.

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» επαναφέρει στη δημοσιότητα χάρτες που είχε παρουσιάσει στο παρελθόν (19/7/20) και αποδεικνύουν τη μεταβολή της τουρκικής πολιτικής, σε συνέχεια του ευρωπαϊκού χάρτη για το Αιγαίο, που αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση σήμερα. Αναδεικνύει την περίπτωση τουρκικών χαρτών που έχουν εκδοθεί από επίσημους φορείς (Λιμενική Αρχή Κουσάντασι) τις περασμένες δεκαετίες και παρουσιάζουν τα όρια στο Αιγαίο, που αποδεικνύουν εύλογα τα εξής:

1. Τα όρια στο Αιγαίο που αποδεχόταν η Αγκυρα κάποτε…
2. Οτι η Τουρκία είναι αναθεωρητική δύναμη που κανείς δεν πρέπει να εμπιστεύεται.
3. Τα όρια που αποδεχόταν η Δύση στο Αιγαίο διαχρονικά.
4. Τα Ιμια, κατά τον τουρκικό χάρτη, ανήκουν στην Ελλάδα.

Η δημοσίευση του χάρτη με τη σφραγίδα της Υδρογραφικής Υπηρεσίας της Τουρκίας, που αποτυπώνει την αποδεκτή και από την Αγκυρα, μέχρι και τη δεκαετία του ’90, οριογραμμή των θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας αποδεικνύει ότι μέσα σε περίπου δύο δεκαετίες η Τουρκία, στα χέρια του Ερντογάν, μεταλλάχθηκε σε «τοξικό κράτος» για ολόκληρη την περιοχή.

Οπως πληροφορεί ο πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης και πρώην βουλευτής της ΝΔ. Ευγένιος Χαϊτίδης ως αυτόπτης μάρτυρας, σε επίσκεψή του στην Τουρκία διαπίστωσε ότι οι χάρτες αυτοί πωλούνταν ελεύθερα και στα βιβλιοπωλεία των τουρκικών παράλιων πόλεων προς διευκόλυνση των τουριστικών σκαφών που έπλεαν στο Αιγαίο. Ωστόσο, σήμερα αναφέρει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» πως, παρότι παραχώρησε τους χάρτες αυτούς στις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν διαπίστωσε ότι έχουν αξιοποιηθεί στις ελληνοτουρκικές συναντήσεις ως ακλόνητο επιχείρημα νομιμότητας των ελληνικών θέσεων.

Η Τουρκία έως το 1982 (και κάποια χρόνια αργότερα) ανεχόταν το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο, καθώς και τη θαλάσσια οριογραμμή ανάμεσα στις περιοχές κυριαρχίας των δύο χωρών, που είχε οριστεί νωρίτερα με διεθνείς συνθήκες και ήταν πλέον διεθνώς αποδεκτή, όπως ομολογούν το σχετικό σημείωμα (Υπόμνημα) και η χρονολογία που είναι αποτυπωμένα στην ταυτότητα του εντύπου. Στην κεφαλή της ταυτότητας του χάρτη είναι αποτυπωμένη η σφραγίδα της τουρκικής Αρχής έκδοσης «Υδρογραφική – Ωκεανογραφική Υπηρεσία της Τουρκικής Δημοκρατίας» (T.C. SEYIR HIDROGRAFI VE OSINOGRAFI DAIRESI). Ακολουθεί περιγραφή της ευρύτερης υδρογραφικής περιοχής «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ – ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ» (AKDENIZ – EGE DENIZI), ενώ στον χάρτη αποτυπώνεται η διαχωριστική θαλάσσια γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας (TURKIYE – YUNANISTAN).

Ο χάρτης που είχε εκδώσει η Λιμενική Αρχή Κουσάντασι αναγνωρίζοντας την οριογραμμή ανάμεσα στις μικρασιατικές ακτές και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου

Με έντονα κεφαλαία στοιχεία αναγράφεται η συγκεκριμένη τοπική υδρογραφική θαλάσσια και υποθαλάσσια διαμόρφωση της περιοχής με επίκεντρο την Εφεσο και την προέκταση (ακρωτήριο) του Ινσέ Μπουρούν (KUSADASI KE – INCE BURUN). Αναφέρεται η κλίμακα αποτύπωσης 1:250.00 (OLCEK) με καμπυλότητα στις 39 μοίρες. Η ταυτότητα του εντύπου πληροφορεί ότι ο χάρτης είναι βυθομετρικός, με τα βάθη αποτυπωμένα σε μέτρα (DERINLIKLER VE YUKSEKLIKLER METREDIR), ενώ φέρει την επίσημη διευκρίνιση ότι έχει εκπονηθεί με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα (AVRUPA DATUMU), όπως αναφέρεται σε ειδική επισήμανση.

Ως «πηγή» των πληροφοριών (BILGI KAYNAKLARI) που χρησιμοποίησε ο φορέας χαρτογράφησης (PROJEKSIYON: MERCATOR, αναφέρονται τα δεδομένα που αποδέχονται και χρησιμοποιούν οι αρμόδιες υπηρεσίες και το Πολεμικό Ναυτικό της Γερμανίας – ALMAN (αναφέρεται πρώτη…), των ΗΠΑ (AMERIKAN), του Βρετανικού Ναυαρχείου (B. ADMIRALTY) και των αρμόδιων υπηρεσιών της Ελλάδας (YUNAN). Στη μεγέθυνση τμήματος του χάρτη στην περιοχή των Δωδεκανήσων και ειδικότερα της Καλύμνου οι Τούρκοι έχουν σημειώσει τα ελληνικά νησιά Ιμια (λόγω της μικρής κλίμακας αποτύπωσης, στον χάρτη διαγράφεται μόνο η Μεγάλη Ιμια και όχι η Μικρή Ιμια, που όμως αναγράφονται με το τουρκικό όνομα – KardaK Idl.) και την Καλόλιμνο, τοποθετημένα σαφώς στη δυτική πλευρά της οριογραμμής.

Στη λεπτομέρεια του χάρτη που είχε εκδώσει η Λιμενική Αρχή Κουσάντασι, αναγνωρίζοντας την οριογραμμή ανάμεσα στις μικρασιατικές ακτές και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, φαίνεται ότι τα Ίμια (Καρτνάκ) ανήκουν στην Ελλάδα

Στο πέρασμα του χρόνου τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με  στην Ελλάδα. Οπως αναφέρει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο διδάκτωρ του Πάντειου Πανεπιστημίου Φάνης Μαλκίδης, ιταλικοί χάρτες-ντοκουμέντα όχι μόνο κατοχυρώνουν απόλυτα την ελληνική κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, όχι μόνο καθορίζουν σαφέστατα τη θαλάσσια συνοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας, αλλά και καταδεικνύουν ότι οι Τούρκοι μάς χρωστούν από πάνω είκοσι νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται πλάι στις μικρασιατικές ακτές. Πρόκειται για 20 νησιά που ανήκαν στην Ιταλία και παραχωρήθηκαν στην Τουρκία επειδή απλώς και μόνο βρίσκονται κοντά στις ακτές της.

H Ομιλία του Αντώνη Αντωνίου στην παρουσίαση των πρακτικών του συνεδρίου «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η εποχή του»

H Ομιλία του Αντώνη Αντωνίου στην παρουσίαση των πρακτικών του συνεδρίου «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η εποχή του»

Η επανάσταση του 1821 και οι προσωπικότητες που πρωταγωνίστησαν σε αυτήν πάντα συνάρπαζαν την νεοελληνική κοινωνία. Όχι άδικα, αφού η Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά την περίοδο της Επανάστασης, συναποτελούνταν από εκτάσεις που σήμερα είναι γνωστές ως Βαλκανική Χερσόνησος, με σύνορο τον Προύθο την Μικρά Ασία, τη Συρία, το Ιράκ την Ιορδανία, το Ισραήλ, το Κουβέιτ, την Αίγυπτο, την Τυνησία και τη Λιβύη. Επρόκειτο για μια τεράστια αυτοκρατορία με μεγάλους πόρους και σε ανθρώπινο δυναμικό και σε χρήμα. Γι’ αυτό τον λόγο η επανάσταση του 1821, υπήρξε ένα παράτολμο και στα όρια του ανέφικτου, επαναστατικό εγχείρημα, το οποίο ήταν και είναι μεγαλειώδες.

Επί πλέον, η απόσχιση από το σώμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ελληνικών εδαφών που συγκρότησαν το νεότευκτο ελληνικό κράτος – έθνος, έστω και περιορισμένο γεωγραφικά, αποτελεί μια ιστορική τομή ευρύτερης ευρωπαϊκής σημασίας. Επρόκειτο για μια μετάβαση από τις πολυεθνικές και δεσποτικές αυτοκρατορίες στα κράτη – έθνη.

Μια συνεκτική και δυναμική ομάδα φορέων με ισχυρό τοπικό αλλά και εθνικό πολιτιστικό αποτύπωμα πλαισίωσε το συνέδριο. Ο Δήμος Μουζακίου, όπου και το Μαυρομάτι γενέτειρα του Καραϊσκάκη και  η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας, ανέλαβαν το κύριο βάρος της οργάνωσης η οποία  τελούσε υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων.

Μου ανατέθηκε το τεράστιο βάρος του προέδρου της Επιστημονικής Επιτροπής. Ένιωθα βαριά και πιεστική την ευθύνη της οργάνωσης ενός συνεδρίου το οποίο όχι μόνο θα έπρεπε να είναι αντάξιο των προσδοκιών των οργανωτών αλλά και της τοπικής κοινωνίας, η οποία διαθέτει ιδιαίτερα ευαίσθητα αντανακλαστικά σε θέματα ιστορικής ταυτότητας. Πρώτα από όλα βέβαια θα έπρεπε να είναι σύμφωνο με τις αναζητήσεις της σύγχρονης ιστορικής επιστήμης. Δεν θα ήταν καθόλου επαρκής η δημιουργία ενός συνεδρίου χωρίς την συμμετοχή ερευνητών από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και χωρίς την παρουσία της ακμαίας τοπικής κοινότητας ερευνητών. Δεν πίστευα ότι θα τιμούσαμε τον ήρωα φοβούμενοι τις διαφορετικές απόψεις. Είχα εμπιστοσύνη στις δικές μου δυνάμεις αλλά και στα λοιπά στελέχη της επιστημονικής επιτροπής των οποίων το υψηλό status δεν ήταν απλά τίτλοι, αλλά ουσιαστική και εκτεταμένη γνώση τόσο για το ερευνητικό αντικείμενο του συνεδρίου όσο και γενικότερη ιστορική παιδεία. Δέχθηκα την ευθύνη, επίσης, γιατί εκτός των άλλων ένιωθα ότι ήμουν ιδιαίτερα και προσωπικά συνδεδεμένος με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη λόγω οικογενειακής παράδοσης.

Με αυτές τις σκέψεις και σε απόλυτη συμφωνία με την οργανωτική επιτροπή προχωρήσαμε σε ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή στο συνέδριο με αποτέλεσμα την εκτεταμένη αποδοχή εισηγητών από πολλά και διαφορετικά πνευματικά ιδρύματα της χώρας. Ανταποκρίθηκαν πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες από πανεπιστημιακά ιδρύματα από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό. Επίσης  συμμετείχαν και διεθνούς κύρους και αναγνωρισιμότητας ερευνητές από την Ακαδημία Αθηνών και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Στελέχη της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων πλαισίωσαν το συνέδριο δηλώνοντας συμμετοχή ως εισηγητές. Με αυτό τον τρόπο μας έδειξαν την εμπιστοσύνη τους και αναβάθμισαν την συμβολή της Βιβλιοθήκης της Βουλής.   Εκτός από τον μεγάλο αριθμό των επιφανών εισηγητών και άοκνοι τοπικοί ερευνητές προσήλθαν και κατέθεσαν το πνευματικό τους έργο. Θεωρήσαμε ότι θα έπρεπε να ενταχθεί στην προβληματική του Συνεδρίου και να αναδειχθεί η επίδραση της μορφής του Καραϊσκάκη όχι μόνο στην νεοελληνική κοινωνία γενικά, αλλά και στην τοπική πολιτιστική ταυτότητα. Γι’ αυτό δώσαμε τον λόγο και σε ερευνητές, οι οποίοι λειτουργούν έξω από θεσμούς, κινούμενοι από προσωπική αγάπη και πάθος για την τοπική ιστορία. Είχαμε ένα σπάνιο αποτέλεσμα με την παρουσία στο Μουζάκι από τις 29 Ιουνίου μέχρι και την 1η Ιουλίου 2021 άνω των πενήντα υψηλού επιπέδου εισηγητών πράγμα σπάνιο για ένα συνέδριο στην περιφέρεια.

Σήμερα έχουμε τη χαρά να ανακοινώνουμε ότι προσηλωμένοι στο έργο μας και παρά τις αντιξοότητες οδηγηθήκαμε στο αίσιο τέλος του έργου μας. Με μεγάλη προσπάθεια πετύχαμε να συνεργαστούμε αποτελεσματικά και να συμπεριλάβουμε το σύνολο σχεδόν των εισηγήσεων, ώστε να εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο η γνώση μας για τον αρχιστράτηγο της Επανάστασης του 1821 Γεώργιο Καραϊσκάκη και την εποχή του. Με την έκδοση των πρακτικών του συνεδρίου πετύχαμε να συνθέσουμε ένα όσο το δυνατόν πιο πλήρη, επιστημονικά έγκυρο και ποιοτικό τόμο, ώστε να εμφανίσουμε την προσωπικότητα και τις πολεμικές αρετές του ήρωα αλλά και την αλληλεπίδρασή του με την νεοελληνική κοινωνία τόσο στην τέχνη όσο και σε άλλες μορφές επικοινωνίας και έκφρασης. Αναδείξαμε, επίσης, τον ερευνητικό μόχθο των εισηγητών οι οποίοι είναι και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του Συνεδρίου.

Το Συνέδριο είχε ως στόχο να αναδείξει πτυχές της Ελληνικής Παλιγγενεσίας και των αλληλεπιδράσεών τους με τη νεοελληνική κοινωνία, που είτε δεν έχουν ερευνηθεί, είτε υπάρχει η ανάγκη βελτίωσης ή επαναδιατύπωσης θέσεων και ερωτημάτων γύρω από αυτά. Πρόθεσή μας είναι η ανάδειξη τους υπό το πρίσμα σύγχρονων ερμηνευτικών εργαλείων, που υιοθετεί η ιστορική έρευνα. Οι εισηγήσεις χάρις και στην ευρύτητα προσέγγισης και γνώσεων των εισηγητών αξιοποίησαν δεδομένα από πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Παρουσιάστηκαν υψηλού επιπέδου ανακοινώσεις βασισμένες όχι μόνο στην ιστορική παιδεία αλλά  και σε άλλους επιστημονικούς κλάδους όπως σε  γνώσεις της ιατρικής, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας και της σημειολογίας.

Η Διευθύντρια Ερευνών του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών Κατερίνα. Μπρέγιαννη, στην εισήγησή της με θέμα «Μνήμη της Επανάστασης και η αμφιθυμία για τους οπλαρχηγούς: Οι συνδηλώσεις των απεικονιστικών πηγών για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη»

ερμηνεύει το θέμα της αξιοποιώντας το εκτεταμένο σε πολλά γνωστικά αντικείμενα επιστημονικό της υπόβαθρο. Ελέγχει την αμφιθυμία για τους οπλαρχηγούς ιδιαίτερα των πρώτων ελληνικών κυβερνήσεων. H κ. Μπρέγιαννη αξιοποιώντας το αρχέτυπο του ήρωα του Karl Jung ελέγχει τις φάσεις της ζωής του και την απεικονιζόμενη διττή του προσωπικότητα σε όλη τη διάρκεια της πορείας του, τόσο της ιδιωτικής όσο και εκείνης του πολέμαρχου του Αγώνα του 1821.

Ο καθηγητής Νεοελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Αντώνης Σμυρναίος, πραγματεύεται με συγκριτική αποτίμηση, το θέμα: «Γεώργιος Καραϊσκάκης και Οδυσσέας Ανδρούτσος: βίοι παράλληλοι, ταυτότητες υβριδικές σε εποχές συγκρότησης του ηρωισμού»

Η μελέτη αυτή επιχειρεί μια ψυχογραφική προσέγγιση του Γεωργίου Καραϊσκάκη και του Οδυσσέα Ανδρούτσου ανατέμνοντας τους όρους διαβίωσής τους και με έμφαση στον χαρακτήρα τους. Η μελέτη αυτή σύμφωνα με τον καθηγητή θα μπο­ρούσε να αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο της Ιστορίας των Συναισθημάτων, σε καιρούς ρήξης και επαναστατικής υπερβολής.

Ο πολυγραφότατος Σχολικός Σύμβουλος Κωνσταντίνος Δημουλάς  στην εισήγησή του με θέμα « Η πικρή παιδική μοίρα, που ακολουθούσε μια ζωή τον Καραϊσκάκη» παρουσιάζει τις δυσκολίες διαμέσου των οποίων διαμορφώθηκε και ατσαλώθηκε ο ήρωας και την πολλαπλή πίεση που δέχτηκε, τόσο από το κοινωνικό περιβάλλον όσο και από το πρόβλημα υγείας που τον ταλάνιζε.

Ο Διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Γιώργος Κουτζακιώτης, στην ανακοίνωσή του με θέμα «Συμπράττοντας στην ανταρσία κατά του Σουλτάνου: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Βιδίνι της Βουλγαρίας (1798)» εμφανίζει μια εκτεταμένη διαπραγμάτευση ενός ελάχιστα γνωστού γεγονότος, της επαναστατικής δράσης του Γεωργίου Κα­ραϊσκάκη. Επιτυγχάνει να επανακαθορίσει τη «σκοτεινή περίοδο», όπως χαρακτηρίζεται η παρουσία και η δράση του στη διάρκεια της ανταρσίας του Πασβάντογλου κατά του Σουλτάνου.

Ο Ειδικός ερευνητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ηλίας Βαλιάκος, στο θέμα του «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η φυματίωση» αναδεικνύει, όχι μόνο πλευρές της ασθένειάς του, αλλά αποτιμά την αρνητική συνεισφορά στην υγεία του ήρωα από την ένταξή του στην πολεμική περιπέτεια και αποφαίνεται ότι η στάση του αυτή υπήρξε παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας.

Ο καταξιωμένος ερευνητής της ιστορίας της Επτανήσου Πέτρος Πετράτος στο θέμα του «Ο Γ. Καραϊσκάκης της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης» φωτίζει με βάση, κυρίως, αρχειακή αναζήτηση πλευρές της παρουσίας του Καραϊσκάκη στα Επτάνησα κατά τον Οκτώβριο του 1823. Η μελέτη αναδεικνύει σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του.

Ο Επίκουρος καθηγητής στην Θεωρία και Ανάλυση του Πολέμου της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων Νικόλαος Κανελλόπουλος, στο θέμα του «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ως στρατιωτικός ηγέτης» ανατέμνει τη συνολική στρατιωτική παρουσία του και αποτιμά ότι αναδεικνύεται σε έναν από τους ικανότερους στρατιωτικούς ηγέτες. Ειδικότερα, διερευνάται και η σύμπραξή του με το ελληνικό τακτικό στράτευμα στις επιχειρήσεις του 1826-1827.

Ο απόγονος του γραμματέα του Καραϊσκάκη Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ Κωνσταντίνος Μαζαράκης Αινιάν, στο θέμα του «Ο Καραϊσκάκης όπως τον γνώρισε ο Δημήτριος Αινιάν» αναδεικνύει την εικόνα για τον πολέμαρχο του Δημητρίου Αινιάν ως έναν από τους πιο δυναμικούς οπλαρχηγούς του Αγώνα και τις προσπάθειες του να ενσωματωθεί στην τακτικότητα των λοιπών στρατιωτικών σωμάτων, έτσι ώστε η ευέλικτη «αταξία» του, να αξιοποιηθεί στο μέγιστο και να συνδράμει με τον καλύτερο τρόπο τον Αγώνα.

Ο Δρ. Θεοφάνης Μαλκίδης, στην ανάλυσή του με θέμα «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η «δίκη» του» ανατέμνει τη «δίκη» του ήρωα, καθώς και τις πολιτικές, στρατιωτικές, προσωπικές και άλλες προτεραιότητες που τον οδήγησαν στο «εδώλιο» του «δικαστηρίου», προκειμένου να επιφέρουν την «καταδίκη» του. Τελικώς, παρά την απηνή «καταδίωξή» του, η αλήθεια και η δικαιοσύνη θριάμβευσαν.

Οι Τουρκοκύπριοι συνεργάτες της αποικιοκρατίας

 

• ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ Ο 

ΚΑΤΟΠΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΒΙΟΣ

• Ο ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η 

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ 

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου να αλλάξεις;

 

Τους ακούς και έρχεται αυτόματα στο μυαλό εκείνο του Αθανάσιου Διάκου, κατά το παραδοσιακό άσμα, που απάντησε στον Ομέρ Βρυώνη: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε». Του πρότεινε, λέει, 

για να μην τον σουβλίσει, να γίνει Τούρκος 

«την πίστη σου να αλλάξεις».

Κύπρος: Πενήντα χρόνια κατοχής

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Κύπρος: Πενήντα χρόνια κατοχής

 

*Το κείμενο αποτελεί μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση για την Κύπρο, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη

 

 

Η ιστορία δίνει πάντα έμπνευση για το παρόν και το μέλλον μας. Αντλείς παραδείγματα, πρότυπα και σύμβολα, κατανοείς τα λάθη και προχωράς με ό,τι πιο σπουδαίο έχει γεννήσει αυτός ο τόπος.
Στο τέταρτο βιβλίο του, ο Ηρόδοτος αναφέρεται στους Πέρσες που ζητούσαν «γην καί ύδωρ» απ’ τις πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν και ειδικότερα στην απάντηση του Βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών προς τον Βασιλιά Δαρείο. Στο πέμπτο βιβλίο, ο πατέρας της Ιστορίας, γράφει για τον Δαρείο ο οποίος στέλνει αγγελιαφόρους οι οποίοι ζητούν «γην και ύδωρ» από τον Βασιλιά Αμύντα των Μακεδόνων, ενώ στο έκτο βιβλίο, αναφέρεται στους αγγελιαφόρους που φτάνουν σε όλη την Ελλάδα που ζητούν την παράδοσή της με τις λέξεις αυτές.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα με το σχεδιασμό, την οργάνωση και την εκτέλεση της Γενοκτονίας από το Οθωμανικό κράτος και στη συνέχεια από το καθεστώς του δασκάλου του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ ξεκίνησε το σχέδιο εξαφάνισης του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου, της Θράκης, της Καππαδοκίας.

Στη συνέχεια η Τουρκία εξελισσόμενη σε ένα μόρφωμα με φασιστικά και ρατσιστικά στοιχεία, επεδίωξε και κατάφερε να εξαφανίσει τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Τενέδου και της Ίμβρου με μεθόδους Ολοκαυτώματος που κατέληξαν σε «νύχτες κρυστάλλων» («Σεπτεμβριανά»), οικονομικό στραγγαλισμό και απελάσεις, ενώ η Κύπρος ήταν αυτή που δέχτηκε εν τέλει και τη στρατιωτική έκφραση του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού.

Η Κύπρος, το Αιγαίο και η Θράκη αποτελούν πλέον το σχετικό Τουρκικό επεκτατικό δόγμα με θεωρίες και πρακτικές για «Γαλάζια Πατρίδα» και «Στρατηγικό βάθος» που είναι αντιγραφή και εξέλιξη της θεωρίας του ζωτικού χώρου του Χίτλερ και των Ναζί. Συνεπώς η παρούσα κατάσταση με προβολή τα ενεργειακά, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το μεταναστευτικό, την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο και μία σειρά από σχετικά ζητήματα που προβάλλει η Τουρκία, δεν είναι παρά η μετεξέλιξη των παραπάνω σημαντικών θεμάτων εθνικής κυριαρχίας που όπως γνωρίζουμε οδήγησε στον ακρωτηριασμό κρατών προς εξευμενισμό του θηρίου και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις σφαγές και στην απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας.

Εδώ και καιρό με όρους Γκέμπελς τίθεται ως μοναδική οδός, για τον Ελληνικό λαό, η συζήτηση για την εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο, για «λύση» στην Κύπρο, για «παραχωρήσεις» στη Θράκης. 

 

Το να επικαλείσαι το διεθνές δίκαιο δεν είναι πανάκεια. Η εισβολή και η κατοχή στην Κύπρο για πενήντα χρόνια, το σχέδιο Ανάν  πριν είκοσι χρόνια και η επιβολή της «λύσης» που δεν είχε καμία σχέση με δημοκρατία, διεθνές δίκαιο και ανθρώπινα δικαιώματα που συχνά –πυκνά επικαλείται αυτό το «δίκαιο», είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση. Το ίδιο γίνεται και στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Ο σεβασμός και η επίκληση του διεθνούς δικαίου πρέπει να αφορά την προετοιμασία ισχυρής άμυνας προάσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι σίγουρο ότι χρειάζεται λειτουργική και πρακτική αντιμετώπιση των εξαιρετικής σημασίας για τη συνέχειά μας ζητημάτων. Ο Ελληνισμός δεν έχει καμία σχέση με την Ύβρη και τον ευτελισμό, με την παράδοση για λίγα χρόνια «ειρήνης»….

 

Η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.  Καμία υποχώρηση έναντι της κατοχικής Τουρκίας, όχι στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, όχι στην ομοσπονδία στην Κύπρο, αποτροπή της καθημερινής εισβολής στη Θράκη και το Αιγαίο.
«Γη και Ύδωρ» δε θα δώσουμε!

 

Η συνέντευξη για την Κύπρο

Η Κύπρος δεν είναι διαιρεμένη, είναι υπό κατοχή!!

 

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν 

έδωσε μια ειδική συνέντευξη στο δίκτυο «A Haber» .

Βεργίνα: Η πρώτη πρωτεύουσα της αρχαίας Μακεδονίας

 

Βεργίνα, μνημείο Πολιτιστικής Kληρονομιάς και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, εκεί βρίσκεται μία από τις σπουδαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα.

Η Μάχη της Αράχωβας

 

Η μάχη της Αράχωβας.
Έργο του Πέτερ φον Ες.

Ο στρατιωτικός ηγέτης που διακρίθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κατά το μεγάλο ξεσηκωμό για τα τακτικά και στρατηγικά χαρίσματά του, έδωσε νέα πνοή στον εθνικό αγώνα με τις νίκες του ήταν αναμφίβολα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ανάμεσα στα στρατιωτικά κατορθώματά του, η νίκη στην Αράχωβα κατέχει εξέχουσα θέση.

Στις 25 Oκτωβρίου, ο αρχιστράτηγος, αφού άφησε στην Ελευσίνα ικανή στρατιωτική δύναμη υπό το Bάσο Mαυροβουνιώτη για να υπερασπιστεί τη θέση αυτή, αναχώρησε για τη Pούμελη με 3.000 άντρες. O στρατός του μπορεί να ήταν αριθμητικά μικρός, αποτελούνταν όμως από τους καλύτερους μαχητές που διέθετε η Eλλάδα, πολλοί από τους οποίους είχαν λάβει μέρος στην ηρωική έξοδο του Mεσολογγίου.