Ιστοσελίδα Devrimcikaradeniz:Η αλήθεια δεν μπορεί να σιωπήσει! Devrimci Karadeniz tarihsel gerçekleri yazma suçu işliyor!

Θ. Μαλκίδης: Η αλήθεια, η μνήμη, η ιστορία και η δικαιοσύνη δεν μπορούν να σιωπήσουν!

Παρουσιάζω σε μετάφρασή μου το κείμενο του Tuncay Yılmaz ιδρυτή του Κόμματος της  Σοσιαλιστικής Ανασυγκρότησης 
(μέρος του HDP) οποίος το δημοσίευσε πριν λίγες ώρες και μετά από την έρευνα που ξεκίνησε ο Εισαγγελέας της Τραπεζούντας για την ιστοσελίδα Devrimcikaradeniz. Εκεί αναφέρεται η Γενοκτονία, η δολοφονία των συμπατριωτών μας για την οποία το καθεστώς θέλει να την εξαφανίσει και κάθε φωνή που την αναδεικνύει πρέπει να σιωπήσει. Η αλήθεια, η ιστορία, η δικαιοσύνη και η μνήμη όμως δεν μπορούν να σιωπήσουν!  

 Tuncay Yılmaz


Η ιστοσελίδα Devrimcikaradeniz έκανε έγκλημα που έγραψε για τα ιστορικά γεγονότα και την αλήθεια!

Παρότι έχουν περάσει πάνω από  100 χρόνια, η νοοτροπία της Γενοκτονίας δεν αλλάζει!

Ο Γενικός Εισαγγελέας της Τραπεζούντας Mithat Kutanoğlu, ξεκίνησε έρευνα για την ιστοσελίδα Devrimcikaradeniz, η οποία δημοσίευσε ένα άρθρο για την ιστορία και τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, με την κατηγορία ότι «προκαλεί δημόσιο μίσος και εχθρότητα».

Πώς η ιστοσελίδα  Devrimcikaradeniz και οι συγγραφείς «οδηγούν τους ανθρώπους στο μίσος και την εχθρότητα»; Εκφράζοντας ιστορικά γεγονότα λέγοντας ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με αυτά! Επιπλέον τα περισσότερα από τα έγγραφα που δημοσιεύονται από τους συγγραφείς της ιστοσελίδας Devrimcikaradeniz  έχουν συγκεντρωθεί από τα αρχεία των Οθωμανικών και των Κεμαλικών αρχείων ή από τα απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών.

Για παράδειγμα, ο συγγραφέας Tamer Çilingir στο βιβλίο του Pontos Gerçeği (Η αλήθεια για τον Πόντο) αποκάλυψε  ότι  ενώ παρουσιάζονται δεκάδες προσωπικότητες  δημόσια ως  ήρωες,  στην πραγματικότητα είναι δολοφόνοι. Μία τέτοια περίπτωση είναι Τοπάλ Οσμάν στον οποίο έχει ανατεθεί από τον Μουσταφά Κεμάλ το έργο της δολοφονίας. Σήμερα, παρά τις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Ελλήνων  Ποντίων  γιορτάζεται κάθε χρόνο η 19η του Μάη ως « Γιορτή Νεολαίας και Αθλητισμού, ως ημέρα του Μουσταφά Κεμά», με τον ερχομό του  στην Σαμψούντα, ενώ στην πραγματικότητα είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων.

«Ο Κεμάλ ήρθε στη Σαμψούντα και συναντήθηκε με τον επικεφαλής δολοφονικών  συμμοριών, τον Τοπάλ Οσμάν, στον οποίο είπε: «Θα δουλέψουμε χέρι-χέρι». Αν διαβάσουμε το βιβλίο "Η Αγία Εξέγερση" του Hasan İzzetin Dinamo, ο Κεμάλ λέει στον Τοπάλ Οσμάν: «Εφόσον ο τουρκικός λαός σας υποστηρίζει πλήρως, να μην σταματήσετε. Οι  Έλληνες τρέχουν για να ξεφύγουν από το βουνό. Θα τους εξοντώσουμε. Στη συνέχεια ο Τοπάλ Οσμάν δίνει την ακόλουθη απάντηση: «Μην ανησυχείτε πασά μου! Θα δώσω ένα τέτοιο θυμίαμα στους Έλληνες του Πόντου και  όλοι θα πνιγούν στις σπηλιές σαν γαϊδούρια »!

Ο Nureddin İbrahim Konyar, ο αρχηγός του Κεντρικού Στρατού, στον  οποίο ο  Mustafa Kemal  ανέθεσε τη διάσωση της «Ανατολίας» μετά την εμφάνισή του στη Σαμψούντα, είχε στόχο τους Έλληνες . Αυτά τα δηλητήρια των φιδιών, όπως τους ονόμασε.  Από το 1600 και μετά έγινε προσπάθεια να αλλάξει η γλώσσα και να επιβληθεί διαφορετική θρησκεία στους Έλληνες. Μεταξύ 1914-1923, στο πρώτο στάδιο οι Νεότουρκοι  και στο δεύτερο στάδιο ο Κεμάλ εξόντωσαν 353 χιλιάδες και απέλασαν πάνω από μισό εκατομμύριο. Η Αμισός μεταφράστηκε σε Σαμψούντα, τα Κοτύωρα μεταφράστηκε σε Ordu, η Κερασούντα σε Giresun, η Τραπεζούντα σε Trabzon.

Ποιος από αυτούς τους παραπάνω και συγκεκριμένους ιστορικούς λογαριασμούς οδηγεί «στο μίσος και την εχθρότητα»;  Το αντίστροφο ερώτημα  είναι  πως 350 χιλιάδες σφαγιάστηκαν και  απελάθηκε πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες  του  Πόντου. Μήπως αυτό ισχύει για τους συγγραφείς που ανακυκλώνουν το μίσος που παρουσιάζεται  κάθε χρόνο στις γιορτές για τον Κεμάλ ;
Ο  εισαγγελέας της Δημοκρατίας της Τουρκίας 100 έτη μετά  αυτά τα ιστορικά γεγονότα  συνεχίζει τη δίωξη εκείνων που  μιλούν για αυτά. Η χώρα μας εάν  θέλει να λέγεται  ελεύθερη, πρέπει να αγωνιστεί για αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν για την ανάδειξη του δικαίου, της Γενοκτονίας και της δολοφονικής νοοτροπίας.

Γνωρίζουμε ότι οι λαοί μας που έχουν υποστεί Γενοκτονία αρνούνται την αφομοίωση τους  και θα   αντιμετωπίσουν  το σωβινισμό από τους κρατικούς εισαγγελείς και το κράτος που έχει εδραιωθεί με Γενοκτονία... Αλλά γενναίοι διανοούμενοι όπως αυτοί της  ιστοσελίδας  Devrimcikaradeniz, Κούρδοι που δεν παραδίδονται, Αρμένιοι , Ασσύριοι, Αλεβίτες, γυναίκες που δεν υποτάσσονται σε κάθε είδους εκμετάλλευση θα συνεχίσουν να είναι πρόβλημα για τους εισαγγελείς και για το καθεστώς.

Devrimci Karadeniz tarihsel gerçekleri yazma suçu işliyor! – Tuncay Yılmaz

Tuncay Yılmaz

100 Yıl da geçse hesaplaşmadıkça soykırımcı zihniyet değişmiyor!

Επειδή επισκέφτηκαν το Ναγκόρνο Καραμπάχ, καταζητούνται από το Αζερμπαϊτζάν! Turkish Intellectuals Risk Arrest After Trip To Karabakh

Θ. Μαλκίδης: Καταζητούμενοι από το Αζερμπαϊτζάν o συναγωνιστής μας Σαίτ Τσετίνογλου και άλλοι 3  Τούρκοι διανοούμενοι !

Σύμφωνα με το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα του Αζερμπαϊτζάν, ο  συγγραφέας Ali Bayramoglu, ο ακτιβιστής και συγγραφέας Sait Çetinoğlu, ο  νομικός Ufuk Uras και ο συγγραφέας Erol Katircioglu "διέσχισαν παράνομα τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν", επισκεπτόμενοι το Ναγκόρνο Καραμπάχ- Αρτσάχ!
Οι τέσσερις Τούρκοι συμμετείχαν σε διεθνές συνέδριο στην Αρμενία και με την ευκαιρία επισκέφτηκαν το Αρτσάχ, όπου είχαν συνάντηση με τον υπουργό εξωτερικών, Γκαρέν Μιρζογιάν.

Ο Γενικός Εισαγγελέας επικαλέστηκε  το Άρθρο 318 παρ.2 του Ποινικού Κώδικα που αφορά  άτομο που διέρχεται παράνομα τα κρατικά σύνορα του Αζερμπαϊτζάν και έστειλε σχετική επιστολή στις τουρκικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου για να συλλάβουν τους διανοούμενους, ενώ εξέδωσε και διεθνές ένταλμα σύλληψής τους! Υπενθυμίζουμε ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν αναγνωρίζει ως ανεξάρτητο το Ναγκόρνο Καραμπάχ- Αρτσάχ και έτσι ο οποιοσδήποτε το επισκέπτεται αντιμετωπίζει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. 

Ο  Sait Çetinoğlu είναι συναγωνιστής στην υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων και μαζί του και καθώς και με τον εκδότη Ragip Zarakolu, έχουμε δημοσιεύσει στην ελληνική και την αγγλική βιβλίο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων. Επιπλέον και με τους δύο έχουμε συνεργαστεί εντός και εκτός Ελλάδας για το ίδιο ζήτημα, και για αυτή τη δράση τους, ο μεν πρώτος είναι πλέον καταζητούμενος από το Αζερμπαϊτζάν, ο δε δεύτερος ζει εκτός Τουρκίας, αφού έχει δεχθεί οχτώ βομβιστικές επιθέσεις  και άπειρες φυλακίσεις. 

Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι οι ευρωβουλευτές   Frank Engel του Λουξεμβούργου,  Ελένη Θεοχάρους της Κύπρου και Jaromir Stetina, είχαν ήδη δηλωθεί ως ανεπιθύμητα πρόσωπα  στο Αζερμπαϊτζάν λόγω των προηγούμενων ταξιδιών τους, ενώ η  κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν έχει επίσης στη μαύρη λίστα  περισσότερους από 600 άλλους  μη Αρμένιους για τον ίδιο λόγο.


Νωρίτερα το Φεβρουάριο, η Λευκορωσία παρέδωσε  στο Αζερμπαϊτζάν τον Alexander Lapshin , έναν Ρώσο-Ισραηλινό μπλόγκερ που κρατήθηκε στο Μινσκ . Δικαστήριο του Αζερμπαϊτζάν τον καταδίκασε σε τρία χρόνια φυλάκισης τον περασμένο  Ιούλιο. ωστόσο πήρε χάρη και απελευθερώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, τονίζοντας την ανάγκη η Αρμενία να κρατήσει το Αρτσάχ. 

 Παρά τα προβλήματα και τα εμπόδια το δίκαιο και η αλήθεια είναι μαζί μας. Ο αγώνας για την Ελευθερία του λόγου, της σκέψης, για την Ελευθερία των λαών που ζουν στην Τουρκία και βίωσαν τη Γενοκτονία, συνεχίζεται!

Πεσόντες και αγνοούμενοι της 32ης Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο το 1974

32η ΜΚ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ 1 Λγος Ροκάς Θεόδωρος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 2 Ανθλγος Παντοπώλης Αντώνης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 3 Ανθλγος Πουργουρίδης Πανίκος Ιούλιος 1974 Λεμεσός 4 Ανθλγος Σιαμπτάνης Βασίλειος Ιούλιος 1974 Ασπρη Μούττη 5 Ανθλγος Σωκράτους Σωκράτης Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 6 Ανθλγος Χαραλάμπους Ανδρέας Αύγουστος 1974 Χαλεύκα 7 Λοχίας Μαρκαντώνης Ευμένιος Νοέμβριος 1967 Κοφίνου 8 Λοχίας Γλυκαίνου Συμεών Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 9 Λοχίας Καψάλης Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 10 Λοχίας Μουστάκας Γεώργιος Ιούλιος 1974 Δίκωμο 11 Λοχίας Παπαελισσαίου Ελισσαίος Ιούλιος 1974 Γερόλακκος 12 Λοχίας Χαραλάμπους Ανδρέας Ιούλιος 1974 Λευκωσία 13 Δνεας Ισιδώρου Ισίδωρος Ιούλιος 1974 Α Γεώργιος Κερύνειας 14 Δνεας Κουτσόφτας Οδυσσέας Ιούλιος 1974 Λευκωσία 15 Δνεας Παπαπέτρου Διονύσιος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 16 Δνεας Πιριντζή Αχιλλέας Ιούλιος 1974 Λευκωσία 17 Δνεας Σάββα Παναγιώτης Τσόκος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 18 Υπνεας Λεωνίδου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αλωνάγρα 19 Κ/δ Αυξεντίου Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Παχύαμμος 20 Κ/δ Βαρδάκη Λάμπρος Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 21 Κ/δ Δημητρίου Κυριάκος Αύγουστος 1974 Πενταδάκτυλος 22 Κ/δ Δημοσθένους Δημοσθένης Αύγουστος 1974 Πέλλαπαις 23 Κ/δ Δημοσθένους Νεόφυτος Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 24 Κ/δ Κοντονικόλα Δημήτριος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 25 Κ/δ Κυπριανού Μιχαήλ Αύγουστος 1974 Χαλεύκα 26 Κ/δ Μαλεκίδης Σάββας Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 27 Κ/δ Ματθαίου Ματθαίος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 28 Κ/δ Ματσούκας Παναγιώτης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 29 Κ/δ Μιλτιάδου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Λευκωσία 30 Κ/δ Μουλλωτός Ευάγγελος Ιούλιος 1974 Ασπρη Μούττη 31 Κ/δ Νεοκλέους Ανδρέας Ιούλιος 1974 Κερύνεια 32 Κ/δ Νικολάου Νικόλαος Ιούλιος 1974 Λεμεσός 33 Κ/δ Παπαλή Χριστοφής Ιούλιος 1974 Ασπρη Μούττη 34 Κ/δ Παρτζίλης Αντώνιος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 35 Κ/δ Παυλίδης Φοίβος Αύγουστος 974 Χαλεύκα 36 Κ/δ Πεγιώτης Ιωάννης Ιούλιος 1974 Αλωνάγρα 37 Κ/δ Πέτρου Χάρης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 38 Κ/δ Πυλάτσης Λεύκος Αύγουστος 1974 Παχύαμμος 39 Κ/δ Πύρκα Δημήτριος Ιούλιος 1974 Αλωνάγρα 40 Κ/δ Ριαλάς Αντώνης Ιούλιος 1974 Λευκωσία 41 Κ/δ Σαββάκη Μιχαήλ Ιούλιος 1974 Λευκωσία 42 Κ/δ Σπύρου Γεώργιος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 43 Κ/δ Στεφανή Γεώργιος Ιούλιος 1974 Πενταδάκτυλος 44 Κ/δ Χριστοφή Γεώργιος Αύγουστος 1974 Παχύαμμος

Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία Μνήμης ;

Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία Μνήμης ; 

Ο Δήμος Θέρμης ,η Δ.Ε.Π.Π.Α.Θ και η Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας “Εύξεινος Λόγος” οργάνωσαν  στο Δημοτικό Θέατρο Θέρμης την εκδήλωση : “Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία Μνήμης”με ομιλητή τον Θεοφάνη Μαλκίδη, Δρ. Κοινωνικών Επιστημών, Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, ο οποίος μεταξύ των άλλων είπε τα εξής:

«Η Τουρκία  αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε ότι αφορά ένα κράτος που αρνείται ότι πραγματοποίησε τη Γενοκτονία. Τιμά τους πρωτεργάτες του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, τους  Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, δεν αποδέχεται τη Γενοκτονία και εγκαλεί τους Έλληνες για τον αγώνα αναγνώρισης.
Από την άλλη πλευρά,  το ελλαδικό κράτος, αν δούμε το παράδειγμα της Αρμενίας,  έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι θα περιμέναμε από ένα θεσμικό δημιούργημα που σεβόταν το μαζικό έγκλημα και θα αγωνιζόταν για την αναγνώρισή του. Τι να πρωτοαναφέρουμε; 
Τις καταθέσεις στεφάνων στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το  Μουσταφά Κεμάλ;  Την άρνηση της Γενοκτονίας,  το θαυμασμό από “πολιτικούς και πνευματικούς” ανθρώπους για τον Κεμάλ, το Δάσκαλο του Χίτλερ ;

Η αλήθεια είναι πως απέναντι στον Τουρκικό φασισμό και την Ελλαδική αδιαφορία ό,τι έχουμε πετύχει  έχει γίνει με δικές μας προσπάθειες και έτσι θα συνεχίσουμε. Η εκδήλωση αυτή όπως και άλλες που έχουν γίνει και θα ακολουθήσουν, εντός και εκτός Ελλάδας, είναι προς αυτήν την κατεύθυνση».

Αγνοούμενος Στρατιώτης Σταύρος Μούσουλος Κύπρος 1974, ήρωας ετών 18

Αγνοούμενος Στρατιώτης Σταύρος Μούσουλος Κύπρος 1974, ήρωας ετών 18

Ο Σταύρος Μούσουλος του Ιωάννη (ΑΣΜ 11421/74) γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1956 στην Ξυλοφάγου της επαρχίας Λάρνακας. Γονείς του είναι ο Ιωάννης και η Γεωργία και ασχολούνταν με την πατατοκαλλιέργεια. Ο Σταύρος έχει μια αδελφή, τη Βασιλική και πέντε αδελφούς, τους Ανδρέα, Αντώνη, Χριστάκη, Κωνσταντίνο και το Θεόδωρο. Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο της κοινότητάς του βοηθούσε τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες του. 

Τον Ιανουάριο του 1974 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά στο Κ.Ε.Ν. Καραόλου, στην Αμμόχωστο. Στις 9 Απριλίου 1974 τοποθετήθηκε στο 286 Μ.Τ.Π. στην Κοκκινοτριμιθιά και εντάχθηκε στον 1ο Λόχο. Στις 20 Ιουλίου 1974 ο Σταύρος ήταν στο στρατόπεδο της Μονάδας του και ενσωματώθηκε στο Τάγμα όταν ανασυγκροτείτο στα Λατσιά. Στη συνέχεια ο Σταύρος ακολουθώντας την πορεία του Τάγματός του μετέβηκε στην περιοχή της Σκυλλούρας. Στις 15 Αυγούστου 1974 ήταν με τη Διμοιρία του έφεδρου ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη στα υψώματα νοτίως του Αγίου Ερμολάου. Χάθηκαν τα ίχνη του όταν ήταν στην περιοχή μεταξύ Αγίου Ερμολάου- Κοντεμένου.

Οι γονείς του Σταύρου έφυγαν από τη ζωή χωρίς να μάθουν για τη τύχη του αγαπημένου τους γιού.

Η μητέρα του Σταύρου, Γεωργία, είχε αφιερώσει στον αγνοούμενο γιο της τους πιο κάτω στίχους που εκφράζουν τον πόνο της μάνας που ελπίζει να δει το γιο της να επιστρέφει :
«Τριανταφυλλιά μου κότσινη π'αθθίζεις μεσ' το Μάρτη τζι εγιώ τζοιμούμαι τζιαί ξυπνώ τζιαί καρτερώ τον να' ρτει
Καθρέφτη κρουσταλλένιε μου Τζιαί φως των αμμαθκιών μου, Έλα Σταυρούδι μου γρουσό Τζιαί τη χαρά μου δώσμου».

Η εκταφή των οστών του Σταύρου πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2005,2008 και 2010 από το ύψωμα Λαπάτσα που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση βορείως του κατεχόμενου χωριού της Σκυλλούρας, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Ο Εισαγγελέας της Τραπεζούντας εναντίον της ιστοσελίδας Devrimci Karadeniz. Trabzon Cumhuriyet Başsavcısı Devrimci Karadeniz ve yazarları hakkında Halkı kin ve düşmanlığa tahrik’

Θ. Μαλκίδης 

Ο Γενικός Εισαγγελέας της Τραπεζούντας ξεκίνησε έρευνα για την ιστοσελίδα Devrimci Karadeniz η οποία απαντά : 
«Ναι, είμαστε Έλληνες του Πόντου»! 

Η ιστοσελίδα Devrimcikaradeniz.com για πολλά χρόνια αναδεικνύει τα ζητήματα του Πόντου και αυτό φαίνεται ότι αποτελεί λόγο για εισαγγελική έρευνα. Έτσι σήμερα πληροφορήθηκα ότι ο Γενικός Εισαγγελέας της Τραπεζούντας ξεκίνησε έρευνα εναντίον της ιστοσελίδας με το σκεπτικό ότι «ενθάρρυνε τους ανθρώπους στο μίσος και την εχθρότητα», προκαλώντας έτσι το φόβο στους αρθρογράφους, μία εκ των οποίων είναι υπό κράτηση στη Σμύρνη.




Ο  Tamer Çilingir σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Devrimci Karadeniz, η οποία ασχολείται με τα ζητήματα του Πόντου σε όλες τις εκφάνσεις τους (Γενοκτονία, πολιτισμός, πρόσωπα, σημερινές διώξεις από την Τουρκία, κλπ) απευθύνει   συγκλονιστικά ερωτήματα προς τον εισαγγελέα. Το κείμενό του σε μετάφρασή μου είναι το εξής : 

«Κύριε εισαγγελέα είναι έτοιμες  οι μουριές  με τις κρεμάλες για τους θανάτους μας  στην Αμάσεια;
Χρειάζεστε τώρα μερικούς Τοπάλ Οσμάν!
Μπορείτε να μας εκτελέσετε στην ακτή!

Θα αλλάξετε τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας;

Θα μας  ρίξετε και στους λέβητες των πλοίων κύριε Εισαγγελέα;
Θα μπορούσατε να  γεμίσετε στις εκκλησίες και να μας κάψετε, αλλά έχετε κλείσει τις εκκλησίες και τις  κάνατε τζαμιά, ίσως να μας  κάψετε στα τζαμιά.....

Λέτε ότι είμαστε ένοχοι «υποκίνησης των ανθρώπων σε μίσος και εχθρότητα».

Τι  έκαναν οι 353 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, που τους γενοκτονήσατε, που τους δολοφονήσατε;

Θα μπορούσατε να εξηγήσετε πως εξορίστηκαν οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτά τα εδάφη για χιλιάδες χρόνια;

Έχουν περάσει εκατό χρόνια και εξακολουθείτε  το ίδιο πράγμα, εξακολουθείτε να είστε εχθρικοί σε ανθρώπους που δεν σκέφτονται σαν εσάς.
Είμαστε η αλήθεια αυτών των εδαφών κύριε Εισαγγελέα.

Ναι είμαστε Έλληνες του Πόντου.

Ακόμη και αν αλλάξατε τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, αυτή η πραγματικότητα δεν άλλαξε ποτέ.
Για χιλιάδες χρόνια είμαστε οι διανοούμενοι του χώρου.
Όπως μπορείτε να δείτε είμαστε ακόμα εδώ, παρά τις γενοκτονίες, την εξορία, την αφομοίωση και θα συνεχίσουμε να είμαστε οι διανοούμενοι αυτών των εδαφών.


Ακριβώς όπως αυτό που κάνατε πριν από εκατό χρόνια και επαναλαμβάνετε σήμερα, αν συνεχιστεί τότε τα δικαστήρια, οι φυλακές, τα όπλα, οι βόμβες σας δεν θα είναι κέρδος.
Δεν είμαστε αυτοί που θα ερευνήσουμε, εσύ είσαι ο Εισαγγελέας.
Θα θέσουμε όμως υπό αμφισβήτηση και θα συνεχίσουμε να αποκρυπτογραφούμε ό, τι γίνεται.


Tamer Çilingir

Trabzon Cumhuriyet Başsavcısı Devrimci Karadeniz ve yazarları hakkında ‘Halkı kin ve düşmanlığa tahrik’ ettikleri iddiasıyla soruşturma başlatmış ve birilerini göz altına alarak korku salmayı hedeflemiş; beyhude.

4 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Βούλγαρους κατακτητές στους Φιλίππους

4 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Βούλγαρους κατακτητές στους Φιλίππους

 76 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που οι Βούλγαροι κατακτητές εκτέλεσαν 25 κατοίκους του οικισμού των Φιλίππων, στο πλαίσιο του σχεδίου τους για την επιβολή της εξουσίας τους σε μια περιοχή που διεκδικούσαν για πολλά χρόνια. Η σφαγή ξεκίνησε στις 4 Οκτωβρίου του 1941, ολοκληρώθηκε στις 6 Οκτωβρίου και άφησε -όπως ήταν φυσικό- ανεξίτηλα σημάδια στην μνήμη των κατοίκων των Φιλίππων.

Καλοκαίρι του 1941. Οι Βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής ξεκίνησαν από τα μεγάλα χωριά της Δράμας ένα πρόγραμμα τρομοκράτησης των κατοίκων με στόχο την οριστική επιβολή της κατοχικής εξουσίας, την υποταγή και πιθανόν τον εκβουλγαρισμό του πληθυσμού. Τέλος Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήρθε η σειρά της Καβάλας. Οι Φίλιπποι, εκείνη τη εποχή, ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής και έτσι ο φόβος άρχισε να κυριεύει τους κατοίκους του. Πολλοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κρύφτηκαν στους γύρω λόφους.

3η Οκτωβρίου 1941. Φεύγει από το χωριό ο βούλγαρος πρόεδρος Μπόρις Στόεφ πληροφορώντας τους κατοίκους ότι πρόκειται να γίνει επιδρομή ανταρτών στο αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα και έτσι το χωριό κινδυνεύει να γίνει πεδίο μάχης. Διαβεβαίωσε όμως ότι ο βουλγάρικος στρατός θα κάνει ότι είναι δυνατόν να προστατεύσει το χωριό. Η υπόθεση ήταν προφανώς κατασκευασμένη από τη δύναμη κατοχής αφενός γιατί δεν υπήρχαν βέβαιες πληροφορίες για δράση οργανωμένου αντάρτικου στην περιοχή, αφετέρου δε  επειδή η μορφολογία του εδάφους δεν δικαιολογούσε τέτοια ενέργεια. Τη διοίκηση του χωριού ανέλαβε ο αστυνόμος Ιβάν Στογιάνοφ με πρωτοπαλίκαρο τον χωροφύλακα Γκιόσο, που με φρίκη τους θυμόντουσαν για πολλά χρόνια στο χωριό. Το απόγευμα της ίδιας μέρας άρχισε από το αεροδρόμιο ο κανονιοβολισμός της περιοχής γύρω από το χωριό και κράτησε για μια περίπου ωραία. Η σκηνοθεσία για δήθεν απόκρουση της επίθεσης άρχισε. Στη διάρκεια της νύχτας όσοι κάτοικοι του χωριού μπόρεσαν, έφυγαν στα γύρω βουνά,  πολλοί κρύφτηκαν στα πηγάδια του καπνού ή όπου αλλού νόμισαν ότι είναι ασφαλείς. Ήταν όμως και αρκετοί που δεν πίστευαν ότι θα συμβεί κάτι κακό και πως όλα τελείωσαν με τους κανονιοβολισμούς.

4η Οκτωβρίου 1941. Πριν ξημερώσει ακούστηκαν πυκνοί πυροβολισμοί στο χώρο του ιατρείου όπου στεγάζονταν ο Βουλγαρικός αστυνομικός σταθμός. Αυτοί που έμειναν κοντά στον σταθμό είδαν τους Βούλγαρους χωροφύλακες να πυροβολούν και να σπάζουν τα τζάμια του σταθμού ή να τρέχουν άσκοπα γύρω από το κτίριο και να πυροβολούν στον αέρα. Το πρωί βρήκε το χωριό σε ησυχία, δε φάνηκε να δίνεται συνέχεια στα γεγονότα της νύχτας. Μερικοί άρχισαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Στις 9 άρχισε και πάλι ο κανονιοβολισμός της περιοχής από το αεροδρόμιο που κράτησε για μισή περίπου ώρα. Κατόπιν δύο ομάδες ιππικού, η μία από τις πλαγιές του Προφήτη Ηλία και η άλλη από τον κεντρικό δρόμο πλησιάζουν το χωριό με πρόφαση την επιβολή της τάξης. Πρώτα θύματα ο Ηλίας Χατζηχαραλάμπους 18 ετών και ο Γιάννης Αρτοποιάδης 18 ετών που συλλαμβάνονται από τους στρατιώτες και μόλις τους παραδίδουν στον Στογιάνωφ τους εκτελεί. Την ίδια περίπου ώρα στον συνοικισμό του Σαρρή Καγιά σκοτώνουν στην αυλή του σπιτιού του τον ανάπηρο Χρήστο Γεωργιάδη 48 ετών. Οι Βούλγαροι έφιπποι φεύγουν για λίγο προς τα υψώματα του Βουνοχωρίου δήθεν για να κυνηγήσουν αντάρτες. Μέσα στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία βρίσκουν κρυμμένους και εκτελούν δύο βοσκούς , τον Γιάννη Βδέλλα 54 ετών και τον Στράτο Καυκαλίδη 64 ετών. Την ίδια ώρα στο χωριό ο Στογιάνοφ με τους χωροφύλακες του ξεκινά ένα ανεπανάληπτο όργιο. Φόνοι, λεηλασίες, αρπαγές, εμπρησμοί και βιασμοί. 

«Ση Ελευθερίας τη στράταν» για τον Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί

Θ. Μαλκίδης 

«Ση Ελευθερίας τη στράταν» για τον Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί

Μία ακόμη  πρωτοβουλία μας για την απελευθέρωση του Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί ολοκληρώθηκε πριν λίγες ώρες με τον τερματισμό του δρομέα μεγάλων αποστάσεων Γιώργου Ζαχαριάδη στη διαδρομή Αθήνα- Σπάρτη.

Η πρωτοβουλία της Επιτροπής για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας ονόμασε την δράση με τον Γιώργο Ζαχαριάδη   «Ση Ελευθερίας τη στράταν» ,  ο οποίος ξεκίνησε τη διαδρομή το πρωί της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου 2017, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης  και διήνυσε την απόσταση των 246 χιλιομέτρων μέχρι την Σπάρτη, φτάνοντας στο άγαλμα του Λεωνίδα. 




Ο Γιώργος Ζαχαριάδης φορώντας τη δημιουργία της Μαργαρίτας Ράντεβα,  έτρεξε στα βήματα του Φειδιππίδη, με στόχο τη δημοσιοποίηση της δράσης για την απελευθέρωση του Πόντιου ακτιβιστή στην  Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί, που κρατείται για πάνω από πέντε μήνες στην Τουρκία.

Πέρα από τον Γιώργο Ζαχαριάδη τον οποίο πρέπει να τον ευχαριστήσουμε για τη μεγάλη συμβολή του, ευχαριστούμε τους συνοδούς του σε διάφορες χρονικές στιγμές Κώστα Πασχαλίδη, Δέσποινα Στεφανίδου και  Νικόλαο Παυλίδη, τον Χρόνη Αμανατίδη για το γενικό συντονισμό και επίβλεψη,  την Μαργαρίτα Ράντεβα για την υψηλή καλλιτεχνική προσφορά της, την πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Νέας Σμύρνης, Δάφνης και  Αγίου Δημητρίου Ράνια Χρυσοχοίδου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κορινθίων "Τερψιχόρη" και ιδιαιτέρως την Μαρία Κυζιρίδου- Πούρου και τον Γιώργο Πούρο,  τους  προέδρους των  Συλλόγων Ποντίων Κορινθίας Κ. Ιωσηφίδη και Λακωνίας Θ. Λάζαρη, καθώς και  όλους και όλες που στήριξαν την προσπάθειά μας. 

Ο αγώνας για την ελευθερία του Γιάννη-Βασίλη Γιαϊλαλί, για την ελευθερία των λαών της Μικράς Ασίας συνεχίζεται!

Κηδεύοντας ακόμη έναν μέχρι πρότινος αγνοούμενο, το στρατιώτη Μιχαλάκη Χριστοδούλου

Η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Μιχαλάκη Χριστοδούλου

Επικήδειος Λόγος για τον Ήρωα Μιχαλάκη Χριστοδούλου, στη κηδεία του που τελέστηκε το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου 2017 από την εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τσέρι.

Θεοφιλέστατε,  Σεβαστό Ιερατείο,  Εκπρόσωπε της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μέλη της Εθνικής Φρουράς, της Αστυνομίας, της οργάνωσης της ΔΕΑ, εκπρόσωποι κομμάτων, συγγενείς αγνοουμένων, κοινότητες Περιστερωναρίου, Ξερού, Μουτουλλά και Τσερίου, συμπολεμιστές, συγγενείς και φίλοι 

Για μας, τους συγγενείς των αγνοουμένων, η παραλαβή των λειψάνων αποτελεί μια δικαίωση και εκπλήρωση μιας μεγάλης επιθυμίας. Μια μακροχρόνια αναμονή 43 χρόνων για την τύχη τους παίρνει τέλος. Αυτό που περιμέναμε τόσα χρόνια επιτέλους παίρνει σάρκα και οστά, και ο αγαπημένος μας αδελφός Μιχαλάκης από το Περιστερωνάρι Μόρφου θα ταφεί επιτέλους δίπλα στους αγαπημένους του γονείς. Με πόνο ψυχής, μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ συγγενείς, συμπολεμιστές και φίλοι να αποχαιρετήσουμε τον 22χρονο τότε εθνοφρουρό ο οποίος υπηρετούσε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού στην Κοκκινοτριμιθιά.

Ο Μάκης, όπως τον φωνάζαμε όλοι, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 1952 στην Πεντάγεια και ήταν το 2ο παιδί της οικογένειας Χριστόδουλου και Θεοδώρας Μιχαήλ Λυσάνδρου. Καταγόμασταν από αγροτική οικογένεια και η επιθυμία του ήταν να σπουδάσει κτηνίατρος στην Αγγλία. Ο Μάκης έχει ένα αδελφό, τον υποφαινόμενο, και δυο αδελφές, τη Λουκία και την Άννα. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει σε ό,τι του ζητούσε ο πατέρας μας. Οι λέξεις ΟΧΙ και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιό του. Ήταν πολύ κοινωνικός και υπάκουος. Ένας λεβέντης με ήθος, αρχές και ιδανικά. Ενόσω ήταν μαθητής, δούλευε κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του, για να μην επιβαρύνει οικονομικά τους γονείς μας. Αλλά και όταν έβγαινε με άδεια από το στρατό έτρεχε στα χωράφια να βοηθήσει τον πατέρα μας. Ο Μάκης ήταν πολύ αγαπητός σε όλη την κοινότητα Περιστερωναρίου. Τα αδέλφια, τα ξαδέλφια και οι φίλοι του έχουν πολλές ευχάριστες και όμορφες αναμνήσεις από αυτόν.

Επειδή ήταν καλός μαθητής, ο πατέρας μας τον έστειλε στο Grammar School, όπου παρακάθισε στις εξετάσεις GCE O’Level με άριστα αποτελέσματα. Τον Ιούλιο του 1974 θα απολυόταν από το στρατό και θα ξεκινούσε τις σπουδές του στην Aγγλία. Όμως ο Τουρκικός Αττίλας άφησε τα όνειρα του ανεκπλήρωτα. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά το 1972 και υπηρετούσε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού. Πήρε την τελευταία του άδεια από τις 2 μέχρι τις 19 Ιουλίου 1974, και στις 20 Ιουλίου θα απολυόταν. Κάτι που δεν έγινε εφικτό, αφού η άδεια του ανακλήθηκε λόγω του προδοτικού πραξικοπήματος και επέστρεψε πίσω στη μονάδα του. Η πρώτη εισβολή τον βρίσκει ηρωικά μαχόμενο στην Κερύνεια. Κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας οι γονείς μας τον επισκέπτονται στο τάγμα του. Τον παρακάλεσαν να επιστρέψει στο σπίτι αλλά αυτός πιστός στο καθήκον έβαλε την πατρίδα υπεράνω όλων. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν. Ακολούθως, στις 3 Αυγούστου 1974 αναχώρησε με το τάγμα του και μετέβη στην περιοχή Σκυλλούρας. Στις 15 Αυγούστου χάθηκαν τα ίχνη του μεταξύ Αγίου Ερμολάου και Κοντεμένου, μαχόμενος ηρωικά για την υπεράσπιση της πατρίδας του στα υψώματα της Σκυλλούρας. Ζούσαμε πάντα με την ελπίδα ότι θα επιστρέψει.

Η βιογραφία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη

• 
  
• Εκτύπωση
•  Ηλεκτρονικό ταχυδρομείοΜνήμες του Πόντου ξυπνά το βιβλίο "Η βιογραφία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη" Την ευκαιρία να μάθουν την ιστορία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη θα έχουν οι νέες γενιές των Ποντίων (και όχι μόνο των Ποντίων). Το βιβλίο που εξέδωσαν οι Ροζαλία Γαβριηλίδου μ και ο Θεοφάνης Μαλκίδης, δίνει πολλές πληροφορίες για την ζωή του Ποντίου αγωνιστική αλλά και την ζωή των Ελλήνων στον Πόντο.

Η βιογραφία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη 
Το βιβλίο  "Η βιογραφία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη" παρουσιάστηκε στην Βέροια, σε εκδήλωση που οργάνωσε το 4ο Περιφερειακό Τμήμα Κεντροδυτικής Μακεδονίας του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Στην παρουσίαση, η Ροζαλία Γαβριηλίδου εξήγησε πώς έφτασαν στα χέρια τα χειρόγραφα του Παύλου Τσαουσίδη μέσα από τα οποία ο αναγνώστης λαμβάνει πληροφορίες για την ζωή στον Πόντο αλλά και απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε το αντάρτικο. Η κ. Γαβριηλίδου ψηφιοποίησε το χειρόγραφο και διατήρησε τον τρόπο έκφρασης και γραφής του Παύλου Τσαουσίδη. Στην συνέχεια έγινε μια έρευνα για την ζωή του Πόντιου οπλαρχηγού και σε συνεργασία με τον Θεοφάνη Μαλκίδη έγινε η συγγραφή του βιβλίου 

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης από την πλευρά του τόνισε ότι ο Παύλος Τσαουσίδης ήταν κεντρική πρωταγωνιστική μορφή αντάρτη στον Πόντο και με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου αναφέρθηκε στις προσπάθειες που γίνονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. "Πρέπει να πιάσουμε ξανά το νήμα από την αρχή, από την μνήμη, την γνώση, την ιστορία" είπε ο κ. Μαλκίδης

Κηδεία ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου, του Στρατιώτη Παναγιώτη Παναγή

Κηδεία ενός ακόμη μέχρι πρότινος αγνοούμενου, του Στρατιώτη Παναγιώτη Παναγή

O  Στρατιώτης του 286 ΜΤΠ  Παναγιώτης Παναγή του Νεοκλή, γεννημένος το 1947,   ήταν ο  μεγαλύτερος σε ηλικία από τα παλικάρια του μηχανοκίνητου τάγματος 286 Μ.Τ.Π που αν και παντρεμένος με δυο παιδιά παρέμεινε στις επάλξεις και έπεσε μαχόμενος στις 15 Αυγούστου 1974 στις μάχες Αγίου Ερμολάου- Κοντεμένου. 

Η κηδεία του Παναγιώτη Παναγή ο οποίος ήταν οδηγός του αθάνατου ήρωα διοικητή της μονάδας πεσόντα επίσης το 1974 Γεωργίου Μπούτου, θα γίνει την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017 στις 11:00 πμ στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ακροπόλεως στη Λευκωσία.

3 Οκτωβρίου 1943: Η Ναζιστική σφαγή στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων

3 Οκτωβρίου 1943: Η Ναζιστική σφαγή στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων

Ήταν 3 Οκτωβρίου του 1943 όταν έξι φορτηγά γεμάτα με Γερμανούς καταδρομείς της μεραρχίας «Εντελβάις» εισέβαλαν στο χωριό Λιγκιάδες Ιωαννίνων και ήσαν έτοιμοι να διαπράξουν ένα αποτρόπαιο και φριχτό έγκλημα.

Με κανέναν ενδοιασμό και με απύθμενη φρικαλεότητα οι Ναζί χωρίς να κάνουν καμία διάκριση σε γυναίκες, παιδιά και βρέφη έβαλαν φωτιά στα σπίτια του χωριού, έκαψαν, σκότωσαν και κακομεταχειρίστηκαν χωρίς ίχνος ανθρωπιάς όλους τους κατοίκους που δεν είχαν κατορθώσει να διαφύγουν.

Συνολικά υπήρξαν 83 θύματα από το ολοκαύτωμα στους Λιγκιάδες από τα οποία τα 38 ήσαν μικρά παιδιά και βρέφη, 29 γυναίκες και 16 ηλικιωμένοι.

Από την θηριωδία των Ναζί απουσιάζουν οι νέοι άντρες. Την ημέρα εκείνη οι περισσότεροι άντρες ήταν στα χωράφια τους ή έβοσκαν τα ζώα τους οπότε και ήταν απομακρυσμένοι από το χωριό.Όταν κατόπιν επέστρεψαν στο χωριό των Λιγκιάδων οι εικόνες που αντίκρισαν ήταν φρικιαστικές!

Οι Γερμανοί είχαν κάψει ζωντανούς πολλούς κατοίκους εκτός από τα σπίτια τους. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική! Οι Ναζί είχαν δημιουργήσει ένα σκηνικό φρίκης. Άλλους κατοίκους τους έκαψαν ζωντανούς και άλλους τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ αφού τους κατέβασαν στα υπόγεια των σπιτιών τους.

Μητέρες αγκαλιά με τα νεκρά παιδιά τους, ηλικιωμένοι πνιγμένοι στο αίμα και σωροί από πτώματα στην πλατεία του χωριού συνέθεταν το σκηνικό στους Λιγκιάδες 

Από την ομαδική σφαγή και το μίσος των Ναζί επέζησαν ελάχιστοι. Ανάμεσα στους επιζώντες ήταν και ένα βρέφος 15 μηνών!

Η μητέρα του επιζήσαντα Παναγιώτη Μπαμπούσκα δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Γερμανό την ώρα που κρατούσε στην αγκαλιά το 15 μηνών μωρό της. Εκείνη την στιγμή που η μάνα ξεψυχούσε, το βρέφος έπεσε από την αγκαλιά της και ο Γερμανός ψυχρός εκτελεστής αφού το πλησίασε του κάρφωσε μια ξιφολόγχη στην πλάτη!

Κι όμως παρ’ όλα αυτά το βρέφος κατάφερε να επιζήσει και βρέθηκε πολλές ώρες αργότερα να θηλάζει τη νεκρή μητέρα του. 

Το μικρό αυτό πλασματάκι είχε καταφέρει να παραμείνει στην ζωή παρά το σοβαρό τραύμα που του είχε κάνει ο Γερμανός εκτελεστής καρφώνοντας του την ξιφολόγχη στην πλάτη. Οι υπόλοιποι επιζώντες από το ολοκαύτωμα στους Λιγκιάδες δεν βρίσκονται πια στη ζωή αλλά οι μαρτυρίες τους έχουν καταγραφεί από τον Γερμανό ιστορικό Κριστόφ Σμινκ Γουστάβους.

Μαρτυρίες που συγκλονίζουν:

Αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Νικόλαου Τσιγκαρόπουλου

Θ. Μαλκίδης 

Αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Νικόλαου Τσιγκαρόπουλου 

Το 2015, μετά από 41 χρόνια ο στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ Νικόλαος Τσιγκαρόπουλος από την Έλαφο της Πιερίας είχε επιστρέψει  στη μάνα του η οποία  κρατούσε στα χέρια της τα οστά του παιδιού της. Όλα αυτά τα χρόνια θρηνούσε χωρίς να έχει ένα σώμα να θάψει. Της είπαν ότι σκοτώθηκε στην Κύπρο. Δεν είδε όμως ποτέ το άψυχο κορμί του, τον τάφο του. 


Ο στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ Νικολάος Τσιγκαρόπουλος έπεσε κατά την αντίσταση που πρόβαλε η ΕΛΔΥΚ στην περιοχή του κατεχόμενου τώρα στρατοπέδου της Δύναμης.  Ο Τσιγκαρόπουλος είχε ταφεί στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμειας καθώς είχε πέσει μαχόμενος κατά των Τούρκων στο Οχυρό Β΄ τον Αύγουστο του 1974. 

Πριν λίγες ώρες έγιναν στη γενέτειρά του τα αποκαλυπτήρια της προτομής του. Ενός ήρωα ο οποίος όπως αμέτρητοι άλλοι έδωσε τη ζωή του για την Ελευθερία.  

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο Οπλαρχηγός του Πόντου Παύλος Τσαουσίδης»

«Ο ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗΣ»

Το 4^ο Περιφερειακό Τμήμα του ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ  σας προσκαλεί στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Ροζαλίας Γαβριηλίδου μέλους της τοπικής διοίκησης μας και του Θεοφάνη Μαλκίδη, «η βιογραφία του οπλαρχηγού του Πόντου Παύλου Τσαουσίδη», που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα  2 Οκτωβρίου 2017 στις 6.30 μμ   στην αίθουσα ΣΑΛΑ του πολυχώρου «ΕΛΗΑ» στη Βέροια.

Η εξόδιος ακολουθία και η ταφή των μέχρι πρότινος αγνοουμένων στρατιωτών Κυριάκου Ψύλλου και Μιχαλάκη Μιχαήλ

Έγινε η κηδεία και η ταφή των μέχρι πρότινος αγνοουμένων στρατιωτών Κυριάκου Ψύλλου και Μιχαλάκη Μιχαήλ που έπεσαν μαχόμενοι τους Τούρκους εισβολείς. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

1η Οκτωβρίου 1941: Το Φασιστικό Ολοκαύτωμα στην Κορμίστα Σερρών

Η Κορμίστα Σερρών και τα 91 θύματα των Βούλγαρων κατακτητών

Η Κορμίστα,  χωριό στο νομό Σερρών, βρίσκεται κάτω από το μοναστήρι της Παναγιάς της Εικοσιφοίνισας, στις βορειοδυτικές υπώρειες του Παγγαίου, σε υψόμετρο 300 μ. και  ανήκει στο δήμο Αμφίπολης. Η Κορμίστα είναι ένα από τα χωριά που μαρτύρησαν από τους φασίστες Βούλγαρους κατακτητές που εκτέλεσαν 91 κατοίκους την  1η Οκτωβρίου 1941.

Συγκεκριμένα, κατά τη βουλγαρική κατοχή, η Κορμίστα χαρακτηρίστηκε ως “χωριό επαναστατικό”, καθώς βρέθηκε στο δρόμο των ανταρτών, που προσπαθούσαν να καταφύγουν στην Εικοσιφοίνισσα, καταδιωκόμενοι από τα βουλγαρικά στρατεύματα.  Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου 1941, βουλγαρικό απόσπασμα προερχόμενο από τη Δράμα, αφού συγκέντρωσε με δόλο κατοίκους του χωριού, διαχώρισε τους άνδρες από τα γυναικόπαιδα και, κρατώντας τα τελευταία σε κατάσταση ομηρίας, οδήγησε 125 περίπου άνδρες στο υπόγειο του Κοινοτικού Καταστήματος, όπου επιχείρησε με πολυβολισμούς και χειροβομβίδες να τους εκτελέσει. Οι άνδρες αντιστάθηκαν, έριξαν χειροβομβίδα σε ένα πολυβόλο και από τη σύγχυση που προκλήθηκε, μερικοί κατόρθωσαν να διαφύγουν. Δυστυχώς οι άνδρες αυτοί ήταν λίγοι, καθώς οι Βούλγαροι συνήλθαν γρήγορα από τον αρχικό αιφνιδιασμό και αποτελείωσαν το έργο τους, δολοφονώντας 91 άτομα από ηλικίας 16 έως 70 ετών.

Τις επόμενες δυο ημέρες, κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που έκανε στο Παγγαίο δύναμη δυο ταγμάτων και μιας πυροβολαρχίας υπό τον Αντισυνταγματάρχη της φρουράς Δράμας, Ηλία Μπεκιάρωφ. εκτελέσθηκαν άλλοι δυο κάτοικοι της Κορμίστας. Κατά τους επόμενους μήνες βρήκαν το θάνατο άλλοι τέσσερις κάτοικοι της Κορμίστας, που είχαν συμμετοχή στο “κίνημα της Δράμας”. Το 1944 οι Βούλγαροι έκαψαν την εκκλησία του χωριού και εκτέλεσαν ακόμη τρεις κατοίκους.