Η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Μιχαλάκη Χριστοδούλου
Επικήδειος Λόγος για τον Ήρωα Μιχαλάκη Χριστοδούλου, στη κηδεία του που τελέστηκε το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου 2017 από την εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τσέρι.
Θεοφιλέστατε, Σεβαστό Ιερατείο, Εκπρόσωπε της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μέλη της Εθνικής Φρουράς, της Αστυνομίας, της οργάνωσης της ΔΕΑ, εκπρόσωποι κομμάτων, συγγενείς αγνοουμένων, κοινότητες Περιστερωναρίου, Ξερού, Μουτουλλά και Τσερίου, συμπολεμιστές, συγγενείς και φίλοι
Για μας, τους συγγενείς των αγνοουμένων, η παραλαβή των λειψάνων αποτελεί μια δικαίωση και εκπλήρωση μιας μεγάλης επιθυμίας. Μια μακροχρόνια αναμονή 43 χρόνων για την τύχη τους παίρνει τέλος. Αυτό που περιμέναμε τόσα χρόνια επιτέλους παίρνει σάρκα και οστά, και ο αγαπημένος μας αδελφός Μιχαλάκης από το Περιστερωνάρι Μόρφου θα ταφεί επιτέλους δίπλα στους αγαπημένους του γονείς. Με πόνο ψυχής, μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ συγγενείς, συμπολεμιστές και φίλοι να αποχαιρετήσουμε τον 22χρονο τότε εθνοφρουρό ο οποίος υπηρετούσε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού στην Κοκκινοτριμιθιά.
Ο Μάκης, όπως τον φωνάζαμε όλοι, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 1952 στην Πεντάγεια και ήταν το 2ο παιδί της οικογένειας Χριστόδουλου και Θεοδώρας Μιχαήλ Λυσάνδρου. Καταγόμασταν από αγροτική οικογένεια και η επιθυμία του ήταν να σπουδάσει κτηνίατρος στην Αγγλία. Ο Μάκης έχει ένα αδελφό, τον υποφαινόμενο, και δυο αδελφές, τη Λουκία και την Άννα. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει σε ό,τι του ζητούσε ο πατέρας μας. Οι λέξεις ΟΧΙ και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιό του. Ήταν πολύ κοινωνικός και υπάκουος. Ένας λεβέντης με ήθος, αρχές και ιδανικά. Ενόσω ήταν μαθητής, δούλευε κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του, για να μην επιβαρύνει οικονομικά τους γονείς μας. Αλλά και όταν έβγαινε με άδεια από το στρατό έτρεχε στα χωράφια να βοηθήσει τον πατέρα μας. Ο Μάκης ήταν πολύ αγαπητός σε όλη την κοινότητα Περιστερωναρίου. Τα αδέλφια, τα ξαδέλφια και οι φίλοι του έχουν πολλές ευχάριστες και όμορφες αναμνήσεις από αυτόν.
Επειδή ήταν καλός μαθητής, ο πατέρας μας τον έστειλε στο Grammar School, όπου παρακάθισε στις εξετάσεις GCE O’Level με άριστα αποτελέσματα. Τον Ιούλιο του 1974 θα απολυόταν από το στρατό και θα ξεκινούσε τις σπουδές του στην Aγγλία. Όμως ο Τουρκικός Αττίλας άφησε τα όνειρα του ανεκπλήρωτα. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά το 1972 και υπηρετούσε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού. Πήρε την τελευταία του άδεια από τις 2 μέχρι τις 19 Ιουλίου 1974, και στις 20 Ιουλίου θα απολυόταν. Κάτι που δεν έγινε εφικτό, αφού η άδεια του ανακλήθηκε λόγω του προδοτικού πραξικοπήματος και επέστρεψε πίσω στη μονάδα του. Η πρώτη εισβολή τον βρίσκει ηρωικά μαχόμενο στην Κερύνεια. Κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας οι γονείς μας τον επισκέπτονται στο τάγμα του. Τον παρακάλεσαν να επιστρέψει στο σπίτι αλλά αυτός πιστός στο καθήκον έβαλε την πατρίδα υπεράνω όλων. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν. Ακολούθως, στις 3 Αυγούστου 1974 αναχώρησε με το τάγμα του και μετέβη στην περιοχή Σκυλλούρας. Στις 15 Αυγούστου χάθηκαν τα ίχνη του μεταξύ Αγίου Ερμολάου και Κοντεμένου, μαχόμενος ηρωικά για την υπεράσπιση της πατρίδας του στα υψώματα της Σκυλλούρας. Ζούσαμε πάντα με την ελπίδα ότι θα επιστρέψει.
Τα οστά του ανευρέθηκαν μαζί με άλλων συμπολεμιστών του στο ύψωμα Λαπάτσα μετά από πληροφορίες που δόθηκαν στη Διερευνητική Επιτροπή. Σήμερα κηδεύουμε τα οστά του τα οποία ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, της οποίας το έργο ζήσαμε από κοντά και όλα τα μέλη της είναι άξια συγχαρητηρίων. Επίπονο και αξιέπαινο το έργο όλων των εμπλεκομένων ομάδων στην ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών των ηρώων μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Επιτροπή αυτή.
Ο πατέρας μας, Χριστόδουλος, εσωστρεφής χαρακτήρας, μη εκδηλώνοντας τον πόνο του, έχασε τη μάχη με τη ζωή από καρκίνο το 1987 σε ηλικία 77 χρόνων. Η μητέρα μας Θεοδώρα πέθανε με τον καημό της ανεύρεσης του γιου της το Νοέμβριο του 2016 σε ηλικία 96 χρόνων. Σε αποχαιρετούμε σήμερα αγαπημένε μας αδελφέ. Όλη η οικογένεια είναι πολύ περήφανη για σένα αλλά συγχρόνως πολύ πονεμένη για τον πρόωρο χαμό σου. Θα ταφείς δίπλα στους γονείς σου που τόσο σε αγαπούσαν και σε περίμεναν. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας.
Αιωνία σου η μνήμη. Αιωνία και τιμημένη.
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρουσία σας.
