Εκδηλώσεις Μνήμης για τη Γενοκτονία

Εκδηλώσεις Μνήμης για τη Γενοκτονία . 
Ομιλητής Θ. Μαλκίδης 

Έδεσσα 20 Μαΐου, 19:00 . Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας 

Νάουσα 21  Μαΐου, 18:00 .  Κτίριο Τουρπάλη

Ιωάννινα- Ανατολή 22 Μαΐου, 11:30 Πνευματικό Κέντρο Ανατολής

Καρδία Θεσσαλονίκης 22 Μαΐου, 19:00 .  Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο Καρδίας  

Παρακολουθείστε το   ντοκιμαντέρ παραγωγής Livemedia, το οποίο παρουσιάζει το μεγάλο αφιέρωμα στα ραγδαία και τραγικά ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τις τραγωδίες, ακαδημαϊκοί που αποκαλύπτουν ιστορικά στοιχεία και τις εξελίξεις, δίνουν μία εικόνα για το τι συνέβη πραγματικά. 

 Στο ντοκιμαντέρ μιλούν με σειρά εμφάνισης: 

Ιάκωβος Μιχαηλίδης
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
Δημήτρης Καραμήτσος
Φάνης Μαλκίδης
Θεοδόσης Κυριακίδης
Γιώργος Παρχαρίδης
Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.Ιωάννης Τασσιάς
Γιάννης Αποστολίδης
Ουρανία Καλογερίδου


Ο George Meis παραχώρησε  αρχειακό υλικό στη συνέντευξη του παππού Αχιλλέα Σάρρα ενώ ποντιακή λύρα έπαιξε ο Θοδωρής Βεροιώτης

Στα τραγούδια ακούστηκε η γιαγιά Παρθένα Παρχαρίδου, ενώ χρησιμοποιήθηκε αρχείο από την εκδήλωση τιμής και μνήμης για το Ατά παζάρ, στο Μεσημέρι Θεσσαλονίκης με τη μαρτυρία της Συμέλας Παπαδοπούλου

Ακούστηκαν τα τραγούδια:

Μαυροθάλασσα
Ερμηνευτής: Αχιλλέας Βασιλειάδης 
Στιχουργός: Χρήστος Αντωνιάδης 

Η μάνα εν κρύο νερόν
Στίχοι & Μουσική :
Γιάννης Τσανάκαλης
Ερμηνεία : Πέτρος Γαϊτάνος

Την Πατρίδα μ΄ έχασα
Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης 
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Ως που θα εν ο θάνατος
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Πυρρίχιος χορός (Σέρρα)
Παραδοσιακό

Αρχισυνταξία-Έρευνα : Ειρήνη Συράκη 

Διεύθυνση Φωτογραφίας:  Κώστας Κατραντζής

Επιμέλεια Μοντάζ:  Ειρήνη Συράκη

Παραγωγή : Στάθης Παρχαρίδης

Παραγωγή:  Livemedia

19η Μαίου: Γενοκτονία, Γυναικοκτονία και Παιδοκτονία

Θ. Μαλκίδης 

Γενοκτονία, Γυναικοκτονία και Παιδοκτονία 

Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία δεν σημειώθηκαν τρία μαζικά εγκλήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και από τους ίδιους θύτες. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι, υπέστησαν Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, οι οποίοι δολοφόνησαν, βίασαν, εξανδραπόδισαν και τελικώς εκδίωξαν από τις εστίες τους, τους ιστορικούς αυτόχθονες  λαούς, λεηλατώντας και καταστρέφοντας, ταυτοχρόνως, τον πολιτισμό τους.

Μέσα όμως στη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων λαών που δολοφονήθηκαν από το φασισμό και το ρατσισμό των δασκάλων του Χίτλερ, Ενβέρ, Ταλαάτ, Τζεμάλ, Κεμάλ πασά, Τοπάλ Οσμάν, υπήρξε και μία παράλληλη μαζική δολοφονία που στοιχειοθετεί στην ουσία και στο πνεύμα της σχετικής Σύμβασης του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας και του διεθνούς δικαίου, το μαζικό έγκλημα ενάντια στον ελληνικό λαό. 

Και αυτή η παράλληλη δολοφονία ήταν η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία. Η δολοφονία των Ελληνίδων και των παιδιών τους.

Τόσο από τους Νεότουρκους, όσο και από του Κεμαλικούς, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η μαζική δολοφονία γυναικών και παιδιών, η μεταφορά τους στην τουρκική ομάδα, έγιναν μαζικοί βιασμοί ακόμη και εγκύων γυναικών και κοριτσιών και η δολοφονία τους, κλείσιμο σε εκκλησίες και εμπρησμό τους και εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα.

Το βιβλίο έχει ως στόχο την  ανάδειξη της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών, της Γυναικοκτονίας και της Παιδοκτονίας,  στόχος που αποτελεί ένα προφανές αίτημα για ένα εκατομμύριο και πλέον λόγους. Όσα είναι τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Θράκη και την Ιωνία και από τον Πόντο μέχρι την Καππαδοκία, όσα είναι τα ορφανά, οι αγνοούμενοι, οι βιασμένες γυναίκες και τα κορίτσια, οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους σε χαράδρες, γκρεμούς και ποτάμια, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση.

Η προσπάθεια ανάδειξης της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός, αποτελεί μέρος του αγώνα για τη διεθνοποίηση και αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των προγόνων μας. Είναι μία ακόμη ψηφίδα που μπαίνει για την αποκατάσταση και την ολοκλήρωση του μεγάλου ψηφιδωτού που καταστράφηκε από την φασιστική- ρατσιστική ομάδα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών. Είναι μία ακόμη ιστορική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών, είναι ένα χρέος έναντι της ιερής και μεγάλης υπόθεσης της Γενοκτονίας, είναι μία νίκη της αλήθειας, της μη λήθης, έναντι του φασισμού, του ρατσισμού, της προπαγάνδας και της άρνησης.

Υ.Γ. Στον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, της Γυναικοκτονίας και Παιδοκτονίας έχουμε μαζί μας πολλούς συναγωνιστές από όλον τον κόσμο. Με συγκινεί όμως ιδιαιτέρως η συμβολή του εκδότη και συγγραφέα Ραγκίπ Ζαράκολου και του  συγγραφέα Σαίτ Τσετίνογλου, με τους οποίους έχουμε μιλήσει για το ζήτημα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουμε  γράψει βιβλίο για τη Γενοκτονία στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που ο Σαίτ Τσετίνογλου ο οποίος με προσκάλεσε στο ιστορικής σημασίας συνέδριο που έγινε στην Άγκυρα για το ζήτημα της Γενοκτονίας, θα μιλήσει την 19η Μαΐου στη Θεσσαλονίκη. Είναι μία εξαιρετική στιγμή με τεράστιο συμβολισμό και ουσία για όλους μας.  

Ακούστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στο ραδιοφωνικό σταθμό Maximum FM.

Μνήμη και Μνημεία Γενοκτονίας

Θ. Μαλκίδης 

Μνήμη και Μνημεία Γενοκτονίας 
Μέρος της ομιλίας στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου στους Τσάκωνες Αλμωπίας

Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη και την πολιτισμική μας κληρονομιά, την αλήθεια και τη ζωή. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης, αγώνα και μνήμης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους στον Πόντο, σ’ αυτούς που πρέπει να γονατίσουμε μπροστά τους τιμώντας τον αγώνα τους και την προσφορά τους, όπως ακριβώς γράφει ο Ρίτσος: “Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”

Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία στον Πόντο, ο αγώνας  επιβίωσης, η Γενοκτονία, εξαφανίστηκε γιατί το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα.  Σήμερα στην Ελλάδα, πιο πολλές είναι οι αναφορές για τον Κεμάλ παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, ενώ είναι μηδαμινές οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση στον Κεμάλ και ανύπαρκτες για ιστορικές φυσιογνωμίες όπως οι αντάρτες του Πόντου. 
Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι Ελλάδα, «να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο συμπατριώτης μας  Γιώργος Σεφέρης.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητά του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει τους αντάρτες του Πόντου, οι οποίοι  πάλεψαν ενάντια στην Γενοκτονία και έσωσαν τους συνανθρώπους τους, τους προγόνους μας. 

Η ιστορία μας είναι ταυτισμένη με τη μνήμη. Έτσι στο μνημείο αυτό για τη Γενοκτονία,  στον όμορφο αυτό χώρο, που δημιουργήθηκε με αγάπη και έννοια για την πατρίδα μας, μαζί με την πρώτη γενιά προσφύγων -διασωθέντων της Γενοκτονίας, μπορούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να μαθαίνουν ιστορία, αντίσταση, πράξεις πίστης και αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα, αλήθειας, μνήμης και Ανάστασης. Πράξεις αναγνώρισης και δικαίωσης, με την ευχή και την ελπίδα  να γίνει και το ΕΘΝΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ.  

Φωτογραφίες aridaianews.gr και  ialmopia.gr

Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία της Μνήμης;

Θ. Μαλκίδης

Μνήμη Γενοκτονίας ή Γενοκτονία της Μνήμης;

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση για τη Γενοκτονία. Εύξεινος Λέσχη Αχαρνών- Αττικής "ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ"

Είναι θεωρώ αυτονόητο μετά από τόσες δημόσιες παρεμβάσεις,  ότι  η Ελληνική Δημοκρατία, ήταν και παραμένει απούσα από το ζήτημα αναγνώρισης της Δημοκρατίας, προκαλώντας μάλιστα τόσο τους νεκρούς προγόνους μας όσο και τους ζώντες απογόνους τους. Αφού το ελλαδικό κράτος καθυστέρησε για παραπάνω από  εβδομήντα  χρόνια  την αναγνώριση και αφού πέρασαν είκοσι και πλέον χρόνια από τα σχετικά νομοσχέδια, δεν πράττει απολύτως τίποτα, αφού υπονομεύει κάθε προσπάθεια, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Την ίδια στιγμή ο βασικός υπεύθυνος του εγκλήματος, το τουρκικό κράτος προσπαθεί να εξαφανίσει το έγκλημα που στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 Έλληνες, προσφυγοποίησε άλλους τόσους  και εκδίωξε τους προγόνους μας, αυτόχθονες κατοίκους από το χώρο της σημερινής Τουρκίας. Παράλληλα απαιτεί από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες  να μην πραγματοποιούν εκδηλώσεις μνήμης, αλλά και να καταργήσει τα σχετικά νομοσχέδια!

Οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί αποτέλεσαν τους “δασκάλους” των Ναζί. Ο Χίτλερ ήταν θαυμαστής των Νεότουρκων και ειδικότερα του Ταλάτ Πασά, ακολουθώντας τις πράξεις Γενοκτονίας τους, λέγοντας το χαρακτηριστικό “ποιος θυμάται τους Αρμένιους”, όταν ξεκινούσε τις δικές του εγκληματικές πράξεις.  “Ο Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Χίτλερ, αφού  είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ και είχε επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο είχε εξολοθρεύσει τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους”, γράφει ο  Στέφαν Ίχριγκ, στο βιβλίο του «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί», έκδοση του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. 

 

Οι απόγονοι των Νεότουρκων και Κεμαλικών, οι δάσκαλοι των Ναζί  προκαλούν νεκρούς και ζωντανούς, Έλληνες,  όλους τους λαούς και τους ανθρώπους. Δυστυχώς με την ανοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας και με τη “συνηγορία” ψευτοπολιτικών, ψευτοδιανοουμένων και ψευτοκαθηγητών, των υπονομευτών και αρνητών που ταυτίζονται συχνά – πυκνά με τον εθνικισμό και φασισμό.

Ο αγώνας όμως για την αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν σταματά, δεν υποχωρεί και συνεχίζει. Παρά τα εμπόδια, την υπονόμευση, την άρνηση   τον εθνικισμό, το φασισμό και τις κάθε   δυσκολίες,  θα νικήσουμε!

Κεμαλισμός- Ναζισμός- Γενοκτονία

Θ. Μαλκίδης 

Κεμαλισμός- Ναζισμός- Γενοκτονία

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας

Ιδιαίτερο συμβολισμό είχε η εκδήλωση που διοργάνωσε στα πλαίσια της 19ης Μαΐου, ο Ποντιακός Σύλλογος Πτολεμαΐδας  στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης.

Ομιλητής ήταν ο διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, Θεοφάνης Μαλκίδης. 

Ο κ.  Μαλκίδης δεν είναι άγνωστος στην περιοχή, αφού μέσα από τις  εισηγήσεις του σε εκδηλώσεις και επιστημονικά συνέδρια σε όλο τον πλανήτη, αγωνίζεται χρόνια για την ανάδειξη του δράματος των γενοκτονημένων πληθυσμών.

Στην εισήγησή του ο ομιλητής, έκανε αναφορές σε σπάνια ιστορικά στοιχεία που προέκυψαν από έρευνές του, αναδεικνύοντας το μίσος με το οποίο αντιμετώπισε το κεμαλικό καθεστώς τους ελληνικούς πληθυσμούς. Αναφέρθηκε στις ομοιότητες της κεμαλικής Τουρκίας και της ναζιστικής Γερμανίας, λέγοντας πως ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν ο εμπνευστής του Αδόλφου Χίτλερ: "Ειδικά εδώ, στην περιοχή αυτή, που αναδείχθηκε πριν τρεις δεκαετίες το ζήτημα της Γενοκτονίας,  γνωρίζετε ότι επειδή το έγκλημα που τελέστηκε στον Πόντο από τους δασκάλους των Γενοκτονιών,  επαναλήφθηκε από τους μαθητές τους,  στους Πύργους και στο Μεσόβουνο  "

Ο κ. Μαλκίδης έκανε λόγο επίσης, για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας  από  Κοινοβούλια ανά τον κόσμο, αλλά και για την “εκ των έσω” υπονόμευση και άρνηση της Γενοκτονίας από διάφορους  κύκλους για τους οποίους είπε: “Δεν τους αξίζει καν να αναφέρονται ονομαστικά. Τους αξίζει η ανωνυμία”.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση, ο κ. Μαλκίδης έκλεισε την ομιλία του με αναφορές στο 1.000.000 των νεκρών του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας: “Μου έδωσε δύναμη όταν είδα την ομιλία του Αρμένιου Βουλευτή Γκάρο Παιλάν μέσα  στην τουρκική βουλή  για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Πήρα επίσης θάρρος από το συνέδριο που έγινε στην Άγκυρα για το Ποντιακό ζήτημα, όπου ήμουν προσκεκλημένος εισηγητής. Μου ανανέωσε την πίστη μου για την νίκη γνωρίζοντας ότι έχουμε μαζί μας το λαό μας, τους ποιητές μας, τους μουσικούς μας,  η πρωτοβουλία  της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης να παρουσιάσει το "Πόντος εν Άστρον Φωτεινόν" του συμπατριώτη μου Γιώργου Σαρακενίδη, το οποίο μελοποίησε ο Χρόνης Αμανατίδης.   Για εμάς, οι νεκροί μας δεν πέθαναν ποτέ. Είναι εδώ μαζί μας!”

Η ιστορική σύσκεψη που έγινε στο δημαρχείο της Πτολεμαΐδας από την Εύξεινο Λέσχη Πτολεμαΐδας στις 20 Σεπτέμβρη του 1986 , όπου ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης τεκμηρίωσε ιστορικά και πολιτικά το ζήτημα της γενοκτονίας και ζήτησε από τις ποντιακές οργανώσεις να αγωνιστούν για την διεκδίκηση και την αναγνώριση.