Κεμαλισμός και Ναζισμός (βιβλίο για τις ομοιότητες του Κεμαλικού και Χιτλερικού φασισμού)

Θ. Μαλκίδης

Κεμαλισμός και Ναζισμός. 
(βιβλίο για τις ομοιότητες  του Κεμαλικού και Χιτλερικού φασισμού).  

Ο Κεμαλισμός, αποτελεί το ανώτατο στάδιο  του ρατσιστικού και φασιστικού κινήματος της  Επιτροπής "Ένωση και Πρόοδος" των Νεότουρκων. Ο Κεμαλισμός, ανέδειξε, μεταξύ των άλλων  το φασισμό της εξόντωσης με  τις εθνοκτόνες διαδικασίες που υλοποίησε  εναντίων των Ελλήνων, των Αρμενίων και των άλλων λαών. Το τουρκικό δηλαδή  κράτος που δημιουργήθηκε από τον φασίστα Μουσταφά Κεμάλ, έγινε στη βάση της εξαφάνισης κάθε ίχνους "ανεπιθύμητης" παρουσίας, στην κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό.

Την ίδια τακτική, φρασεολογία και πράξη  χρησιμοποίησε και το είδωλο του Κεμαλισμού, ο Ναζισμός, ο οποίος δεν ήταν παρά η αντιγραφή και η εξέλιξη του Κεμαλικού μοντέλου.

Το βιβλίο διερευνά το Δάσκαλο και το Μαθητή, το Μουσταφά Κεμάλ και τον Αδόλφο Χίτλερ, οι οποίοι συνιστούν τον ίδιο ολοκληρωτισμό και αυταρχισμό, ο  Κεμαλισμός και ο Ναζισμός αποτελούν την έκφανση του φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. 
Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για την καταδίκη και την αποκαθήλωση των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Το βιβλίο αναλύει και συγκρίνει τις δύο όψεις του ίδιου φασισμού και ολοκληρωτισμού: τον  Κεμαλισμό και τον Ναζισμό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι και τα δύο αυτά εγκληματικά κινήματα συνιστούν  την ίδια φασιστική, εθνικιστική και ρατσιστική ιδεολογία, η οποία εκφρασμένη με την πιο ακραία βαρβαρότητα, στέρησε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους. 

Επιπλέον το βιβλίο  προβάλλει την πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού και συνδέεται με   την ανακήρυξη της 19^ης Μαΐου ως παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου). 

 Είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του Φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

Υ.Γ. Η κυκλοφορία του βιβλίου για τις ομοιότητες του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, γίνεται συμβολικά  σήμερα 2 Σεπτεμβρίου, ημέρα που κορυφώθηκε η καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και ημέρα  του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος του 1944 στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης. Το 1922 οι Κεμαλικοί έκαψαν τους Έλληνες, το 1944 οι μαθητές των Κεμαλικών, Γερμανοί Ναζί,  έκαψαν, πυροβόλησαν ή έσφαξαν 146 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 109 ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι από τους δολοφονηθέντες κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του χωριού.

Η αλήθεια είναι ότι τα εγκλήματα  που τέλεσαν οι Ναζί στην Ελλάδα ( και όχι μόνο)  συνιστούν  αντιγραφή των αντίστοιχων Κεμαλικών (π.χ στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές σφαγές, εγκλεισμός γυναικοπαίδων σε σχολεία και εκκλησίες και εμπρησμός, σύληση ιερών ναών, βιασμοί, περιύβριση νεκρών, καταναγκαστικά έργα που οδηγούσαν στη δολοφονία ή στο θάνατο, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάψιμο σε φούρνους, οστά που πηγαίνουν για "βιομηχανική" χρήση, κ.ά).
Τα εγκλήματα που άρχισαν στην Τραπεζούντα και τη Σμύρνη, συνεχίστηκαν στο Χορτιάτη, στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στους Πύργους, στο Μεσόβουνο,  και στους άλλους μαρτυρικούς τόπους.

Η  είδηση για το "φορτίο" με τους 400 τόνους οστών Ελλήνων από τα Μουδανιά, με προορισμό τη Μασσαλία για "βιομηχανοποίηση" το 1924....



Η υπογραφή του  συμφώνου φιλίας Ναζί και Κεμαλικών  το 1941 

Το άγνωστο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης το 1821

Θ. Μαλκίδης 

   Το άγνωστο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης το 1821

Η Σαμοθράκη αποτελεί ένα μέρος της Θράκης, το οποίο είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, παρά τη μεγάλη προσφορά του στον ελληνικό και παγκόσμιο πολιτισμό, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Το νησί ήταν ένας χώρος, μία ολόκληρη φιλοσοφία της ζωής, μία αντίληψη για το ζωή των ανθρώπων. Η ανάπτυξη της Σαμοθράκης και τα «Σαμοθραείκια τείχη», οι πόλεις που δημιούργησε στα απέναντι Θρακικά παράλια, τα Καβείρια Μυστήρια, η έλευση του Απόστολου Παύλου στο νησί ως πρώτου ευρωπαϊκού εδάφους, και φυσικά η Νίκη της Σαμοθράκης, είναι μερικά από τα δεδομένα, για τα οποία είναι γνωστή η Σαμοθράκη. Το νησί όμως έχει και μία πτυχή της ιστορίας της, άγνωστη και λησμονημένη. 
Η Σαμοθράκη από το 1459 ήταν υπόδουλη με έντονη την οθωμανική παρουσία. Την  κήρυξη της επανάστασης στη Σαμοθράκη από τα  μυημένα μέλη στη Φιλική Εταιρεία, ακολούθησε ο γενικός ξεσηκωμός των Ελλήνων. Η αντίδραση από τους Οθωμανούς ήρθε το Σεπτέμβριο του 1821, την 1η του μηνός, την «πρωτοσταυρινιά» όπως λένε οι ντόπιοι, όταν αποβιβάστηκαν δύο χιλιάδες στρατιώτες. Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Η Σαμοθράκη μετατράπηκε σε κέντρο λεηλασίας, ζώνη θανάτου και ερείπια και το νησί έμεινε ακατοίκητο για έξι χρόνια.

Εφτακόσιοι από τους κατοίκους που είχαν καταφύγει στα βουνά, οι Οθωμανοί τους έφεραν πίσω με δόλο δίνοντάς τους την εντύπωση ότι θα τους δώσουν χάρη. Όμως στην τοποθεσία «Εφκάς» στο κάστρο της πρωτεύουσας, της Χώρας, τους δολοφόνησαν όλους.Από τη μαζική αυτή δολοφονία, επέζησαν σύμφωνα με μαρτυρίες ξένων περιηγητών και του Σαμοθρακίτη ιερέα Γ. Μανωλάκη από 25 έως 30 οικογένειες, οι οποίες ζούσαν τα επόμενα χρόνια σε άθλια κατάσταση. Σημαντική μαρτυρία για το ολοκαύτωμα αποτελεί το έργο του Ίωνος Δραγούμη «Σαμοθράκη», ο οποίος διέσωσε το συμβάν, αλλά και την αναφορά για το τρυπημένο Ευαγγέλιο της εκκλησίας της Παναγίας στη Χώρα, το οποίο φυλάσσεται στο Εθνολογικό Μουσείο. Όσοι σώθηκαν από τους 15.000 περίπου κατοίκους πουλήθηκαν σαν σκλάβοι.

Σημαντική παράμετρος του Ολοκαυτώματος αποτελεί και ο βίαιος εξισλαμισμός πολλών Σαμοθρακιτών, που κατέληξαν όπως αναφέραμε δούλοι. Πέντε από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος γύρισαν το 1837 στη Σαμοθράκη και επέστρεψαν στην αρχική τους πίστη. Για αυτό το λόγο βασανίστηκαν και θανατώθηκαν στην απέναντι Θρακική ακτή όπου μεταφέρθηκαν στο χωριό Μάκρη της Αλεξανδρούπολης. Η μνήμη τους τιμάται την Κυριακή του Θωμά και αποτελούν τους πέντε Νεομάρτυρες (Μανουήλ Παλογούδας, Μιχαήλ Κύπριος, Θεόδωρος Δημ. Καλάκου, Γεώργιος Κουρούνης και Γεώργιος), τα λείψανα των οποίων υπάρχουν στην εκκλησία της Παναγίας στη Χώρα και στις εικόνες στις εκκλησίες του νησιού απεικονίζονται με φουστανέλες ή με τη Σαμοθρακίτικη νησιώτικη βράκα.

Το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης παρέμεινε άγνωστο και η τυπική αναφορά στη θυσία των κατοίκων της στην εθνική παλιγγενεσία, αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία των Αθηνών μόλις το 1980. Την καταστροφή της Σαμοθράκης την απεικόνισε πολύ χαρακτηριστικά ο Γάλλος Αύγουστος Βινσόν (Αuguste Vinchon) ο οποίος λίγο αργότερα ζωγράφισε ένα πίνακα με θέμα τη σφαγή της Σαμοθράκης, που βρίσκεται στο Λούβρο 

Το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης αποτελεί μία άγνωστη πτυχή της ελληνικής ιστορίας  και βεβαίως της της Θρακικής ιστορίας και οφείλουν οι χιλιάδες επισκέπτες του νησιού να το γνωρίσουν και οι αρκετοί ερευνητές που ασχολούνται με αυτό, να το αναδείξουν περισσότερο. Το οφείλουμε στους νέους ανθρώπους που θυσιάστηκαν την 1η  Σεπτεμβρίου του 1821  για την Ελευθερία .

Η Γενοκτονία των Ελλήνων (νέο βιβλίο στην αγγλική). The Greek Genocide (new book)

Θ. Μαλκίδης  Η Γενοκτονία των Ελλήνων (νέο βιβλίο στην αγγλική γλώσσα).  Αθήνα 2016

Η Γενοκτονία των Ελλήνων, η μαζική δολοφονία  εναντίον του Ελληνισμού της Θράκης, της Ιωνίας, του Πόντου, δολοφονία  η οποία στοίχισε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Ξεκινώντας από τους Νεότουρκους  και καταλήγοντας στον Μουσταφά Κεμάλ, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, ηλικιωμένοι, βρέφη και παιδιά, γνώρισαν τη βαρβαρότητα, τις διώξεις, τους βιασμούς, τα τάγματα εργασίας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την εξορία, την προσφυγιά και το θάνατο.

Από την Αδριανούπολη μέχρι την Τραπεζούντα και τη Σμύρνη, ο Ελληνισμός για σχεδόν δύο δεκαετίες αντιμετώπισε το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης από το φασιστικό καθεστώς των Νεότουρκων και των Κεμαλικών  που κατέληξε σε Γενοκτονία.   Εξόντωση την οποία αρνείται πεισματικά το κράτος- θύτης και αδιαφορεί για αυτήν υπονομεύοντάς την, το κράτος - θύμα.  

Το βιβλίο για τη Γενοκτονία στην αγγλική γλώσσα, το οποίο  έχει δημοσιευθεί και στη ρωσική, την αρμενική, την ιταλική, τη ρουμανική και την ισπανική γλώσσα,  αποτελεί μία ακόμη  πράξη  εξωστρέφειας, διεθνούς κινητικότητας και  συνεχούς προσπάθειας,  για ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, είναι αφιερωμένο στα θύματα  και στους συναθλητές της αναγνώρισης σε όλον τον κόσμο, οι οποίοι αγωνίζονται για την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, την Ηθική και τη Ζωή.



T. Malkidis  The Greek Genocide (new book)  Athens 2016.

The crime of Genocide opposes responsibilities not only on the state which committed it, but also to the whole international community for not recognizing a situation created by global crime as legal,  for not helping the performance of an international crime to maintain the illegal situation; and to help other countries with the application of the obligations above. That is, it imposes on the international community the obligation not to recognize an illegal situation as a result of Genocide.

A universal struggle to ask for, and point out, the truth will find many nations in agreement. In order not to repeat the crimes, those responsible and the reasons that led to them have to be found out. The truth must be sought and presented to international public opinion, which knows how to judge and sentence without self-interest. 

Nowadays, when other nations suffer genocides from prejudiced states, it is time for the steps to be taken to recognize the Greek Genocide . 

On the other hand, the contemporary Turkish state has to answer for the Genocides, when 1.000.000 Greeks were murdered, without making propaganda and pleads inconsistency as a state in order to be exculpated from the charge. This state, as the creation of Mustafa Kemal, and the Young Turks are responsible for the crime of Genocide. Each nation has the right to intensely demand from the authorities of the crimes and offences committed against it to recognize them. The greater the harm and the longer the facts were hidden, the more intense the desire for such recognition becomes.

Recognition, which is a substantial way to fight against Genocide; Recognition which constitutes the confirmation of a nation’s right to the respect of its existence according to the international law and the historic truth.