Ορθάνοιχτο βιβλίο η Τουρκία...
ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ αποδείχθηκαν, σε όλα ανεξαιρέτως τα πεπραγμένα όλων των δεκαετιών μέχρι σήμερα, όλες εκείνες οι κατ’ επανάληψιν προβαλλόμενες και ακολούθως μονίμως διαψευδόμενες πολιτικές απόψεις, ελπίδες, ευχές και διαδοχικές δοκιμές, για την επίτευξη συμφωνίας συμβιβασμού «αμοιβαίου οφέλους», «win-win situation» και τουρκιστί «kazan-kazan», με την Τουρκία, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στο Αιγαιακό. Αυτό θα έπρεπε ήδη να αποτελεί πιά, το αδιάψευστο και κοινά αποδεκτό απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο, πραγματικό Κεκτημένο και την ασφαλέστερα γνωστότατη απ’ όλους βιωμένη εμπειρία των διαχρονικών σχέσεων του Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας) με την Τουρκία. Κεκτημένο 100% βεβαιότητας, όντως κυρίαρχα αναλλοίωτο δεδομένο, βάσει του οποίου και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή του, πρέπει, οφείλει και έχει καθήκον να ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ο Ελληνισμός (από κοινού το ελλα-δικό μας και το κυπριακό μας κράτος) την Πανεθνική Στρατηγική του.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ πυρήνας του σφάλματος ήταν και είναι (και ενδέχεται να εξακολουθήσει ομοίως αδιόρθωτη) η λάθος ανάγνωση της Τουρκίας: Η άγνοια, η υποτίμηση, η ανεπαρκής αντίληψη, η «εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια» παραποίηση της πραγματικότητας, οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες, η διανοητική αδυναμία αντίληψης και η - λόγω δειλίας ή και φοβικών συνδρόμων - ηθελημένη παράβλεψη, εθελοτύφλωση και αποσιώπηση τής μονίμως ανθελληνικής Τουρκικής Στρατηγικής.
- Η Τουρκία απέδειξε διαχρονικά στην πράξη ότι: Όποιες κι αν κυβερνούν στην Άγκυρα, εκλελεγμένες ή πραξικοπήματικές, αμιγώς κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, ή κεμαλο-ισλαμικές, ή αμιγώς ισλαμικές κυβερνήσεις, σταθερά, υπομονετικά, επίμονα, ανυποχώρητα και αταλάντευτα, ακολουθούν και «φέτα-φέτα» υλοποιούν την ίδια στρατηγική εναντίον Κύπρου και Ελλάδος. Είναι ο παλαιότερα επακριβώς ονομασθείς Τουρκικός Επεκτατισμός.
- Με πρώτο εδαφικό επίτευγμα και καυχησιά του την στρατιωτική εισβολή το 1974 στην Κύπρο, την έκτοτε κατοχή των βόρειων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και την κλιμακούμενη επεκτατική βουλιμία εναντίον των ελλα-δικών μας νησιών του Αιγαίου.
ΔΙΑΡΚΩΣ ατιμώρητος και από παντού θωπευόμενος ο τουρκικός επεκτατισμός, έδωσε στην Άγκυρα την αυτοπεποίθηση ν’ αναπτύξει επιπλέον την Νεο-οθωμανική της Στρατηγική στο Κουρδιστάν, στην Συρία, στην Λιβύη, και με εμπράκτως υλοποιούμενη επιρροή και παρουσία σε χώρες της Αφρικής. Φθάνοντας να ορέγεται πλέον και φωναχτά, διά στόματος Ερντογάν, τα «σύνορα της καρδιάς» της, τις «γαλάζιες πατρίδες» της στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι ακόμη και την Ιερουσαλήμ τής προ του 1918 Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...
- Αυτομαστιγούμενη (διά της γραφίδος Νταβούτογλου) για τον ρόλο του Επιτήδειου Ουδέτερου που έπαιξε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξ αιτίας του οποίου οδύρεται ότι έχασε την ευκαιρία να αρπάξει τότε τα Δωδεκάνησα και τ’ άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ορθώνει την τελευταία εικοσαετία με τον Ερντογάν την απαίτησή της να καταστεί «διεθνούς εμβέλειας σκακιστής», αρμέγοντας από Δύση και Ανατολή, από Ρωσία και ΗΠΑ και ΕΕ, διεκδικώντας κιόλας να αναγνωριστεί ηγέτιδα των όπου γης μουσουλμάνων και ισλαμιστών.