Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Για τους ζωντανούς Έλληνες σε μια ζωντανή Ελλάδα





Θ. Μαλκίδης

Για τους ζωντανούς Έλληνες σε μια ζωντανή Ελλάδα

Aπο τη συνέντευξή μου στο Ράδιο Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα με το σχεδιασμό, την οργάνωση και την εκτέλεση της Γενοκτονίας από το Οθωμανικό κράτος και στη συνέχεια από το καθεστώς του δασκάλου του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ ξεκίνησε η εξαφάνιση του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου, της Θράκης, της Καππαδοκίας. Στη συνέχεια η Τουρκία εξελισσόμενη σε ένα μόρφωμα με φασιστικά και ρατσιστικά στοιχεία, επεδίωξε και κατάφερε να εξαφανίσει τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Τενέδου και της Ίμβρου με μεθόδους Ολοκαυτώματος που κατέληξαν σε νύχτες κρυστάλλων, οικονομικό στραγγαλισμό και απελάσεις, ενώ η Κύπρος ήταν αυτή που δέχτηκε εν τέλει και τη στρατιωτική έκφραση του κρατικού και παρακρατικού πλαισίου. Το Αιγαίο και η Θράκη αποτελούν πλέον το σχετικό Τουρκικό επεκτατικό δόγμα με θεωρίες και πρακτικές για “Γαλάζιες Πατρίδες” και “Στρατηγικό βάθος” που είναι αντιγραφή και εξέλιξη του μεσοπολεμικού ζωτικού χώρου του Χίτλερ και των Ναζί. Συνεπώς η παρούσα κατάσταση με προβολή τα ενεργειακά, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το μεταναστευτικό, την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο και μία σειρά από σχετικά ζητήματα που προβάλλει η Τουρκία, δεν είναι παρά η μετεξέλιξη των παραπάνω σημαντικών απωλειών για την Ελλάδα. Συνεπώς η γνώση της Ιστορίας, από τους έχοντες στοιχειώδη Μνήμη Ελληνίδες και Έλληνες, είναι χρήσιμη για την ανάλυση των σημερινών Ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Ο διάλογος με την απέναντι πλευρά προϋποθέτει έναν ειλικρινή διάλογο εντός. Είμαστε έτοιμοι να δούμε και τις αλήθειες των άλλων ή πιστεύουμε ότι μόνο εμείς έχουμε δίκαιο;

Είναι μία λογική ερώτηση, μάλιστα τίθεται πολλές φορές με προκλητικό, για να μην πω απαράδεκτο, τρόπο προκειμένου να αποδεχθεί ο Ελληνικός λαός την υποταγή. Έτσι με δηλώσεις όπως “και οι Τούρκοι έχουν δικαιώματα στο Αιγαίο, να μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο, το Καστελόριζο ανήκει στην ανατολική Μεσόγειο, και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει, μπορεί να γίνει συνεκμετάλλευση με την Τουρκία στο Αιγαίο, μπορεί στη Χάγη να χάσουμε την ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά θα κερδίσουμε της Ρόδου, έχει σύνορα η θάλασσα” και άλλα συναφή γίνεται η ανάλογη προετοιμασία.

Πρέπει λοιπόν να γίνουν ξεκάθαρα αφού το τελευταίο χρονικό διάστημα ετοιμάζεται προσφυγή στη Χάγη, τα εξής : Το Διεθνές Δικαστήριο είναι εξάρτημα των μεγάλων δυνάμεων που ελέγχουν τον ΟΗΕ. Έναν οργανισμό που στις μέρες μας έχει ουσιαστικά αυτο-ακυρωθεί στην πράξη με παράδειγμα που μας αφορά τη «Συμφωνία των Πρεσπών» η οποία μέχρι σήμερα παραμένει νομικά εκκρεμής, καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί όπως προέβλεπαν οι Αποφάσεις 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Οι δικαστές του δικαστηρίου εκλέγονται «με βάση τα προσόντα τους» δηλαδή διορίζονται ανάλογα με τα συμφέροντα κάθε μεγάλης δύναμης, ενώ η γνωμοδότησή του αφορά μόνο νομικά ζητήματα και όχι πολιτικά, όπως είναι αυτά που βάζει η Τουρκία.

Εάν η Ελλάδα εναποθέσει στα χέρια του Δικαστηρίου την εθνική της κυριαρχία κινδυνεύει να χάσει κατά ποσοστό εδάφη-νησιά, χωρικά ύδατα, FIR, και ΑΟΖ ή ό,τι απαιτήσει η Τουρκία, έχοντας επιπλέον υπόψη τη Σύνοδο της Μαδρίτης ( Ιούλιος 1997), όπου η Ελλάδα αναγνώρισε “νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας” στο Αιγαίο και παραιτήθηκε από ενέργειες χωρίς την συγκατάθεση της Τουρκίας» και το Ελσίνκι, (10/12/1999) , όπου η Ελλάδα υπέγραψε το κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου η χώρα μας αποδέχτηκε «όλες τις εκκρεμούσες συνοριακές διαφορές και άλλα σχετικά θέματα.»

Επιπλέον η Ελλάδα με δήλωσή της, 1994, αναγνώρισε ως υποχρεωτική τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, υπό την αίρεση της αμοιβαιότητας, αντίθετα η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία ενώ είναι γνωστόν ότι δεν έχει υπογράψει ούτε τη Σύμβαση περί Δικαίου της θάλασσας (1982) . Οπότε με ποιο δίκαιο θα δικάσει η Χάγη τον μονομερή (!) διαμοιρασμό του Αιγαίου και της ελληνικής ΑΟΖ αφού η Ελλάδα δεν διεκδικεί κάτι από την Τουρκία;





Μέχρι τώρα αντιμετωπίσαμε με ψυχραιμία ένα γείτονα που αισθάνεται ισχυρός και θέλει να το δείχνει; Τι όμως μας επιφυλάσσει το μέλλον κατά τη δική σας εκτίμηση;


Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας.....



Θ. Μαλκίδης

Φλυαρώντας και  σιωπώντας για τα ψέμματα και για την καταστροφή της πατρίδας μας

Το Μάρτιο του 1968 ο Σεφέρης στέλνει κρυφά στο ΒΒC ένα πυκνό ιδιαίτερης σημασίας μήνυμα  για την τότε κατάσταση στην Ελλάδα. Έκανε το χρέος του μιλώντας σε μια περίοδο δυσκολίας, απογοήτευσης και θλίψης, αφού λαός μας προσβλέπει πάντα στην πνευματική του ηγεσία, η οποία  συν Θεώ ανοίγει το δρόμο της αντίστασης στην  τυραννία. 

Οι έντιμοι πνευματικοί άνθρωποι το έπραξαν  όταν δολοφονούνταν οι Έλληνες το 1921 στην Αμάσεια του Πόντου, το φώναξε ο Κωστής Παλαμάς το 1940 δίνοντας το έναυσμα της αντίστασης στο Φασισμό- Ναζισμό, το έκανε ο Βάρναλης στη δίκη του Λουντέμη, το έπραξε ο Γιώργος Σεφέρης.


Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020

Πότε θα 'ρθούνε καινούργιοι ανθρώποι να συνοδεύσουν τη βλακεία στην τελευταία της κατοικία;




Θ. Μαλκίδης 

Παρακμής το νέο επεισόδιο....

Ο Μανώλης Ανδρόνικος όριζε το χρόνο και την καταγωγή μας με βάση τον  τεσσαρακοστό, τον τριακοστοέννατο, τον τριακοστοόγδοο και ούτω καθεξής παππού μας. 

Τον Όμηρο, τον Αίσωπο και  τον Σοφοκλή, τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο,τον Τριβωνιανό της Πανδέκτου, τον Ολυμπιόδωρο,στον Κοσμά τον Αιτωλό και τον Ρήγα Φεραίο,   το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά, τον Παύλο Μελά και τον Τέλλο Άγρα, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Κυριάκο Μάτση  και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον  Κόντογλου, τον Παπαδιαμάντη και εκατομμύρια άλλους παππούδες μας   της Μακεδονίας, της Θράκης, του Πόντου, της Ιωνίας, της Καππαδοκίας, της Ηπείρου, του Αιγαίου, της Κύπρου και άλλων τόπων του Ελληνισμού και της Διασποράς. 

Παππούδες- πρόγονοι που μας κοιτούν λυπημένοι για την παρακμή......



Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Ζουράφα (Λαδόξερα): Το Καστελόριζο του Βορειοανατολικού Αιγαίου




Θεοφάνης Μαλκίδης

Ζουράφα (Λαδόξερα): Το Καστελόριζο του Βορειοανατολικού Αιγαίου

Θεοφάνης Μαλκίδης
Ζουράφα (Λαδόξερα): Το Καστελόριζο του Βορειοανατολικού Αιγαίου

1. Εθνική κυριαρχία και Αιγαίο

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως των άλλων ζητημάτων που απασχολούν το δημόσιο διάλογο, έφερε στο προσκήνιο θέματα με τεράστιο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον. Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, εθνική κυριαρχία. Παράλληλα αναδείχτηκαν και συνιστώσες που σχετίζονται με τα παραπάνω και ιδιαίτερα με το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί- στην παρούσα συγκυρία- να ανακηρύξει την ΑΟΖ και εάν αυτή περιλαμβάνει όλη την ελληνική επικράτεια. Το πρόβλημα του Καστελόριζου ήταν το πρώτο που προέκυψε και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές δηλώσεις του Τούρκου  προέδρου και υπουργού Εξωτερικών, καθώς και των κάθε λογής στρατιωτικών, αναλυτών κλπ.

Η ΑΟΖ και τα προβλήματά περί οριοθέτησης και ανακήρυξης είχαν και έχουν και συνέχεια. Η επόμενη έντονη αμφισβήτηση προέκυψε στο βόρειο ακρότατο όριο της ελληνικής (και ευρωπαϊκής για να μη λησμονούμε) θαλάσσιας κυριαρχίας: στη Ζουράφα (Λαδόξερα). Εκεί που για χρόνια, όπως και σε όλο το Θρακικό Πέλαγος αλλά Θρακική ενδοχώρα, αμφισβητείται η ελληνική παρουσία, ωστόσο στους τελευταίους μήνες και ημέρες, οι ενέργειες της Τουρκίας, έχουν κορυφωθεί με τρόπο προκλητικό, ως συνήθως. Η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού, του Λιμενικού Σώματος και των Ελλήνων αλιέων, είναι εστίες αντίστασης στην τουρκική αμφισβήτηση, όμως στην ιστορική στιγμή που περνά η πατρίδα μας, η κατοχύρωση της ελληνικής κυριαρχίας, με κάθε τρόπο και μέσο που διαθέτουμε, (και ) στη Ζουράφα, είναι άμεση προτεραιότητα.