Θεοφάνης Μαλκίδης
Σαρανταεπτά χρόνια μετά τελούνται οι κηδείες των ιερών οστών των μέχρι πρότινος αγνοούμενων στρατιωτικών που αντιστάθηκαν στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974.
Αθάνατοι!
Η συνέντευξή μου στο ραδιοφωνικό Μάξιμουμ
Θεοφάνης Μαλκίδης
Σαρανταεπτά χρόνια μετά τελούνται οι κηδείες των ιερών οστών των μέχρι πρότινος αγνοούμενων στρατιωτικών που αντιστάθηκαν στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974.
Αθάνατοι!
Η συνέντευξή μου στο ραδιοφωνικό Μάξιμουμ
Το 2021 βαίνει προς το τέλος του, και μαζί του θα πάρει και τις μνήμες των όποιων εκδηλώσεων πραγματοποιήθηκαν προς τιμήν των αγωνιστών της Εθνεγερσίας του 1821, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 ετών από τότε.
Για το έργο της Επιτροπής «Ελλάδα 1821», που ιδρύθηκε με Προεδρικό Διάταγμα, για «να συντονίσει ένα συνολικό πρόγραμμα δράσεων», έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί πολλά. Κοινή, πάντως, αντίληψη είναι ότι η Επιτροπή αυτή δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις μίας τέτοιας επετείου και η όλη δράση της ήταν, μάλλον, απαξιωτική προς το πνεύμα και την οντολογία του αγώνα.
Όπως γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης («Ενδοχώρα», τ.119-120), «η Επανάσταση, παρ’ όλες τις προσπάθειες αποδόμησης, οι οποίες όλως τυχαίως κορυφώνονται όσο η ελευθερία του Ελληνισμού βάλλεται από παλιούς και νέους, καθώς και επίδοξους, κατακτητές, καταλαμβάνει τον κεντρικό ρόλο, την κυρίαρχη θέση στην πορεία του ελληνικού λαού, αλλά και όχι μόνον. Η Επανάσταση, πέραν του ευνόητου εθνικού χαρακτήρα, αποτέλεσε απελευθερωτικό μήνυμα, πρότυπο και παράδειγμα και για άλλα καταπιεσμένα έθνη, τα οποία συμπαραστάθηκαν στις Ελληνίδες και τους Έλληνες, αλλά και εμπνεύστηκαν από τον αγώνα τους».
Δείτε τι δήλωσε ο αντιπρόεδρος του κόμματος ΑΚΡ Νουμάν Κουρτουλμούς :
Στις 3 Ιουνίου 2016, το παγκόσμιο θρήνησε την απώλεια του Μοχάμεντ Άλι. Τα δημοσιεύματα πήραν φωτιά, τα αφιερώματα μας υπενθύμισαν ποιος ήταν το «μαυρούιν» που σήκωσε τη γροθιά του στο ύψος των λευκών, όταν αυτό θεωρείτο πράξη αντίστασης. Έφυγε κι άφησε πίσω του έναν θρύλο να μιμούνται οι πιτσιρικάδες μιας άλλης εποχής, όταν διαλέγουν ποιον πρωταθλητή θα ενσαρκώσουν (άραγε οι σημερινοί πιτσιρικάδες πλέον μιμούνται κανέναν;).
Οι γροθιές του Μοχάμεντ Άλι, όπως επιθυμούσε να τον θυμάται ο κόσμος, αποτελούσαν γροθιές σε ένα κατεστημένο βαθύτατα ρατσιστικό και συντηρητικό. Πέταξε το χρυσό μετάλλιο σε ένα ποτάμι και είδε τις πόρτες των ρινγκ να κλείνουν ηχηρά. Αρνήθηκε να πάρει μέρος στον πόλεμο στο Βιετνάμ ως μαριονέτα της Αμερικής, δηλώνοντας πως «Κανένας Βιετκόνγκ δεν με έχει αποκαλέσει Νέγρο. Όχι, δεν πρόκειται να ταξιδέψω 10.000 μίλια για να βοηθήσω στη δολοφονία, τον σκοτωμό και το κάψιμο ανθρώπων, βοηθώντας απλώς στη συνέχιση της κυριαρχίας των λευκών δουλεμπόρων σε βάρος των μαύρων ανά τον κόσμο. Έφτασε η μέρα που το κακό και η αδικία πρέπει να τερματιστεί». Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν ένα βήμα μπροστά, στο άκουσμα του ονόματός του. «Κάσιους Κλέυ».
Όμως, ο ίδιος αρνήθηκε να νέψει καταφατικά στο «όνομα του σκλάβου». Οι τίτλοι του αφαιρέθηκαν και στάλθηκε για δίκη. Αλλά ο Μοχάμεντ Άλι δεν το ’βαλε ποτέ κάτω. Πάτησε δυνατά τη γροθιά του που είχε καθιερωθεί ως σύμβολο ζωτικής έμπνευσης και το 1971 επέστρεψε στο ρινγκ της πυγμαχίας και της ζωής, κερδίζοντας επάξια τον τίτλο «the Greatest» και παραμένοντας στην παγκόσμια συλλογική μνήμη, ως ένα σύμβολο αντίστασης των απανταχού αδικημένων.
«Ο Μεγαλύτερος» της πυγμαχίας γεννήθηκε το 1942, όταν ήδη ένας άλλος πυγμάχος είχε καθιερώσει στο όνομά του επάξια τον τίτλο του «Μεγάλου». Ο δικός μας «Μοχάμεντ Άλι» λεγόταν Αντώνης Χριστοφορίδης. Ο «Αετός της Παγκόσμιας Πυγμαχίας», όπως τον ονόμασε ο Γιάννης Σούκος, πρόλαβε να λάμψει στη Γηραιά Ήπειρο, να γίνει ο «υπέρτατος» ανάμεσα στους υπέρτατους πυγμάχους και να επιστρέψει πίσω στην αγαπημένη του πατρίδα ως παγκόσμιος πρωταθλητής. Γεννηθείς στη Σμύρνη το 1917, άφησε τη λαγγεμένη Ανατολή μαζί με ακόμα ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες και, ανάμεσα στις άλλες τόσες μεγάλες προσωπικότητες που θα γνώριζε το νέο ελληνικό κράτος, αγκυροβόλησε στη νέα του πρωτεύουσα γεμάτος όνειρα κι ελπίδες.
«Έπειτα από 3ήμερη πορεία στη φοβερή έρημο, αντίκρυσα τις μοναστηριακές ανθισμένες μυγδαλιές η καρδιά μου εσκίρτησε. Εδώ διαλογίστηκα, υπάρχει μια ανώτερη ανθρώπινη συνείδηση, εδώ νικά η αρετή του ανθρώπου την έρημο.
Η πρωτοβουλία της Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Έβρου να επιβραβεύσει την επετειακή έκδοση του περιοδικού «Ενδοχώρα» με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 και την καταγραφή άγνωστων πολύτιμων στοιχείων για την συμμετοχή της Θράκης αποδείχθηκε καταλυτική για μια εκδήλωση μεστή και με ουσία. Δυστυχώς λίγοι ήταν αυτοί που γεύθηκαν τις εύστοχες και υψηλού επιπέδου ομιλίες στο Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης όμως οι λίγοι κι εκλεκτοί όπως ανέφερε ο πρόεδος Δημ. Κελεμίδης ήταν οι τυχεροί.
Τα εύσημα για τη διοργάνωση έδωσε στο χαιρετισμό του ο βουλευτής Τάσος Δημοσχάκης συγχαίροντας κι τον τιμώμενο ιστοριοφυσιοδίφη Μιχάλη Πατέλη για το πολύτιμο έργο του σε βιβλία και φωτογραφικό υλικό από την Ανατολική και Δυτική Θράκη που προσφέρει ανιδιοτελώς φωτίζοντας πολύτιμες στιγμές της ιστορικής γνώσης που εν πολλοίς μένει ανεξερεύνητη.
Ο αντιπεριφερειάρχης Δημήτρης Πέροβιτς συνεχάρη τον εκδότη του περιοδικού Γιάννη Κουριαννίδη για την πορεία του εντύπου τονίζοντας ότι έδωσε από την αρχή της κυκλοφορία του κάποιες δεκαετίες πριν, ένα ξεχωριστό δείγμα γραφής για την προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων αυτού του τόπου με μία γκάμα εκλεκτών συνεργατών και σήμερα καταθέτει ένα ξεχωριστό πόνημα για την ιστορία της χώρας μας και της Θράκης αφήνοντας ένα πολύτιμο αποτύπωμα.
Με ένα πλούτο αναφορών παρουσίασαν τις ομιλίες τους οι κ.κ. Δημ. Κελεμίδης και Χρήστος Κακαλής δίνοντας οπτικές που δεν είχαμε φανταστεί για τον ξεσηκωμό του γένους που υπήρξε ιστορικό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, που τραυμάτισε την αήττητη οθωμανική αυτοκρατορία και προσέφερε στον παγκόσμιο χάρτη την έννοια του πατριωτισμού, της ελευθερία, της δικαιοσύνης και της ειρήνης.
Το περιοδικό και τα γεγονότα που περικλείει
Εκ
μέρους του περιοδικού μίλησε ο Χρήστος Κακαλής γ.γ. του ομώνυμου
πολιτιστικού συλλόγου που θύμισε ότι το περιοδικό γεννήθηκε το Μάιο του
1988 και συμπληρώνει 44 χρόνια παρουσίας για να μας θυμίσει ότι στα 400
χρόνια σκλαβιάς υπήρξαν 100 επαναστατικά κινήματα από τα οποία τα 15
είχαν μορφή γενικού ξεσηκωμού, δίνοντας πολλά στοιχεία για ξεχωριστές
προσωπικότητες Θρακών που πρωταγωνίστησαν στον επαναστατικό αγώνα. «Η
επανάσταση ήταν μια εθνεγερσία, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν σαν μια γροθιά
πέρα και πάνω από τάξεις κι εθνικισμούς. Απλοί αγρότες και κτηνοτρόφοι,
με εμπόρους, τραπεζίτες, πνευματικούς ανθρώπους, τον κλήρο, έδωσαν τα
πάντα για τον αγώνα». Τα παραδείγματα των Εμμανουήλ Παπά, του Ρήγα, του
Κοραή, των Ψαριανών, των Υψηλάντηδων, του Γρηγορίου Δικαίου Παπαφλέσσα
είναι χαρακτηριστικά όπως επεσήμανε ο κ. Κακαλής.
Η σύμβουλος Παιδείας στην περιφέρεια Αν. Μακεδονίας Θράκης φιλόλογος Αλεξάνδρα Γκουλιάμα-Μανδαλίδου, συνεισέφερε πολλαπλά με το λόγο της κάνοντας βαθιά ενδοσκόπηση στο θέμα και διαπιστώνοντας ότι η επιτροπή το 1821 προσπέρασε τη Θράκη με μια εκδήλωση στην Στρατιωτική Λέσχη χωρίς να συνειδητοποιήσει την πολύτιμη στήριξή της στον επαναστατικό αγώνα. Δεν υπήρξε σπιθαμή γης που να μη βράχηκε από το αίμα του Θρακικού Ελληνισμού. Ως φιλόλογος τόνισε ότι δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε σελίδα στα σχολικά ιστορικής εκπαίδευσης βιβλία για τη συμβολή της Θράκης και με τη σύγχυση που έχουν οι Ελληνόπαιδες είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να αξιοποιήσει το γνωστικό αυτό κενό. Όχι μόνο στα σχολικά εγχειρίδια αλλά και στην ονομασία οδών, στα μνημεία, σε χώρους οικείους και προσβάσιμους τα ελλείμματα είναι πολλά.
Από τους πρωτεργάτες και σημαντικούς συνεργάτες του τιμώμενου περιοδικού «Ενδοχώρα» που το γνώρισε ως φοιτητής, ο διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου Φάνης Μαλκίδης ήταν ιδιαίτερα καυστικός και αποκαλυπτικός με μια μεστή ομιλία με πλούτο στοιχείων αγνώστων για Θρακιώτες πρωταγωνιστές για την ελληνική επανάσταση και την καπήλευσή της.
Η συγκλονιστική πρόβλεψη του Χατζιδάκι για την Ελλάδα σήμερα
Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου 1994. Ο μεγάλος και
οξύνους Έλληνας συνθέτης, επτά μήνες πριν τον θάνατό του, είχε
προειδοποιήσει για τα δεινά που θα έφερνε η Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ΕΟΚ,
στον ελληνικό λαό.
Ένα απόκομμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία»,
από το φύλλο της 25ης Ιουνίου 1994, δηλαδή μόλις δέκα ημέρες μετά τον
θάνατό του, αναφέρει:
Ο Μάνος Χατζιδάκις, επτά μήνες πριν από το θάνατό του στη φίλη του Λ. Μπέη (από τις «Εικόνες»):
Mεταξύ 15-17 Νοεμβρίου 2021 και σύμφωνα με το Σχέδιο Εφαρμογής Διμερών Στρατιωτικών Σχέσεων Τουρκίας-Πακιστάν,υπό τον συντονισμό της Διοίκησης της Βόρειας Ομάδας, πραγματοποιήθηκε στη Ναυτική Αίθουσα ¨Πρέβεζα¨
Ἡ ἐλευθερία, ποὺ γι᾿ αὐτὴ θυσιαζόντανε, δὲν ἤτανε κάποια ἀκαθόριστη θεότητα,
ἀλλὰ ἤτανε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός,
ποὺ γι᾿ αὐτὸν εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅπου τὸ Πνεῦµα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ εἶναι κ᾿ ἡ ἐλευθερία».
Κι ἀλλοῦ λέγει: «Σταθεῖτε στερεὰ στὴν ἐλευθερία ποὺ σᾶς χάρισε ὁ Χριστός,
σταθεῖτε καὶ µὴν πέσετε πάλι στὸ ζυγὸ τῆς δουλείας.
Γιατὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία σας κάλεσε.
Ἀλλὰ τὴν ἐλευθερία µὴν τὴν παίρνετε µονάχα σὰν ἀφορµὴ γιὰ τὴ σάρκα σας».
Προέρχεται από τη στολή αξιωματικού του Ελληνικού Συντάγματος Ελαφρού Πεζικού, που άνηκε στον Αγγλικό Στρατό των Ιονίων Νήσων, όπου είχε υπηρετήσει ως Ταγματάρχης προεπαναστατικά (1810-1816).
Μετά την τελετή παράδοσης ιερών οστών στα μέλη των οικογενειών των ηρώων θα ακολουθήσει η εξόδιος ακολουθία, η κηδεία και η ταφή και των ηρώων στις γενέτειρές τους.
Οι πολίτες εκφράζουν μέσω των social media το πρόβλημα της πρόσβασης ενώ πιστεύεται πως οι τράπεζες προσωρινά
ανέστειλαν τις συναλλαγές.
Νά µποροῦσαν καί τή σηµασία τῶν λαῶν νά τή µετρᾶν
ὄχι ἀπό τό πόσα κεφάλια διαθέτουνε γιά µακέλεµα, ὅπως συµβαίνει στίς ἡµέρες µας,
13 Νοεμβρίου 1960: 300 παιδιά Κούρδων κάηκαν μέχρι θανάτου στον κινηματογράφο στην πόλη Αμουντέ
Είναι η επέτειος της δολοφονίας περισσότερων από 300 Κούρδων παιδιών στην πόλη Αμουντέ, στον κινηματογράφο Şehrazat στις 13 Νοεμβρίου 1960.
Ο στρατιωτικός ηγέτης που διακρίθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κατά το μεγάλο ξεσηκωμό για τα τακτικά και στρατηγικά χαρίσματά του, έδωσε νέα πνοή στον εθνικό αγώνα με τις νίκες του ήταν αναμφίβολα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ανάμεσα στα στρατιωτικά κατορθώματά του, η νίκη στην Αράχωβα κατέχει εξέχουσα θέση.
Στις 25 Oκτωβρίου, ο αρχιστράτηγος, αφού άφησε στην Ελευσίνα ικανή στρατιωτική δύναμη υπό το Bάσο Mαυροβουνιώτη για να υπερασπιστεί τη θέση αυτή, αναχώρησε για τη Pούμελη με 3.000 άντρες. O στρατός του μπορεί να ήταν αριθμητικά μικρός, αποτελούνταν όμως από τους καλύτερους μαχητές που διέθετε η Eλλάδα, πολλοί από τους οποίους είχαν λάβει μέρος στην ηρωική έξοδο του Mεσολογγίου.
Στις 27 Oκτωβρίου έφθασε στη Δόμβραινα, αλλά η παρουσία του στην περιοχή έγινε γνωστή στους Tούρκους ύστερα από προδοσία. Oι Tούρκοι ταμπουρώθηκαν στους πύργους του χωριού και οι μάχες που έδωσε εναντίον τους (27 και 28 Oκτωβρίου, 3 και 12 Nοεμβρίου) ήταν αμφίρροπες.
23 Νοεμβρίου 1958. Οι φοιτητές του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη κατέρχονται σε σιωπηρή πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της πόλης στη μνήμη του Κυριάκου Μάτση, πτυχιούχου φοιτητή της Γεωπονικής Σχολής της Θεσαλονίκης, λίγες μέρες μετά τη θυσία του. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις...η σιωπή του πλήθους βοά μέσα από την εικόνα.
23 Νοεμβρίου 2021. Οι οδηγοί ταξί κατέρχονται σε διαμαρτυρία στους δρόμους της Λευκωσίας διεκδικώντας το "δικαίωμά" τους να ανεφοδιάζουν με πετρέλαιο φτηνό από τα κατεχόμενα. Σύνθημα της απεργίας τους "Μολών λαβε"...
Παιδιά ίσως η μνήμη των προγόνων να είναι βαθύτερη παρηγοριά
και πιο πολύτιμη συντροφιά από μία χούφτα ροδόσταμο
και το μεθύσι της ομορφιάς τίποτε διαφορετικό από την κοιμισμένη τριανταφυλλιά του Ευρώτα.
Καληνύχτα λοιπόν βλέπω σωρούς πεφτάστερα να σας λικνίζουν τα όνειρα
μα εγώ κρατώ στα δάχτυλά μου τη μουσική για μία καλύτερη μέρα.
«Αμοργός», 1943
Ο δήμος Νίγδης ετοιμάζεται να κατεδαφίσει σπίτια στην περιοχή του ιστορικού κάστρου, για τα οποία η δικαστική διαδικασία συνεχίζεται. Ο διαγωνισμός για την κατεδάφιση έγινε στις 16 Νοεμβρίου.
Τα Επτάνησα θα αποτελούν έναν χώρο συνάντησης των δυτικών και των ανατολικών ρευμάτων, και γι’ αυτό εδώ θα διεξάγεται ένας λυσσαλέος αγώνας για τη διατήρηση της ιδιοπροσωπίας του ελληνισμού. Επιπλέον, λόγω του γεγονότος ότι το καθεστώς της γαιοκτησίας αντιπαρέθετε, λιγότερο ή περισσότερο βίαια, κολλήγους και γαιοκτήμονες, η εισαγωγή του δυτικού φεουδαρχικού συστήματος από τους Ενετούς θα οδηγήσει σε κοινωνικές αντιπαραθέσεις χωρίς προηγούμενο στην ελληνική ιστορία.
Ο διαγωνισμός είναι εγκεκριμένος από το Υπουργείο Παιδείας
1. O Σύνδεσμος Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη σε συνεργασία με τα Γραφεία Σχολικών Δραστηριοτήτων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών διοργανώνει τον 6ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα «Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ» για το διδακτικό έτος 2021-2022.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ (1919- 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1998)
(Είκοσι τρία χρόνια από τον θάνατό του)
"Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ - ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ
Αντί πνευματικού μνημόσυνου, δημοσιεύουμε την ομιλία του αειμνήστου Βάσου Λυσσαρίδη στην εκδήλωση του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών στη μνήμη του Νεοκλή Σαρρή με θέμα:«Ο Νεοκλής Σαρρής ως πνευματική και αγωνιστική μορφή του Ελληνισμού», στις 20 Οκτωβρίου 2012
.Η ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Βάσου Λυσσαρίδη
Ο Μετίν Κουλούνκ – μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος ΑΚΡ, πρώην βουλευτής και παιδικός φίλος του Ερντογάν, μιλώντας σε εκδήλωση στο Τσόρουμ με τίτλο ” Η θέση της Τουρκίας στην ΝΤΠ” είπε διάφορα…
Μεταξύ αυτών που είπε ακούσαμε και τα εξής :
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΥΠΡΟΥ
Την 21η Νοεμβρίου 1959 συγκροτείται η ηρωική ΕΛΔΥΚ, το ισχυρότερο σώμα της Κυπριακής άμυνας. Φωτογραφία από την άφιξη του πρώτου αγήματος της ΕΛΔΥΚ στην Αμμόχωστο.
Την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου θα γίνει η εξόδιος ακολουθία, η κηδεία και η ταφή των ιερών οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Λοχία του 286 ΜΤΠ Γιαννάκη Γιαννάτζη.
Ο Γιαννάτζης πολέμησε τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο και τα ίχνη του είχαν χαθεί από την 15η Αυγούστου 1974 και τα ιερά του λείψανα βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην κατεχόμενη σήμερα Σκυλλούρα.
Αθάνατος!
Ακούμε τον αντιπρόεδρο του ΑΚΡ Αλή Ιχσάν Γιαβούζ να λέει τα εξής :
Την 21η Ιουλίου 1974, ο Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών, Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, πήρε προφορική διαταγή να κινηθεί από το Μάλεμε, που ήταν η έδρα της Μονάδος του στο Αεροδρόμιο της Σούδας, και να επιβιβαστεί στα παλαιά αεροσκάφη NORATLAS της 115 Πτέρυγας Μάχης και με πτήση κατά μήκος του 34ου παράλληλου και σε ύψος 500 ποδών με πλήρη συσκότιση να πάει στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας. Η εν λόγω αεραποβατική επιχείρηση είναι η μοναδική που διεξήχθη στην ιστορία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.