Ξέρεις
μήπως, παιδί μου, γιατί κλείνουν τα σύννεφα τότε που τα χωράφια είναι
διψασμένα και ανοίγουν τότε που η βροχή δεν χρειάζεται;
Γιατί η φύση σάστισε από το έγκλημα των ανθρώπων και απαρνήθηκε την ευταξία της.
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί τα χωράφια βγάζουν βαρύ καρπό την άνοιξη και το καλοκαίρι δίνουν άγονο θερισμό;
Γιατί και οι θυγατέρες των ανθρώπων μίσησαν τον καρπό των σπλάγχνων τους και τον σκοτώνουν επάνω στην ανθοφορία…
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί οι πηγές στερεύουν και οι καρποί της γης δεν έχουν πια τη γλυκύτητά τους την αλλοτινή;
Από την ανθρώπινη αμαρτία με την οποία η αδυναμία εισχώρησε σ’ ολάκερη τη φύση.
Ξέρεις
μήπως, παιδί μου, γιατί ένας νικηφόρος λαός υπομένει ήττες από τις
διχόνοιες και τις έριδές του και τρώει ψωμί πικραμένο από τα δάκρυα και
τη μοχθηρία;
Γιατί νίκησε τους αιμοβόρους εχθρούς γύρω του, αλλά δεν νίκησε τους εχθρούς μέσα του…
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί η μητέρα ταΐζει τα παιδιά της και δεν μπορεί να τα χορτάσει;
Γιατί, όταν τα θηλάζει, δεν τους τραγουδάει το τραγούδι της αγάπης, αλλά το τραγούδι του μίσους για τον γείτονα.
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί οι άνθρωποι έγιναν άσχημοι και έχασαν των προγόνων τους την ομορφιά;
Γιατί εξοβέλισαν το πρόσωπο του Θεού, που μέσα από την ψυχή πλάθει την ομορφιά του προσώπου, και φόρεσαν το προσωπείο της γης.
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί αυξήθηκαν οι ασθένειες και οι φοβερές θανατηφόρες επιδημίες;
Γιατί
οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι η υγεία είναι αρπαγή από τη φύση
και όχι δώρο του Θεού. Και ο,τιδήποτε αρπάζεις με κόπο, πρέπει με
διπλάσιο κόπο να το υπερασπισθής.
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί οι άνθρωποι μάχονται για τη γη και δεν ντρέπονται που έγιναν ίσοι με τους τυφλοπόντικες;
Γιατί
η γη φύτρωσε μέσα στις καρδιές τους και τα μάτια βλέπουν μόνον αυτό που
στην καρδιά μεγαλώνει. Και για τούτο ακόμη, παιδί μου· γιατί η αμαρτία
τους κατέστησε ανίσχυρους στον αγώνα για τον ουρανό.
Μην κλαις, παιδί μου· σύντομα θα έλθει ο Κύριος και θα τακτοποιήσει τα πάντα...
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
