
Θεοφάνης Μαλκίδης
Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων
1.Οι Αντιγόνες των
Καλαβρύτων και μία ακόμη ελληνική τραγωδία
«Άρχισαν οι γυναίκες να τραβούν τους
νεκρούς για να βρουν τους δικούς τους. Ο ένας είχε πέσει πάνω στον άλλο. Να
ανοίξουν τάφους. Αλλά πόσο να σκάψουν οι γυναίκες και με τι εργαλεία; Πήγε και
η αδερφή μου η μεγαλύτερη, ήταν 13-14 χρονώ, να θάψει τον πατέρα μας. Γιατί η
μητέρα μας είχε μωρό οκτώ ημερών. Η Αγγελική λοιπόν με κάποιες γειτόνισσες
βρήκαν τον πατέρα μας. Είχε δεχθεί ριπή πολυβόλου… αλλά το πρόσωπό του ήταν
μειλίχιο, λες γελαστό. Με μία κουβέρτα τον κατέβασαν κάτω στο νεκροταφείο και
τον έθαψαν. Άλλους δεν μπόρεσαν να τους κατεβάσουν. Μερικοί ακόμα είναι
θαμμένοι εκεί, πάνω στο λόφο. Για αρκετό καιρό μετά, όταν
περπατούσαμε και κοιτάζαμε ψηλά προς το χωράφι του Καππή, νόμιζε κανείς πως
στην πλαγιά αυτή ήταν στρωμένες κόκκινες κουβέρτες. Τόσο αίμα. Και βροχές είχαν
πέσει. Αλλά, για βάλε από χίλιους ανθρώπους χυμένο αίμα! Πότισε τη γη. Ένα
πράγμα που δεν μπορεί να το φανταστεί μυαλό ανθρώπου, αν δεν το έχει ζήσει…»
Μαρτυρία της διασωθείσας
Ανδριάνας Δαρμογιάννη-Θεοδωροπούλου
«Από το πρωί δεν είχαμε βάλει τίποτα στο στόμα μας. Παιδιά είμαστε. Τότε η
Κελαηδήτενα που της σκότωσαν τρία παιδιά
και τον άντρα της, προσφέρθηκε να μας δώσει. Πήρα στα χέρια το ψωμί. Στη μια
γωνιά ήταν βρεμένο. Άρχισα να το τρώω με βουλιμία. Τότε κατάλαβα. Ανατρίχιασα. Κοκκάλωσα.
Ήταν βρεμένο και ποτισμένο από το αίμα των σκοτωμένων. Κοινώνησα από τη θυσία τους. Αυτή τη
μεταλαβιά δε θα την ξεχάσω».
Μαρτυρία του
διασωθέντα Αρχιμανδρίτη Θεοκλήτου Φεφέ.
Το Δεκέμβριο του 1943, οι Γερμανοί
κατακτητές μαζί με τους πάντα πρόθυμους
ελληνόφωνους συνεργάτες τους και με τη δικαιολογία, για άλλη μία φορά, την αντιστασιακή δράση των Ελλήνων σκότωναν,
έκαιγαν, λεηλατούσαν, τα χωριά και την πόλη των Καλαβρύτων: Ρωγοί, Κερπινή, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβινή, Βάλτος, Πλανητέρο, Καλύβια, Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, Μονή Αγίας Λαύρας, Καλάβρυτα.
















