12 Σεπτεμβρίου 1829. Η μάχη της Πέτρας (Βοιωτία), με επικεφαλής τον Δημήτριο Υψηλάντη, αδελφό του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που τον Φεβρουάριο του 1821 είχε διαβεί τον Προύθο, καλώντας τους Έλληνες σε Αγώνα, «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».
Μάχη της Πέτρας, η τελευταία μάχη της Ελληνικής Επανάστασης, η οποία ξεκίνησε χωρίς σαφή στόχο, ως προς τα όρια των εδαφών που θα απελευθερώνονταν. Διεξήχθη όταν, πια, τα όρια είχαν περίπου προσδιοριστεί και ήταν πολύ στενότερα των προσδοκώμενων. Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Λονδίνου, της 10ης Μαρτίου 1829 το ελληνικό κράτος θα έφτανε ως τη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού και θα ήταν φόρου υποτελές στην Υψηλή Πύλη. Η νίκη στην Πέτρα, αποτέλεσμα εν πολλοίς της αναδιοργάνωσης των ελληνικών στρατευμάτων από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ήταν η πρώτη ελληνική νίκη, που επισφραγίστηκε με τη συνθηκολόγηση του ηττημένου. Τον Ιανουάριο του 1830 η Ελλάδα έμελλε να αναγνωριστεί, πια, ως Ανεξάρτητο Κράτος. Στο εσωτερικό, η νίκη της Πέτρας δεν πανηγυρίστηκε, όσο σήμερα πιστεύουμε. Η εκταμίευση του ζωτικής σημασίας δανείου των 60.000.000 φράγκων καθυστερούσε ενώ οι αγωνιστές, αυτόχθονες και ετερόχθονες έβλεπαν τις προοπτικές αποκατάστασης και αποζημίωσης αναλόγως της προσφοράς τους να φυλλορροούν. Όταν, τον Ιανουάριο του 1833, ο Όθων και το ρηθέν δάνειο (προίκα με το αζημίωτο) έφταναν στην Ελλάδα, ούτε οι Αλέξανδρος Υψηλάντης και Δημήτριος Υψηλάντης ούτε ο Ιωάννης Καποδίστριας βρίσκονταν εν ζωή.