Ενενήντα τρία χρόνια από τη δολοφονία του "Κολοκοτρώνη του Πόντου" Κοτζά Αναστάς"

Θ. Μαλκίδης

Ενενήντα τρία χρόνια από τη  δολοφονία του "Κολοκοτρώνη του Πόντου" Κοτζά Αναστάς"  

Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη, τις παραδόσεις και την πολιτισμική  κληρονομιά. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους στον Πόντο, όπως αυτή που έγραψε ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος- Κοτζά Αναστάς, σ” αυτόν που πρέπει να γονατίσουμε μπροστά του τιμώντας τον αγώνα του και την προσφορά του, όπως ακριβώς γράφει ο Ρίτσος: “Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του”.

Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία στον Πόντο, ο αγώνας του Κοτζά Αναστάς, εξαφανίστηκε γιατί το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα. Σήμερα στην Ελλάδα, πιο πολλές είναι οι αναφορές για τον Κεμάλ παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, είναι μηδαμινές οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση στον Κεμάλ και ανύπαρκτες για φυσιογνωμίες όπως ο Κοτζά Αναστάς. Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι Ελλάδα, «να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητά του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει το αντάρτικο του Πόντου, τον Κοτζά Αναστάς- Αναστάσιο Παπαδόπουλο, ο οποίος αντιστάθηκε μαζί με χιλιάδες συναγωνιστές του στην Γενοκτονία και έσωσε τους συνανθρώπους του, τους προγόνους μας. 

Από αυτόν από τον "Κολοκοτρώνη του Πόντου", όπως έχει ονομαστεί ο Κοτζά Αναστάς,  μπορούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να μαθουν ιστορία, αντίσταση, πράξεις πίστης και αγάπης προς τον Θεό και την πατρίδα. Όπως το λέει ο λαικός ποντιακός στίχος για τον Κοτζά Αναστάς: “σ’έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν”.

Δείτε την ομιλία του Θ. Μαλκίδη  για τον Κοτζά Αναστάς στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του στη Νεράιδα Κοζάνης

Εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής»6/12/2015. Αφιέρωμα:Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877-1878

Κείμενα:

Νικόλαος Ραπτόπουλος

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Βασίλης Βουτέρος

Επιμέλεια αφιερώματος: Στέλιος Κούκος
 

Η πρόσφατη κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία μοιάζει να έφερε στο προσκήνιο ανοιχτούς λογαριασμούς που ήταν κρυμμένοι πίσω από σημερινές πολιτικοοικονομικές συνεργασίες. Οι απειλές οι οποίες εκτοξεύονται καθημερινά από τους δύο εμπλεκόμενους συγκεντρώνουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που πιθανόν θα ακολουθήσουν και θα αφορούν όλο τον πλανήτη, ενώ οι κυρώσεις που ανακοινώνονται δείχνουν πως η σύγκρουση έχει ήδη αρχίσει.
Βέβαια στους ρωσοτουρκικούς αυτούς λογαριασμούς εμπλέκεται και η χώρα μας, αφού από τα χρόνια της τουρκοκρατίας η Ρωσία ως ορθόδοξη υπερδύναμη ενίσχυε -τουλάχιστον συναισθηματικά- τις ελπίδες των υπόδουλων για απελευθέρωση.

Μέσα σ' αυτό το συγκρουσιακό κλίμα των ημερών μάλιστα ήλθαν ξανά στο προσκήνιο οι προφητείες του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη (1924-1994), οι οποίες κάνουν αναφορά σε μια ευρύτερη σύρραξη στην περιοχή μας με επικράτηση των Ρώσων και τη διάλυση της σημερινής Τουρκίας. Οφέλη από μια θετική έκβαση του πολέμου για τη Ρωσία θα έχει και η Ελλάδα, αφού, σύμφωνα με τον Άγιο Παΐσιο, θα μας δοθεί κατόπιν πιέσεων η Κωνσταντινούπολη.

Όπως αναφέραμε, οι λογαριασμοί μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας είναι παλαιοί, αφού οι δύο χώρες έχουν συγκρουστεί αναμεταξύ τους στρατιωτικά ουκ ολίγες φορές. Μία από αυτές τις πολεμικές συρράξεις έγινε κατά τα έτη 1877-1878 και ο ρωσικός στρατός προέλασε σχεδόν έξω από την Κωνσταντινούπολη καταλαμβάνοντας το Δεδέαγατς (σημερινή Αλεξανδρούπολη) αλλά και την Αδριανούπολη. Οι επιπτώσεις όμως από την έκβαση του πολέμου αυτού δεν αφορούσαν μόνο τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, όπου επίσης προέλασαν οι Ρώσοι, αλλά και όλη την Ευρώπη.

‘Εθνοκάθαρση και Γενοκτονία της Μνήμης’

Θ. Μαλκίδης 

‘Εθνοκάθαρση και Γενοκτονία της Μνήμης’

Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση στην Αρμενική Κοινότητα Ξάνθης.

Έχω νιώσει και συνεχίζω να διατηρώ   μεγάλη  εκτίμηση στον Αρμενικό Λαό. Η προσωπική μου διαδρομή  από την ιδιαίτερή μου πατρίδα,την Αλεξανδρούπολη, όπου κατέφυγαν οι γονείς μου μετά τη Γενοκτονία και μεγάλωσα μαζί με  Αρμένιους φίλους, συνεχίζεται με τη μετέπειτα γνωριμία και συμπόρευση με τους  διανοούμενους  και τους συναθλητές  του  αγώνα ανάδειξης της Γενοκτονίας του Αρμενικού και Ελληνικού Έθνους. 

Είναι σήμερα αποδεδειγμένο  ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά, οι περιοχές της ιστορικής Αρμενίας, της Ιωνίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή μαζικά εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, θα γνώριζαν τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής και Ελληνικής ιστορίας. Και το χειρότερο: θα ήξεραν την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική της εκδοχή, δηλαδή το φασισμό, το ρατσισμό, τη Γενοκτονία και την ιδεολογία του θανάτου.

Ο Αγώνας όμως της αναγνώρισης  παρόλα  τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, έφερε αποτελέσματα. Οι συνεχείς αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας, είναι αποτέλεσμα  υψηλής ηθικής,  συνέπειας και  σοβαρότητας, όταν την ίδια στιγμή έχεις να αντιμετωπίσεις την  άρνηση, την υπονόμευση και τα  προσκόμματα  από ψευτοκαθηγητές, ψευτοπολιτικούς και ψευτοδιανοούμενους.  

Εκατό χρόνια μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, οι ανιδιοτελείς αγωνιστές του  Αρμενικού και του  Ελληνικού  λαού καθώς   και οι συμπαραστάτες τους, ως αποτέλεσμα της σοβαρής τους προσπάθειας, θα δουν και άλλους καρπούς της προσπάθειάς τους. Παρά το γεγονός ότι το έγκλημα συνεχίζεται με τον ίδιο ή με  άλλους τρόπους, δηλαδή με την Εθνοκάθαρση και τη Γενοκτονία της Μνήμης, το δίκαιο και η αλήθεια θα νικήσει!

Για έναν τόπο που θα είναι ξανά Ελλάδα

Θ. Μαλκίδης

Για έναν τόπο που θα είναι ξανά Ελλάδα

Απόσπασμα από τη συνέντευξη στην Αχελώος Τηλεόραση


Ο Σεφέρης  γράφει πως "όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. 

Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό" 

Έτσι νιώθουμε πολλοί, κατανοώντας κάθε μέρα ότι αυτό που ζούμε δεν είναι Ελλάδα. Από την κοινωνία, μέχρι την οικονομία και τη σιωπή των διανοουμένων για την τραγωδία 

της πατρίδας μας  και από την άρνηση του μαζικού εγκλήματος της Γενοκτονίας των προγόνων μας, μέχρι την αποδόμηση και τον εθνομηδενισμό στην παιδεία και το χλευασμό της πίστης μας. 

Αυτός όμως ο τόπος θα συνεχίσει να παράγει αξίες και αρχές, ηθικές και μορφωτικές σταθερές, λευτεριά, αντίσταση και φως. Είναι η απάντηση του έργου και της πράξης, στην καταστροφή της φλυαρίας και της σιωπής. 


Παρακολουθείστε τη συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στον Ν. Κανή και στην Αχελώος Τηλεόραση