Εκτός από την πρόσφατη επέκταση της Τουρκικής επιρροής δια τζιχαντιστών στην Συρία, που είναι ενταγμένη στην γεωστρατηγική αντίληψη της Άγκυρας περί της ελέω Αλλάχ αναγκαιότητας της παρουσίας της στην Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, έντονη είναι και η προετοιμασία αντίστοιχων διεισδύσεων της και στην Αφρική.
Η στρατηγική διείσδυσης "ήπιας ισχύος" της Τουρκίας στην Αφρική περιλαμβάνει, εκτός από τις επίσημες διπλωματικές αποστολές που διατηρεί σε 44 αφρικανικά κράτη και την αεροπορική διασύνδεση των χωρών με τον έξω κόσμο μέσω Κωνσταντινούπολης, και την κατασκευή τζαμιών σε χώρες όπως η Γκάνα, το Μάλι και η Σομαλία, ίδρυση τουρκικών σχολείων, νοσοκομείων και πολιτιστικών κέντρων μέσω φορέων όπως η Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (TIKA) ή το "Ινστιτούτο" Yunus Emre και προσφορά υποτροφιών και προγραμμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για παράδειγμα μέσω του Τουρκικού Ιδρύματος Maarif.
Αυτές οι προσπάθειες της απέδωσαν ήδη καρπούς. Το εμπόριο της Τουρκίας με την Αφρική έφτασε τα 32 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι, σημειώνοντας αύξηση 50% την τελευταία δεκαετία. Τουρκικές εταιρείες έχουν εξασφαλίσει βασικές θέσεις σε τομείς όπως οι κατασκευές και η ενέργεια. Η Τουρκία υπέγραψε πρόσφατα συμφωνία θαλάσσιας ασφάλειας με τη Σομαλία, παραχωρώντας στην Άγκυρα δικαιώματα για υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στα ύδατα της Σομαλίας έναντι εγκατάστασης και τουρκικών στρατιωτικών "συμβούλων" και στρατιωτικών βάσεων εποπτείας της περιοχής. Το ίδιο γίνεται και στην Λιβύη, το Μάλι και την ΚΑΔ μετά τα πρόσφατα πραξικοπήματα στις χώρες του Σαχέλ.
Η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην Αφρική έχει επίσης αυξηθεί σημαντικά. Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και φορητά όπλα είναι πλέον κοινά στους αφρικανικούς στρατούς, όπως και οι ιδιωτικοί "εργολάβοι ασφαλείας" ( τουρκικές εταιρείες διασύνδεσης με τις τοπικές μαφίες και τζιχαντιστές) που δραστηριοποιούνται σε ζώνες συγκρούσεων, παρόμοιες με τη ρωσική ομάδα Wagner.
Η Άγκυρα σκοπεύει να επεκταθεί περαιτέρω, μεταξύ άλλων σε τομείς όπως η εξόρυξη και η γεωργία, μέσω συμβολαίων μακροχρόνιας μίσθωσης πολύ μεγάλων εκτάσεων που εξασφαλίζει με αποικιακούς όρους λόγω των δεσμών που δημιουργούν οι πιο πάνω "επενδύσεις" της με τοπικούς φύλαρχους και δικτάτορες.
Η έγκαιρη αναγνώριση του δυναμικού της Αφρικής από την Τουρκία, που ξεκίνησε απο το 2003, την έχει καθιερώσει ως σημαντικό εταίρο στην ήπειρο. Άλλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επιδιώκουν τώρα να ακολουθήσουν το μοντέλο της Τουρκίας, αλλά θα δυσκολευτούν να ανταποκριθούν στην καθιερωμένη παρουσία της Άγκυρας και τη συνεχιζόμενη συστηματική επέκταση της.
Όμως η επεκτατική αυτή πολιτική την φέρνει ήδη σε σύγκρουση με αντίστοιχες προσπάθειες διείσδυσης της Ινδίας, της Κίνας και της Ρωσίας στην ίδια περιοχή, όπου η κάθε μία, και για τους δικούς της γεωστρατηγικούς λόγους, σπεύδει για να καλύψει το κενό που αφήνει η πρώην αποικιακή Γαλλία και οι λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις, που λυμαίνονταν τα προηγούμενα 200 χρόνια τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της ηπείρου. Αλλά και από την αδυναμία του θείου Σαμ να απαγκυστρωθεί από τις δικές του μεγάλες ιδέες και αυτοαναφορικές- εσωστρεφείς εμμονές που απέκτησε την εποχή του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου και της παγκοσμιοποίησης, που ήδη κατέρρευσε.
Και θα ρωτήσεις εύλογα: Γιατί αυτά εμάς μας ενδιαφέρουν? Μήπως ζηλεύουμε την κατσίκα του γείτονα?
Μακάρι να ήταν αυτό αλλά δεν είναι!
Αν αναλογιστείς ότι, την εποχή που οι τωρινοί Ευρωπαίοι εταίροι μας το παίζανε αποικιοκράτες, αποφασίστηκε να επιτρέψουν την ίδρυση Ελληνικού Κράτους για να παίζει τον ρόλο του χωροφύλακα του τότε Μεγάλου Ασθενή της Ανατολής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και ότι ακόμα δεν έχουν αλλάξει οι λόγοι για να μην έχουμε πλεον αυτόν τον ρόλο, θα αντιληφθείς ίσως και από ποιά ασθένεια πάσχει η σημερινή Τουρκία, που επιδιώκει την ανασύσταση της παλιάς αυτοκρατορίας. Τώρα και ως παράγοντας της 2ης Αποικιοκρατιας στην ίδια περιοχή.
Σύνδρομο μεγαλομανίας λέγεται, και θεραπεύεται πολύ δύσκολα.
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/149pKi4F4N/
