Κάθε μέρα, καὶ ὅποτε μπορεῖς, ἐπανέλαβε στὸν ἑαυτό σου, Κύριε, ἐλέησον ὅλους ὅσους ἐμφανίζονται μπροστά Σου σήμερα.
Γιὰ κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγμὴ χιλιάδες ἄνθρωποι ἀφήνουν τὴ ζωὴ σὲ αὐτὴ τὴ γῆ, καὶ οἱ ψυχές τους ἐμφανίζονται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καὶ πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἀναχωροῦν στὴ μοναξιά, ἄγνωστοι, λυπημένοι, ἀπογοητευμένοι ποὺ κανεὶς δὲν θρηνεῖ γι’ αὐτοὺς ἢ κἂν ξέρει ἂν ἔχουν ζήσει ἢ ὄχι! Καὶ ἰδού, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς ἴσως, ἡ προσευχή σου γιὰ τὴν ἀνάπαυση τοὺς θὰ ἀνέβει στὸ Θεὸ ἂν καὶ δὲν τοὺς ἤξερες οὔτε αὐτοὶ ἐσένα. Πόσο συγκινητικὸ πρέπει νὰ εἶναι σὲ μιὰ ψυχὴ ποὺ στέκεται μέσα στὸ φόβο μπροστὰ στὸν Κύριο νὰ νιώσει ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὅτι, καὶ γι’ αὐτόν, ὑπάρχει ἕνα νὰ προσευχηθεῖ, ὅτι ὑπάρχει ἕνα συνάνθρωπο στὴ γῆ γιὰ νὰ τὸν ἀγαπήσει κι αὐτός! Καὶ ὁ Θεὸς θὰ σᾶς κοιτάξει καὶ τοὺς δύο πιὸ εὐγενικά, γιατί ἂν τὸν ἔχετε λυπηθεῖ τόσο πολύ, πόσο θὰ λυπηθεῖ ποὺ εἶναι πολὺ πιὸ ἀγαπητὸς καὶ φιλεύσπλαχνος ἀπὸ ἐσᾶς! Καὶ θὰ τὸν συγχωρέσει γιὰ τὸ καλό σου.
