Δύο κείμενα του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης. Μέλους του Δ.Σ. της Πανελλήνιας
Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων
1. Ο Θρακικός Ελληνισμός προ των ευθυνών του
«Γενικά, με σπάνιες εξαιρέσεις, οι τοπικές αρχές, όχι μόνο δεν συμπαρίστανται στις δραστηριότητες των Πομάκων, αλλά αποφεύγουν και σαφέστατα ενοχλούνται και από την παραμικρή έστω αναφορά σ’ αυτούς. Βλέπετε, είναι κυρίαρχη ακόμη η επιρροή των τουρκοφρόνων στοιχείων στις μουσουλμανικές κοινωνίες των χωριών της Θράκης και ο κίνδυνος να συκοφαντηθούν στους αυριανούς ψηφοφόρους τους, ώστε να διακυβευθεί η επανεκλογή κάποιων αιρετών αξιωματούχων της ελληνικής πολιτείας, είναι υπαρκτός. Γι’ αυτό και θεωρώ ιδιαιτέρως τολμηρή την συμπερίληψη στην σημερινή ημερίδα που καλύπτει με το κύρος του ο Δήμος Κομοτηνής, ενός τέτοιου θέματος, όπως και αυτού του αγαπητού Φάνη Μαλκίδη, για την γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού. Ναι, εκεί φτάσαμε, να θεωρούμε τόλμημα την αυτονόητη υποχρέωση ενός ευνομούμενου κράτους, να αναδεικνύει τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του λαού του και να προστατεύει την αξιοπρέπεια των πολιτών του. Όπως και να ‘χει, ο Δημήτρης Κοτσάκης, ο δήμαρχος Κομοτηνής, τόλμησε, και αυτό τον τιμά».
Αυτά ανέφερα μεταξύ άλλων στην εισήγησή μου με τίτλο «Οι Πομάκοι χθες – σήμερα – αύριο», κατά την προσυνεδριακή ημερίδα του 8ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Θρακών, που είχε πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη την 24η Μαΐου 2009.
Δυστυχώς, ο Δήμος Κομοτηνής «τόλμησε» μόνο μακρυά από την έδρα του. Λίγες ημέρες πριν την πραγματοποίηση του Συνεδρίου στην Κομοτηνή (14-16/8/2009), ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων Ελ.Χατζόπουλο ότι οι δύο «ενοχλητικές» εισηγήσεις τελικώς δεν θα συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα του Συνεδρίου. Εξέλιξη αναμενόμενη, που αποδεικνύει ότι στην Θράκη ο ραγιαδισμός καλά κρατεί ακόμη...
Το αίσχος των αιρετών αρχόντων της περιοχής αυτής δεν έχει τελειωμό. Αυτολογοκρισία στις δημόσιες τοποθετήσεις τους (οι λέξεις «Πομάκοι», «πομακοχώρια» κ.λπ. είναι εξοβελισμένες από το λεξιλόγιό τους), αποσύρσεις νομαρχιακών εντύπων στα οποία παρεισέφρησαν «ενοχλητικοί» όροι, βρώμικος πόλεμος σε εκπαιδευτικούς που απλώς επιτελούν το έργο τους σε μειονοτικά σχολεία, εγκατάλειψη στο έλεος των τραμπούκων του τουρκικού προξενείου όσων υγιών φωνών από τον χώρο των Ελλήνων μουσουλμάνων τολμούν να διαμαρτυρηθούν για τον εκτουρκισμό τους, νομιμοποίηση της δράσης των τουρκομουφτήδων, ανοχή στην απροκάλυπτη και προκλητική δραστηριότητα του τούρκου προξένου και των υποτακτικών του, αφορισμοί και λασπολογία εναντίον όσων τολμούν να καταγγείλουν τις πρακτικές αυτές, είναι μερικές μόνον από τις πτυχές της ντροπιαστικής παρουσίας (διάβαζε: απουσίας) του ελληνικού κράτους στην Θράκη.
Μία πρακτική που «πέτυχε» να φέρει την ίδια την Τουρκία μέσα στην πομακική καθημερινότητα. Σήμερα, φοβισμένοι πολίτες συναντώνται στα ορεινά πομακοχώρια. Και είναι μία ντροπή αυτό το φαινόμενο για το ελληνικό κράτος, που πρέπει επιτέλους να αποφασίσει τι είδους πολίτες θέλει: Φοβισμένους πολίτες που αυτοκαταπιέζονται αποκρύπτοντας την πολιτισμική ταυτότητά τους, τα ήθη και έθιμά τους ή ενεργούς πολίτες, αφοσιωμένους στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος της κοινής μας πατρίδας και της ελληνικής κοινωνίας;
Είναι διατεθειμένο το ελληνικό κράτος να συμπαρασταθεί στους αρκετούς νέους κατά κανόνα Πομάκους, που παλεύουν μόνοι τους σήμερα για κάποια αυτονόητα πράγματα, όπως είναι το δικαίωμα του κάθε Έλληνα να μιλήσει την τοπική λαλιά του, να τελέσει τα έθιμά του, να αναδείξει τον τοπικό πολιτισμό του, ό,τι συγκροτεί δηλαδή την ιδιαίτερη πολιτισμική του ταυτότητα; Ή μήπως τα δικαιώματα αυτά φροντίζει να τα διασφαλίζει μόνο στους αλλοδαπούς που ζουν στην χώρα μας;
Θα τολμήσει επιτέλους η ελληνική πολιτεία να αναδείξει το τεράστιο πρόβλημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής, σε όλες τις πτυχές του (Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Πόντιοι, Ίμβριοι, Τενέδιοι, Κωνσταντινουπολίτες, Καππαδόκες) και να απαιτήσει την διεθνή καταδίκη της Τουρκίας γι’ αυτήν ή θα επιμείνει για πολύ ακόμη στην υποχωρητική και μειοδοτική πολιτική του κατευνασμού του θηρίου;
Τα ερωτήματα αυτά θα έπρεπε να τεθούν προς συζήτηση στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Θρακών, στην ύψιστη δηλαδή θεσμική οργανωτική συνιστώσα του Θρακικού Ελληνισμού και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για την χάραξη του κοινού αγώνα. Αντ’ αυτού προτιμήθηκε και πάλι η ασφαλής οδός. Υπό την πίεση των κατοικούντων στο γνωστό κτήριο της οδού Ιώνων (αυτή την «φωλιά εχιδνών», όπως αποκάλεσε κάποτε ο ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής), αλλά και με την έντεχνη πιεστική καθοδήγηση ορισμένων αφανών αλλά πανταχού παρόντων προσώπων, που θεωρούν το Συνέδριο ως ... δουκάτο τους, επελέγησαν την τελευταία στιγμή ομιλητές για την ανάπτυξη άνευρων και ανώδυνων θεμάτων, προσανατολισμένων για άλλη μια φορά στην ... ανάπτυξη της Θράκης. «Νέες προκλήσεις», «αναπτυξιακές προκλήσεις και προοπτικές», «αναπτυξιακή πολιτική», «γεωπολιτικές εξελίξεις και η θέση της Θράκης», «το νέο ενεργειακό δίκτυο της Θράκης» κυριαρχούν για άλλη μια φορά στην θεματολογία του Συνεδρίου. Θέματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να κυριαρχούν λ.χ. σε ένα αναπτυξιακό συνέδριο των Επιμελητηρίων της περιοχής ή σε ένα οικονομικό / αναπτυξιακό φόρουμ, αλλά που σε ένα συνέδριο του Θρακικού Ελληνισμού, μόνον ως μία μικρή πτυχή της θεματολογίας του θα έπρεπε να ιδωθούν.
Το αύριο που ίσως θέλουν να σχεδιάσουν κάποιοι για την Θράκη μόνο με κανόνες οικονομοτεχνικούς, με επιδιώξεις καθαρά αναπτυξιακές, δεν είναι βεβαίως κάτι κακό, αλλά από μόνο του δεν προασπίζει την εθνική προοπτική του τμήματος αυτού της ελληνικής επικράτειας. Τις αναπτυξιακές δομές, τις οικονομικές επιτυχίες, το άνοιγμα των εμπορικών δρόμων, τους αγωγούς, θα κληθούν να τα διαχειριστούν όχι απλά οι υπήκοοι μιας κρατικής οντότητας, αλλά ο πολίτης ενός εθνικού κράτους, που ελπίζω ότι είναι το σημείο αναφοράς όλων μας, άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας του που ο καθένας μας έχει ως πρότυπό του. Αν διαφωνούμε σ’ αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, ας το ξεκαθαρίσουμε τουλάχιστον όσο είναι νωρίς ακόμη.
Βασική συνιστώσα, λοιπόν, για την λειτουργία ενός έθνους - κράτους είναι η ανάπτυξη εθνικής συνείδησης στους πολίτες του, στα ενεργά δηλαδή εκείνα υποκείμενα, που θα αγωνιστούν για την ευημερία του και την επιβίωσή του. Και ο ρόλος ενός παγκοσμίου συνεδρίου θα πρέπει να είναι πρωτίστως αυτός. Αυτόν το ρόλο όμως δεν μπορούν να τον παίξουν δειλοί και εφησυχασμένοι παράγοντες, ούτε εθνομηδενιστές τεχνοκράτες. Γι’ αυτό και προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναλάβουν την διοργάνωση των συνεδρίων οι ομοσπονδίες του Θρακικού Ελληνισμού.
Οι θρακικές συλλογικότητες, έχοντας αποδείξει κατά την πολυετή δράση τους ότι είναι ικανές να διαδραματίσουν έναν τέτοιο ρόλο, καλούνται πλέον εκ των πραγμάτων να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Μακρυά από πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές αντιπαραθέσεις, ενωμένες για τον κοινό σκοπό, οφείλουν να συμβάλουν στην αναγέννηση του θεσμού αυτού του Θρακικού Ελληνισμού. Όπως πολύ εύστοχα τονιζει ο Φάνης Μαλκίδης «σε όλα τα εθνικοτοπικά παγκόσμια συνέδρια - και είναι πολλά αυτά που γίνονται συνήθως κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό όλο το χρόνο - την ευθύνη για την διοργάνωση την έχουν τα σωματεία, οι ενώσεις και οι ομοσπονδίες και όχι οι Δήμοι και οι Νομαρχίες, θεσμοί, οι οποίοι οφείλουν να τα στηρίζουν».
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες θα δώσουν την ώθηση στο κουρασμένο και άνευρο κράτος να επιτελέσει τον ρόλο του. Στην εποχή μας που το κράτος έχει αποποιηθεί τον «επιχειρηματικό» του ρόλο, δείχνει πλέον να πάσχει από έλλειψη ιδεών και από αδράνεια οργανωτική, σε σημείο που να μην είναι πλέον δυνατόν να δράσει αφ’ εαυτού. Η συλλογική δράση των πολιτών, και εν προκειμένω των οργανωμένων ανά τον κόσμο Θρακιωτών, θα είναι αυτή που θα το θέσει ξανά ενώπιον των ευθυνών του.
2. Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΑΚΩΝ!
ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΝΑ ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΘΕΙ
Τί ήταν άραγε αυτό που οδήγησε τους διοργανωτές του 8ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Θρακών, που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το διήμερο 15-16 Αυγούστου 2009, να καλέσουν τον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής κ. Μουσταφά Σαρνίτς, να παραστεί στην τελετή έναρξής του;
Το πρωτόκολλο; Ο υπερβάλλων ζήλος; Εθιμοτυπική ευγένεια; Ό,τι και αν ήταν αυτό, γεγονός είναι ότι στον ύψιστο αυτό αντιπροσωπευτικό θεσμό των Θρακών παρέστη ο εκπρόσωπος ενός κράτους που εξόντωσε και ξερίζωσε από τα πατρογονικά χώματά τους, τους γονείς και τους παππούδες τους! Η γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού, τμήμα της συνολικής γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνισμός της Ανατολής (Πόντιοι, Ίωνες, Καππαδόκες, Ίμβριοι και Τενέδιοι, Κωνσταντινουπολίτες και Θρακιώτες), είναι αδιαμφισβήτητη πλέον και τεκμηριωμένη ιστορικά με έργα καταξιωμένων επιστημόνων.
Η παρουσία του τούρκου προξένου μπροστά στον πρωθυπουργό της χώρας μας, που κήρυξε την έναρξη του συνεδρίου, είχε ως αποτέλεσμα την αυτολογοκρισία του, αφού δεν τόλμησε να προβεί στις αυστηρές προειδοποιήσεις προς την Τουρκία, που επί σειρά ημερών το πρωθυπουργικό περιβάλλον άφηνε να διαρρέει ότι θα προέβαινε. Προφανώς ο φόβος του για κάποια πολύ δυσάρεστη για την εικόνα της χώρας μας αντίδραση (λ.χ. επιδεικτική αποχώρηση του προξένου στο άκουσμα τέτοιων τοποθετήσεων), οδήγησε τον πρωθυπουργό σε ταπεινωτική αναδίπλωση!
Γεννώνται όμως σημαντικά ερωτήματα:
1. Ποιός αποφάσισε να καλέσει τον κ. Σαρνίτς στο συνέδριο;
2. Ποιό ήταν το σκεπτικό για να αποσταλεί η σχετική πρόσκληση;
3. Ανέλαβε κάποιος από την οργανωτική επιτροπή να ενημερώσει το γραφείο του κ. Καραμανλή για την ενδεχόμενη παρουσία του; Αν κρίνουμε από τον αιφνιδιασμό των ίδιων των διοργανωτών, αφού δεν είχαν προβλέψει ούτε καν μία θέση για να καθίσει αυτός και η συνοδεία του, μάλλον ούτε οι ίδιοι γνώριζαν για την επικείμενη προσέλευσή του!
4. Εστάλησαν ανάλογες προσκλήσεις και στους προξένους των άλλων δύο χωρών (Ιταλία και Γερμανία), που εδρεύουν στην Κομοτηνή;
Με την αποχώρηση του πρωθυπουργού από το χώρο του συνεδρίου ήταν ολοφάνερος ο εκνευρισμός τόσο του ιδίου όσο και της συνοδείας του. Μάλιστα ο Λευτέρης Ζαγορίτης, που συνόδευε τον πρωθυπουργό, όταν παρέλαβε από τα χέρια του κ. Καραμανλή το βιβλίο για τη Θρακική Γενοκτονία, που του προσέφερε εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων, γύρισε και είπε με περίσσια αγένεια: "Μας υποχρέωσες", γεγονός που σχολιάστηκε ιδιαιτέρως αρνητικά απ' όσους είδαν από κοντά το περιστατικό.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, γεγονός παραμένει ότι οι διοργανωτές κατάφεραν να αφήσουν στην ιστορία το 8ο συνέδριο όχι για το περιεχόμενό του, αλλά ως αυτό που προσέβαλε την αξιοπρέπεια των Θρακών και τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων θυμάτων της κεμαλικής θηριωδίας.
Κι εδώ αξίζει μία επισήμανση: Οι αναπτυξιακές προοπτικές για τη Θράκη, που διεξοδικά παρουσιάστηκαν από καταξιωμένους επιστήμονες στο συνέδριο, θα κληθούν να τις κάνουν πράξη κάποιοι άνθρωποι. Και μάλιστα όχι απλά οι υπήκοοι μιας κρατικής οντότητας χωρίς ταυτότητα και επίγνωση της θέσης της στο διεθνές σκηνικό, αλλά οι πολίτες ενός εθνικού κράτους, που ελπίζω ότι είναι το σημείο αναφοράς όλων μας, άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας του που ο καθένας μας έχει ως πρότυπό του. Βασικό μέλημα, λοιπόν, ενός παγκοσμίου συνεδρίου θα πρέπει να είναι πρωτίστως η καλλιέργεια και ανάπτυξη εθνικής συνείδησης και αυτογνωσίας στα ενεργά εκείνα υποκείμενα, που θα αγωνιστούν για την ευημερία του και την επιβίωση της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Αυτόν το ρόλο όμως δεν μπορούν να τον παίξουν δειλοί και εφησυχασμένοι παράγοντες, ούτε εθνομηδενιστές τεχνοκράτες. Γι' αυτό και προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναλάβουν τη διοργάνωση των συνεδρίων οι ομοσπονδίες του θρακικού Ελληνισμού και πρέπει επιτέλους η οργανωτική επιτροπή να λάβει σοβαρά υπ' όψιν τις προτάσεις τους.
Είναι γεγονός ότι η παρουσία του πρωθυπουργού της χώρας μας αναμφίβολα αποτέλεσε μεγάλη τιμή για το συνέδριο. Συνάμα όμως, απετέλεσε μεγάλη ντροπή, όνειδος και προσβολή η παρουσία στο ίδιο συνέδριο του τούρκου προξένου της Κομοτηνής, ενός κράτους δηλαδή, που όχι μόνο ποτέ του δεν ένοιωσε την ανάγκη να απολογηθεί για όσα έπραξε σε βάρος σύμπαντος του Ελληνισμού της Ανατολής, αλλά προκλητικά διαμαρτύρεται όταν ακούγονται φωνές καταδίκης του! Ποια λοιπόν η θέση αυτού του ανθρώπου σε ένα συνέδριο εθνικοτοπικού χαρακτήρα, ένα συνέδριο ιστορίας και μνήμης (όπως θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι); Θα τολμούσε αυτός ο κύριος να παραστεί, αν στο συνέδριο υπήρχαν εισηγήσεις ενοχλητικές για την Τουρκία, όπως η ανάγκη για στήριξη της πομακικής πολιτισμικής αναγέννησης ή για τη γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού; Όχι φυσικά, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η τεράστια ευθύνη όσων είχαν την φαεινή ιδέα να τον καλέσουν και να αναγκάσουν ακόμη και τον πρωθυπουργό της χώρας μας να … αυτολογοκριθεί! Ας ελπίσουμε ότι το γεγονός αυτό θα γίνει αφορμή για να ανανοηματοδοτηθεί ο σκοπός των θρακικών συνεδρίων, και να επανέλθει στα αρχικά οράματα και φιλοδοξίες των πρώτων συνεδρίων, όπου ο λόγος των θρακικών ομοσπονδιών και συλλόγων ήταν καθοριστικός και καταλυτικός.
Δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης. Μέλους του Δ.Σ. της Πανελλήνιας
Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων
1. Ο Θρακικός Ελληνισμός προ των ευθυνών του
«Γενικά, με σπάνιες εξαιρέσεις, οι τοπικές αρχές, όχι μόνο δεν συμπαρίστανται στις δραστηριότητες των Πομάκων, αλλά αποφεύγουν και σαφέστατα ενοχλούνται και από την παραμικρή έστω αναφορά σ’ αυτούς. Βλέπετε, είναι κυρίαρχη ακόμη η επιρροή των τουρκοφρόνων στοιχείων στις μουσουλμανικές κοινωνίες των χωριών της Θράκης και ο κίνδυνος να συκοφαντηθούν στους αυριανούς ψηφοφόρους τους, ώστε να διακυβευθεί η επανεκλογή κάποιων αιρετών αξιωματούχων της ελληνικής πολιτείας, είναι υπαρκτός. Γι’ αυτό και θεωρώ ιδιαιτέρως τολμηρή την συμπερίληψη στην σημερινή ημερίδα που καλύπτει με το κύρος του ο Δήμος Κομοτηνής, ενός τέτοιου θέματος, όπως και αυτού του αγαπητού Φάνη Μαλκίδη, για την γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού. Ναι, εκεί φτάσαμε, να θεωρούμε τόλμημα την αυτονόητη υποχρέωση ενός ευνομούμενου κράτους, να αναδεικνύει τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του λαού του και να προστατεύει την αξιοπρέπεια των πολιτών του. Όπως και να ‘χει, ο Δημήτρης Κοτσάκης, ο δήμαρχος Κομοτηνής, τόλμησε, και αυτό τον τιμά».
Αυτά ανέφερα μεταξύ άλλων στην εισήγησή μου με τίτλο «Οι Πομάκοι χθες – σήμερα – αύριο», κατά την προσυνεδριακή ημερίδα του 8ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Θρακών, που είχε πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη την 24η Μαΐου 2009.
Δυστυχώς, ο Δήμος Κομοτηνής «τόλμησε» μόνο μακρυά από την έδρα του. Λίγες ημέρες πριν την πραγματοποίηση του Συνεδρίου στην Κομοτηνή (14-16/8/2009), ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων Ελ.Χατζόπουλο ότι οι δύο «ενοχλητικές» εισηγήσεις τελικώς δεν θα συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα του Συνεδρίου. Εξέλιξη αναμενόμενη, που αποδεικνύει ότι στην Θράκη ο ραγιαδισμός καλά κρατεί ακόμη...
Το αίσχος των αιρετών αρχόντων της περιοχής αυτής δεν έχει τελειωμό. Αυτολογοκρισία στις δημόσιες τοποθετήσεις τους (οι λέξεις «Πομάκοι», «πομακοχώρια» κ.λπ. είναι εξοβελισμένες από το λεξιλόγιό τους), αποσύρσεις νομαρχιακών εντύπων στα οποία παρεισέφρησαν «ενοχλητικοί» όροι, βρώμικος πόλεμος σε εκπαιδευτικούς που απλώς επιτελούν το έργο τους σε μειονοτικά σχολεία, εγκατάλειψη στο έλεος των τραμπούκων του τουρκικού προξενείου όσων υγιών φωνών από τον χώρο των Ελλήνων μουσουλμάνων τολμούν να διαμαρτυρηθούν για τον εκτουρκισμό τους, νομιμοποίηση της δράσης των τουρκομουφτήδων, ανοχή στην απροκάλυπτη και προκλητική δραστηριότητα του τούρκου προξένου και των υποτακτικών του, αφορισμοί και λασπολογία εναντίον όσων τολμούν να καταγγείλουν τις πρακτικές αυτές, είναι μερικές μόνον από τις πτυχές της ντροπιαστικής παρουσίας (διάβαζε: απουσίας) του ελληνικού κράτους στην Θράκη.
Μία πρακτική που «πέτυχε» να φέρει την ίδια την Τουρκία μέσα στην πομακική καθημερινότητα. Σήμερα, φοβισμένοι πολίτες συναντώνται στα ορεινά πομακοχώρια. Και είναι μία ντροπή αυτό το φαινόμενο για το ελληνικό κράτος, που πρέπει επιτέλους να αποφασίσει τι είδους πολίτες θέλει: Φοβισμένους πολίτες που αυτοκαταπιέζονται αποκρύπτοντας την πολιτισμική ταυτότητά τους, τα ήθη και έθιμά τους ή ενεργούς πολίτες, αφοσιωμένους στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος της κοινής μας πατρίδας και της ελληνικής κοινωνίας;
Είναι διατεθειμένο το ελληνικό κράτος να συμπαρασταθεί στους αρκετούς νέους κατά κανόνα Πομάκους, που παλεύουν μόνοι τους σήμερα για κάποια αυτονόητα πράγματα, όπως είναι το δικαίωμα του κάθε Έλληνα να μιλήσει την τοπική λαλιά του, να τελέσει τα έθιμά του, να αναδείξει τον τοπικό πολιτισμό του, ό,τι συγκροτεί δηλαδή την ιδιαίτερη πολιτισμική του ταυτότητα; Ή μήπως τα δικαιώματα αυτά φροντίζει να τα διασφαλίζει μόνο στους αλλοδαπούς που ζουν στην χώρα μας;
Θα τολμήσει επιτέλους η ελληνική πολιτεία να αναδείξει το τεράστιο πρόβλημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής, σε όλες τις πτυχές του (Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Πόντιοι, Ίμβριοι, Τενέδιοι, Κωνσταντινουπολίτες, Καππαδόκες) και να απαιτήσει την διεθνή καταδίκη της Τουρκίας γι’ αυτήν ή θα επιμείνει για πολύ ακόμη στην υποχωρητική και μειοδοτική πολιτική του κατευνασμού του θηρίου;
Τα ερωτήματα αυτά θα έπρεπε να τεθούν προς συζήτηση στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Θρακών, στην ύψιστη δηλαδή θεσμική οργανωτική συνιστώσα του Θρακικού Ελληνισμού και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για την χάραξη του κοινού αγώνα. Αντ’ αυτού προτιμήθηκε και πάλι η ασφαλής οδός. Υπό την πίεση των κατοικούντων στο γνωστό κτήριο της οδού Ιώνων (αυτή την «φωλιά εχιδνών», όπως αποκάλεσε κάποτε ο ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής), αλλά και με την έντεχνη πιεστική καθοδήγηση ορισμένων αφανών αλλά πανταχού παρόντων προσώπων, που θεωρούν το Συνέδριο ως ... δουκάτο τους, επελέγησαν την τελευταία στιγμή ομιλητές για την ανάπτυξη άνευρων και ανώδυνων θεμάτων, προσανατολισμένων για άλλη μια φορά στην ... ανάπτυξη της Θράκης. «Νέες προκλήσεις», «αναπτυξιακές προκλήσεις και προοπτικές», «αναπτυξιακή πολιτική», «γεωπολιτικές εξελίξεις και η θέση της Θράκης», «το νέο ενεργειακό δίκτυο της Θράκης» κυριαρχούν για άλλη μια φορά στην θεματολογία του Συνεδρίου. Θέματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να κυριαρχούν λ.χ. σε ένα αναπτυξιακό συνέδριο των Επιμελητηρίων της περιοχής ή σε ένα οικονομικό / αναπτυξιακό φόρουμ, αλλά που σε ένα συνέδριο του Θρακικού Ελληνισμού, μόνον ως μία μικρή πτυχή της θεματολογίας του θα έπρεπε να ιδωθούν.
Το αύριο που ίσως θέλουν να σχεδιάσουν κάποιοι για την Θράκη μόνο με κανόνες οικονομοτεχνικούς, με επιδιώξεις καθαρά αναπτυξιακές, δεν είναι βεβαίως κάτι κακό, αλλά από μόνο του δεν προασπίζει την εθνική προοπτική του τμήματος αυτού της ελληνικής επικράτειας. Τις αναπτυξιακές δομές, τις οικονομικές επιτυχίες, το άνοιγμα των εμπορικών δρόμων, τους αγωγούς, θα κληθούν να τα διαχειριστούν όχι απλά οι υπήκοοι μιας κρατικής οντότητας, αλλά ο πολίτης ενός εθνικού κράτους, που ελπίζω ότι είναι το σημείο αναφοράς όλων μας, άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας του που ο καθένας μας έχει ως πρότυπό του. Αν διαφωνούμε σ’ αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, ας το ξεκαθαρίσουμε τουλάχιστον όσο είναι νωρίς ακόμη.
Βασική συνιστώσα, λοιπόν, για την λειτουργία ενός έθνους - κράτους είναι η ανάπτυξη εθνικής συνείδησης στους πολίτες του, στα ενεργά δηλαδή εκείνα υποκείμενα, που θα αγωνιστούν για την ευημερία του και την επιβίωσή του. Και ο ρόλος ενός παγκοσμίου συνεδρίου θα πρέπει να είναι πρωτίστως αυτός. Αυτόν το ρόλο όμως δεν μπορούν να τον παίξουν δειλοί και εφησυχασμένοι παράγοντες, ούτε εθνομηδενιστές τεχνοκράτες. Γι’ αυτό και προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναλάβουν την διοργάνωση των συνεδρίων οι ομοσπονδίες του Θρακικού Ελληνισμού.
Οι θρακικές συλλογικότητες, έχοντας αποδείξει κατά την πολυετή δράση τους ότι είναι ικανές να διαδραματίσουν έναν τέτοιο ρόλο, καλούνται πλέον εκ των πραγμάτων να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Μακρυά από πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές αντιπαραθέσεις, ενωμένες για τον κοινό σκοπό, οφείλουν να συμβάλουν στην αναγέννηση του θεσμού αυτού του Θρακικού Ελληνισμού. Όπως πολύ εύστοχα τονιζει ο Φάνης Μαλκίδης «σε όλα τα εθνικοτοπικά παγκόσμια συνέδρια - και είναι πολλά αυτά που γίνονται συνήθως κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό όλο το χρόνο - την ευθύνη για την διοργάνωση την έχουν τα σωματεία, οι ενώσεις και οι ομοσπονδίες και όχι οι Δήμοι και οι Νομαρχίες, θεσμοί, οι οποίοι οφείλουν να τα στηρίζουν».
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες θα δώσουν την ώθηση στο κουρασμένο και άνευρο κράτος να επιτελέσει τον ρόλο του. Στην εποχή μας που το κράτος έχει αποποιηθεί τον «επιχειρηματικό» του ρόλο, δείχνει πλέον να πάσχει από έλλειψη ιδεών και από αδράνεια οργανωτική, σε σημείο που να μην είναι πλέον δυνατόν να δράσει αφ’ εαυτού. Η συλλογική δράση των πολιτών, και εν προκειμένω των οργανωμένων ανά τον κόσμο Θρακιωτών, θα είναι αυτή που θα το θέσει ξανά ενώπιον των ευθυνών του.
2. Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΘΡΑΚΩΝ!
ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΝΑ ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΘΕΙ
Τί ήταν άραγε αυτό που οδήγησε τους διοργανωτές του 8ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Θρακών, που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το διήμερο 15-16 Αυγούστου 2009, να καλέσουν τον τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής κ. Μουσταφά Σαρνίτς, να παραστεί στην τελετή έναρξής του;
Το πρωτόκολλο; Ο υπερβάλλων ζήλος; Εθιμοτυπική ευγένεια; Ό,τι και αν ήταν αυτό, γεγονός είναι ότι στον ύψιστο αυτό αντιπροσωπευτικό θεσμό των Θρακών παρέστη ο εκπρόσωπος ενός κράτους που εξόντωσε και ξερίζωσε από τα πατρογονικά χώματά τους, τους γονείς και τους παππούδες τους! Η γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού, τμήμα της συνολικής γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνισμός της Ανατολής (Πόντιοι, Ίωνες, Καππαδόκες, Ίμβριοι και Τενέδιοι, Κωνσταντινουπολίτες και Θρακιώτες), είναι αδιαμφισβήτητη πλέον και τεκμηριωμένη ιστορικά με έργα καταξιωμένων επιστημόνων.
Η παρουσία του τούρκου προξένου μπροστά στον πρωθυπουργό της χώρας μας, που κήρυξε την έναρξη του συνεδρίου, είχε ως αποτέλεσμα την αυτολογοκρισία του, αφού δεν τόλμησε να προβεί στις αυστηρές προειδοποιήσεις προς την Τουρκία, που επί σειρά ημερών το πρωθυπουργικό περιβάλλον άφηνε να διαρρέει ότι θα προέβαινε. Προφανώς ο φόβος του για κάποια πολύ δυσάρεστη για την εικόνα της χώρας μας αντίδραση (λ.χ. επιδεικτική αποχώρηση του προξένου στο άκουσμα τέτοιων τοποθετήσεων), οδήγησε τον πρωθυπουργό σε ταπεινωτική αναδίπλωση!
Γεννώνται όμως σημαντικά ερωτήματα:
1. Ποιός αποφάσισε να καλέσει τον κ. Σαρνίτς στο συνέδριο;
2. Ποιό ήταν το σκεπτικό για να αποσταλεί η σχετική πρόσκληση;
3. Ανέλαβε κάποιος από την οργανωτική επιτροπή να ενημερώσει το γραφείο του κ. Καραμανλή για την ενδεχόμενη παρουσία του; Αν κρίνουμε από τον αιφνιδιασμό των ίδιων των διοργανωτών, αφού δεν είχαν προβλέψει ούτε καν μία θέση για να καθίσει αυτός και η συνοδεία του, μάλλον ούτε οι ίδιοι γνώριζαν για την επικείμενη προσέλευσή του!
4. Εστάλησαν ανάλογες προσκλήσεις και στους προξένους των άλλων δύο χωρών (Ιταλία και Γερμανία), που εδρεύουν στην Κομοτηνή;
Με την αποχώρηση του πρωθυπουργού από το χώρο του συνεδρίου ήταν ολοφάνερος ο εκνευρισμός τόσο του ιδίου όσο και της συνοδείας του. Μάλιστα ο Λευτέρης Ζαγορίτης, που συνόδευε τον πρωθυπουργό, όταν παρέλαβε από τα χέρια του κ. Καραμανλή το βιβλίο για τη Θρακική Γενοκτονία, που του προσέφερε εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων, γύρισε και είπε με περίσσια αγένεια: "Μας υποχρέωσες", γεγονός που σχολιάστηκε ιδιαιτέρως αρνητικά απ' όσους είδαν από κοντά το περιστατικό.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, γεγονός παραμένει ότι οι διοργανωτές κατάφεραν να αφήσουν στην ιστορία το 8ο συνέδριο όχι για το περιεχόμενό του, αλλά ως αυτό που προσέβαλε την αξιοπρέπεια των Θρακών και τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων θυμάτων της κεμαλικής θηριωδίας.
Κι εδώ αξίζει μία επισήμανση: Οι αναπτυξιακές προοπτικές για τη Θράκη, που διεξοδικά παρουσιάστηκαν από καταξιωμένους επιστήμονες στο συνέδριο, θα κληθούν να τις κάνουν πράξη κάποιοι άνθρωποι. Και μάλιστα όχι απλά οι υπήκοοι μιας κρατικής οντότητας χωρίς ταυτότητα και επίγνωση της θέσης της στο διεθνές σκηνικό, αλλά οι πολίτες ενός εθνικού κράτους, που ελπίζω ότι είναι το σημείο αναφοράς όλων μας, άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας του που ο καθένας μας έχει ως πρότυπό του. Βασικό μέλημα, λοιπόν, ενός παγκοσμίου συνεδρίου θα πρέπει να είναι πρωτίστως η καλλιέργεια και ανάπτυξη εθνικής συνείδησης και αυτογνωσίας στα ενεργά εκείνα υποκείμενα, που θα αγωνιστούν για την ευημερία του και την επιβίωση της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Αυτόν το ρόλο όμως δεν μπορούν να τον παίξουν δειλοί και εφησυχασμένοι παράγοντες, ούτε εθνομηδενιστές τεχνοκράτες. Γι' αυτό και προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη να αναλάβουν τη διοργάνωση των συνεδρίων οι ομοσπονδίες του θρακικού Ελληνισμού και πρέπει επιτέλους η οργανωτική επιτροπή να λάβει σοβαρά υπ' όψιν τις προτάσεις τους.
Είναι γεγονός ότι η παρουσία του πρωθυπουργού της χώρας μας αναμφίβολα αποτέλεσε μεγάλη τιμή για το συνέδριο. Συνάμα όμως, απετέλεσε μεγάλη ντροπή, όνειδος και προσβολή η παρουσία στο ίδιο συνέδριο του τούρκου προξένου της Κομοτηνής, ενός κράτους δηλαδή, που όχι μόνο ποτέ του δεν ένοιωσε την ανάγκη να απολογηθεί για όσα έπραξε σε βάρος σύμπαντος του Ελληνισμού της Ανατολής, αλλά προκλητικά διαμαρτύρεται όταν ακούγονται φωνές καταδίκης του! Ποια λοιπόν η θέση αυτού του ανθρώπου σε ένα συνέδριο εθνικοτοπικού χαρακτήρα, ένα συνέδριο ιστορίας και μνήμης (όπως θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι); Θα τολμούσε αυτός ο κύριος να παραστεί, αν στο συνέδριο υπήρχαν εισηγήσεις ενοχλητικές για την Τουρκία, όπως η ανάγκη για στήριξη της πομακικής πολιτισμικής αναγέννησης ή για τη γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού; Όχι φυσικά, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η τεράστια ευθύνη όσων είχαν την φαεινή ιδέα να τον καλέσουν και να αναγκάσουν ακόμη και τον πρωθυπουργό της χώρας μας να … αυτολογοκριθεί! Ας ελπίσουμε ότι το γεγονός αυτό θα γίνει αφορμή για να ανανοηματοδοτηθεί ο σκοπός των θρακικών συνεδρίων, και να επανέλθει στα αρχικά οράματα και φιλοδοξίες των πρώτων συνεδρίων, όπου ο λόγος των θρακικών ομοσπονδιών και συλλόγων ήταν καθοριστικός και καταλυτικός.
