Εισβολή, εποικισμός, επιβίωση και
συνέχεια …..
1.Ο εποικισμός σε περίοδο
πολέμου ή μετά από πόλεμο
Ο
εποικισμός, δηλαδή η μεταφορά πληθυσμού από μια στρατιωτική δύναμη σε κατεχόμενο έδαφος,
αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και σε πολλές περιπτώσεις,
έγκλημα πολέμου ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θεμελιώνεται σε βασικά
κείμενα του διεθνούς δικαίου που είναι τα εξής:
Α.Η τέταρτη Σύμβαση της
Γενεύης του 1949 (Άρθρο 49), η οποία έχει
επικυρωθεί από τα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένης
της Τουρκίας, απαγορεύοντας την "απέλαση ή μεταφορά μέρους του δικού
της άμαχου πληθυσμού από την κατέχουσα Δύναμη στο κατεχόμενο από αυτήν
έδαφος". Η απαγόρευση αυτή είναι απόλυτη, ανεξάρτητα από το αν η μεταφορά
είναι εθελοντική ή αναγκαστική.
Β. Το πρώτο Πρόσθετο
Πρωτόκολλο των Συμβάσεων της Γενεύης (1977)
που χαρακτηρίζει τις παραβιάσεις των άρθρων της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης
ως "σοβαρές παραβιάσεις" που ισοδυναμούν με "εγκλήματα
πολέμου".
Γ. Το Καταστατικό της
Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) (άρθρο 8(2)(β)(viii)
που ορίζει ως έγκλημα πολέμου την
"απευθείας ή έμμεση μεταφορά από την Κατέχουσα Δύναμη μέρους του δικού της
αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει, ή την απέλαση ή μεταφορά του συνόλου ή
μέρους του πληθυσμού του κατεχόμενου εδάφους εντός ή εκτός αυτού του
εδάφους". Επίσης, το Καταστατικό του ΔΠΔ στο άρθρο 7 ορίζει ως έγκλημα
κατά της ανθρωπότητας πράξεις όπως η
αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού, όταν διαπράττονται στο πλαίσιο εκτεταμένης ή
συστηματικής επίθεσης κατά άμαχου πληθυσμού, εν γνώσει της επίθεσης.
