Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Αγνοούμενος Δεκανέας Κύπρος Ιωάννου του Γεωργίου




Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Επειδή πολλά συγκλονιστικά της εισβολής δεν πρέπει να ξεχνούμε, παραθέτω το πεζό και το ποιητικό κείμενο για το ίδιο γεγονός, ίσως φιλοτιμηθεί κανένα σχολείο να τα δώσει στα παιδιά να τα διαβάσουν, να μελετήσουν και τις διαφορές στους λόγους, αντί τόσων άλλων που κυκλοφορούν.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΣ

Τελευταίος που εγκατέλειψε το φυλάκιο, καλύπτοντας με τα πυρά του τους απαγκιστρωμένους συμπολεμιστές του ήταν ο ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΠΟΛΥΒΟΛΗΤΗΣ ΚΥΠΡΟΣ Γ. ΙΩΑΝΝΟΥ από τη Λευκωσία (οδός Αγαπήνορος). Στη διαδρομή του, κουβαλώντας το πολυβόλο του, ο Κύπρος, βρήκε πεσμένο, ξανά πυροβολημένο από τους Τούρκους τον Γιώργο Μιχαήλ του Παναγιώτου. (αγνοούμενο-οστά του οποίου βρέθηκαν και τάφηκαν στις 2 Σεπτ. στη Μακεδονίτισσα.) Δεν υπήρχε περίπτωση ούτε μια στο δισεκατομμύριο – για όσους ήξεραν από μικρό τον Κύπρο – να εγκαταλείψει τον Γιώργο.
Μέσα στην κόλαση των τουρκικών πυρών, γονάτισε, τον έπιασε από κάτω για να τον φορτωθεί στους ώμους του. Μια τουρκική ριπή αποτέλειωσε και τους δυο, καθώς μαρτυρούν μέχρι και σήμερα, στην εκκλησία των Αγίων Πάντων της Μακεδονίτισσας οι επιζήσαντες συμπολεμιστές τους.

ΤΑ Μαρτυρικά Οστά του Ήρωα Δεκανέα – Πολυβολητή Κύπρου Γ. Ιωάννου δεν έχουν ακόμα εντοπισθεί.



Τον είχαν δει οι συμπολεμιστές του, στο λόχο του Λόττα και του Μουστούκη, τελευταίος να απαγκιστρώνεται, καλύπτοντας με το πολυβόλο τους συντρόφους του. Ένας πέφτει κτυπημένος. Ο Κύπρος, σκύβει και τον σηκώνει στην πλάτη. Με το δεξί του αρπάζει ξανά το πολυβόλο, με τη κάννη στραμμένη στον εχθρό. Μια τουρκική ριπή τον άφησε στον τόπο που αμέσως μετά κατελήφθη από τον Αττίλα.

Με την βοήθεια συναδέλφων του κατάφερε να κάμει ένα γερό πολυβολείο», στο Χοιροστάσιο, έξω απ’ τον Τράχωνα. Με διμοιρίτη τον Ανδρέα Παναγή. Τρεις μέρες πολεμούσαν, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα 20-22 Ιουλίου 1974, τον Αττίλα. 

«Το πολυβολείο του Κύπρου έκαμνε θαύματα. Τα εύστοχα πυρά του έκαμναν θραύσιν στον εχθρό. Την 2η μέρα ο λοχαγός Λόττας επληγώθη βαρειά. Ομορφίτα, Τράχωνας και Νεάπολις εκκενώθηκαν. Μόνο η διμοιρία του Παναγή οχυρωμένη στο Χοιροστάσιο ανθίστατο ακόμη». Αποφασίζεται υποχώρηση. Ο Κύπρος σπεύδει εθελοντικά να καλύψει με το πολυβόλο τους συμπολεμιστές του και ν’ απαγκιστρωθεί τελευταίος. Τα πυρά του δεν αφήνουν τους Τούρκους να ξεμυτίσουν. Μέχρι τις 6 το απόγευμα. Τον βλέπουν να ορμά απ’ το πολυβολείο «και πότε πηδώντας, πότε έρποντας να κατευθύνεται προς τες γραμμές μας. Έξαφνα αντί να συνεχίσει κατ’ ευθείαν στρίβει δεξιά, 50 μέτρα. Σκύβει να φορτωθεί έναν βαριά τραυματισμένο συμπολεμιστή. Οι σφαίρες των Τούρκων έπεφταν βροχή». 

«Τον είδα να σκύβει για να φορτωθεί τον πληγωμένον συνάδελφόν μας. Του εφώναξα να τον αφήσει εκεί γιατί ήταν στα τελευταία του και άδικα θα διακινδύνευε και ο ίδιος. Δεν μ’ άκουσε. Συνέχισε να προσπαθεί να τον φορτωθεί. Έξαφνα είδα τον Κύπρον να γονατίζει και να πέφτει κάτω, γιατί σίγουρα έφαγε μιαν ριπή». (Μαρτυρίες Α. Παναγή και Έφεδρου Αποστόλη).