Θ. Μαλκίδης
Για τον Γεώργιο Μπαλταδώρο, για τους Ζώντες και τους Κεκοιμημένους, για τη Μνήμη μας
Όλοι οι Έλληνες έχουμε μία ιδιαίτερη σχέση με τη Μνήμη, με τους κεκοιμημένους προγόνους μας τους οποίους μνημονεύουμε όπως προστάζει η Πίστη και η Παράδοσή μας.
Ειδικότερα οι Έλληνες του Πόντου, διασώζουν μέχρι σήμερα συνεχίζουν μέχρι σήμερα τα ταφικά έθιμα, τα οποία ήταν πολύ διαδεδομένα. Το έθιμο έχει ρίζες στους αρχαίους χρόνους, το βρίσκουμε στην αττική λευκή λήκυθο του 440 π.Χ, όπου απεικονίζεται η επίσκεψη μιας γυναίκας με προσφορές στον τάφο νεαρού άντρα, μια σκηνή ιδιαίτερα συνηθισμένη σε λευκές ληκύθους, οι οποίες, εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στην ταφική διαδικασία.
Το έθιμο άκμασε στον Πόντο, στην Ελλάδα το έφεραν οι Πόντιοι πρόσφυγες, ενώ διασώθηκε και από τους Πόντιους στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
Σήμερα, μετά από λειτουργία την Κυριακή του Θωμά, οι πιστοί του χωριού κατευθύνονται προς τα Μνήματα (....) ανάβουν τα καντήλια και τα κεριά, ο ιερέας παπάς του χωρίου ψάλει την επιμνημόσυνη δέηση και διαβάζει όλα τα ονόματα των νεκρών που θα του δοθούν σε μικρά χαρτάκια.
Στην συνέχεια κερνάνε ο ένας τον άλλον, αρχίζουν όλοι μαζί παρέα να πίνουν και να τρώνε με ποντιακά τραγούδια και τη συνοδεία ποντιακής λύρας, σε μία μέρα που οι ζωντανοί θυμούνται με νοσταλγία τους κεκοιμημένους αδελφούς τους. Είναι η μέρα που κανείς δεν επιτρέπεται να συγκινηθεί, να κλάψει και να λυπηθεί πάνω από τους πεθαμένους του, αλλά να προσευχηθεί για Καλό Παράδεισο, Καλή Ανάσταση.
Φέτος, εμείς το έθιμο αυτό το αφιερώσαμε στον προσφάτως πεσόντα ήρωα της Πολεμικής Αεροπορίας Γεώργιο Μπαλταδώρο.
Όπως γράφει συγκλονιστικά ένας σπουδαίος ποιητής μας,
ο Τάσος Λειβαδίτης
<<Πατρίδα, είσαι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους.....Εσείς αδέρφια που πέσατε.
Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν τ’ όνομά σας.
Μα η πατρίδα θα κρατάει το αίμα σας στις ρίζες της
για ν’ ανθίζει......>>
