Του Γενναιότατου & Ηρωικότατου Δεκανέα ΚΥΠΡΟΥ Γ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΝΟΣ από τους γενναιότερους και ηρωικότερους πολεμιστές της Εθνικής Φρουράς, στις φρικτά προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες του 1974 εντοπίστηκαν στην σκλαβωμένη ελληνική γη του Τράχωνα και ταυτοποιήθηκαν πρόσφατα τα Μαρτυρικά Οστά και κηδεύονται 45 ακριβώς χρόνια μετά από την ηρωική θυσία του στις πολύνεκρες μάχες του 211 Τάγματος Πεζικού της Λευκωσίας με τον τουρκικό Αττίλα εισβολέα – κατακτητή, στον Τράχωνα, Νεάπολή, Ομορφίτα, Καϊμακλί.
ΔΕΚΑΝΕΑΣ πολυβολητής ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ του Γιώργου και της Λουκίας, από την οδό Αγαπήνορος 7 της Λευκωσίας, 20 χρόνων, γεννημένος 8.3.1954, με δύο μεγαλύτερες αδελφές, την Ειρηνούλα και τη Λένια, απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου και ενθουσιώδης πρόσκοπος του 107 Συστήματος Προσκόπων Ελενείου.
Ο ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ εκπλήρωσε στην πράξη πλήρως, μέχρι και της τελευταίας ραννίδος του αίματός του, τον προγονικό όρκο ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΩ ΟΠΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΟΥΔ’ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΟΤΩ ΑΝ ΣΤΟΙΧΗΣΩ. Μετά από τριήμερες 20 - 21 - 22 Ιουλίου 1974 πολύνεκρες μάχες αντίστασης απέναντι στον Αττίλα, ο Κύπρος κάλυψε με τις εύστοχες ριπές του πολυβόλου του, στο κυκλωμένο από τις εχθρικές ορδές φυλάκιο «Χοιοστάσιο» του Τράχωνα, την διατεταγμένη απαγκίστρωση όλων των συμπολεμιστών του. Απαγκιστρώθηκε τελευταίος, πολυβολώντας τους εισβολείς. Κρατώντας το πολυβόλο του με την τελευταία ταινία των φυσιγγίων του, βρήκε στη διαδρομή του πεσμένο στα αίματα λαβωμένο τον συμπολεμιστή του, 18χρονο ανεκπαίδευτο εθελοντή πολεμιστή από τον Τράχωνα, ΓΙΩΡΓΟ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ.
Οι απαγκιστρωθέντες ήδη συμπολεμιστές του, με τον διμοιρίτη Α. Παναγή, του φώναζαν να παρατήσει τον λαβωμένο που έκριναν ότι δεν είχε ελπίδες και να σπεύσει κοντά τους. Ο ΚΥΠΡΟΣ δεν υπάκουσε. Γονάτισε, φορτώθηκε τον τραυματία στον ώμο, άπραξε με το δεξί το πολυβόλο του, ορθώθηκε κι εκείνη τη στιγμή μια εχθρική ριπή τους γάζωσε και τους δυο. Απόγευμα της Δευτέρας 22 Ιουλίου 1974, μεταξύ Τράχωνα και Καϊμακλίου της Λευκωσίας. Στον προ της έναρξής του, ήδη προδομένο, πόλεμο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο.
Ο ΔΕΚΑΝΕΑΣ πολυβολητής του 3ου Λόχου, του 211 Τάγματος Πεζικού, ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΟΥΤΕ το πολυβόλο του πέταξε ενώπιον του εχθρού, ΟΥΤΕ τον λαβωνένο παραστάτη - συμπολεμιστή εγκατέλειψε. Για αμφότερα (α) όπλα της πατρίδος τα ιερά και (β) τον παραστάτη ότω αν στοιχήσω, αποφασιστικά διακινδύνευσε μέχρι τέλους και θυσίασε τη ζωή του. ΚΑΙ ΟΣΟΙ καλά τον ήξεραν παιδιόθεν δεν είχαν ποτέ την ελάχιστη έστω αμφιβολία ότι αυτός και έτσι θα ήταν οπουδήποτε και με οποιουσδήποτε κι αν τύγχαινε να βρεθεί ο ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ. ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ αναγιώσει, υποδειγματικά άξιοι γονείς: Ύψιστης ελληνικής υπερηφάνειας και πανανθρώπινης χριστιανικής αξιοπρέπειας.
Πάντοτε μειλίχιοι, σεμνοί, γιομάτοι με περισσευούμενα χαμόγελα αγάπης, έμπρακτης κατανόησης κι αλληλεγγύης. Οι αείμνηστοι από το 1989 Γιώργος και από το 2006 Λουκία. Οι τελευταίοι συμπολεμιστές του, τ’ απόγευμα της Δευτέρας 22.7.1974, είδαν την θυσία του ηρωικού Δεκανέα. Δεν μπορούσαν όμως να προσεγγίσουν τα γαζωμένα απ’ τις τουρκικές ριπές κορμιά του Κύπρου Ιωάννου και του Γιώργου Παναγιώτου για να επαληθεύσουν τον θάνατό τους.
Η περιοχή βαλλόταν διαρκώς από τις προελαύνουσες δυνάμεις του Αττίλα. ΕΤΣΙ τ’ όνομα του γενναίου ΔΕΚΑΝΕΑ ΚΥΠΡΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, γράφτηκε από το 1974 στον μακρύ φρικτό κατάλογο των Αγνοουμένων. ΑΠΟ εκείνο το σημείο και μετέπειτα, λάμπει έκτοτε το μέτρο, ποιού μεγαλείου γονιούς είχε ο ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ. Από τον επικεφαλής της κρατικής Επιτροπής Χορηγημάτων (για πεσόντες και αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής) οι γονείς του θυσιασθέντος παλλικαριού, Γιώργος και Λουκία, είχαν λάβει μια επιστολή προκειμένου να εγγραφούν και να... επωφεληθούν! Η γραπτή, χειρόγραφή, απάντηση που έστειλε στο κράτος, με την επίσημη γλώσσα εκείνης της εποχής, την 29η Ιανουαρίου 1976, ο πατέρας του ηρωικού Δεκανέα, αείμνηστος από το 1989 ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, είναι άξια και πανάξια να καταγραφεί στην ιστορία και στη μνήμη των όπου γης Ελλήνων για πάντα. Για κάθε επόμενη γενιά.
ΤΗΝ παραθέτουμε χωρίς το πολυτονικό του 1976:
«Αρ. Φακ. Ε.Χ. 2/76 (57). Εν Λευκωσία τη 29η Ιουν. 1976. Έντιμον Κον Μ. Κωνσταντινίδην, Πρόεδρον Επιτρ. Χορηγημάτων. Έντιμε Κε. Ευχαριστών υμάς δι’ επιστολήν σας 21ης τρέχ. λαμβάνω την τιμήν να σας αναφέρω ότι, αληθώς ο υιός μου Κύπρος Γ. Ιωάννου, δυστυχώς ελλείπει από της 22ας Ιουλίου 1974, ενώ υπηρέτη εις τον 3ον Λόχον, υπό τον Λοχ. Χαρ. Λότταν. Η εξαφάνησίς του μάς θλίβει βαθύτατα και ζώμεν μόνον με την ελπίδα της επιστροφής του, ουδέποτε δε εγώ και η σύζυγός μου θα στέρξωμεν να προσπορησθώμεν όφελος εκ της δυστυχίας του παιδιού μας. Εν αντιθέσει δηλώνομεν κατηγορηματικώς, ότι εάν η Κυβέρνησις μας το ζητήση, είμεθα έτοιμοι να συνδράμωμεν όχι μόνον υλικώς, αλλά και με την ζωήν μας ακόμη, διά την επιστροφήν όλων των αγνοουμένων, οποτεδήποτε καταστεί τούτον αναγκαίον. Εάν δε τούτο καταστή αδύνατον ένεκα λόγων υπεράνω των δυνάμεών μας, μία ας είναι η παρηγοριά μας: ότι ο υιός μας έπεσεν ενδόξως αξιοποιών εις το ακέραιον το αρχαίον ρητόν «Ή ταν, ή επί τας», και η Πατρίς ας του δώση την προσήκουσαν τιμήν. Μεθ’ υπολήψεως, Γεώργιος Κ. Ιωάννου, Αγαπήνορος 7 Λ/σία»... λ.μ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για την Κηδεία των Μαρτυρικών Οστών του Ήρωα, θα υπάρξει προσεχώς σχετική αγγελία.
Λάζαρος Μαύρος
