Με πρωτοβουλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη επισκέφθηκαν το κολαστήριο του Νταχάου, σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία και με τη συνεργασία των ποντιακών συλλόγων της Βάδυς Βυδεμβέργης, θέλοντας να υπενθυμίσουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, πως αυτά που έγιναν στο Νταχάου από τον Χίτλερ και τον Ναζισμό, τα υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τον Κεμαλισμό.
Οι αφηγήσεις από τους ξεναγούς για τα όσα υπέστησαν οι κρατούμενοι στο Νταχάου και οι τρόποι θανάτωσης των 40.000 κρατουμένων, ξυπνούσαν μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς (της Καλομάνας στα ποντιακά), γιατί ήταν οι ίδιοι τρόποι με τους οποίους οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, πραγματοποίησαν την γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου.
Γιατί ο Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Κεμάλ πασά, ο οποίος μαζί με τον αιμοσταγή συνεργάτη του, τον Τοπάλ Οσμάν, εφάρμοσαν σε βάρος των ανθρώπων, όλες τις απάνθρωπες μεθόδους...
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΦΟΡΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΦΗ ΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Το κολαστήριο του Νταχάου, επισκέφθηκαν σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία, με πρωτοβουλία των ποντιακών συλλόγων της Βάδυς Βυδεμβέργης, θέλοντας να υπενθυμίσουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, πως αυτά που έγιναν στο Νταχάου από τον Χίτλερ και τον Ναζισμό, τα υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τον Κεμαλισμό. Οι αφηγήσεις από τους ξεναγούς για τα όσα υπέστησαν οι κρατούμενοι στο Νταχάου και οι τρόποι θανάτωσης των 40.000 κρατουμένων, ξυπνούσαν μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς (της Καλομάνας στα ποντιακά), γιατί ήταν οι ίδιοι τρόποι με τους οποίους οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, πραγματοποίησαν την γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Γιατί ο Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Κεμάλ πασά, ο οποίος μαζί με τον αιμοσταγή συνεργάτη του, τον Τοπάλ Οσμάν, εφάρμοσαν σε βάρος των ανθρώπων, όλες τις απάνθρωπες μεθόδους.
Το απάνθρωπο σύνθημα των Ναζί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου, "Η εργασία απελευθερώνει"
Εκατοντάδες απόγονοι των γενοκτονημένων προσφύγων Ελλήνων του Πόντου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων της Βάδυς Βυδεμβέργης, αλλά και από την περιοχή του Μονάχου και του Νταχάου, και βρέθηκαν στο κολαστήριο του Νταχάου να καταθέσουν ένα δάφνινο στεφάνι, στο οποίο είχαν γράψει στα γερμανικά τις λέξεις «Η Μνήμη σας, ο Ανθρωπισμός μας», δείχνοντας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο, πως ο ελληνισμός του Πόντου δεν ξεχνά, και θα αγωνίζεται να επικρατήσει η δικαίωση και η ειρήνη σε όλον τον κόσμο.
Το μνημείο των θυμάτων του Νταχάου
Και μαζί με τους απογόνους των γενοκτονημένων προσφύγων ήταν και ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, ένας Τούρκος πολίτης, ο οποίος γαλουχήθηκε με τον τούρκικο εθνικισμό να θεωρεί τους Έλληνες ως τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού έθνους και όταν ενηλικιώθηκε, έψαξε και έμαθε πως είναι και αυτός Έλληνας στην καταγωγή από τη Λιβερά του Πόντου, και έκτοτε πέρασε 12 χρόνια στις τουρκικές φυλακές γιατί δήλωσε πως είναι Έλληνας και έψαξε μαζί με άλλους Τούρκους δημοκράτες, την γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και τα ντοκουμέντα αυτά τα εξέδωσε σε βιβλίο. Και μαζί τους ήταν και ο Αλί Ερντέμ, ο Τούρκος πολίτης που ζει στη Φραγκφούρτη, που για 16 χρόνων δεν μπορούσε να γυρίσει στην Τουρκία ως ανεπιθύμητος, ο οποίος αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αυτόχρονων λαών της Μικράς Ασίας, και την αναγνώριση της γενοκτονίας, και η Ντεβρίμ Καβάλι, τραγουδίστρια που ζει στην περιοχή της Στουτγάρδης, πολίτης της Τουρκίας, με κουρδικές και αρμενικές ρίζες.
Οι απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία, πέρασαν την πύλη του στρατοπέδου του Νταχάου, το μεσημέρι της Κυριακής 29 Οκτωβρίου 2017, υπό καταρρακτώδη βροχή και κατευθύνθηκαν στο μνημείο, όπου προπορεύονταν με δάφνινο στεφάνι τέσσερις μαυροφορεμένες κοπέλες.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εκφωνεί την ομιλία του μποστά από το μνημείο στο Νταχάου
Λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου, σύντομη ομιλία εκφώνησε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εμπνευστής αυτής της ιδέας, και πρωτοπόρος στην διεκδίκηση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο οποίος είπε: «Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα» και «εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται».
Είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης: «Η ιστορία θα γράψει για την επίσκεψή σας αυτή. Είναι η δικαίωση ενός μεγάλου Τραπεζούντιου του Βησσαρίωνα. Εμείς πήραμε τον δικό του δρόμο. Πρώτος σταθμός το Χαϊδάρι. Εκεί εκτέλεσαν οι Ναζί με άλλους Έλληνες τον Οράτιο Κυριλλίδη από τον Πόντο. Το Χαϊδάρι επέλεξα για να εξηγήσω τί είναι η 19η Μαΐου, το 1990. Οι επόμενοι σταθμοί, η Νυρεμβέργη, το Μεσόβουνο και οι Πύργοι στην Μακεδονία, το Νταχάου της Βαυαρίας σήμερα.
Όταν χρόνια πριν άρχισα αυτόν τον ευγενή αγώνα για την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό μας μου έλεγαν να ξεχάσουμε. Να θυμηθούμε για να ξεχάσουμε απαντούσα. Γιατί η μνήμη είναι ζωή, προστασία της ζωής, τροφοδότρια του ανθρωπισμού. Ενώ η λήθη είναι θάνατος, η επιστροφή στην βαρβαρότητα. Γιατί όταν αντικρίζεις τον απανθρωπισμό, διατηρείς και τροφοδοτείς τον ανθρωπισμό σου. Αυτό είναι το Νταχάου. Ένας τόπος θανάτου που μεταβλήθηκε σε έναν τόπο ζωής.
Επάνω σε αυτήν την απελευθερωτική μνήμη, την κριτική του βάρβαρου παρελθόντος οικοδομήθηκε η νέα γερμανική πολιτεία μετά το έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα.
Το ελληνικό διαρκές ολοκαύτωμα, η Ποντιακή γενοκτονία στερείται των δικών της τόπων μνήμης.
Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα. Επάνω στους άταφους νεκρούς. Να τιμά τους εγκληματίες και τον θάνατο. Να ζει, να ανακυκλώνεται μέσα στο αίμα. Αυτό όμως είναι το πεδίο του δικού της θανάτου.
Οι άταφοι νεκροί μας, τα θύματα του κεμαλισμού, του κεμαλοϊσλαμισμού ζητούν τους δικούς τους τόπους και χρόνους μνήμης. Τους αφιερώσαμε τους χρόνους μνήμης την 19η Μαΐου. Έχουμε χρέος να τους δώσουμε τους τόπους της μνήμης τους. Να μεταβάλουμε τους δικούς τους τόπους θανάτου σε τόπους ζωής. Ο δικός μας δρόμος δεν σταματά στο Νταχάου, στο Άουσβιτς. Συνεχίζεται στη Σάντα, στη Μπάφρα, στην Σαμψούντα, την Τρίπολη, την Κερασούντα, την Μερζιφούντα. Το Τσεβισλίκ στην Ματσούκα, νότια της Τραπεζούντας. Οι νεκροί μας θέλουν το δικό τους ΣΗΜΑ. Για τους Έλληνες το σήμα είναι η συνέχεια της ζωής. Αν πάτε την Κυριακή του Θωμά στα Σούρμενα στην Αττική, θα το καταλάβετε. Θα δείτε την συνομιλία με τους νεκρούς.
Γι’ αυτούς όταν πηγαίνετε στην Ματσούκα, το Τσεβισλίκ θα αφήνετε τα χαρακτηριστικά για εμάς και όλους τους Έλληνες αμάραντα. Όπως αυτά που κρατώ. Μου τα έφεραν από την Σάντα. Θα τα πάω, θα τα επιστρέψω εγώ μια μέρα. Είναι κοντά αυτή η στιγμή. Εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται, είτε είναι από τα Κύθηρα είτε από τον Πόντο.
Το Τσεβισλίκ ήταν χειρότερο του Νταχάου. Και οι ένοχοι για το Τσεβισλίκ είναι πολλοί στη Δύση και στην Ανατολή», κατέληξε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
Στη συνέχεια έγινε η κατάθεση στεφάνου από τις τέσσερις μαυροφορεμένες κοπέλες, και όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση άφησαν ένα λουλούδι, ένα τριαντάφυλλο, ένα γαρύφαλο, στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών του κολαστηρίου του Νταχάου, αλλά και των άλλων στρατοπέδων που υπήρξαν θύματα, και στη μνήμη των δικών τους γενοκτονημένων προγόνων, που με άδικο τρόπο τους σκότωσαν οι Τούρκοι εθνικιστές.
Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, πρώτοι από όλους καταθέτουν ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων
Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή όταν ήρθε η ώρα και οι προσκυνητές μνήμης, Έλληνες και Τούρκοι που συμμετείχαν στην εκδήλωση, άφησαν ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων.
Η Ντεβρίμ Καβάλι εμφανώς συγκινημένη αφήνει ένα λουλούδι στη μνήμη των θυμάτων
Μετά την κατάθεση στεφάνου έγινε ξενάγηση στους χώρους του στρατοπέδου Νταχάου, το οποίο υπήρξε το κολαστήριο για χιλιάδες αιχμαλώτους.
Στην επίσκεψη – προσκύνημα μνήμης στο Νταχάου, ήταν παρόντες πρόεδροι των πρωτοβάθμιων σωματείων της Βάδυς Βυδεμβέργης που διοργάνωσαν την εκδήλωση, οι πρόεδροι και μέλη των συλλόγων Ποντίων Μονάχου και Νταχάου, οι πρώην πρόεδροι της ΟΣΕΠΕ Γιώργος Τσορακλίδης και Γιάννης Μπουρσανίδης, η Αναστασία Ντικ - Κασαπίδου, συντονίστρια της διαρκούς επιτροπής για την προώθηση της γενοκτονίας της ΟΣΕΠΕ, ο Φάνης Μαλκίδης, διδακτωρ κοινωνικών επιστημών από την Ελλάδα και άλλα στελέχη του οργανωμένου ποντιακού χώρου της Γερμανίας.
... Λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εμπνευστής αυτής της ιδέας, εκφώνησε την ομιλία του μποστά από το μνημείο στο Νταχάου.
«Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα» και «εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται».
Είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης: «Η ιστορία θα γράψει για την επίσκεψή σας αυτή. Είναι η δικαίωση ενός μεγάλου Τραπεζούντιου του Βησσαρίωνα. Εμείς πήραμε τον δικό του δρόμο. Πρώτος σταθμός το Χαϊδάρι. Εκεί εκτέλεσαν οι Ναζί με άλλους Έλληνες τον Οράτιο Κυριλλίδη από τον Πόντο. Το Χαϊδάρι επέλεξα για να εξηγήσω τί είναι η 19η Μαΐου, το 1990. Οι επόμενοι σταθμοί, η Νυρεμβέργη, το Μεσόβουνο και οι Πύργοι στην Μακεδονία, το Νταχάου της Βαυαρίας σήμερα.
Όταν χρόνια πριν άρχισα αυτόν τον ευγενή αγώνα για την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό μας μου έλεγαν να ξεχάσουμε. Να θυμηθούμε για να ξεχάσουμε απαντούσα. Γιατί η μνήμη είναι ζωή, προστασία της ζωής, τροφοδότρια του ανθρωπισμού. Ενώ η λήθη είναι θάνατος, η επιστροφή στην βαρβαρότητα. Γιατί όταν αντικρίζεις τον απανθρωπισμό, διατηρείς και τροφοδοτείς τον ανθρωπισμό σου. Αυτό είναι το Νταχάου. Ένας τόπος θανάτου που μεταβλήθηκε σε έναν τόπο ζωής.
Επάνω σε αυτήν την απελευθερωτική μνήμη, την κριτική του βάρβαρου παρελθόντος οικοδομήθηκε η νέα γερμανική πολιτεία μετά το έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα.
Το ελληνικό διαρκές ολοκαύτωμα, η Ποντιακή γενοκτονία στερείται των δικών της τόπων μνήμης.
Η ονομαζόμενη τουρκική πολιτεία επιμένει να είναι δομημένη επάνω στο διαρκές έγκλημα. Επάνω στους άταφους νεκρούς. Να τιμά τους εγκληματίες και τον θάνατο. Να ζει, να ανακυκλώνεται μέσα στο αίμα. Αυτό όμως είναι το πεδίο του δικού της θανάτου.
Οι άταφοι νεκροί μας, τα θύματα του κεμαλισμού, του κεμαλοϊσλαμισμού ζητούν τους δικούς τους τόπους και χρόνους μνήμης. Τους αφιερώσαμε τους χρόνους μνήμης την 19η Μαΐου. Έχουμε χρέος να τους δώσουμε τους τόπους της μνήμης τους. Να μεταβάλουμε τους δικούς τους τόπους θανάτου σε τόπους ζωής. Ο δικός μας δρόμος δεν σταματά στο Νταχάου, στο Άουσβιτς. Συνεχίζεται στη Σάντα, στη Μπάφρα, στην Σαμψούντα, την Τρίπολη, την Κερασούντα, την Μερζιφούντα. Το Τσεβισλίκ στην Ματσούκα, νότια της Τραπεζούντας. Οι νεκροί μας θέλουν το δικό τους ΣΗΜΑ. Για τους Έλληνες το σήμα είναι η συνέχεια της ζωής. Αν πάτε την Κυριακή του Θωμά στα Σούρμενα στην Αττική, θα το καταλάβετε. Θα δείτε την συνομιλία με τους νεκρούς.
Γι’ αυτούς όταν πηγαίνετε στην Ματσούκα, το Τσεβισλίκ θα αφήνετε τα χαρακτηριστικά για εμάς και όλους τους Έλληνες αμάραντα. Όπως αυτά που κρατώ. Μου τα έφεραν από την Σάντα. Θα τα πάω, θα τα επιστρέψω εγώ μια μέρα. Είναι κοντά αυτή η στιγμή. Εξάλλου τα αμάραντα δεν μαραίνονται, είτε είναι από τα Κύθηρα είτε από τον Πόντο.
Το Τσεβισλίκ ήταν χειρότερο του Νταχάου. Και οι ένοχοι για το Τσεβισλίκ είναι πολλοί στη Δύση και στην Ανατολή», κατέληξε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης.
ΠΗΓΗ: https://efxinospontos.gr/genoktonia/2808-me-to-synthima-i-mnimi-sas-o-anthropismos-mas-pontioi-tis-germanias-sto-daxaou?fbclid=IwAR3VLqWG2xhE-dExAqC9d5ur1leUWz3LwEPff8xpMYHGrc6pc3jz2N3rwtE
