Η ομιλία στο συνέδριο για τα 30 χρόνια της Σχολής Γονέων Κατερίνης
Στην αρχή της ομιλίας αναφέρθηκα στο ζήτημα της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης του λαού μας που δοκιμάστηκε και αυτό στα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Η χώρα μας και στο θέμα της Παιδείας που δεν είναι ανεξάρτητο από την πολιτική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται μια χώρα και τις μεγάλες εξελίξεις και ανακατατάξεις.
Οι πολίτες σε ανάλογες περιπτώσεις, ιδίως οι γονείς και οι νέοι πρέπει να βρίσκονται στην πρωτοπορία, στο δρόμο και όχι στον καναπέ του σαλονιού τους. Ιδιαίτερα οι νέοι. Έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό πτυχιούχων νέων στον ΟΟΣΑ, αν και μεγαλύτερη σημασία έχει ελληνοπρεπής ανατροφή και αγωγή των νέων παρά η μόρφωση.
Πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση μιας ηθικής αναγέννησης. Υπάρχει μεγάλο θέμα με τα σχολικά βιβλία της ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και των Θρησκευτικών, διαστρεβλώνονται τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα καθώς και ζητήματα Πίστης. Διακωμωδείται το νόημα και το περιεχόμενο των εθνικών εορτών όπως και των εθνικών συμβόλων, ιδίως της ελληνικής σημαίας. Τα νέα σχολικά βιβλία δεν περιέχουν σημαντικές περιόδους της ιστορίας όπως ο Μακεδονικός Αγώνας και ο Παύλος Μελάς, καθώς και η Γενοκτονία.
Ήδη έχει αφαιρεθεί από την ονομασία του Υπουργείου Παιδείας ο χαρακτηρισμός του ως Εθνικής Παιδείας.
Η Παιδεία είναι παράδειγμα , είναι αγώνας στα πρότυπα ενός ελεύθερου και δημιουργικού Ελληνισμού, όπως του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλο και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Σαράντου Καργάκου, στη μνήμη των οποίων αφιερώνω την ομιλία μου.
Το βίντεο της ομιλίας
