Η Ιστορία γράφεται από αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί η τραγωδία και η οδύνη των θυμάτων, αφού η κοινωνική και η ιστορική μνήμη διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της κυρίαρχης τάξης, η οποία «θέλει να αγνοεί», ότι οι λαοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθειές ρίζες. Ολοι οι μη μουσουλμανικοί λαοί Ρωμιοί, Αρμένιοι, Ασσύριοι, Χαλδαίοι σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν, εξορίστηκαν και βασανίστηκαν.
Η αξίωση του δικαιώματος της αναγνώρισης των θυμάτων Γενοκτονίας μιας πατρίδας από τον θύτη μιας άλλης, όπως της Τουρκίας, ποτέ δεν υπήρξε εύκολη υπόθεση. Το τελευταίο ιστορικό γεγονός της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο Μπάιντεν, ήρθε να δώσει ένα μεγάλο χτύπημα στην απέλπιδα προσπάθεια της Τουρκίας να αποποιηθεί την μνήμη της, αλλά και μια ελπίδα, ότι οι προσπάθειες των Τούρκων να εξασφαλίσουν κάποια διεθνή ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την αδικαιολόγητη ανοχή που επιδεικνύουν οι ισχυροί του πλανήτη, σίγασαν έστω προσωρινά, αλλά με ένα ιστορικό αποτέλεσμα: Την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Ο «Εθνικός Κήρυκας», σ' αυτό το τεύχος,
τιμά την μνήμη της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, αυτή τη φορά σε
συνδυασμό με την πρόσφατη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον
πρόεδρο Μπάιντεν, θέτοντας τρία ερωτήματα στους συμμετέχοντες Ποντιακούς
Συλλόγους, Ομοσπονδίες και καθηγητές Πανεπιστημίου για τη σημασία της
αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων για αυτούς.
Ευχαριστούμε θερμά τους συμμετέχοντες
στο αφιέρωμά μας, που με την παρουσία τους τιμούν την μνήμη των προγόνων τους
και συνάμα τους αγώνες των Αρμενίων για την αναγνώριση της δικής τους ιστορικής
Γενοκτονίας: Τον κ. Κώστα Τσιλφίδη, πρόεδρο του Συλλόγου «Πόντος» του Norwalk,
CT, την κα Συμέλα Σταματοπούλου, πρόεδρο της Αυστραλιανής Ομοσπονδίας Ποντιακών
Σωματείων, τον κ. Δημήτρη Μολοχίδη, πρόεδρο του Ποντιακού
Συλλόγου «Κομνηνοί» Νέας Υόρκης, τον κ. Χαράλαμπο Β. Βασιλειάδη, πρόεδρο του
Ιερού Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», την κα Ελένη Χατζή, διευθύντρια του PHOS
Council του Ιερού Ιδρύματος Παναγία Σουμελά, ΗΠΑ και Καναδά, την κα Αλεξιάδου
Εύα, μέλος του PHOS Council του Ιερού Ιδρύματος Παναγία Σουμελά, τον κ. Θεοφάνη Μαλκίδη, Δρ Παντείου Πανεπιστημίου και τον κ. Πάνο Σταυριανίδη, πρώην πρόεδρο
Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά.
Τα ερωτήματα που ετέθησαν:
1-Αναγνώριση της Γενοκτονίας των
Αρμενίων από τον πρόεδρο Μπάιντεν, τι σημαίνει αυτό για εμάς; Κάποιοι λέγανε
επί χρόνια ότι οι ΗΠΑ δεν θα θυσιάσουν τη σύμμαχο Τουρκία για να ικανοποιήσουν
ένα ιστορικό δίκιο και όμως διαψεύστηκαν και οι Αρμένιοι δικαιώθηκαν. Τι
σημαίνει αυτό για τους Ελληνες του Μικρασιατικού Πόντου;
2-Επειδή η αναγνώριση μίας Γενοκτονίας
δεν αφορά μόνο το παρελθόν που υπήρξε, αλλά και το παρελθόν που δεν έχει
γραφτεί ακόμα, δηλαδή το παρόν και το μέλλον, τι θα σημαίνει η αναγνώριση της
δικαίωσης των Ποντίων για το μέλλον της Ελλάδας, της Τουρκίας και της
σταθερότητας στην περιοχή;
3-Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των
Αρμενίων στρέφεται κατά της Τουρκίας ή μήπως αποτελεί μια πρόκληση για την
Τουρκία να υποχρεωθεί να συμφιλιωθεί και να ξεπεράσει το αμαρτωλό παρελθόν της;
Θεοφάνης Μαλκίδης - Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών
O Δρ. Θεοφάνης Μαλκίδης του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.
1-Η φράση του μαθητή του Μουσταφά Κεμάλ, Αδόλφου Χίτλερ «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους» είναι η επιβεβαίωση ότι το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εναντίον των Αρμενίων και των άλλων λαών, ανάμεσά τους και ο Ελληνικός, επειδή δεν τιμωρήθηκε μπορεί να επαναληφθεί. Και όπως και έγινε με το Ολοκαύτωμα εναντίον των Εβραίων, με τα ναζιστικά εγκλήματα από το Δίστομο μέχρι τα Καλάβρυτα και σήμερα με τις εγκληματικές πράξεις της Τουρκίας από τη Συρία μέχρι το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) και την Κύπρο. Η Γενοκτονία των Αρμενίων, μαζί με αυτή εναντίον των Ελλήνων είναι τα πρώτα μαζικά εγκλήματα του 20ού αιώνα. Ατιμώρητα, χωρίς κάθαρση, χωρίς Νέμεση. Ετσι οι λαοί, όπως ο αρμενικός και μαζί τους ο ελληνικός, οι απόγονοι θυμάτων και διασωθέντων που πορευόμαστε μαζί, αντιλαμβανόμενοι εδώ και δεκαετίες το καθήκον μας, ιστορικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό, πετύχαμε παρ' όλη την άρνηση, την προπαγάνδα και την υπονόμευση να γίνει πράξη η αναγνώριση.
Είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία, στις ΗΠΑ , στην Ελλάδα και σε όλη τη Διασπορά, οι περιοχές της Αρμενίας, της Μικράς Ασίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, της Συρίας, της Κύπρου, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθαινε τη συρρικνωμένη εκδοχή της Ιστορίας. Και το χειρότερο: Θα γνώριζε τη Νεοτουρκική και την Κεμαλική της εκδοχή, την τουρκική θέση, δηλαδή της άρνησης και της προπαγάνδας. Πολιτική που ακολουθείται πιστά σήμερα από τους θαυμαστές των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, από τους επίγονους των δολοφόνων, που συνεχίζουν να αρνούνται και συνεχίζουν τα εγκλήματά τους. Η δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ έδειξε ότι ο κύκλος της άρνησης και της συγκάλυψης έχει κλείσει. Τα 1.500.00 θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων και το 1.000.000 θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων δεν μπορούν να κρυφτούν. Οι φωνές τους αποδείχτηκαν πιο δυνατές από τα συμφέροντα!
2-Πριν από όλα προσωπικώς θα πρέπει να ευχαριστήσω τη Δημοκρατία της Αρμενίας και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας η οποία μου έχει δώσει τη δυνατότητα, πολλές φορές και σε πολλές χώρες, να είμαι μαζί τους στο δίκαιο αγώνα. Είναι τιμή αλλά και μεγάλο χρέος για έναν Ελληνα να βρίσκεται και να μιλά στο Γερεβάν, στην πρωτεύουσα της Αρμενίας, στο Μουσείο και το Ινστιτούτο της Γενοκτονίας, να φυτεύει ένα δέντρο και να ακουμπά ένα άνθος στο μνημείο της Γενοκτονίας, να κάνει την ίδια πορεία μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Αρμενίους. Με ανάλογες πράξεις μπορεί ένας Ελληνας, ένας άνθρωπος, να νιώσει πολλά. Οφείλω να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο της Αρμενίας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, για την οποία σε μετάφραση της Τεχμινέ Μαρτογιάν του Ινστιτούτου Γενοκτονίας στο Γερεβάν, κυκλοφόρησε το βιβλίο του στην Αρμενική γλώσσα. Η αναγνώριση ήταν μία σημαντική και αναγκαία κίνηση, μία ουσιαστική πράξη. Η εμπειρία μου με τους Αρμένιους συναδέλφους στο διεθνή αγώνα αναγνώρισης απέναντι στην άρνηση της Τουρκίας είναι συγκινητική, συγκλονιστική. Για αυτό συνεχίζουμε την πορεία αλήθειας και ιστορίας, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αρμενίων και διεκδικώντας την αναγνώριση και του Ελληνικού Ολοκαυτώματος. Το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων -είμαι ένας απόγονος των διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος- μας αφορά πλέον όλους. Αρμένιους, Ασσύριους, Ελληνες, όλη την Οικουμένη, την ανθρωπότητα. Και επειδή η δικαιοσύνη, η αλήθεια, είναι ένα παγκόσμιο αίτημα, η αναγνώριση έλαβε τη θέση που της αρμόζει στην ανθρώπινη και πολιτική ιστορία. Θέση αναγνώρισης, δικαίωσης, αποκατάστασης, επανόρθωσης. Ο Αγώνας της αναγνώρισης και της αλήθειας παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, σε δύσκολους καιρούς και συνθήκες, έφερε αποτελέσματα. Η δήλωση του προέδρου Μπάιντεν, οι συνεχείς αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από κράτη και φορείς, είναι αποτέλεσμα του αυτοσεβασμού, της εντιμότητας, της συνέπειας και της σοβαρότητας που διακρίνει τους αγωνιστές της αναγνώρισης. Αρμένιους, Ελληνες και συναγωνιστές τους σε όλον τον πλανήτη. Εναν και πλέον αιώνα μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας, ο αρμενικός και ο ελληνικός λαός και οι συμπαραστάτες τους, ως αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνουν, θα δουν και άλλους καρπούς της αγωνιστικότητάς τους. Παρότι το έγκλημα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, από το ίδιο καθεστώς που συνεχίζει να δολοφονεί τους λαούς, από τον δημοσιογράφο Χραντ Ντινκ, μέχρι την Κύπρο, το Κουρδιστάν, το Αρτσάχ και τη Συρία, η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα νικήσει! Ακολουθώντας το παράδειγμα του αρμενικού λαού και συνεχίζοντας τον κοινό αγώνα το επόμενο χρονικό διάστημα θα πετύχουμε πολλά. Αλλωστε η δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ επικύρωσε το ψήφισμα του Κογκρέσου του Νοεμβρίου του 2019 που αναφερόταν και στη Γενοκτονία των Ελλήνων. Αρα αρκεί το αίτημα προς τον Πρόεδρο για να γίνει πράξη η αναγνώριση και της Γενοκτονίας των Ελλήνων! Ετσι θα ανοίξει μία περίοδος Δημοκρατίας και Ελευθερίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μικρά Ασία και θα αλλάξει η ίδια η Τουρκία. Με την αποκατάσταση της Ιστορίας έρχεται η Ανοιξη των Λαών!
3-Πιστεύω ότι μετά τη δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ, ο κύκλος της λήθης και της συνειδητής παραχάραξης και αποσιώπησης των γεγονότων της Γενοκτονίας έχει τελειώσει. Ολοι έχουν κατανοήσει πως οι άνθρωποι, οι λαοί, τα κράτη ότι δεν μπορούν να βαδίσουν μπροστά με μόνο με ένα μέρος της Ιστορίας τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν με λευκές σελίδες.
Η ανάδειξη της κυριότερης αιτίας για τη διακοπή συνέχειας του Ελληνισμού που ζούσε στο οθωμανικό κράτος που είναι η Γενοκτονία, αποτελεί η αρχή για ένα νέο κύκλο στις σχέσεις με την Τουρκία και διεκδίκησης για τους Ελληνες. Η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την τουρκική κυβέρνηση, Γενοκτονία την οποία έχουν αναγνωρίσει κοινοβούλια, διεθνείς οργανισμοί, πολιτείες των ΗΠΑ και άλλοι θεσμικοί φορείς επικεντρώνεται σε τέσσερα ζητήματα: Τη μείωση του αριθμού των φονευθέντων, την αναγκαιότητα της εκτόπισης, την κατηγορία απόπειρας γενοκτονίας του τουρκικού πληθυσμού από τους Αρμενίους και κυρίως την άρνηση της προμελέτης του εγκλήματος. Η στάση της, όταν δεν είναι θρασύδειλη και θεατρική -ανάκληση διπλωματών μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Σουηδία το 2010 κ.λπ., απειλές για απέλαση των Αρμενίων πολιτών από την Τουρκία, κ.ά.- δείχνει ένα καθεστώς που λειτουργεί με φόβο και με σπασμωδικές κινήσεις (συλλήψεις ακτιβιστών, φυλακίσεις, καταδίκες, δολοφονίες όπως του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, κ.ά.). Δεν μπορεί, το καθεστώς αυτό, να διανοηθεί και κυρίως να δει τίποτα άλλο πέραν του τουρκικού ως αληθές. Ωστόσο, στην τουρκική κοινωνία γίνεται μία «επανάσταση», τηρουμένων των αναλογιών και των ορίων της κοινωνίας στο εσωτερικό της. Η τουρκική κοινωνία δείχνει μία στάση αποδοχής της αλήθειας. Είναι βέβαιο ότι αυτοί που γνωρίζουν αγωνίζονται ώστε ο τουρκικός λαός να ζητήσει συγγνώμη και να απαλλαγεί από την ευθύνη του. Είναι μία απελευθερωτική κίνηση που τη χρειάζεται η κοινωνία στην Τουρκία και σύντομα μαζί με αυτήν να την κάνει πράξη, σύντομα, και η τουρκική πολιτική τάξη. Ετσι αφενός η Τουρκία οφείλει να αποδεχθεί τα εγκλήματά της και να ακολουθήσει την οδό της συμφιλίωσης όπως έπραξε η μεταπολεμική Γερμανία αποδεχόμενη τα ναζιστικά εγκλήματα και αφετέρου οι Ελληνες πέρασαν να ζητήσουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας, να διεκδικήσουν την ενοχή και την καταδίκη της Τουρκίας για τον μαζικό διωγμό των προγόνων τους.
Αυτός άλλωστε ο αγώνας των Ελλήνων ακτιβιστών έχει αναδείξει τη Γενοκτονία πέρα από την υιοθέτηση σχετικών νόμων από την ελληνική πολιτεία και στο διεθνές περιβάλλον (Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Βουλή της Σουηδίας, της Ολλανδίας και της Αρμενίας, πολιτείες των ΗΠΑ, ομοσπονδιακή Βουλή της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλίας, Δήμους του Καναδά, Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ, και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια στην Ευρώπη, Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Διεθνής Ενωση για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, κ.ά.). Ζούμε ιστορικές στιγμές για τη δικαιοσύνη. Πλέον η αναγνώριση της Γενοκτονίας αποτελεί πρωταγωνιστικό μέρος της ζωής των ανθρώπων, των πολιτικών, των κυβερνήσεων, των διεθνών οργανισμών. Η αλήθεια πλέον δεν μπορεί να κρυφθεί από το ψέμα, το φως νίκησε το σκοτάδι, η ζωή νίκησε το θάνατο!
Γιάννα Κατσαγεώργη
«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ»
Εθνικός Κήρυξ
