Αποχαιρετώντας τον Ευάγγελο Ευαγγέλου, 20 χρόνων αγνοούμενο από το 1974 και πλέον «άγγελο της πατρίδας»
Ιστορικό
Ο Ευάγγελος Ευαγγέλου από την Λευκωσία, αποφοίτησε από σχολή μέσης εκπαίδευσης εξασφαλίζοντας θέση στο Πολυτεχνείο Αθηνών, ενώ υπήρξε ταυτοχρόνως λαμπρά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής στην ομάδα του ΑΠΟΕΛ. Με την κατάταξή του στην Εθνική Φρουρά, υπηρέτησε τη θητεία του ως Λοχίας στο 70 Τάγμα Μηχανικού και στην έναρξη της τουρκικής εισβολής ήταν ήδη με άδεια απολύσεως. Αντίθετα με έντονες προτροπές, προσέτρεξε στη Μονάδα του κι έλαβε μέρος στις αποστολές της στην διάρκεια της τουρκικής εισβολής, κατά τις οποίες επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του. Στην τελευταία αποστολή, 5 Αυγούστου 1974, ευρισκόταν στην περιοχή της Λαπήθου, εν μέσω εκεχειρίας, απέναντι από τα τουρκικά στρατεύματα. Την επόμενη το πρωί, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε οργανωμένη επίθεση με όλα τα όπλα κι όταν δόθηκε διαταγή για διαφυγή, ο Ευάγγελος μαζί με ομάδα άλλων Εθνοφρουρών, αντιμετώπισαν ενέδρα Τούρκων κι έκτοτε αγνοείτο.
Επικήδειος για τον άγγελο της πατρίδας (Κυριακή 14/1/023)
Καταρχάς, διαβεβαιώνω ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο κι ιδιαίτερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενεργούμε με ό,τι μέσα διαθέτουμε για την διευκρίνιση της τύχης όλων των αγνοουμένων της Κύπρου, χωρίς διακρίσεις. Πρόσφατα, ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια με διορισμό εισηγήτριας του Ευρωκοινοβουλίου για τους αγνοούμενους της Κύπρου, η οποία ανέλαβε ήδη τα καθήκοντά της. Εκείνο που ομολογουμένως μπορεί να φέρει αποτελέσματα, είναι να συνεργαστεί η Τουρκία επιτρέποντας πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού και στις λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες στα κατεχόμενα, εφόσον υπάρχουν συγκεκριμένες βάσιμες πληροφορίες. Αν τερματίσουμε την προσπάθεια αναζήτησης των αγνοουμένων μας, θα καταστούμε οι ίδιοι αμνήμονες και αγνοούμενοι της Ιστορίας.
Σήμερα, αποχαιρετούμε άλλο ένα άξιο της πατρίδας, τον ήρωα του 1974 Λοχία του 70 Τάγματος Μηχανικού, τον Ευάγγελο Ευαγγέλου, γνωστό στην οικογένεια και φίλους ως Άγγελο... Ο Άγγελος των συγγενών και φίλων, που κατέστη πλέον άγγελος της πατρίδας. Γιατί οι ήρωες δεν ανήκουν μόνο στις οικογένειες και στους φίλους, ούτε σε κόμματα και συλλόγους, αλλά ανήκουν στην πατρίδα και για αυτό σε όλους μας.
Αποχαιρετούμε τον πρωτότοκο γιο του Ζαχαρία και της Ευτυχίας, γέννημα του 1954, ο οποίος μεγάλωσε στο κέντρο της Λευκωσίας, οδό Γρανικού, μαζί με τα μικρότερα του αδέλφια, τον Αντώνη, τον Γρηγόρη και τον Κωστάκη.
Στο μικρό αυτό κασελάκι-φέρετρο, υπάρχουν λιγοστά οστά, ένας αστράγαλος, μέρος του δεξιού χεριού, ένα κομμάτι από το κρανίο και τον σπόνδυλο και μαζί τα όνειρα ενός λαμπρού νέου 20 χρονών. Κι όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν άλλη μια σκόπιμη μετακίνηση οστών, άλλο ένα έγκλημα, σε συνέχεια του αρχικού εγκλήματος του 1974.
Σε αυτό το κασελάκι με τα λιγοστά οστά, ακουμπάνε σήμερα οι γονείς του Ευάγγελου που τον ανάγιωσαν, αλλά έφυγαν με τον καημό του.
Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάνε οι συμπολεμιστές του, εκείνοι που έπεσαν στη μάχη, άλλοι εκτελέστηκαν κι άλλοι που ακόμη αγνοούνται, κι αρκετοί που επέζησαν της προδοσίας και εγκατάλειψης κι είναι εδώ σήμερα, αγωνιζόμενοι τότε με όσα μέσα είχαν, την ίδια ώρα που άλλοι έκαναν ψευδοπαλληκαρισμούς στα μετόπισθεν.
Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάνε οι συμμαθητές και συμποδοσφαιριστές του, που θαύμαζαν την ευφυΐα και το ταλέντο του, τον αγαπούσαν για τον χαρακτήρα του για τις χριστιανικές αρετές, την φιλοπατρία και ακεραιότητα αφού ο Ευάγγελος έλαβε από μικρός των αχράντων μυστηρίων της πίστης και της ελληνικής παιδείας μας.
Σε αυτό το μικρό φέρετρο ακουμπάει η ημικατεχόμενη αλλά μαχόμενη Κύπρος και το αγωνιζόμενο Έθνος.
Σε αυτό το φέρετρο, ακουμπάμε κι εμείς, να ξαποστάσουμε και να πάρουμε δύναμη.
Στις 6 Αυγούστου 1974, εν μέσω εκεχειρίας που η Τουρκία συμφώνησε, ο τουρκικός στρατός επιτίθεται σε επίπεδο μεραρχίας με όλα τα όπλα, εναντίον ελάχιστων δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς που βρίσκονταν στα κράσπεδα του Καραβά-Λαπήθου. Ήταν η ώρα που οι εκλεχτοί αναμετρούνταν με την Ιστορία και στις 6 Αυγούστου του 1974, λίγο πριν το μεσημέρι, ο εκλεχτός Ευαγγέλου Ευάγγελος, ο άγγελος της πατρίδας, κείτεται νεκρός στα χώματα της Λαπήθου μέσα στο λιοπύρι.
« Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
σκύψανε τα βουνά του Πενταδακτύλου να φανεί
…Ήταν γενναίο παιδί.
Kαι τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημιάς.
Βρόντηξαν τα βουνά και τα περβόλια της Λαπήθου τράνταξαν.
Δεν έκλαψαν
Γιατί να κλάψουν
Ήταν γενναίο παιδί!»
Απέναντι στις πάσης λογής σύγχρονες ερπύστριες της αμνησίας, τιμούμε και αποχαιρετούμε τα παιδιά και τ’ αδέλφια μας με αιώνια ευγνωμοσύνη. Κι όταν το φεγγάρι θα βγαίνει ολόλαμπρο και θα λαμποκοπούν οι πλαγιές του Πενταδακτύλου, όταν τα δειλινά θα χρυσίζουν οι γειτονιές που περπατούσε στη Λευκωσία, όταν θα λέμε Χριστός Ανέστη, η σκέψη μας θα ταξιδεύει και στα σπλάχνα μας στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, εκεί που θα εναποθέσουμε και τα οστά του ήρωα Ευάγγελου Ευαγγέλου, του Ζαχαρία και της Ευτυχίας, που πλέον έχει μετουσιωθεί σε σπλάγχνο της Κύπρου και του Ελληνισμού ολόκληρου.
Σημείωση: Στον Τύμβο της Μακεδονίτισας, καθώς το μικρό κασελάκι με τα λιγοστά οστά του ήρωα Ευάγγελου Ευαγγέλου εναποθετόταν στον τάφο, αρκετοί συγγενείς και συμπολεμιστές φώναζαν: «Καλό σου ταξίδι Άγγελε κι αρχάγγελε της πατρίδας».
