ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του ΕΡΩ, του τριμηνιαίου περιοδικού της Ενωμένης Ρωμηοσύνης που αυτή τη φορά είναι ένα τεύχος αφιέρωμα, το πρώτο από δύο συνολικά, με θέμα “Αντίδοτα στην Κρίση”. Πρόκειται για ένα σημαντικότατο τεύχος με εκλεκτούς συνεργάτες που τίμησαν την Ενωμένη Ρωμηοσύνη γράφοντας για αυτό το τόσο επίκαιρο θέμα πρωτότυπα άρθρα που θα συζητηθούν.
Για αντίτυπα του τεύχους παρακαλούμε επικοινωνείτε με τα γραφεία της Ενωμένης Ρωμηοσύνης ή με τις κατά τόπους ομάδες πόλεων.
Ακολουθεί το εκδοτικό σημείωμα του περιοδικού καθώς και η λίστα όσων συνεργάστηκαν για αυτό το τεύχος.
ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Ἐκδοτικό σημείωμα
Προτάσεις γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ἀφιερώνει τό παρόν τεῦχος στήν ἀντιμετώπιση τῆς παρατεταμένης κρίσεως, πού ἀντί νά λήγη, σφίγγει ὅλο καί περισσότερο. Περιέχει πρωτογενῆ ἄρθρα μέ πρωτότυπες προτάσεις γιά τήν ἀντιμετώπιση καί ἔξοδο ἀπό τήν κρίση. Οἱ ἀρθρογράφοι ἐξετάζουν τό θέμα ἀπό διάφορες πλευρές καί καταθέτουν τήν ἐπιστημονική τους γνώση καί τήν ἐξειδικευμένη πεῖρα τους. Διαφαίνεται σαφῶς τό εἶδος τῆς κρίσεως, τά αἴτια πού προκάλεσαν τήν κρίση καί προτείνονται τρόποι ἐξόδου ἀπό τόν κλοιό πού σφίγγει ὅλους μας.
Μερίδιο εὐθύνης ἔχομε ὅλοι μας ἀλλά περισσότερο οἱ πολιτικοί μας πού ἔχουν τήν ἐξουσία καί διαχειρίζονται τά ἐθνικά μας θέματα, ὅπως τό διατύπωσε ὁ πατριδολάτρης ἥρωας Μακρυγιάννης: «Πατρίδα, πατρίδα, ἤσουνε ἄτυχη ἀπό ἀνθρώπους νά σέ κυβερνήσουν! Μόνος ὁ Θεός, μόνος ὁ ἀληθινός αὐτός καί δίκιος κυβερνήτης σέ κυβερνεῖ καί σέ διατηρεῖ ἀκόμα!».
Εἶναι κοινῶς παραδεκτό ὅτι οἱ πολιτικοί καί οἱ Τράπεζες κατάστρεψαν τήν πατρίδα μέ τήν παθητική στάση τοῦ λαοῦ, τόν ὁποῖον ὁδήγησαν σέ ἀπελπιστικό ἀδιέξοδο. Πλέον ὁ λαός τούς ἔχει ἀπαξιώσει, τό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε καί ἀπό τούς πολιτικούς δέν ἐλπίζει πλέον καμμία βοήθεια. Ἄν αὐτοί πού κυβερνοῦν τήν Ἑλλάδα τά τελευταῖα 50 χρόνια εἶχαν τήν διάθεση καί τήν ἱκανότητα νά βοηθήσουν τήν πατρίδα, θά τό εἶχαν κάνει. Κάτι ἄλλο πρέπει νά γίνη, ὅπως προτείνουν καί οἱ ἀρθρογράφοι.
Μιά προτεινόμενη λύση ἁπλή, δοκιμασμένη, εὔκολη, ἀνέξοδη καί ἀποτελεσματική εἶναι ἡ ἀποκατάσταση τῆς πραγματικῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας μέσῳ τῆς κατάργησης των κομμάτων. Νά ἔχωμε μία ἀκόμματη, ἔμμεση, ἀλλά πραγματική δημοκρατία. Ὁ λαός νά ἐκλέγη τούς ἐκπροσώπους του ἀπ᾿ εὐθείας καί αὐτοί νά μήν ἀνήκουν σέ κόμματα, ἀλλά νά ὑπηρετοῦν τόν λαό καί τήν πατρίδα καί ὄχι τό κομματικό συμφέρον. Χωρίς ἀλλαγή στήν πολιτική, ἡ κρίση θά συνεχισθῆ καί μάλιστα πιό ἔντονη.
Ἡ κρίση ὀνομάζεται καί εἶναι βέβαια οἰκονομική, ἀλλά τά αἴτια εἶναι πνευματικά. Προηγήθηκε ἡ κρίση προσώπου, ταυτότητος καί ἀξιῶν καί μέσα σ᾿ αὐτά συμπεριλαμβάνεται καί ἡ οἰκονομία καί ὅλα τά ἄλλα μέ συνέπεια νά ἔχωμε κρίση τῶν πάντων, γενική κρίση.
Κυρίως ἔχομε κρίση, ἀμφισβήτηση καί πόλεμο πρός τίς ἀξίες μας, πού συνθέτουν τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας καί χαρακτηρίζουν τήν Ρωμαίϊκη ἰδιοπροσωπία μας. Μεθοδικά οἱ πολιτικοί μας προσπαθοῦν νά μεταλλάξουν τόν λαό μας, νά λησμονήση τήν καταγωγή του καί νά γίνη δουλικό ὄργανο τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
Ὅμως, ὅπως δέν εἶναι δυνατόν νά ζήση ὁ ἄνθρωπος χωρίς τίς πέντε αἰσθήσεις του, ἔτσι καί τό Γένος μας δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπιβιώση χωρίς τίς πέντε ἀξίες του: πίστη, οἰκογένεια, ἱστορία, γλῶσσα, παράδοση. «Ὅποιος χάση τήν Ὀρθόδοξη πίστη δέν εἶναι Ἕλληνας, διότι τόν Ἕλληνα ἀποτελοῦν καί τά δύο. Πίστη καί Πατρίδα στήν καρδιά τοῦ Ἕλληνα ἀποτέλεσαν ἕνα συναίσθημα» (Ἅγιος Νεκτάριος). Στήν Τουρκοκρατία, ὅποιος γινόταν μουσουλμάνος, δέν τόν θεωροῦσαν πλέον Ἕλληνα, ἀλλά, ἔλεγαν ὅτι τούρκεψε. Ἕνα παράδειγμα χαρακτηριστικό ἀπό τήν Ἁγία Γραφή εἶναι ἡ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία. Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν μαζί τους ἱερεῖς καί προφῆτες, πού τούς βοήθησαν νά κρατήσουν τήν πίστη τους. Αὐτοί ἐπέστρεψαν στήν Ἱερουσαλήμ, ἔκτισαν τόν ναό καί ἀπό αὐτούς ἀναγεννήθηκε ὁ Ἰουδαϊσμός. Ἀντιθέτως οἱ Ἑβραῖοι ἀπό τό βόρειο βασίλειο τῆς Σαμάρειας πού ὑποδουλώθηκε νωρίτερα στούς Ἀσσυρίους καί ἀπήχθηκαν αἰχμάλωτοι στήν Νινευΐ, ἀφομοιώθηκαν μέ τά ἔθνη διότι δέν κράτησαν τήν πίστη τους.
Μαζί μέ τίς ἀξίες μας, πού πρέπει νά διατηρήσωμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, γιατί αὐτές μᾶς διαφύλαξαν μέχρι σήμερα, ἀπαραιτήτως εἶναι ἀνάγκη ἡ ἄθεη καί ἄχρωμη παιδεία μας νά γίνη πάλι Ἑλληνοχριστιανική, ὥστε νά διαπλάθη ἀνθρώπους ἐναρέτους καί χρηστούς πολῖτες. Ὅσο ἔχομε ἀνάγκη ἀπό πολιτική ἀλλαγή ἄλλο τόσο ἔχομε ἀνάγκη σωστῆς διαπαιδαγωγήσεως. «Ἡ ἀνατροφή (παιδεία) τοῦ Ἔθνους εἶναι τό περί ζωῆς καί θανάτου ζήτημα τῆς Ἑλλάδος» (Δημήτριος Βερναρδάκης).
Μέσα στήν πολύμορφη κρίση εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἑνότητα μεταξύ ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί ἡ ἀλληλεγγύη. «Ἡ ἀσυμφωνία, ἡ διχόνοια τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἕνας ἐχθρός πολύ πιό δυνατός ἀπό τούς Τούρκους» (Ἀπ. Βακαλόπουλος, Ὁ χαρακτήρας τῶν Ἑλλήνων, σελ. 145). «Ὅλες οἱ συμφορές τῶν Ἑλλήνων προέρχονται ἀπό τόν μεταξύ τους φθόνο, ἀπό τήν διχόνοιά τους» (Willoison, Γάλλος Κλασσικός φιλόλογος). Οἱ σοφοί προγονοί μας ὅλα τά εἶχαν ἀνακαλύψει ἐκτός ἀπό τήν δύναμη τῆς ἑνότητος. Συνήθως ἦταν χωρισμένοι μεταξύ τους, ἀλλά ὅσες φορές ἑνώθηκαν, ἔκαναν θαύματα. Σπαρασσόταν ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα ἀπό ἐμφυλίους πολέμους. Ὅταν ὅμως ὁ Φίλιππος ἕνωσε τούς Ἕλληνες, ὁ υἱός του Ἀλέξανδρος ὁ μέγας κατέκτησε ὅλον τόν κόσμο.
Ἡ καταστροφή πού ἔγινε στήν πατρίδα μας εἶναι ἀσυλλήπτων διαστάσεων καί τό κυριώτερο χωρίς ὑπεύθυνους δράστες. Τό ἐσωτερικό χρέος σέ ἑταιρεῖες, ἰδιῶτες καί ὀργανισμούς ἴσως νά εἶναι καί ἴσο πρός τό ἐξωτερικό. Διέλυσαν τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας, καί προβάλλουν τόν σοδομισμό, νομοθετοῦν νόμους παράνομους, ἀνήθικους καί ἀντεθνικούς, ὑποδούλωσαν τήν χώρα σέ ξένους δανειστές μέ τά μνημόνια, ἐρήμωσε ἡ ὕπαιθρος, μειώθηκε ἡ παραγωγή ἐπικίνδυνα, ἔχομε ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀθρόα εἰσροή λαθρομεταναστῶν, χάθηκε ἡ ἐσωτερική ἀσφάλεια, αὐξήθηκε ἡ ἀνεργία, φεύγουν οἱ νέοι στό ἐξωτερικό καί ἡ νεολαία παραπαίει χωρίς ὅραμα καί ἰδανικά.
Ἀλλά ὑπάρχει ἐλπίδα, ὅπως εἶπε ὁ Μακρυγιάννης πολύ σοφά Εἶναι ὁ Θεός πού διατηρεῖ ἀκόμη τήν Ἑλλάδα. Ἄν βρεθῆ ἕνας τίμιος, πιστός καί ἱκανός κυβερνήτης σάν τόν Μ. Ἀλέξανδρο, τόν Βατάτζη ἤ τόν Καπποδίστρια καί ὁ λαός τόν συμπαρασταθῆ εἶναι δυνατόν νά ἀνορθώση τό ἔθνος. «Βασιλεύς δίκαιος ἀνίστησι χώραν, ἀνήρ δέ παράνομος κατασκάπτει» (Παροιμίαι Σολομῶντος κθ΄, 4). Ὅπως ὁ ἔμπειρος Ἀρχιτέκτονας μιά ἑτοιμόροπη οἰκοδομή, ὅπως ὄντως εἶναι ἡ Ἑλλάδα, εἶναι εὔκολο νά τήν ἀνακαινίση, διότι ἔχει ἕτοιμα τά ὑλικά. Αὐτά εἶναι οἱ ἀξίες μας, ὁ πολιτισμός μας, οἱ μοναδικές ἱκανότητες τοῦ Ἕλληνα, οἱ φυσικές παραγωγικές μας πηγές.
Ἡ δύναμη τοῦ Ἕλληνα, εἶναι ἀκατάβλητη, ὅπως ἀποδείχτηκε ἱστορικά, διότι ἐνισχύεται ἀπό τήν πίστη του στόν Θεό καί στά ἰδανικά του. Πτώχευσε ἡ Ἑλλάδα ἐπί Τρικούπη καί σέ λίγα χρόνια συνῆλθε, ἔγινε δύναμη ἡγέτιδα στήν περιοχή καί στούς Βαλκανικούς πολέμους ἀναδείχθηκε νικηφόρα καί ὑπερδιπλασίασε τήν ἔκτασή της.
Ὁ Ἑλληνικός λαός, πού κατοικεῖ σ᾿ αὐτήν τήν μαρτυρική καί ἁγιασμένη χώρα τοῦ φωτός, πού ἀγάπησε τήν σοφία καί τήν ἐνυπόστατη Σοφία τοῦ Θεοῦ, τόν Θεάνθρωπο, πού δημιούργησε Παρθενώνα καί Ἁγιά – Σοφιά, πού γεννᾶ Ἁγίους, ἥρωες καί εὐεργέτες, πού γέμισε τά Μουσεῖα τοῦ κόσμου μέ μοναδικά ἔργα τέχνης, τίς βιβλιοθῆκες μέ σπάνιας ἀξίας χειρόγραφα καί τόν κόσμο ὅλο μέ ἅγια Λείψανα, τώρα βρίσκεται ἁλυσοδεμένος καί ἀδύναμος νά ἀντιδράση.
Ὁ μοναδικός Ἑλληνικός λαός πού ἔθεσε τήν σφραγίδα του στόν παγκόσμιο πολιτισμό καί «δούλευσε» περισσότερο παντός ἄλλου στό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, πού δημιούργησε τρεῖς Αὐτοκρατορίες, ‒ τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος μέ τίς ἀποικίες, τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου καί τῆς Βυζαντινῆς ‒ Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς μακροβιώτερης παγκοσμίως ‒ τώρα χάνει τήν πατρίδα του, ὄχι ἀπό ἐξωτερικούς ἐχθρούς πού ὑπάρχουν ἀρκετοί, ἀλλά ἀπό ἐσωτερικούς, οἱ ὁποῖοι περιβάλλονται μέ ἐξουσία καί εἶναι οἱ πιό ἐπικίνδυνοι.
Πρίν βρεθῆ ὁ προσδοκώμενος ἡγέτης γιά νά ἀνορθώση τήν Πατρίδα μας, ὅλοι μας ἔχομε ἀνάγκη ἀπό μετάνοια καί προσευχή. Ἀπό τόν Θεό νά περιμένωμε τήν βοήθεια καί ὄχι ἀπό τούς ἑταίρους τῆς Ε.Ε., οἱ ὁποῖοι μόνο τά συμφέροντά τους ἐξυπηρετοῦν.
Νά ἐπανέλθωμε πάλι στό δοκιμασμένο κοινοτικό σύστημα, καί ὄχι στά προγράμματα τῆς Ε.Ε.
Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἱστορία. «Ἡ ἀδυναμία τῶν Ἑλλήνων νά στηρίζωνται στούς ξένους, ἦταν καί ἔμεινε τό μεγαλύτερο μειονέκτημα τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς τελευταίους αἰῶνες τοῦ Βυζαντίου ὥς τήν ἐπανάσταση τοῦ ᾿21 (καί μέχρι σήμερα)» (Ἀπόστολος Βακαλόπουλος, Ὁ χαρακτήρας τῶν Ἑλλήνων, σελ. 144). Ἄν οἱ Ἕλληνες περίμεναν, ὅπως καί ἐμεῖς σήμερα, νά τούς ἐλευθερώσουν οἱ ξένοι, ἀκόμα θά εἴχαμε τουρκοκρατία. Νά ἀξιοποιήση τόν δυναμισμό του καί τήν εὐφυΐα του ὁ λαός γιά νά σπάση τόν κλοιό πού φυλακίστηκε καί νά βγάλη τήν θηλειά του ἀπό τόν λαιμό. Νά ἀναπνεύση ἀέρα «φρόνιμης ἐλευθερίας», πού ἀποτελεῖ ὕψιστο ἰδανικό γιά μᾶς καί εἶναι βγαλμένη ἀπό «τά κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά».
Γιά νά ἐξετασθοῦν καί ἄλλες πτυχές τῆς κρίσεως, θά γίνη ἀκόμα ἕνα ἀφιέρωμα μέ προτάσεις, λύσεις καί ἀντίδοτα στήν παρατεταμένη κρίση.
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Ἱερομόναχος Νεόφυτος Δούκας, Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός, Σταματία Βαρκάδου – Κουβαρᾶ, Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, Δημήτριος Νατσιός, Κώστας Χατζηαντωνίου, Ἰωάννης Μακρῆς, Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Δημ. Γρ. Τσάκωνας, Ἑλένη Κουντουράκη, Κώστας Δημ. Κονταξῆς, Δημήτριος Θεολόγος, Αἰκατερίνη Καλαϊτζίδου, Βασίλης Καραποστόλης, Νικόλαος Π. Ζαΐρης, Κοσμᾶς Χρηστίδης, Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Κωνσταντῖνος Δ. Ρίζος, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Κωστῆς Παλαμᾶς, Παναγιώτης Πολίτης
